Hypersplenisme is een voorwaarde dat kan optreden in combinatie met splenomegalie. In deze voorwaarde milt vergroot, waardoor de functionele effecten meer dan nodig toenemen en problemen veroorzaken.
Wat is hypersplenisme?
Kortom, de term hypersplenisme verwijst naar hyperfunctie van de milt De synonieme term hypersplenisme kan ook worden gebruikt voor de voorwaarde In de meeste gevallen ontstaat hypersplenisme als gevolg van een vergroting van de milt Deze aandoening wordt een complicatie van splenomegalie genoemd. In verband met de vergroting van het orgel wordt de capaciteit aanzienlijk vergroot. Als gevolg hiervan een groter aantal bloed cellen hopen zich op in de milt. Bovendien, meer bloed cellen komen vrij uit het orgel. Als gevolg hiervan is het bloed cellen nemen af, ook wel pancytopenie genoemd. Verschillende soorten bloedcellen zoals leukocyten, erytrocyten en bloedplaatjes zijn in verschillende mate betrokken. Het organisme probeert de pathologische toestand te compenseren door de beenmerg.
Oorzaken
Er zijn verschillende oorzaken voor de ontwikkeling van hypersplenisme. In de regel zijn bepaalde onderliggende ziekten verantwoordelijk voor de vorming van hypersplenisme. Heel vaak zijn dit bloedgerelateerde ziekten, reumatoïde artritisof hoge druk in de poortaders. In principe wordt er onderscheid gemaakt tussen primair en secundair hypersplenisme. Primair hypersplenisme komt bijvoorbeeld voor in verband met de ziekte van Banti. Secundair hypersplenisme is mogelijk bij verschillende ziekten die een vergroting van de milt impliceren. Daarnaast zijn verschillende infecties mogelijke oorzaken, zoals malaria, kala-azar of Felty-syndroom. Bovendien kunnen sommige kwaadaardige lymfomen, lever cirrose of anders autoimmuunziekten, zoals erythematodes, leiden tot de vorming van hypersplenisme. Bovendien kunnen verschillende stapelingsziekten, bijvoorbeeld het syndroom van Gaucher of thesaurismosen, hypersplenie veroorzaken. Primair hypersplenisme wordt in principe niet veroorzaakt door een andere onderliggende ziekte. Secundaire oorzaken zijn bijvoorbeeld ziekten van de galblaas or lever zoals viraal hepatitis of cholangitis. Hematogene oorzaken zijn onder meer hemolytische anemieën, leukemieën of de ziekte van Hodgkin Mogelijke stapelingsziekten zijn onder meer hemochromatose of glycogenosen. Infectieziekten die hypersplenisme kunnen veroorzaken zijn onder meer 에이즈, tyfus- koorts, mononucleosis, en leptospirose. Toxoplasmose, De ziekte van Bang, rodehond en paratyfus koorts zijn ook inbegrepen.
Symptomen, klachten en tekenen
Hypersplenisme wordt in verband gebracht met een aantal typische symptomen en klachten. Door de vergroting van de milt komen er verhoogde bloedcellen vrij uit het orgaan. Dit zijn voornamelijk erytrocyten, leukocyten en bloedplaatjes Als gevolg hiervan ontwikkelt zich pancytopenie, een zogenaamd celdeficiëntie. De verschillende soorten bloedcellen zijn in verschillende mate betrokken. Als bloedarmoede ontwikkelt, kunnen frequente bloedtransfusies nodig zijn. Trombocytopenie verhoogt de neiging tot bloeden, terwijl leukocytopenie de getroffen patiënt vatbaarder maakt infectieziekten Als reactie op de vergroting van de milt, hypertrofie van de beenmerg verantwoordelijk voor bloedvorming optreedt. Als de milt bijzonder vergroot is, kan dit leiden tot pijn als aangrenzende orgels worden geperst. Algemene symptomen van hypersplenisme zijn onder meer droge slijmvliezen, tekenen van bloedarmoede, of een ongewoon sterk verlangen naar zoet voedsel. Als de milt enigszins vergroot is, symptomen van endocarditis or tyfus- koorts zijn mogelijk. Matige vergroting manifesteert zich bijvoorbeeld in leukemie, hepatitis, of cirrose van de lever Als de milt bijzonder vergroot is, hebben getroffen patiënten soms last van een gevoel van druk in de bovenbuik aan de linkerkant van het lichaam. In principe nemen de functies van de milt toe met de mate van vergroting. De gevolgen zijn cytopenie, bloedarmoede or trombocytopenie Hyperplasie van de beenmerg is ook mogelijk.
Diagnose en verloop van de ziekte
Als een persoon lijdt aan een of meer typische symptomen van hypersplenie, moet een arts worden geraadpleegd. In de eerste stap van het onderzoek analyseert de behandelende arts de patiënt medische geschiedenis Na de anamnese worden verschillende klinische onderzoeken uitgevoerd. De milt wordt bijvoorbeeld gepalpeerd, die aanzienlijk wordt vergroot bij hypersplenie. Een ultrageluid onderzoek toont duidelijk de vergroting van de milt aan en duidt op de ziekte. De vermoedelijke diagnose van hypersplenisme wordt bevestigd door een bloed Test Hier wordt het afgenomen percentage bloedcellen duidelijk. Laboratoriumtests onthullen ook het verhoogde beenmerg. Een definitieve diagnose kan worden gesteld door scintigrafie.
Complicaties
In de meeste gevallen leidt hypersplenisme tot vergroting van de milt. Erge, ernstige pijn voor de patiënt komt voor. Als hypersplenisme niet wordt behandeld, kunnen op de lange termijn verschillende symptomen optreden. De patiënt is in de regel vatbaarder voor infecties en ontstekingen en wordt dus ook vaker ziek. De getroffen persoon voelt zich zwak en vermoeid en neemt niet langer actief deel aan het leven. De vergroting van de milt kan ook andere organen verplaatsen of samendrukken, wat kan leiden tot complicaties in de aangetaste organen. Naarmate de ziekte vordert, leidt het tot levercirrose en, in het ergste geval, leukemie De getroffen persoon lijdt ook aan onaangename gevoelens van druk op de linkerkant van het lichaam, die het dagelijks leven moeilijker maken voor de getroffen persoon en de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen. Zonder behandeling kan het ergste scenario voor de patiënt de dood zijn. In veel gevallen van hypersplenisme wordt de milt volledig uit het lichaam van de patiënt verwijderd. Omdat dit orgaan niet vitaal is, treden er geen verdere complicaties op. In veel gevallen kunnen de symptomen echter ook met behulp van bloedtransfusies worden beperkt, zodat ook geen chirurgische ingreep nodig is.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als er merkbare bleekheid in het gezicht, interne zwakte of vermoeidheid is, moet een arts worden geraadpleegd. Als er sprake is van hevig bloeden door lichte verwondingen, wordt dit als ongebruikelijk beschouwd en moet dit worden gecontroleerd. De getroffen persoon wordt bedreigd door een onderaanbod van het organisme en dus een levensbedreigende aandoening vanwege de bestaande bloedarmoede. Duizeligheid, wankele gang, gebrek aan sterkte en energieverlies zijn indicaties die onderzocht dienen te worden. Als de getroffen persoon vaker aan infecties lijdt of vatbaar is voor ontstekingis een vervolgbezoek om de aanwijzingen te verduidelijken aan te raden. Pijn, moeizaam ademhaling of een beklemming in het bovenlichaam, moet worden onderzocht en behandeld. Droog mond, droge slijmvliezen of slikproblemen moeten ook medisch worden opgehelderd. Als de getroffen persoon de behoefte voelt om meer zoet voedsel te eten, wordt dit als ongebruikelijk beschouwd. Een arts moet worden geraadpleegd als deze drang naar zoet voedsel gedurende enkele weken of maanden abrupt aanhoudt. Als hoofdpijn hart- hartkloppingen of verminderde mentale prestaties treden op, een bezoek aan de dokter is aan te raden. Als er sprake is van verminderd lichamelijk sterkte evenals verhoogd 피로, een dokter is nodig. Een gebrek aan drive, terugtrekkingsgedrag en een melancholische stemming zijn indicaties die opgevolgd moeten worden. Als er aandachtsstoornissen of onvastheid zijn, wordt een doktersbezoek geadviseerd.
Behandeling en therapie
Er zijn verschillende opties beschikbaar voor de therapie van hypersplenisme. Een daarvan is regelmatige bloedtransfusies om het gebrek aan bloedcellen te compenseren. Dit is vooral het geval bij bloedarmoede of trombocytopenie In principe is de milt echter geen orgaan dat absoluut noodzakelijk is voor de levensvatbaarheid van het menselijk organisme. Om deze reden wordt verwijdering van de milt (medische term splenectomie) aanbevolen bij ernstige symptomen.
Vooruitzichten en prognose
Hyperplasie van de milt kan verschillende oorzaken hebben. Deze bepalen de prognose van hypersplenie. Als de complicatie optreedt als gevolg van kankerwordt de prognose gemaakt afhankelijk van het vooruitzicht op genezing, het tijdstip van diagnose, het algemeen van de patiënt volksgezondheid, en de effectiviteit van therapie Met succesvol kanker therapie en voltooiing van alle vervolgbehandelingen, kan hypersplenisme volledig verdwijnen kanker zover is gevorderd dat genezing niet meer mogelijk is, wordt het behandelplan geherstructureerd. Het doel is dan om de symptomen van ernstige beperkingen te verlichten en niet om het hypersplenisme te genezen. Bij een chronische onderliggende ziekte is regressie van het vergrote orgaan niet aangewezen. Bij een langdurige therapie wordt het organisme regelmatig ondersteund met de nodige bloedcellen. Permanente regeneratie van de milt wordt zelden of nooit bereikt. Als het behandelplan voorziet in verwijdering van de milt, treedt spontane genezing op van alle symptomen die verband houden met hypersplenie. Het orgaan, dat niet van vitaal belang is, kan in een routineprocedure bij de patiënt worden verwijderd als de pijn ernstig is of als symptoomverlichting hopeloos is. Omdat chirurgie echter inherent gepaard gaat met risico's en bijwerkingen, kunnen er gevolgen of complicaties optreden.
het voorkomen
Concrete methoden en maatregelen voor de effectieve preventie van hypersplenisme zijn momenteel niet bekend of onvoldoende onderzocht. Het is daarom des te belangrijker om bij de eerste tekenen van hypersplenie een geschikte arts te raadplegen en de symptomen te laten onderzoeken. Dit komt doordat een tijdige diagnose een positief effect heeft op de prognose.
Follow-up
De nazorg voor hypersplenie hangt af van de ernst van de ziekte en of de milt operatief is verwijderd. De aandoening kan in het algemeen niet worden voorkomen door de eigen preventieve middelen van de patiënt maatregelen Daarom is medische therapie essentieel voor patiënten. Tijdens de follow-up is het belangrijk om vroege tekenen van een terugval onmiddellijk te herkennen en deze tijdens een medische afspraak te onderzoeken. Hoe eerder de diagnose wordt gesteld, hoe beter de prognose voor de getroffenen. Patiënten moeten het ook rustig aan doen tijdens de follow-upfase. Fysiek veeleisende activiteiten en spanning zijn een hoge belasting en kunnen een negatieve invloed hebben op volksgezondheid Over het algemeen krijgen patiënten regelmatig bloedtransfusies. Een consistente afspraakplanning is hier erg belangrijk. Vooral in verband met bloedarmoede bevelen artsen dichtbij aan Grensverkeer om eventuele tekorten of andere klachten tijdig op te sporen. Speciaal dieet supplementen zijn beschikbaar om de typische deficiëntieverschijnselen bij patiënten tegen te gaan. De behandelende arts kan per geval beoordelen welke producten geschikt zijn en hoe hoog de dosering dient te zijn. Daarom moet de inname van dergelijke middelen noodzakelijkerwijs plaatsvinden in nauw overleg met de medische professional.
Wat u zelf kunt doen
Hypersplenisme is meestal niet te behandelen door middel van zelfhulp. Getroffen personen zijn daarbij in ieder geval afhankelijk van medische behandeling, zodat deze niet tot een verminderde levensverwachting komt. Patiënten die aan deze ziekte lijden, moeten het rustig aan doen en zichzelf niet blootstellen aan zware of onnodige activiteiten spanning Aangezien de symptomen alleen kunnen worden behandeld door regelmatige bloedtransfusies, moet erop worden gelet dat ze regelmatig worden uitgevoerd. Regelmatige onderzoeken zijn vooral nodig in het geval van bloedarmoede. Omdat sommige getroffen personen ook last hebben van deficiëntieverschijnselen, is voeding supplementen kan in dit geval worden genomen. Het type en de hoeveelheid van deze middelen moeten echter altijd eerst met een arts worden besproken. In ernstige gevallen zijn patiënten met hypersplenie afhankelijk van de verwijdering van de milt. Om complicaties bij deze aandoening te voorkomen, moet bij de eerste tekenen een arts worden geraadpleegd. Vaak hebben contact en informatie-uitwisseling met andere patiënten ook een zeer positief effect op het beloop van de ziekte. Bij psychische klachten zijn gesprekken met familieleden of vrienden erg behulpzaam. In ernstige gevallen kan een psycholoog ook hulp bieden.
