Definitie
Longemfyseem is het overmatig opblazen van de longblaasjes. Long emfyseem komt vaak voor als gevolg van langdurig, chronisch longziekten. De boete pulmonale longblaasjes, de zogenaamde ‘alveoli’, worden van elkaar gescheiden door dunne wanden.
De wanden tussen de longblaasjes zijn ook betrokken bij het persen van lucht uit de longen tijdens het uitademen. Als gevolg van langdurige veranderingen als gevolg van long ziekten, de alveolaire wanden vergaan en de lucht kan niet worden uitgeademd. De long wordt te hard opgeblazen en vormt emfyseembellen. De lucht die zo in de longen blijft, wordt "ingesloten lucht" genoemd.
Oorzaken
De exacte biochemische evolutie van de alveolaire wanden is niet volledig bekend. Een aantal enzymen zijn mede verantwoordelijk voor dit proces, waarbij het gevoelige longweefsel weer wordt opgebouwd. Verreweg de meest voorkomende oorzaak is de lange termijn roken.
De ingeademde verontreinigende stoffen activeren de schadelijke stoffen enzymen dat kan leiden tot afbraak van het longweefsel. Bovendien leidt emfyseem tot een vernauwing van de luchtwegen, met name de zogenaamde "bronchiolen". Dit draagt er ook toe bij dat de lucht niet voldoende kan worden uitgeademd.
Het longweefsel kan worden beschadigd door de inademing van eventuele verontreinigende stoffen. Mensen die beroepsmatig worden blootgesteld aan giftige gassen en verontreinigende stoffen, hebben een even groot risico op het ontwikkelen van emfyseem als een zware roker. Chronische obstructieve longziekte (COPD) is een typische secundaire ziekte van roken.
Op de lange termijn leidt het tot emfyseem, dat vaak beperkt blijft tot de bovenste delen van de longen. Het is niet altijd mogelijk om emfyseem te voorkomen door middel van een gezonde levensstijl. Erfelijke vormen kunnen ook voorkomen.
De getroffenen produceren te weinig van een eiwit dat het longweefsel zou moeten beschermen tegen hermodellering. In deze gevallen treft de ziekte in toenemende mate de lagere delen van de long. Zeldzame vormen van emfyseem komen voor als een natuurlijk gevolg van het verouderingsproces. Ze zijn niet te herleiden tot een specifieke oorzaak en hebben in de meeste gevallen geen behandeling nodig.
