Impingement-syndroom of bottleneck-syndroom is een aandoening van gewrichtsmobiliteit. Omdat dit voornamelijk voorkomt in de schoudergewricht, het wordt ook wel schouderstrakheidssyndroom, humerus genoemd hoofd benauwdheidssyndroom, of rotator manchet benauwdheidssyndroom. Degeneratieve veranderingen of verwondingen leiden tot een vernauwing van het gewrichtslichaam, wat de zachte weefsels aantast, zoals pezen, spieren en slijmbeurs en kan veroorzaken ontsteking Hoe eerder de disfunctie wordt opgespoord en behandeld, hoe groter de kans op herstel impingement syndroom.
Wat is het impingement-syndroom?
Impingement-syndroom (strakheidssyndroom) is een voorwaarde dat duurt jaren of decennia om zich te ontwikkelen. In dit geval verschijnen de eerste symptomen vrij vroeg, maar ze worden vaak genegeerd of zelfs verkeerd gediagnosticeerd. De schoudergewricht is een van de meest mobiele gewrichten in het menselijk lichaam, maar het is ook een van de meest vatbare voor verwondingen. In tegenstelling tot andere gewrichten, waarvan de stabiliteit wordt geboden door botten, pezen, ligamenten en spieren zijn hier de fixatoren. Samen vormen deze zachte weefseldelen de zogenaamde rotator manchet, wat ervoor zorgt dat de humerus hoofd zit vast in de gewrichtskoker. Deze anatomische opstelling is zeer gevoelig voor vernauwing tussen de hoofd van het gewricht en de kom, evenals tot ontwrichting van de arm. pezen, ligamenten en zenuwen zijn aangetast. De constante wrijving tijdens beweging kan leiden naar ontsteking Impingement-syndroom wordt geassocieerd met zeer ernstig pijn.
Oorzaken
De belangrijkste oorzaak van het impingement-syndroom is slijtage, de zogenaamde degeneratieve veranderingen van het benige bewegingsapparaat. Het komt voornamelijk voor bij atleten zoals handballers, speerwerpers, maar ook bij zwemmers. Constante bewegingen boven het hoofd bevorderen de tekenen van slijtage. Impingement-syndroom wordt nu ook erkend als beroepsziekte, aangezien het veel vaker voorkomt bij mensen die boven hun hoofd werken (schilders, lassers, enz.). Echter, calcium afzettingen in de pezen of kalkaanslag op het gewrichtslichaam kunnen ook het impingement-syndroom bevorderen. Verder is er een aangeboren variant als bijvoorbeeld de acromion, de glenoïdholte of de gewrichtskop zijn vervormd of hebben een ongunstige vorm. Het knelpuntsyndroom wordt ook bevorderd door een onbalans in de spieren, zoals vaak het geval is bij bijvoorbeeld bodybuilders. Overmatige en vooral eenzijdige training gooit de gevoelige rotator manchet systeem uit evenwicht, wat de symptomatologie van het impingement-syndroom verder versnelt.
Symptomen, klachten en tekenen
Het belangrijkste symptoom van het impingement-syndroom bij de schoudergewricht is de pijnlijke boog, ook wel pijnlijke boog genoemd. Dit houdt een pijnlijke bewegingsbeperking in wanneer de arm zijwaarts wordt geheven. De pijn komt voornamelijk voor tussen 60 ° en 120 ° elevatie van de arm. In het geval van ontsteking van de slijmbeurs van de acromion (in technische taal: bursitis), of terugkerende irritatie van pezen als gevolg van beknelling, pijn kan zelfs in rust voorkomen, en kan ook 's nachts voorkomen. Aan het begin van de ziekte wordt de pijn voornamelijk veroorzaakt door inspanning, zoals boven het hoofd werken. In rust wordt een subtiele pijn in het gewricht gevoeld. Naarmate de ziekte voortschrijdt, is liggen op de aangedane zijde niet meer mogelijk. De schouder wordt steeds meer in een beschermende houding tegen het lichaam gehouden. De getroffen persoon kan de arm niet meer opzij heffen. Als het heup gewricht wordt beïnvloed door een vernauwingssyndroom, wordt de verandering maar heel langzaam opgemerkt. Het eerste teken is vaak een diepte liespijn De pijn treedt meestal op bij heupflexie en wordt verergerd door extra interne rotatie van de been Lichamelijk werk kan de symptomen ook verergeren, waardoor de pijn van de lies naar de dij.
Diagnose en verloop
Impingement-syndroom wordt gediagnosticeerd door een orthopedisch chirurg. Er wordt een extreem beperkt bewegingsbereik gevonden. De arm spreiden of zelfs optillen veroorzaakt ernstige gevolgen schouder pijn In sommige gevallen kan de patiënt de arm niet meer boven het hoofd tillen. Ultrageluid en MRI worden gebruikt bij verdere diagnostiek. Hier ontstoken bursae (bursitis) kunnen worden gedetecteerd, evenals botveranderingen. röntgenstralen zorgen verdere informatie op de vernauwing of vernauwing tussen de condylus en de acromion De vernauwde subacromiale ruimte of de botsing van de condylus en glenoïdholte is duidelijk te zien, vooral in afbeeldingen waarin de aangedane arm uit elkaar is gespreid. Aangezien het impingement-syndroom een geleidelijke ziekte is, kan het vaak jaren duren voordat de eerste symptomen merkbaar worden. Als het impingement-syndroom op tijd en vooral adequaat wordt behandeld, ervaren de meeste patiënten binnen enkele maanden een significante verbetering. Zelfs met reeds gevorderde defecten van het benige bewegingsapparaat en het zachte weefsel, kan een goed beloop worden voorspeld. Voorwaarde hiervoor is dat de oorzaak (sport, beroep, etc.) geëlimineerd en continu is therapie is verzekerd. Als de klacht keer op keer terugkeert, wordt er gesproken van chronisch impingement-syndroom.
Complicaties
Impingement-syndroom veroorzaakt een verscheidenheid aan gewrichtsongemakken, resulterend in ernstige bewegingsstoornissen. Vanwege de bewegingsbeperkingen is het niet ongebruikelijk dat psychische klachten optreden leiden naar Depressie In de regel is het impingement-syndroom relatief goed te behandelen als het in een vroeg stadium wordt ontdekt. De getroffen persoon lijdt meestal aan ernstige en vaak steken pijn in de schouder Deze pijn kan ook optreden in de vorm van pijn in rust, waardoor vooral 's nachts slaapklachten ontstaan. De beweging van deze regio's is ook ernstig beperkt, zodat veel dagelijkse activiteiten niet gemakkelijk kunnen worden uitgevoerd of altijd gepaard gaan met hevige pijn. In de meeste gevallen, behandeling van impingement-syndroom leidt niet tot verdere complicaties. Deze kunnen echter optreden als de behandeling te laat wordt gestart en er al onomkeerbare gevolgschade is ontstaan. De getroffen persoon moet verschillende therapieën ondergaan om de symptomen te verlichten. Vaak duurt de behandeling enkele maanden voordat een positief beloop van de ziekte is bereikt. Het kan zijn dat het zelfs na de behandeling niet mogelijk is om de respectievelijke regio's volledig te belasten.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als licht maar aanhoudend ongemak in het schoudergebied aanhoudt, moet in de komende weken een arts worden geraadpleegd. Als de pijn plotseling in intensiteit toeneemt en gepaard kan gaan met bewegingsbeperkingen, moeten patiënten binnen enkele dagen een arts raadplegen. Acute klachten die voor het eerst worden opgemerkt bij het heffen van gewichten of bij het sporten, dienen direct te worden opgehelderd. Als er geen behandeling wordt gegeven, kunnen de symptomen van het impingement-syndroom in intensiteit toenemen en ook emotionele verstoringen veroorzaken bij de getroffenen. Om deze reden moet een arts worden geraadpleegd bij de eerste tekenen van het syndroom. Mensen die vaak sporten of zware lasten op het werk tillen, zijn bijzonder vatbaar. Tot de risicogroepen behoren vooral bodybuilders, schilders, lassers en mensen met aangeboren afwijkingen van het acromion, glenoïdholte of condylus - wie zich in een van deze groepen rekent, moet de genoemde symptomen onmiddellijk door een arts laten ophelderen. Naast de huisarts kan er een sportarts of een internist geraadpleegd worden.
Behandeling en therapie
Impingement-syndroom wordt meestal conservatief behandeld. De regel is dat hoe eerder een adequate behandeling wordt gestart, hoe groter de kans op herstel. De betreffende behandelingsmethode hangt af van het stadium van het impingement-syndroom. In principe is de eerste stap het laten rusten van de schouder, met de nadruk hier op het wegnemen van de oorzaak, zowel sportgerelateerd als beroepsmatig. Andere conservatieve behandelingsmethoden omvatten fysiotherapie, cryotherapie, acupunctuur, schokken Golf therapie en matrixtherapie. Deze therapieën worden ondersteund door medicijnen die zowel pijnstillende als ontstekingsremmende effecten hebben. ALS EEN, diclofenac (als zalf of tablet) en cortisone Er worden bijvoorbeeld preparaten gebruikt. Als er na enkele maanden intensief geen verbetering is therapie, is een operatie onvermijdelijk. Afhankelijk van het ziektebeeld wordt een zogenaamde acromioplastiek uitgevoerd. Een operatie alleen is echter niet voldoende. Intensieve conservatieve vervolgtherapie en eliminatie van de oorzaak zijn noodzakelijk maatregelen voor succesvolle behandeling van impingement-syndroom.
Vooruitzichten en prognose
Schouderpijn is aanwezig bij impingement of benauwdheidssyndroom. Omdat deze meerdere oorzakelijke factoren kunnen hebben, is een zorgvuldige diagnose essentieel. Een orthopedist moet beslissen of het fysiotherapeutisch is maatregelen voldoende zijn of dat het impingement-syndroom een operatie vereist. De behandeling kan alleen succesvol zijn als de spieronevenwichtigheden veroorzaakt door het impingement-syndroom worden ook behandeld. Als dit niet het geval is, verslechtert dit de vooruitzichten op blijvende pijnstilling. Verdere overbelasting kan leiden tot blijvende schouderstijfheid of peesrupturen. Een belangrijke maatregel bij het strakheidssyndroom is het losmaken van de verklevingen die aanwezig zijn op de rotatormanchet. Bovendien verbetert de prognose als tegelijkertijd de spiermobiliteit wordt hersteld. Zelfbehandeling is uitgesloten omdat het de prognose zou kunnen verslechteren door een verkeerde belasting. De door de fysiotherapeut voorgestelde bewegingssequenties zijn echter geschikt om thuis verder te oefenen. Te veel oefenen kan echter tot ongewenste resultaten leiden. Goed uitgevoerde oefeningen moeten worden gedaan met verwarmde spieren, langzame bewegingen en zachtaardig stretching Als de schouder ondanks het impingement-syndroom overbelast blijft, kan dit leiden tot microtears in de schouderpezen. Deze haarscheurtjes kunnen bij verdere peesaanhechting of loslating leiden spanning Een peesruptuur duurt relatief lang om te genezen. Het verslechtert de prognose behoorlijk. Het genezingsproces wordt ondersteund door een zacht oefenprogramma.
het voorkomen
Impingement-syndroom kan worden voorkomen door eenzijdige spanningen te vermijden. Bovendien is het belangrijk, vooral voor degenen die risico lopen (sport, beroep), dat profylactisch fysiotherapie, evenals een speciale training van de schouderspieren. Vanwege het verraderlijke proces van de ziekte wordt het impingement-syndroom vaak te laat gediagnosticeerd. Het is daarom des te belangrijker om aandacht te besteden aan de waarschuwingssignalen van het eigen lichaam en regelmatig preventieve medische controles bij te wonen, zodat een mogelijk impingement-syndroom succesvol kan worden behandeld.
Nazorg
Bij het impingement-syndroom is er gewoonlijk zeer weinig of geen speciale nazorg maatregelen beschikbaar voor de getroffenen. In dit geval moet een zeer vroege diagnose worden gesteld om verdere verergering van de symptomen te voorkomen of om verdere complicaties te voorkomen. Er kan geen zelfgenezing zijn. Het verdere verloop van deze ziekte hangt sterk af van de ernst ervan, zodat er geen algemene voorspelling over kan worden gedaan. Degenen die getroffen zijn door het impingement-syndroom zijn afhankelijk van de maatregelen van fysiotherapie Veel van de oefeningen kunnen ook thuis worden uitgevoerd, wat het genezingsproces kan versnellen. Evenzo is het vaak nodig om verschillende medicijnen te nemen om de symptomen te verlichten. De getroffen persoon moet altijd letten op een juiste dosering en op een regelmatige inname van de medicatie. In ernstige gevallen kan ook een chirurgische ingreep nodig zijn. Na een dergelijke operatie moet de getroffen persoon in ieder geval rusten en voor zijn lichaam zorgen. Ze moeten zich onthouden van stressvolle of fysieke activiteiten. De hulp en steun van familie en vrienden kan ook het genezingsproces versnellen.
Dit is wat u zelf kunt doen
Impingement-syndroom (strakheidssyndroom) is pijnlijk voorwaarde in het schoudergebied dat chirurgisch of conservatief wordt behandeld, afhankelijk van de ernst en de wensen van de patiënt. In beide gevallen is het belangrijk dat de patiënt zelf bijdraagt aan het snelste en vooral meest complete herstel dat mogelijk is door actieve deelname aan het dagelijks leven. Om te ontlasten acute pijnis koeling in de meeste gevallen een waardevol hulpmiddel. De koud pack verlicht niet alleen de pijn veroorzaakt door de irritatie of de operatie, maar gaat ook klassieke tekenen van ontsteking zoals zwelling of roodheid tegen door zijn ontstekingsremmende eigenschappen. Gerichte fysiotherapie is onmisbaar. Het is echter niet voldoende om de oefeningen samen met een therapeut uit te voeren over een beperkt aantal afspraken. Alleen consequent doorgaan met oefenen thuis zorgt voor genezingssucces. De oefeningen hebben verschillende functies. Enerzijds maken ze verklevingen los in het weefsel dat is ontstaan door de ontsteking of als gevolg van de operatie, anderzijds mobiliseren ze het gewricht weer. Het is ook belangrijk om bestaande te compenseren spieronevenwichtigheden Alleen op deze manier kan de beklemming tussen het acromion en de humeruskop, die het impingement-syndroom veroorzaakt, op de lange termijn worden voorkomen. EEN stretching oefening voor de schouder kan ook af en toe worden opgenomen als de schouder na een zware beroepsactiviteit of sport weer wat beperkt in zijn mobiliteit lijkt te zijn.
