Welke symptomen treden op bij aandoeningen van de navel? | De navel

Welke symptomen treden op bij aandoeningen van de navel?

In het geval van een volledige navel fistel (dooierkanaal helemaal niet achteruitgegaan), kan de inhoud van de darm worden uitgescheiden via de navel. In het geval van een incomplete fistelhet kanaal is slechts gedeeltelijk aanwezig, dwz er is een ontsteking, maar geen afvoer van de darminhoud. Omdat er een verband is tussen de blaas en het litteken in het geval van een urineweg fistel, het gevolg is een constant wenende navel.

De opening brengt ook een zeker risico op infectie met zich mee, wat zich kan uiten in terugkerende ontstekingen. Een navelstrenghernia veroorzaakt ernstige pijn in de directe omgeving van de navel, wat vaak leidt tot een bezoek aan de dokter. Bovendien kan er roodheid en zwelling of uitpuilen van de navel zijn.

Bij een ontsteking van de navel bij kinderen en ook bij baby's zijn de belangrijkste symptomen roodheid en zwelling van de navel en het omliggende weefsel. Een andere typische indicatie van een ontsteking van de navel is uitstromen pus. Pijn in de navel kan veel verschillende oorzaken hebben. Bij kinderen bijvoorbeeld onschadelijk groeipijnen zijn mogelijk, maar pathologische processen in de buikholte, zoals appendicitis or navelstrenghernia, kan ook veroorzaken pijn in de navel.

Ziekten van de navel

Hoewel de navel geen functie heeft bij mensen, is hij niet geheel onbelangrijk. Er zijn een aantal medisch relevante ziekten die gewoonlijk moeten worden behandeld of zelfs gevaarlijk kunnen zijn. Naast ziekten van de navel zijn er ook zogenaamde navelafwijkingen, die meestal zonder complicaties genezen.

Deze omvatten de vruchtnavel en de huid- of vleesnavel. Een veel voorkomende complicatie van de navel is de navelstrenghernia, die voornamelijk voorkomt bij pasgeborenen (omphalocele), maar ook bij volwassenen. Bovendien kan het worden veroorzaakt door een gebrek aan regressie van enkele van de aanwezige structuren in de foetus, wat kan leiden tot een ‘urrachus fistel’ of een open dooierkanaal (Ductus omphaloentericus).

Deze misvormingen kunnen ervoor zorgen dat urine of darminhoud uit de navel lekt. Andere veel voorkomende ziekten van de navel zijn navelstrengbloedingen en ontstekingen (omphalitis), die echter vooral bij baby's voorkomen. Ontsteking van de navel van de baby, ook bekend als "omphalitis", is een complicatie die gewoonlijk optreedt tijdens regressie of kort na de navelstreng is verbroken.

Dit leidt tot een ontsteking van de nog niet genezen navelstomp, meestal bacterieel. De eerste symptomen van omphalitis zijn roodheid, zwelling, pijn en een verhoogde etterende afscheiding uit de navel. Omphalitis wordt meestal vroeg gediagnosticeerd en wordt meestal behandeld antibiotica.

In ernstigere gevallen kan een chirurgische behandeling nodig zijn. Zonder vroege behandeling en in het geval van ernstige infecties, kan omfalitis zich verspreiden naar de bloedbaan en een systemische ontsteking veroorzaken. Dit kan leiden tot ernstig koorts hart- tarief, verlaagd bloed druk, zwakte en vermoeidheid, en verwarring.

Onbehandelde omfalitis kan gevaarlijk zijn voor de pasgeborene, daarom komen complicaties en ernstige progressies nog steeds veel voor, vooral in ontwikkelingslanden. Ontsteking van de navel bij volwassenen is relatief zeldzaam, omdat het meestal een externe invloed vereist die de natuurlijke barrière van de huid binnendringt of opent. Dit gebeurt vaak door het aanbrengen van één of meerdere piercings.

Daarom is het aan te raden om na zo'n operatie de navel te observeren om te kunnen reageren bij een ontsteking. Een andere mogelijkheid voor een ontsteking op volwassen leeftijd zijn misvormingen in de ontwikkeling, een ontstoken navelbreuk of gebrek aan hygiëne. Kwijting van pus oppompen van de navel of een etterende coating zijn veel voorkomende verschijnselen bij het snijden van de navelstreng bij pasgeborenen (regressie van de navelstreng).

Een kleine hoeveelheid van pus is meestal normaal en vereist geen behandeling. De rest van de navelstreng moet nauwlettend worden gecontroleerd en op de juiste manier worden verzorgd. Als er echter veel pus naar buiten komt of als er naast pus andere verschijnselen optreden, zoals roodheid, pijn, koorts of zwelling, moet een arts worden geraadpleegd, aangezien het een ontsteking van de navel kan zijn die moet worden behandeld.

Een trekken in of rond de navel is een zeer niet-specifiek symptoom en kan vele oorzaken hebben. Meestal is het een ongevaarlijke gebeurtenis die van tijd tot tijd kan voorkomen. Als er echter langdurig wordt getrokken of als het trekken erg sterk is of verergert, kunnen er ziekten zijn die moeten worden behandeld.

Het is ook belangrijk om aandacht te besteden aan andere symptomen die tegelijkertijd aanwezig zijn, zoals misselijkheidpijn, diarree, duizeligheid en dergelijke, aangezien deze een belangrijke indicatie kunnen geven van een onderliggende oorzaak. Als er bijvoorbeeld een constant trekken is in verband met een zwelling of externe veranderingen van de navel, kan dit duiden op een navelbreuk. Een navelbreuk, ook bekend als "navelbreuk" of bij zuigelingen als "omphalocele", is een veel voorkomende gebeurtenis waarbij de spieren rond de navel verzwakken of wijken, gevolgd door het binnendringen van de buikinhoud in de navel.

Baby's worden veel vaker getroffen omdat de buikspieren hebben nog niet de volledige sterkte bereikt en de navelstreng wordt daardoor gemakkelijker verzwakt. Bij baby's zorgt dit ervoor dat de navel uitpuilt in het resterende deel van de navelstreng (omphalocele). Bij kinderen en volwassenen zijn navelbreuken aangeboren of ontwikkelen ze zich als gevolg van verhoogde druk in de buik.

Een zwakte van de bindweefsel is een andere risicofactor voor navelbreuken. De combinatie van verhoogde druk in de buik en een zwakte in de buikspieren, wat bijvoorbeeld de navel is, leidt tot een uitpuilen van de buikinhoud. Dit zijn meestal darmlussen, die dan ook wel "herniale zakjes" worden genoemd, maar het kunnen ook buikorganen zijn, wat een ingewikkelder proces is.

Terwijl navelbreuken vaak vanzelf verdwijnen bij de pasgeborene, is bij adolescenten of volwassenen meestal een chirurgische ingreep met stabilisatie van de buikwand noodzakelijk. Een stinkende navel kan vele oorzaken hebben. De meest voorkomende oorzaak is een gebrek aan hygiëne.

Doordat de navel vaak naar binnen gekeerd is, is het een perfecte voedingsbodem voor bacteriën en schimmels. Bacterie hou van een vochtig en warm oppervlak, dat een navel aan hen presenteert. Als u een stinkende navel heeft, moet u daarom altijd zorgen voor voldoende hygiëne.

Een andere veel voorkomende reden voor een slecht ruikende navel zijn de zogenaamde "omphaliths". Omphaliths zijn navelstenen die in de loop van de tijd worden gevormd door dood en gevallen samen te drukken huidschubben​ Navelstenen zien er meestal bruinachtig uit en komen vooral voor in de smalle diepe delen van de navel.

Ze zijn vaak moeilijk te verwijderen. In dit geval kan het handig zijn om een ​​wattenstaafje te gebruiken om de navel te helpen en dus regelmatig schoon te maken. Andere oorzaken kunnen huiduitslag zijn, psoriasis of contactallergieën.

Contactallergieën worden vaak veroorzaakt door piercings of nauwsluitende, irriterende kleding. Naast de onschadelijke en vaak hygiënische oorzaken kan ook een navelafwijking de oorzaak zijn van de geur. In dit geval is er naast de geur vaak ook een lekkage van vloeistof, een zogenaamde huilnavel.

Oorzaken van een bloedende navel zijn meestal kleine ontstekingen of verwondingen in de navel. Dit kan bijvoorbeeld een kleine ontsteking, een puistje of een insectenbeet​ Een nadere inspectie van de navel kan op dit punt erg nuttig zijn.

Een ernstige bloeding of een bijkomend optreden van pus en pijn kan duiden op een ernstige ontsteking of abces​ Vaak treedt na het inbrengen van een piercing of ander vreemd materiaal post-bloeding op. Deze zijn meestal ook in verband met een kleine ontsteking en genezen vaak vanzelf.

Als het naast een bloeding komt, ook een lekkage van vloeistof en een slechte geurkan er een navelafwijking achter zitten. Als er extra zwelling en veranderingen in de vorm van de navel zijn, is voorzichtigheid geboden, omdat er een navelbreuk achter kan zitten. Bij pasgeborenen daarentegen is er heel vaak bloeding uit de rest van de navelstreng, die soms zeer hevig en gedurende zeer lange tijd kan bloeden.

Dit is een veel voorkomend verschijnsel dat gewoonlijk zelfbeperkt is en geen behandeling vereist. In elk geval moet een arts worden geraadpleegd als er een bloeding uit de navel is om de oorzaak te achterhalen, te elimineren en herhaling in de toekomst te voorkomen. Endometriose is een ziekte waarbij het uiterlijk van de baarmoeder optreedt slijmvlies buiten de baarmoeder veroorzaakt regelmatige, cyclusafhankelijke, ernstige pijn en bloeding.

In "buitengenitale" endometriose”De symptomen treden op in gebieden die geen verband hebben met de voortplantingsorganen. In zeldzame gevallen endometriose van de navel kan ook voorkomen. Een aanwijzing hiervoor is een bijkomend optreden van ernstige cycluspijnen naast de pijn in de navel.

Een huilende navel kan een aanwijzing zijn voor een embryonale misvorming. Er kan bijvoorbeeld een resterende verbinding zijn tussen de blaas en de navel (urrachus fistula). Dit leidt tot constant, oncontroleerbaar huilen uit de navel.

Een andere misvorming is het zogenaamde persisterende dooierkanaal (persisterende ductus omphaloentericus). Dit is een verbinding tussen de dunne darm en de navel die bestaat sinds de embryonale leeftijd en niet volledig is teruggevallen tijdens de ontwikkeling. Dit leidt tot lekkage van vloeibare darminhoud uit de navel.

Als een navel echter voor het eerst nat wordt en tot nu toe onopvallend is geweest, is de kans groter dat er een kleine bacteriële ontsteking of een schimmelinfectie aanwezig is. Buiknavelpluis is al lang een onverklaard, mysterieus fenomeen. Maar sinds 2001 heeft een onderzoek onthuld wat ze precies zijn en waar ze vandaan komen.

Naveldons bestaat voornamelijk uit textielvezels, maar ook uit stof, haar cellen en haar. Ze ontstaan ​​voornamelijk door de buikharen tegen kleding te wrijven en worden dan ook door de haren naar de navel getransporteerd, waar ze in omvang toenemen. Mensen met een concave (naar binnen gebogen) navel en een bijzonder grote en lange buik haar zijn bijzonder gevoelig voor pluisjes.

Bovendien neemt het aantal pluisjes toe met de leeftijd en neemt het ook toe met verhoogde lichamelijke activiteit. In de winter wordt meer dons gedetecteerd doordat er meer kleding wordt gedragen. Dienovereenkomstig hebben vrouwen over het algemeen minder pluisjes.

De gemiddelde kleur van pluisjes is blauwgrijs en er zijn zelfs wereldrecords gevestigd in het verzamelen van navelpluis. Kortom, navelstrenglint is volkomen normaal en absoluut zonder enige ziektewaarde! Om redenen van persoonlijke hygiëne en om bacteriële ontstekingen te voorkomen, kan het echter nuttig zijn om de pluisjes te verwijderen en de navel te reinigen.

Er zijn verschillende redenen voor rode vlekken of uitslag op en rond de navel. De meest voorkomende oorzaak zijn lokale reacties op bepaalde prikkels. Bijvoorbeeld het scheren van de buikhaar, contactallergie, ontstekingen, insectenbeten of -steken kunnen de oorzaak zijn.

Andere mogelijkheden, vooral als de uitslag overal op de buik of op andere plaatsen verschijnt, zijn systemische ziekten zoals infecties, herpes virussen (bv gordelroos), allergieën, schimmels, psoriasis, mazelen, waterpokken, rodehond, neurodermitis, scharlaken koorts of auto-immuunziekten. In het geval van een abces, een lokale ontsteking, meestal veroorzaakt door bacteriën, treedt op, die in de loop van de ziekte de diepten binnendringt en daar een kunstmatige holte creëert. Omdat de navel een geschikte plaats is voor bacteriën om zich voort te planten, is het niet ongebruikelijk dat navelabcessen optreden.

Binnen de ontsteking vallen de eigen afweercellen van het lichaam het gebied binnen en proberen ze de ziekteverwekker te bestrijden, waardoor pus wordt gevormd. De verhoogde aanmaak van pus leidt tot een pijnlijke zwelling, die vaak te herkennen is aan een uitstulping onder de huid. Sinds de abces zit meestal erg diep in de huid en geneest meestal niet vanzelf; chirurgische "abces splitsen" is bijna altijd noodzakelijk.