Duur van de therapie
Helaas is de therapie van tennis elleboog kan enkele weken of maanden duren. In principe is het belangrijk dat de aangedane arm enkele weken wordt beschermd, eventueel immobilisatie met een gips spalk is ook nodig. De conservatieve therapie moet bovendien bestaan uit het koelen van het pijnlijke gebied en het nemen pijnstillers.
Succes van de behandeling op korte termijn kan worden bereikt door lokaal te injecteren anesthetica die het pijn bij de bron. Het is ook denkbaar om corticosteroïden in het ontstoken gebied te injecteren, die de immuunrespons kunnen remmen en zo de pijn. Het is echter mogelijk dat de symptomen aanhouden of slechts licht verbeteren, ondanks voldoende immobilisatie en regelmatig stretching opdrachten.
Als de klachten zeer uitgesproken zijn en gedurende zes maanden aanhouden, kan een operatie worden overwogen. Omdat elke chirurgische ingreep risico's met zich meebrengt en in het geval van tennis elleboogoperatie het succes hangt af van de indicatie, de gebruikte methode en de ervaring van de chirurg, de kwestie van een operatie moet altijd worden opgelost met een ervaren arts. In de regel wordt conservatieve therapie gestart.
Dit betekent dat er in eerste instantie alles aan gedaan wordt om te behandelen tennis elleboog zonder operatie. Dit lukt in bijna alle gevallen. Het genezingspercentage is 97% met de juiste therapie.
Het is vooral belangrijk om de aangedane arm te sparen. Uiteraard dient juist de beweging die de klachten veroorzaakte, te worden vermeden, maar ook andere belasting van de arm dient zoveel mogelijk te worden vermeden. Er is ook de mogelijkheid om een verband aan te brengen op een bepaald tennis elleboog, ook wel een "epicondylitis-brace" genoemd.
Dit is een verband dat meestal meerdere dagen gedragen moet worden en de pijnlijke spieren verlicht en pezen. Meer informatie over de tenniselleboogbrace vindt u in ons onderwerp:
- Tennis armband
- Onderarm armband
Tapes kunnen helpen bij het sporten en kunnen meer geïndividualiseerd worden als alternatief voor een verband. Veel gebruikelijker bij conservatieve therapie zijn de kinesiotapes, die de genezing ondersteunen en de spier laten ontploffen.
Oefeningen om de spieren die door de ontsteking zijn aangetast, te strekken tennis elleboog zijn erg belangrijk om een goed behandelsucces te bereiken. Patiënten kunnen en moeten dit eenvoudig doen stretching oefeningen op zichzelf. In tennis elleboog, stretching moet zo vaak mogelijk worden gedaan om de mobiliteit van de aangetaste spieren te behouden.
Regelmatig strekken versterkt ook de hechting pezen en ligamenten van een spier. Het strekken van de spieren in een tenniselleboog mag niet schokkerig maar langzaam en voorzichtig gebeuren. Vijf spieren bevinden zich aan de laterale epicondylus van de opperarmbeen: Deze spieren zijn verantwoordelijk voor het strekken in de pols, strekken en spreiden van de vingers, en gedeeltelijk voor lichte buiging in het ellebooggewricht.
- M.
extensor digitorum (vinger extensor)
- M. extensor digiti minimi (kleine vinger extensor)
- M. extensor carpi ulnaris (ulnaire handextensor)
- M.
extensor carpi radialis (radiale handextensor) en de
- M. supinator (onderarm twister).
Om een tenniselleboog te genezen, is het belangrijk om de geïrriteerde peesaanhechting te verlichten. De spanning, die permanent op de pees zit, moet worden verminderd.
Om dit te bereiken is het strekken van de bovengenoemde spieren de belangrijkste factor. Bovendien moeten overbelastende activiteiten worden vermeden. Voor het strekken moet de arm naar voren worden gehouden met de elleboog gestrekt.
De palm van je hand moet naar de grond wijzen. Buig nu de pols en indien nodig de resulterende rek vergroten door aan de andere hand te trekken of te duwen. Op deze manier kan het pols extensoren kunnen ontspannen.
Dit wordt drie tot vier keer per dag ongeveer 4 x 20 seconden herhaald. Als alternatief kunt u ook met rechte armen tegen een muur leunen. De vingers wijzen naar binnen, naar boven en naar beneden.
De palm van je hand ligt zo glad mogelijk tegen de muur. Om permanente overbelasting tegen te gaan, moet worden gezorgd voor een ergonomische vorm van toetsenborden en muizen en voor rusttijden, vooral in het dagelijkse werkleven. In ernstigere gevallen kan een ervaren fysiotherapeut ook helpen bij het selecteren en uitvoeren van de juiste oefeningen.
Meer informatie over strekken met een tenniselleboog vindt u hieronder Rekoefeningen voor tenniselleboog De tenniselleboog is een klassieke peesinbrengstoornis, veroorzaakt door overbelasting en onjuiste belasting van de onderarm strekspieren. Het is bewezen dat shockwave therapie een positieve invloed heeft op dit ziektebeeld bij andere maatregelen, zoals een medicijn pijn en ontstekingstherapie (NSAID cortisone), kruiswrijvingsmassages, fysiotherapeutische maatregelen (elektriciteit, enz.) hebben niet tot het gewenste succes geleid.
Het is in ieder geval het proberen waard schokken golftherapie voordat chirurgische maatregelen worden toegepast. In tegenstelling tot de verkalkte schouder, energiezuinig schokken golven (of drukgolven) worden vaak met succes gebruikt. Dit komt doordat het te behandelen peesweefsel direct onder de huid ligt en wordt bereikt door de lage energie schokken golven bijna niet verzwakt.
Dit initieert vermoedelijk regeneratieve processen die genezing bevorderen. Fysiotherapie kan ook nuttig zijn. Dit omvat bepaalde rekoefeningen die pijn verlichten en het genezingsproces bevorderen, evenals enkele speciale massage technieken, bijvoorbeeld de transversale massage van de spieren van de pols, ook wel transversale wrijving genoemd.
We hebben een apart onderwerp geschreven over fysiotherapie en tenniselleboog. Behandeling met plaatselijk aangebracht ultrageluid of microgolven kunnen ook pijn verminderen en kunnen alleen of in combinatie met de massage om de bloed stroom naar de spieren vóór de massage. Andere opties voor meer geavanceerde gevallen zijn schokgolftherapie.
Behandeling met plaatselijk aangebracht ultrageluid of microgolven kunnen ook pijn verminderen en kunnen alleen of in combinatie met massage worden gebruikt om te versterken bloed stroom naar de spieren voor massage. Andere opties voor meer geavanceerde gevallen zijn schokgolftherapie. De volgende stap in het behandeltraject is medicatie.
Ook hier krijgt de arts verschillende opties aangeboden, die bij een tenniselleboog min of meer nuttig zijn en zeker voor aanvang van de behandeling met de patiënt besproken moeten worden. Allereerst kunnen met zalven doordrenkte verbanden ontstekingsremmende stoffen bevatten (bijv. Voltarene emulgel). Dergelijke preparaten kunnen als alternatief ook oraal worden ingenomen (bijv. Voltaren, Arcoxia).
Bovendien is het mogelijk om een mengsel van dergelijke ontstekingsremmende middelen en lokaal toe te passen anesthetica aan de aangetaste spieraanhechting. De verdoving wordt rond de zenuwen, wat een blokkering van de zenuwgeleiding veroorzaakt en er geen pijn wordt gevoeld. Bovendien klassiek pijnstillers worden natuurlijk ook gebruikt, vooral uit de kring van antireumatica (antiflogistiek = NSAID's).
Als alternatief kunnen sommige kruidenpreparaten (bijv.Zeel ©, Traumeel ©), enzymen, nucleotiden of medicijnen voor spieren ontspanning kan ook worden gebruikt. De pijnlijke tenniselleboog kan worden ingewreven met ontstekingsremmende en / of pijnstillende zalven en ter bescherming worden verbonden. Pijnstillende zalven zijn echter meestal geen permanente therapie, omdat dit alleen is om de pijn te verlichten. Het voordeel van zalven is dat ze (doorgaans) geen bijwerkingen kunnen veroorzaken die het hele lichaam aantasten.
Aan de andere kant moet men voorzichtig zijn met het continu innemen van pijnstillers en, indien nodig, overleggen met de arts. Deze veel gebruikte zalf bevat de werkzame stof diclofenac. Het behoort dus tot de groep van zogenaamde niet-steroïde ontstekingsremmende en pijnstillende ontstekingsremmers.
Deze zalf wordt ook aanbevolen door de fabrikant voor gebruik met een tenniselleboog. De zalf moet drie tot vier keer per dag op de aangedane elleboog worden aangebracht. Als je er toch kleding overheen moet dragen, helpt een licht verband.
De gebruikte hoeveelheid moet de grootte van kersen tot walnoten zijn (1-4 g). Meestal kan zo'n zalfverband één tot drie weken worden gebruikt. Anders moet het gebruik worden besproken met een arts.
Als de tennisarmklachten acuut zijn, een injectie van cortisone bij de geïrriteerde pees kan het inbrengen snelle verlichting bieden. Dit kan enkele weken duren. Tegenwoordig worden er echter regelmatig injecties van cortisone (cortisone injectie) en het toedienen van cortison bij chronische tennisarmklachten wordt afgeraden.
De reden hiervoor is dat cortison een negatief effect kan hebben op de stofwisseling van de pees en daarmee op de blijvende genezing. Om deze reden ligt de beslissing of op korte termijn een therapie met lokale cortisone-injecties moet worden geprobeerd bij de behandelende arts. In de vroege stadia is een cortisone-injectie een volledig toepasbare therapieoptie.
De effectiviteit van de cortisoninjectie neemt af naarmate de ziekteduur toeneemt. Systemische toediening van cortison moet kritisch worden bekeken. Bij acute klachten kan een envelop met kwark helpen: hiervoor een (keukendoek) met kwark insmeren en vervolgens op de aangedane elleboog leggen.
Indien mogelijk moet de wrongel rechtstreeks uit de koelkast komen. Als het op het lichaam is opgewarmd, kunt u de resterende wrongel met water afwassen en dit proces indien nodig meerdere keren herhalen. Andere zalven, zoals calendulazalf, kunnen ook op de elleboog worden aangebracht. Daarnaast leidt een hooibloembad voor de aangedane arm tot ontspanning en verlichting van pijn. Hooibloemen zijn te koop in de apotheek.
