Op het werk, mensen met schizoïde persoonlijkheidsstoornis zijn vaak briljant in logisch en abstract denken. Problemen treden meestal op wanneer ze nauwer omgaan met andere mensen.
Wat is een schizoïde persoonlijkheidsstoornis?
Psychologie verwijst naar schizoïde persoonlijkheidsstoornis zoals wanneer mensen problemen hebben met het maken van sociale contacten met anderen, hoewel de grenzen tussen persoonlijke kenmerken en een stoornis vervagen. Mensen met schizoïde persoonlijkheidsstoornis stoer, afstandelijk en emotioneel afstandelijk overkomen naar anderen en moeite hebben om hun gevoelens op de juiste manier te uiten. Ze hebben de neiging om contact met andere mensen te vermijden en hun toevlucht te nemen tot fantasieën, misschien om het gebrek aan een sociale omgeving te compenseren. Op het werk geven ze de voorkeur aan activiteiten waarbij ze alleen kunnen werken; constant teamwork is niets voor hen. Ze verlangen naar nabijheid, maar zijn er tegelijkertijd bang voor. Dit kan leiden tot een gevoel van isolatie. Het is echter vaak niet zozeer de getroffen persoon die aan de aandoening lijdt, maar zijn sociale omgeving.
Oorzaken
Bij de meeste persoonlijkheidsstoornissen is er een mix van biologische, genetische en omgevingsinvloeden. Er lijkt een genetische aanleg te zijn, aangezien schizoïde persoonlijkheidsstoornis vaker voorkomt in gezinnen met één familielid schizofrenie Veel mensen met deze persoonlijkheidsstoornis zijn van nature erg gevoelig en gaan gemakkelijk beledigd. Een strikte opvoeding, verwaarlozing of psychische mishandeling kunnen ook een rol spelen, of een persoonlijkheidsstoornis bij een ouder. Psychoanalytici vermoeden een afwijzende houding of mishandeling door de ouders of frustratie-ervaringen tijdens eerder contact. Het kan ook een mogelijke oorzaak zijn dat de getroffen persoon emoties zoals angst en woede kan voelen, maar deze niet op de juiste manier kan uiten en daarom contact probeert te vermijden.
Symptomen, klachten en tekenen
De scheidslijn tussen persoonlijke eigenaardigheden en een stoornis is soms erg vaag; bij een schizoïde persoonlijkheidsstoornis hangt het ervan af of de patiënt aan ontwenning lijdt of de ontwenning nodig heeft voor zijn individuele welzijn. De psychologie heeft negen mogelijke symptomen vastgesteld die wijzen op een schizoïde persoonlijkheidsstoornis:
- Weinig plezier in activiteiten
- Verminderde affecten, emotionele onthechting
- Moeite met het uiten van warme, tedere gevoelens of woede
- Kennelijke onverschilligheid voor lof en kritiek
- Lage interesse in seksuele ervaringen met anderen
- Sterke fantasieën
- Voorkeur voor eenzame activiteiten
- Laag verlangen naar hechte sociale relaties
- Verlaagd gevoel voor sociale normen
Diagnose en verloop van de ziekte
Omdat de grenzen tussen persoonskenmerken en stoornissen vervagen, is de diagnose van schizoïde persoonlijkheidsstoornis niet eenvoudig. Het is zelfs een uitdaging voor professionals zoals medische professionals en artsen. Volgens de ICD 10-lijst met criteria moeten ten minste drie van de negen genoemde symptomen aanwezig zijn voor een definitieve diagnose. Dit wordt bemoeilijkt door verschillende omstandigheden. Twee duidelijke symptomen zijn niet genoeg, het is verplicht om er drie te hebben. Sommige symptomen lijken op die van andere psychologische of neurologische diagnoses, bijvoorbeeld het syndroom van Asperger, wat moet worden uitgesloten door de diagnose. Soms zijn meerdere diagnoses nodig omdat verschillende stoornissen elkaar overlappen en schizoïde persoonlijkheidsstoornis maskeren. De symptomen zijn misschien niet kort, maar moeten aanhoudend zijn. Een andere complicerende factor is dat veel getroffen individuen gedragsafwijkingen kunnen compenseren, tijdelijk kunnen onderdrukken of achter een façade kunnen verbergen.
Complicaties
De afstandelijkheid die typisch is voor mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis kan dat wel leiden tot misverstanden, vooral in sociale situaties. Andere mensen kunnen de afstandelijkheid opvatten als desinteresse of afwijzing. Bovendien vertonen schizoïde persoonlijkheden vaak slechts beperkte emoties. Daarom kunnen ze verschijnen koud of onverschillig tegenover anderen. Gedeeltelijk blijven hun emoties en behoeften buiten beschouwing: enerzijds spreken veel schizoïde persoonlijkheden zich in dit opzicht niet expliciet genoeg uit; aan de andere kant worden hun emotionele uitingen soms verkeerd begrepen of genegeerd. Zonder consistente vriendschappen en relaties voelen schizoïde persoonlijkheden zich vaak gemarginaliseerd, verkeerd begrepen en eenzaam. De afgeplatte emotionele reacties kunnen ook leiden op problemen in het professionele leven. Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis voelen zich soms gestigmatiseerd. Misverstanden zijn ook mogelijk wanneer schizoïde persoonlijkheidsstoornis wordt verward met andere psychische aandoeningen, zoals het syndroom van Asperger Omdat schizoïde persoonlijkheidsstoornis zeldzaam is en andere stoornissen bekend zijn bij leken, komt dergelijke verwarring in het dagelijks leven vaak voor. Complicaties kunnen ook optreden tijdens de behandeling als differentiële diagnose wordt geen rekening gehouden. Andere psychische aandoeningen kunnen zich als complicatie ontwikkelen. Andere psychische stoornissen kunnen echter ook gelijktijdig optreden met of voorafgaan aan een schizoïde persoonlijkheidsstoornis. Veel getroffen personen hebben ook last van (ernstige) Depressie Met of zonder Depressiekan suïcidaliteit optreden als een ernstige complicatie van een schizoïde persoonlijkheidsstoornis.
Wanneer moet je naar een dokter?
Mensen met een schizoïde persoonlijkheid herkennen het meestal niet. Ze leven in de overtuiging dat alles in orde met hen is. Het is eerder de omgeving die lijdt aan de symptomen van de persoonlijkheidsstoornis. Het initiëren van een bezoek aan de dokter met de getroffen persoon is buitengewoon problematisch. De vertrouwensrelatie moet zeer stabiel zijn en bestand zijn spanning om een diagnose te kunnen stellen. Een hechte relatie met een andere persoon wordt normaal gesproken echter vermeden door de getroffen persoon. Overleg met een arts wordt aanbevolen zodra er gedragsafwijkingen optreden die als afwijkend van de norm worden omschreven. Emotionele verwondingen en het onvermogen om in teamverband te werken of om rekening te houden met andere mensen, worden als kenmerkend voor de persoonlijkheidsstoornis beschouwd. Er is reden tot bezorgdheid over een verminderd affect, een verminderde emotionele participatie op sociaal gebied interacties, en de ontwikkeling van levendige fantasieën. Onverschilligheid voor slagen van het lot, lof en kritiek, onvermogen om tedere gevoelens uit te wisselen en seksuele apathie duiden op onregelmatigheden van de menselijke psyche. Alleen gaan in de professionele sfeer of een eenling zijn in het privéleven zijn andere tekenen die worden toegeschreven aan een schizoïde persoonlijkheidsstoornis. Een arts is nodig wanneer de getroffen persoon of familieleden aan de aandoening lijden.
Behandeling en therapie
De behandeling van een schizoïde persoonlijkheidsstoornis omvat meestal dieptepsychologisch, psychoanalytisch of cognitief-gedragsmatig psychotherapie Getroffen personen worden daardoor aangemoedigd om weer contact te maken met andere mensen en zich te amuseren. Getroffen personen beginnen echter zelden therapie vrijwillig omdat ze meestal geen noodzaak voor actie inzien. In therapie, ze lijken afstandelijk en niet betrokken. Daarom moet de therapeut zorgen voor een vertrouwensrelatie en de cliënt actief meer ondersteunen. Tegelijkertijd moet hij oppassen dat hij de cliënt niet overbelast door teveel emotioneel werk, maar in plaats daarvan zijn verlangen naar afstand respecteert en hem de gelegenheid geeft voor schriftelijk huiswerk en e-mailcontact. Psychoanalytisch georiënteerd psychotherapie streeft naar het doel dat getroffen personen leren om het contact met andere mensen te herstellen en dit contact betrouwbaar en bevredigend te maken, terwijl het tegelijkertijd leven alleen meer bevredigend maakt. Cognitief gedragstherapie helpt getroffenen om zich weer open te stellen voor emotionele interpersoonlijke ervaringen en om hun eigen gevoelens beter waar te nemen. In therapie, leren ze ook om te gaan met de gevoelens die ze bij anderen oproepen door hun afwijzend gedrag en leren ze geschiktere strategieën. Groepstherapie kan nuttig zijn bij het verminderen van sociale angst. Ze moeten zich dan wel op hun gemak voelen in de groep. Af en toe, psychotrope geneesmiddelen worden voorgeschreven in parallel met psychotherapie voor ernstig Depressie of waanvoorstellingen, maar de positieve voordelen zijn nog niet duidelijk aangetoond.
het voorkomen
Er is meestal geen specifieke preventie voor persoonlijkheidsstoornissen omdat ze zich gedurende het hele leven ontwikkelen. Wanneer ze zich voordoen, is het belangrijk ze vroegtijdig te herkennen, zodat pathologisch gedrag niet van de ene generatie op de volgende wordt overgedragen. Het is ook nuttig als getroffenen zich niet abrupt terugtrekken uit contacten, maar openlijk hun behoeften communiceren met hun sociale omgeving.
Nazorg
Psychische aandoeningen vereisen professionele nazorg, zelfs na succesvolle afronding van de therapie. Symptomen blijven de getroffen persoon jarenlang vergezellen, in veel gevallen een leven lang. Zeker na een verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis moet de patiënt weer worden geïntegreerd in zijn of haar dagelijkse leven en vertrouwde omgeving. Hij kan deze stap niet alleen uitvoeren. Hiervoor heeft hij de ondersteunende hulp van een psychotherapeut nodig. Schizoïde persoonlijkheidsstoornissen gaan gepaard met een opvallende terugtrekking in zichzelf. De getroffen persoon vermijdt kennissen die hij onderhield vóór het begin van zijn ziekte. In het kader van nazorg moet gedifferentieerd worden of de maatschappelijke terugtrekking daadwerkelijk (nog) ziektegerelateerd is of gerelateerd aan de persoonlijkheid van de patiënt. Als de patiënt bepaalde vriendschappelijke banden verbreekt maar daarmee tevreden lijkt, moet de therapeut de beslissing accepteren. Een bewuste contactonderbreking kan zelfs nodig zijn voor het herstel van de patiënt. Vrienden die geen rekening kunnen houden met zijn ziekte of deze niet als zodanig kunnen begrijpen, hebben een negatief effect op zijn mentale evenwicht. Bij verslechtering door acute aandoeningen zorgt de behandelende specialist voor eerste hulp Dit professionele aanspreekpunt geeft de zieke een gevoel van veiligheid. Dit maakt het voor hem gemakkelijker om terug te keren naar het dagelijkse leven. Familieleden van de patiënt kunnen met specifieke vragen ook bij de therapeut terecht.
Wat u zelf kunt doen
Duidelijke instructies voor zelfhulp zijn zeldzaam voor schizoïde persoonlijkheidsstoornissen, omdat deze persoonlijkheidsstoornis ten eerste niet vaak voorkomt en ten tweede vaak wordt geassocieerd met sociale terugtrekking. Deze kenmerken maken het moeilijk om nauw samen te werken met zelfhulpgroepen. In het dagelijks leven lijden personen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis in veel gevallen onder het feit dat ze slechts oppervlakkig contact hebben met andere mensen. Bovendien wordt hun gedrag vaak verkeerd begrepen door andere mensen. Een benadering van zelfhulp kan daarom zijn om het eigen gedrag begrijpelijk te maken voor de partner, familie of andere naaste mensen. Een manier is om iemands gevoelens onder woorden te brengen wanneer ze niet op een andere manier kunnen worden uitgedrukt. Aangezien een schizoïde persoonlijkheidsstoornis kan leiden tot zeer verschillende moeilijkheden in het dagelijks leven, individueel solutions zijn noodzakelijk. Om dit te identificeren, kan het nuttig zijn om vertrouwenspersonen om feedback te vragen. Wat zou hen helpen om beter om te gaan met een (gebrek aan) respons? Het is belangrijk om te begrijpen dat schizoïde persoonlijkheidsstoornis hierdoor niet kan worden 'geëlimineerd'. Het kan het echter begrijpelijker maken voor hun partner en andere directe familieleden. Hoe mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis hun dagelijks leven het beste beheren, kan ook in therapie worden aangepakt. Met name in de gedragstherapie geven therapeuten hun patiënten vaak huiswerkopdrachten om hen te helpen de inzichten uit therapiesessies in het dagelijks leven te integreren.
