Tapering van de M. iliopsoas
A bandage wordt gebruikt in de sportgeneeskunde, orthopedie en ongevallenchirurgie, zowel voor preventie als therapie. Het is een functioneel verband dat gewonde of bedreigde ligamenten niet volledig immobiliseert, gewrichten en spieren, maar voorkomt alleen ongewenste bewegingen. Het effect is onder meer gebaseerd op het feit dat eventueel optredende krachten worden overgedragen op de gips, waardoor gewrichten van verhuizen B.
opgelucht zijn. Dit wordt augmentatie genoemd. Bovendien een bandage kan de perceptie van lichaamsfuncties verbeteren (proprioceptie), verminderen zwelling (compressie), en hebben uiteindelijk een spalkeffect.
Bandages worden meestal gebruikt op de gewrichten en spieren van de extremiteiten (armen en benen). In principe kunnen ze echter ook op de romp van het lichaam worden aangebracht, bijvoorbeeld de wervelkolom. Of het zin heeft om de iliopsoas van de spier te tape, is de vraag.
Het is een spier die zich diep in het lichaam bevindt en die zelfs bij fysiotherapie erg moeilijk te palperen (voelen) is. Regelmatig worden echter bandages of zogenaamde kinesiotapes van de spier Iliopsoas aangetroffen. Ze lopen diagonaal vanaf de binnenkant van de dij naar het buitenste deel van de heup.
Bursitis van de iliopsoas
In het gebied van de pees van de Musculus Ilipspoas bevindt zich een grote slijmbeurs, de Bursa Iliopectinea. Deze bursa grenst ook aan het heupbot (Eminentia iliopectinea). Een ontsteking van de slijmbeurs wordt genoemd bursitis.
Strikt genomen kan er niet van worden gesproken bursitis van de iliopsoas, aangezien het geen ontsteking van de spier is. Bursae dienen om de druk op de gewrichten te herverdelen en wrijving te verminderen. Een ontsteking van deze slijmbeurs leidt tot pijn in het heupgebied, dat toeneemt wanneer de iliopsoas wordt gestrest.
Omdat de slijmbeurs zich nabij de pees van de spier bevindt, is de ontstoken slijmbeurs ook altijd geïrriteerd wanneer de spier wordt uitgerekt. Bursitis wordt aanvankelijk conservatief behandeld. In de eerste periode moeten inspanning en sport worden vermeden.
Koelende kompressen (bijvoorbeeld met alcohol) zijn effectief gebleken en verlichten de symptomen. Bovendien ontstekingsremmende niet-steroïde anti-reumatische geneesmiddelen zoals ibuprofen or diclofenac worden ook in dit geval gebruikt. De heup moet echter voorzichtig worden bewogen en gestrekt.
Helemaal geen beweging leidt alleen tot gewrichtsverstijving en dat zou zeer contraproductief zijn. Als de oorzaak van de bursitis bacterieel van aard is, antibiotica zoals ciprofloxacine en gyraseremmers worden voorgeschreven. Als de conservatieve maatregelen geen succes laten zien, wordt de slijmbeurs operatief behandeld.
Als een spier van het bekken wordt de M. iliopsoas toegewezen aan de groep van binnenste heupspieren. Anatomisch gezien bevindt de M. iliopsoas zich in de zogenaamde retroperitoneale ruimte, een vetzuur bindweefsel ruimte tussen de achterste buikwand en de buikvlies. Kortom, de iliopsoas-spier is niet slechts een enkele spier.
De spier die bekend staat als M. iliopsoas is eerder samengesteld uit de grote spier psoas major, de spier iliacus en de kleine spier psoas minor. Daarnaast is de grote psoas major spier verder onderverdeeld in een oppervlakkige en een diepliggende laag. De individuele componenten van de M. iliopsoas verschillen voornamelijk in hun oorsprong.
De oppervlakkige delen van de spier psoas major ontstaan in het gebied van de twaalfde thoracale wervel en de eerste vier lendenwervels. De diepe laag van dit deel van de iliopsoas-spier is echter afkomstig van de transversale processen van de bovenste lendenwervels. De iliacale spier ontstaat voornamelijk uit de zogenaamde iliacale fossa (iliacale botput) van het bekken.
Beide delen van de iliopsoas-spier gaan van hun oorsprong door het laterale Lacuna musculorum en worden ingebracht in de kleine trochanter van de dij bot (trochanter minor). De nerveuze innervatie van de iliopsoas-spier vindt plaats via verschillende takken van een zenuwplexus in de lumbale wervelkolom (plexus lumbalis). De zogenoemde "iliopsoas-syndroom”(Synoniem: psoassyndroom) is een van de meest voorkomende ziekten op het gebied van deze spier. Pijn aan de voorkant van de heup veroorzaakt door overmatige stretching is een van de typische symptomen van iliopsoas-syndroom. Bovendien klagen getroffen patiënten vaak pijn in de lumbale regio, de onderbuik en de dijen.
