Als je voor het eerst aan banden denkt als je het woord 'band' hoort, ben je niet ver weg: net als een band, de mens long is voornamelijk gevuld met lucht. De longarts is dan ook de specialist voor long ziekten. Van astma naar long kanker, alles is in principe gedekt.
Wat is een longarts?
De pneumoloog houdt zich niet alleen bezig met ziekten van de longen zelf, maar ook met problemen die de omliggende weefsels aantasten, zoals de longen en riep (pleura) of het mediastinum (middelste pleura). Als longgeneeskunde is pneumologie een tak van de geneeskunde en wordt soms pulmonologie of pulmonologie genoemd. Het is een specialiteit binnen het brede vakgebied van de interne geneeskunde. Hier houdt de longarts zich niet alleen bezig met aandoeningen van de longen zelf, maar ook met problemen die de omliggende weefsels aantasten, zoals de riep (long), pleura (ribben) of mediastinum (middelste pleura).
Behandelingen
Het behandelingsspectrum van de longarts omvat dus een breed scala aan veel voorkomende beschavingsziekten, en de leeftijdsopbouw van de patiëntenpopulatie is erg gemengd voor de longarts. Hij neemt jeugdige astmapatiënten over van de kinderarts zodra ze de leeftijdsgrens hebben overschreden, behandelt acute en chronische bronchitis van alle leeftijden, en zowel bij patiënten van middelbare leeftijd als bij oudere patiënten heeft er veel mee te maken chronische obstructieve longziekte (COPD) en longemfyseem], de overmatige inflatie van de longen. Op het gebied van beroepsziekten zijn er verschillende longfibrose en werkspecifieke diagnoses zoals boerenlong, telerslong en houtbewerkerslong, die allemaal worden veroorzaakt door kortdurende of jarenlange inademing van organisch stof. Een ander belangrijk gebied van zijn specialiteit is bronchiaal carcinoom, de klassieke long kanker, ”En alle andere tumor ziekten van de longen en riep, zoals asbestgerelateerd pleuraal mesothelioom Andere longgerelateerde ziekten zoals pulmonale embolie, die zich kunnen ontwikkelen als een acuut vaatstelsel afsluiting volgend tromboseof borstvliesuitstroming als teken van hartinsufficiëntie, behoren strikt genomen ook tot de pneumologie, maar worden vaak behandeld door andere algemene internisten of cardiologen. Hetzelfde geldt voor acute infecties zoals acute bronchitis, tuberculose or longontsteking - als er in grotere ziekenhuizen een longontsteking is, komt daar altijd een longontsteking terecht. Nogmaals, onder jongere patiënten zijn er chronische aandoeningen zoals taaislijmziekte, die langdurige zorg vereist, eerst door een kinderarts en vervolgens door een longarts, en helaas leidt dit vaak tot de dood op jonge leeftijd. Een andere vrij veel voorkomende en ernstige ziekte, die duidelijk de verantwoordelijkheid is van de longarts, is chronisch hypertensie van de pulmonale circulatie, ook bekend als pulmonair hypertensie.
Methoden voor diagnose en onderzoek
Omdat veel patiënten er ook hun chronische longziekte aan te danken hebben rokenmoeten longspecialisten veel nadruk leggen op educatie en profylactisch gedrag maatregelen zoals stoppen met roken. Maatregelen veelvuldig gebruikt bij diagnostiek zijn dan allereerst de gebruikelijke algemene medische middelen zoals het nemen van een medische geschiedenis, auscultatie met de stethoscoop of percussie, waarbij de arts op de patiënt tikt borst met zijn vinger, op zoek naar geluidsverzwakking of -versterking als een indicatie van compressie of instorting van de longen. Het wordt dan technisch met de klassieker "borst Röntgenstraal, ”Dat is een röntgenfoto van de longen, en de radiologische beeldvorming maatregelen die erop voortbouwen, zoals borst CT of long scintigrafie. Analoog aan gastroscopiekan het bronchiale systeem ook optisch worden bekeken met een flexibele dunne buis (bronchoscopie) - de patiënt kan indien nodig wakker blijven - hetzelfde principe werkt ook voor het mediastinum en de thorax (mediastinoscopie en thoracoscopie), hoewel dit grotere ingrepen zijn in de operatiekamer en onder narcose Een ander belangrijk gebied van pneumologische diagnostiek is functionele diagnostiek, die de actieve medewerking van de patiënt vereist: in spirometrie en lichaamsplethysmografiede patiënt ademt in een buis of masker en een apparaat registreert de fysieke beweging van lucht; hierdoor kunnen parameters zoals de volume of inademing en uitademing en de af te leiden ademhalingsstroomsnelheid van de longen. speciale ziekten zoals infecties of allergieën moeten dienovereenkomstig worden vastgesteld via uitstrijkjes en pathogeendiagnostiek of allergie testen. Therapeutisch is er naast fysieke maatregelen zoals ademhalingstraining of speciale training voor chronische patiënten veel te bereiken, vooral met medicatie. Vaak voorgeschreven medicijnen bij pneumologie zijn luchtwegverwijders of cortisone preparaten die de immuunsysteem Beiden kunnen optimaal als spray worden gebruikt, maar in ernstigere gevallen ook als tablet of als injectie in de ader Als de luchtkwaliteit blijvend verslechtert, kan een longarts ook thuis voorschrijven zuurstof apparatuur voor permanent ventilatie na het uitputten van de andere opties. Als de patiënt op weg is naar een operatie, bijvoorbeeld bij bronchiaal carcinoom, verwijst de longarts de patiënt door naar zijn of haar chirurgische collega thoracale chirurgie.
Waar moet de patiënt op letten?
Bij het kiezen van een geschikte longarts moet men natuurlijk rekening houden met de ervaring van de arts, dwz hoelang hij in het ziekenhuis heeft gewerkt, of hij daar een senior arts was, welke ziekten hij daar voornamelijk behandelde en of hij misschien als onderzoeker ook bijzondere wetenschappelijke interesses heeft of heeft gehad. Dit alles is natuurlijk moeilijk van de ene op de andere dag te achterhalen. Vraag bij twijfel uw huisarts om een geschikte specialist aan te bevelen. Strategische zaken als de afstand van de praktijk tot de woonplaats spelen natuurlijk ook een belangrijke rol. Uiteindelijk moet u op uw darm hoe dan ook het gevoel, of u na het eerste consult met een arts voelt dat u in goede handen bent, of dat u liever weer op zoek gaat naar alternatieven. Men moet voorzichtig zijn met evaluaties op internet. Als een ruwe beoordeling kunnen ze soms erg interessant en nuttig zijn, maar ze zijn niet echt geloofwaardig: als je het echt wilt, kun je altijd je eigen aanbevelingen schrijven of ze laten schrijven. Tegelijkertijd zal bijna elke Google-zoekopdracht van een arts altijd een frustrerende negatieve beoordeling vinden van een patiënt die na zijn eerste afspraak niet het wondermiddel heeft ontvangen dat hij verwachtte - dit bederft alleen de stemming van de zoeker en de vertrouwende arts-patiëntrelatie vanaf het begin. Te vertrouwen op zijn eigen oordeel of de goed onderbouwde toegelichte ervaringen van kennissen of andere artsen, is er altijd beter geschikt.
