mannitol is een geneesmiddel dat tot de klasse van werkzame stoffen behoort diuretica. mannitol is het meest gebruikte osmodiureticum voor de profylactische behandeling van nierfalen.
Wat is mannitol?
mannitol is het meest gebruikte osmodiureticum voor de profylactische behandeling van nierfalen Mannitol, ook bekend als mannitol, is een suiker alcohol (niet-cyclische polyolen) chemisch en structureel afgeleid van mannose. De mannose zijn paren diastereoisomeren van een molecuul van glucose De naam van de suiker alcohol mannitol komt van het zoete sap van de manna as boom. Het gedroogde sap van de manna as bevat een mannitolgehalte van ongeveer 13 procent. Mannitol komt in de natuur relatief vaak voor, vergeleken met andere drugs in deze klasse van verbindingen. Mannitol wordt bijvoorbeeld aangetroffen in olieboomplanten, bruinwortelplanten, schimmels en korstmossen. De hoogste niveaus van mannitol zijn gevonden in zeewier, lariks, olijf en vijg bomen. Daar kan het mannitolgehalte oplopen tot 20 procent, met bruine algen tot 40 procent. Mannitol is het product van de hydrogenering van fructose (fruit suiker).
Farmacologische werking
Mannitol vindt toepassing in de voedingsindustrie als zoetstof, die wordt aangeduid als additief E421. Het heeft een zoetkracht tot 69 procent. Naast de toepassing in de voedingsindustrie, wordt mannitol ook als medicijn gebruikt in de farmaceutische industrie. Het behoort tot de klasse van actieve ingrediënten diuretica en heeft een vaste geaggregeerde toestand. Mannitol heeft als osmodiureticum het voordeel dat het niet door chemische processen van het lichaam (door metabolisme) in een tussenproduct kan worden omgezet. Mannitol komt in de bloedbaan terecht als lichaamsvreemd en kan zo door dissimilatie lichaamseigen stoffen ontbinden en afbreken. Het wordt daarom glomerulair gefilterd (door de nierlichaampjes) en niet tubulair geresorbeerd (urinewegen). Als gevolg hiervan heeft het actieve ingrediënt een diureticum en laxeermiddel functie. Daarom mag het middel niet worden voorgeschreven in de aanwezigheid van urinaire disfunctie of cardiale decompensatie (verminderd hartminuutvolume). Mannitol therapie moet ook worden vermeden in de aanwezigheid van bloed-hersenen verstoring van de barrière, intracraniële bloeding, of longoedeem, en indien nodig moet een alternatief worden overwogen.
Medische toepassing en gebruik
In de geneeskunde wordt mannitol gebruikt in de vorm van tablets, solutions (oraal), infuus of inademing Het meest voorkomende gebruik is om acuut te voorkomen nier mislukking wegens bloed of vochtverlies (uitdroging) na verwondingen zoals brandwonden, schokkenof na een operatie. Het vermindert ook de oog- en intracraniale druk. In geval van vergiftiging ondersteunt mannitol ontgifting en dus de eliminatie van de schadelijke stof. Naast profylactisch en acuut gebruik kan mannitol oraal worden toegediend in de vorm van een oplossing als een contrastmiddel, bijvoorbeeld bij beeldvormende onderzoeken van het maagdarmkanaal. Wetenschappelijke studies tonen aan dat mannitol ook kan helpen taaislijmziekte en COPD aandoeningen. Het actieve ingrediënt maakt bijvoorbeeld slijmafzettingen in de bronchiën vloeibaar en maakt het mogelijk secreties te verwijderen door hun viscositeit (viscositeit) positief te veranderen.
Risico's en bijwerkingen
Tijdens het gebruik van mannitol kunnen verschillende bijwerkingen optreden. Deze nemen verschillende vormen aan, afhankelijk van de vorm van inname. Bij het nemen van tablets moet altijd in overweging worden genomen dat het actieve ingrediënt het mineraal en de vloeistof beïnvloedt evenwicht. Dit kan resulteren in uitdroging, acuut nier mislukking, tachycardie or hartritmestoornissen Verder kunnen cardiovasculaire problemen optreden tot aan volledig cardiovasculair falen. Maag-darmklachten in de vorm van misselijkheid, braken of hoger pijn in de buik komen ook vaak voor. Ernstig zoutverlies en resulterend krampen kan gebeuren. Als mannitol via een infuus wordt toegediend, kan een ernstige acute vloeistofbelasting optreden. Mogelijk zou dit ook kunnen leiden tot cardiovasculair falen. Wanneer het medicijn door wordt opgenomen inademingomvatten bijwerkingen vaak hoestenbloedspuwing, hoofdpijn, borst ongemak, of braken Verder keel en strottehoofd pijn In zeldzame gevallen kan een overgevoeligheidsreactie optreden tot anafylactische shock, staten van verwarring, acuut nier mislukking, schimmelinfecties in de mond, infecties met]]stafylokokken]]bacteriën, duizeligheid, astma, oorpijn, longontsteking, acne, jeuk en urine-incontinentie optreden. Het medicijn moet altijd op bestelling van een specialist worden ingenomen en naadloos worden gecontroleerd door laboratoriumresultaten.
