Insulinoom is een tumor op de alvleesklier die ongeveer twee keer zo vaak voorkomt bij vrouwen als bij mannen. De incidentie wordt als zeldzaam beschouwd; echter, insulinoom is de meest voorkomende tumor van de alvleesklier die vrijkomt hormonen direct in de bloed ("Endocriene"). De maligniteit van insulinomen is 10%, dus een op de negen van dergelijke tumoren is kwaadaardig.
Wat is insulinoom?
Insulinoom dankt zijn naam aan het feit dat het extra produceert insuline, waardoor schade aan het lichaam wordt veroorzaakt door een teveel aan insuline. In negen van de tien gevallen ontwikkelt insulinoma zich als een enkele tumor; slechts zelden zijn zogenaamde multiple microadenomen aanwezig. In ongeveer 50% van de gevallen produceert het insulinoom niet alleen insuline, maar ook andere hormonen van de spijsverteringskanaal, zoals vasoactief intestinaal peptide (VIP), dat verantwoordelijk is voor spierweefsel ontspanning van de maag, onder andere darmen, luchtpijp en bronchiën. De symptomen van een insulinoom kunnen ook optreden tijdens de behandeling van suikerziekte mellitus als gevolg van bloed suiker-verlagende medicatie. Evenzo is er een soortgelijk klinisch beeld bij zogenaamde hypoglykemie factitia, waarbij patiënten opzettelijk hypoglycemie om medische aandacht te trekken of een ziekenhuisopname uit te lokken. Beide diagnoses moeten worden uitgesloten voordat een insulinoom wordt vastgesteld.
Oorzaken
In de meeste gevallen ontstaan insulinomen uit B-cellen van de eilandjes van Langerhans op de alvleesklier die adenomateuze transformatie hebben ondergaan. Deze degeneratie resulteert in de productie van enorme hoeveelheden insuline, die door de alvleesklier rechtstreeks in de bloedbaan wordt afgegeven. De uiteindelijke oorzaak van het ontstaan van deze tumoren is in de conventionele geneeskunde nog niet opgehelderd. Insulinomen komen echter vaker voor in de context van MEN (multiple endocriene neoplasie Deze genetische ziekte leidt tot tumoren van de alvleesklier, bijschildklier en hypofyse ontwikkelt zich op relatief jongere leeftijd, gedraagt zich extreem agressief en komt vaak terug na reeds volledige genezing.
Symptomen, klachten en tekenen
Insulinoom wordt gekenmerkt door wat bekend staat als de triade van Whipple. In de triade van Whipple, de bloed glucose niveau is erg laag, met een waarde onder de 45 milligram per deciliter. Verder zijn er symptomen van ernstig hypoglycemie, waaronder verwarring, duizeligheid, misselijkheidhartkloppingen, hartkloppingen en tintelingen, en gevoelloosheid. Het derde teken is de snelle verbetering van de symptomen bij inname van koolhydraten De hypoglycemie-episodes komen herhaaldelijk voor met onbedwingbare trek, beven en zweten. Op de lange termijn treedt ook gewichtstoename op, zoals de onbedwingbare trek leiden overmatige voedselinname. Terwijl de symptomen van hypoglycemie kan op korte termijn worden verlicht door inslikken koolhydratenop de lange termijn moet verwijdering van de tumor worden overwogen. Zonder behandeling en verwijdering van de tumor, secundaire schade aan de centrale zenuwstelsel kan optreden omdat het constante onderaanbod van glucose zorgt ervoor dat veel zenuwcellen afsterven, en deze cellen worden dan niet meer vervangen. Heel vaak is er maar één insulineproducerende tumor in de alvleesklier. Soms zijn er meerdere tumoren aanwezig. In zeldzame gevallen bevinden de tumor of tumoren zich ook buiten de pancreas. Het insulinoom veroorzaakt zelf geen symptomen, alleen hun verhoogde productie van insuline. In de meeste gevallen zijn de tumoren goedaardig en meestal niet uitgezaaid. In ongeveer tien procent van de gevallen kan echter kwaadaardige degeneratie optreden.
Diagnose en verloop
Insulinoom wordt vermoed als er sprake is van recidiverend symptomen van hypoglykemie Bij zogenaamde hypoglykemie, de glucose niveau in het bloed is slechts 50 mg / dl of lager. Dit komt tot uiting in de typische symptomen die ook worden aangetroffen in suikerziekte patiënten, zoals zweten, beven, hongerige eetlust, duizeligheid, misselijkheidbleekheid, 피로, verminderd concentratievisuele stoornissen, snelle hartslag (tachycardie) en gewelddadige, vaak onregelmatige hartkloppingen (hartkloppingen). Klassiek spreekt de geneeskunde over de zogenaamde "Whipple-triade", die een bloedglucosespiegel onder 45 mg / dl combineert met de beschreven symptomen van hypoglykemie, evenals verbetering door infusie van glucose solutionsHoe langer de ziekte niet wordt behandeld, hoe groter het risico dat de patiënt wordt te zwaar, die wordt veroorzaakt door het anabole effect van insuline. Dit betekent dat de patiënt constant de behoefte voelt om voedsel te consumeren (vooral koolhydraten) om de zijne te houden circulatie stabiel vanwege het teveel aan insuline. De diagnose wordt gesteld door vastend de patiënt gedurende drie dagen tot symptomatische hypoglykemie optreedt. Ondertussen wordt het bloed van de patiënt regelmatig getest en de bloedglucosespiegels, insuline en C-peptide zijn opgenomen. Als er een insulinoom aanwezig is, kan een zeer snelle daling van de bloedglucose en een stijging van de insuline-glucoseverhouding worden waargenomen. Dit laatste zou in een gezond organisme moeten vallen, want in dezelfde mate dat er minder glucose in het bloed zit, zou het lichaam ook moeten stoppen met de productie van insuline.
Complicaties
Insulinoom veroorzaakt verschillende symptomen. Deze zijn meestal sterk afhankelijk van de uitzaaiing van de tumor, waardoor het meestal niet mogelijk is om een algemene voorspelling te doen over complicaties. Veel getroffen personen lijden echter aan ernstige hongerige honger en ook hartkloppingen. Verlies van bewustzijn kan nog steeds optreden. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten ook last hebben van angst of zweten en hoofdpijn Daarnaast is er vaak een gevoel van duizeligheid en misselijkheid De getroffenen klagen er ook over spraakstoornissen en visuele stoornissen, en in het algemeen een sterk gevoel van desoriëntatie. Insuline heeft dus een aanzienlijk negatief effect op de kwaliteit van leven van de patiënt. Lijders zien er ook moe en vermoeid uit en nemen niet langer actief deel aan het leven. Het insulinoom vermindert en beperkt ook het vermogen van de patiënt om ermee om te gaan aanzienlijk spanning. Het is niet ongebruikelijk krampen optreden in de spieren, wat kan leiden tot beperkte beweging. De behandeling zelf doet dat niet leiden tot verdere complicaties. Met behulp van medicatie of bestraling kan het insulinoom relatief goed worden verwijderd. Chirurgische ingrepen kunnen ook worden uitgevoerd. Als er geen behandeling wordt gegeven, kan insulinoma ook leiden tot de dood van de patiënt.
Wanneer moet je naar een dokter?
Individuen die opmerken symptomen van hypoglykemie of andere tekenen van ernstige ziekte dienen onmiddellijk hun huisarts te raadplegen. Als symptomen zoals snelle hartslag, zweten of hoofdpijn worden toegevoegd aan de symptomen, moet ook een arts worden geraadpleegd. Terugkerende aanvallen van hongerige eetlust, spieren krampen, beven en andere niet-specifieke symptomen moeten ook worden opgehelderd als ze niet het gevolg zijn van een duidelijke oorzaak. Uiterlijk, indien visueel of spraakstoornissen worden toegevoegd of zelfs bewustzijnsstoornissen ontstaan, dient een huisarts te worden geraadpleegd bij de klachten. Bij ernstige complicaties is een bezoek aan het ziekenhuis aangewezen. Mensen met een ongezonde levensstijl zijn bijzonder vatbaar voor het ontwikkelen van een insulinoom. Verleden tumor ziekten of klachten van de alvleesklier of bijschildklier Ook risicofactoren Iedereen die tot deze risicogroepen behoort, moet onmiddellijk een arts raadplegen als hij een van de bovengenoemde klachten heeft. Ziekten van het maagdarmkanaal moet worden voorgelegd aan een gastro-enteroloog of de huisarts. Specialisten voor tumor ziekten kan ook worden geraadpleegd bij genoemde klachten. Na de eerste diagnose is verdere behandeling in een gespecialiseerde kliniek aangewezen.
Behandeling en therapie
De eerste stap bij het behandelen van een insulinoom is het toedienen octreotide, een kunstmatige replica van het peptidehormoon somatostatine, wat de afgifte van gastro-intestinaal vertraagt hormonen, inclusief insuline. Ongeveer de helft van de insulinomen reageert op deze behandeling en het teveel aan insuline kan worden gestopt. Als het insulinoom kwaadaardig is, is chirurgische verwijdering, in de medische wereld bekend als 'resectie', onvermijdelijk. In ongeveer 10 tot 15% van de insulinoomgevallen, metastasen voorkomen in de lever. Indien metastasen al gevormd zijn, of als een operatie van de tumor niet mogelijk is, wordt insulinoom behandeld met interdisciplinair therapie met chemotherapie en straling therapie Voor chirurgische verwijdering of efficiënte bestraling therapiewordt het insulinoom eerst zo nauwkeurig mogelijk gelokaliseerd met behulp van beeldvormende technieken. Als de tumor al enkele centimeters groot is, kan deze worden gelokaliseerd met behulp van MRI, CT of een ultrageluid van de alvleesklier. anders kan het insulinoom worden gedetecteerd via punctuele bepaling van het insulineniveau via het portaal ader, die langs de alvleesklier en in de lever Zodra de locatie van het insulinoom bekend is, kan een chirurgische ingreep worden uitgevoerd. Afhankelijk van hoe volledig de tumor kan worden verwijderd, is verdere behandeling vereist chemotherapie en bestralingstherapie.
Vooruitzichten en prognose
Insolinoma heeft meestal een zeer goede prognose. Bij meer dan 90 procent van de patiënten is een operatie voldoende om de tumor te verwijderen zonder residu achter te laten. Complicaties treden op in de eerste weken na de operatie, maar verdwijnen op lange termijn. Af en toe moeten naast de tumor grotere delen van de alvleesklier worden verwijderd. Dit kan leiden tot suikerziekte bij sommige patiënten. Bovendien kan na enkele jaren een recidief optreden. In dat geval is een nieuwe bewerking nodig. Patiënten die niet volledig zijn genezen, moeten regelmatig worden gecontroleerd. Enerzijds kan dit, zoals herhaald, lichamelijke problemen veroorzaken ultrageluid onderzoeken kunnen bijvoorbeeld leiden tot huidveranderingen en tumoren. Anderzijds vormt een chronische tumorziekte een aanzienlijke psychologische belasting voor patiënten. In de meeste gevallen kan echter een positieve prognose worden gegeven voor een insolinoom. Als de tumor vroegtijdig wordt ontdekt en de operatie zonder complicaties slaagt, kan de patiënt het ziekenhuis na enkele dagen verlaten en wordt na enkele vervolgbezoeken als genezen beschouwd. Bij patiënten met bestaande chronische ziekten of andere medische aandoeningen hangt de prognose af van de constitutie en individuele symptomen.
het voorkomen
Omdat de oorzaken van de ontwikkeling van insulinoma niet duidelijk zijn, zijn er ook geen maatregelen die kunnen worden gebruikt om deze tumor te voorkomen.
Nazorg
Na de medische behandeling van insulinoom begint de nazorg. Voor deze fase heeft de arts enkele nuttige aanbevelingen voor patiënten om de therapie te ondersteunen. Spanning vermindering en lichamelijke rust zijn bijzonder belangrijk. Chemotherapie is een extreme belasting voor het lichaam, dus patiënten moeten daarna rusten. Rustige sporten of andere hobby's die een beetje afwisseling bieden, zijn ook geschikt als compensatie. De positieve invloed op het welzijn mag hier niet worden onderschat. Getroffenen zullen in overleg met de verantwoordelijke arts nagaan welke activiteiten in orde zijn. Het organisme is misschien te zwak voor bepaalde ondernemingen. Degenen die veel last hebben van de therapie, hebben behoefte aan psychotherapeutische ondersteuning. Hier komen de angsten maar ook de hoop van de patiënten naar boven. Door met de situatie in het reine te komen, kunnen ze er beter mee omgaan. Het leggen van contact met andere patiënten verbetert ook de kwaliteit van leven. Bovendien bevordert de zelfhulpgroep begrip. Vanuit de medische kant is er vaak een bruikbaar advies voor therapie en nazorg die zo min mogelijk complicaties geeft. Om eventuele veranderingen op te merken, moeten patiënten een soort dagboek bijhouden om eventuele bijwerkingen te identificeren. Ze verduidelijken deze vervolgens op regelmatige vervolgafspraken met de arts.
Hier is wat u zelf kunt doen
Een insolinoma moet altijd door een arts worden behandeld. Wat zelfhulp maatregelen en huismiddeltjes ondersteuning van de medische therapie. Net als bij andere tumor ziekten, zachtheid is van toepassing op een insolinoma. Vooral chemotherapie kan het lichaam zwaar belasten, daarom hebben de getroffenen passende compensatie nodig. Afhankelijk van het fysieke voorwaarde, dit kan sport zijn, een hobby of iets anders. De dokter kan dat het beste beantwoorden maatregelen zijn toegestaan en welke activiteiten kunnen het reeds verzwakte organisme schaden. Getroffen personen die sterk aan de tumorziekte lijden, dienen ook een therapeut te raadplegen. Praten met een professional is de beste manier om de angsten die gepaard gaan met een ernstige ziekte te overwinnen. Ook andere getroffen personen of de verantwoordelijke arts kunnen om advies worden gevraagd. Om een complicatievrije behandeling te garanderen, mogelijke bijwerkingen en interacties van de therapiemaatregelen moeten in een dagboek worden vastgelegd. De arts kan dan de behandeling hierop afstemmen. Nadat de behandeling is voltooid, zijn regelmatige vervolgbezoeken aan de arts geïndiceerd. Als er tekenen zijn van herhaling, moet de arts onmiddellijk worden geïnformeerd.
