Geheugenverlies is geen autonome ziekte, maar eerder het symptoom van een extern of intern effect op de hersenen Hierdoor is deze niet meer in staat om nieuwe herinneringen op te slaan of bestaande op te halen. De verschillende soorten verschillen naargelang het soort verlies en het soort invloed, maar ze zijn niet noodzakelijk een bedreiging voor de getroffen individuen.
Wat is geheugenverlies?
Geheugenverlies is meestal een symptoom van een externe of interne invloed op de hersenen Als gevolg hiervan is dit niet langer in staat om nieuwe herinneringen op te slaan of bestaande herinneringen op te roepen. Geheugen onderdelen waarin opeenvolgingen van acties zijn opgeslagen, worden meestal niet beïnvloed door geheugenverlies Patiënten kunnen daarom meestal nog autorijden of hun schoenen vastmaken. Er worden verschillende vormen onderscheiden, hoewel individuele ziektebeelden elkaar vaak overlappen. De meest voorkomende vorm is anterograde geheugen verlies. De patiënt is niet of slechts gedeeltelijk in staat om nieuwe inhoud te begrijpen en op te slaan. Retrograde geheugenverliesAan de andere kant worden alle herinneringen uit de periode vóór de hersenen schade. Dit voorwaarde kan seconden duren, maar ook dagen, weken of maanden en is vaak gerelateerd aan anterograde geheugen verlies. Een andere en tegelijkertijd de meest ernstige vorm is een globale geheugenstoornis. Getroffen personen zijn niet in staat nieuwe inhoud op te nemen. Tegelijkertijd hebben ze geen toegang tot herinneringen die jaren of decennia teruggaan. Globaal geheugenverlies is onomkeerbaar en verschilt van voorbijgaand wereldwijd geheugenverlies Dit heeft ook invloed op alle geheugeninhoud, maar duurt maar een paar uur.
Oorzaken
De oorzaken van geheugenverlies zijn gevarieerd en niet altijd herkenbaar. Er zijn veel factoren die het optreden ervan veroorzaken of bevorderen. Als gevolg van kan een hersenstoornis ontstaan traumatisch hersenletselepileptische aanvallen, beroertes, dementieof emotioneel spanning. Alcohol, drugs- of medicijnmisbruik kan ook bevorderen geheugenverlies Hersentrauma leidt vaak tot retrograde geheugenstoornissen. In dit geval is er geen verband tussen de persistentie van de geheugenkloof en de omvang van de schade. Getroffen personen met tijdelijk globaal geheugenverlies lijden vaak aan psychische problemen spanning of uitgesproken lichamelijke inspanning. Bij psychogeen geheugenverlies onderdrukken patiënten traumatische ervaringen.
Symptomen, klachten en tekenen
Afhankelijk van het ziektebeeld vertonen patiënten verschillende symptomen en klachten. In de regel worden de geheugenonderdelen die verantwoordelijk zijn voor het opslaan van reeksen acties echter niet beïnvloed. Vaardigheden die ooit zijn geleerd, kunnen nog steeds worden opgeroepen. Patiënten hebben er het vaakst last van anterograde amnesie Ze kunnen nieuwe content niet meer of slechts in beperkte mate vatten en opslaan. Patiënten met retrograde geheugenverlies hebben geen herinneringen aan de periode vóór de hersenbeschadiging. De meest ernstige vorm van progressie is globaal en onomkeerbaar geheugenverlies, dat alle herinneringen uitwist. Patiënten met psychogeen geheugenverlies vertonen symptomen en gedragingen die niet altijd begrijpelijk zijn voor buitenstaanders, aangezien ze traumatische gebeurtenissen uit het hoofd onderdrukken. De verschillende symptomen, zoals verwarring, oriëntatiestoornissen en min of meer uitgesproken geheugenlacunes, bemoeilijken het dagelijks leven van de patiënt aanzienlijk. Ontbrekende herinneringen leiden tot verlies van identiteit en psychologische en emotionele oorzaak spanning Amnesia verandert het gedrag, de handelwijze en de relaties met andere mensen van de getroffen persoon. Het onvermogen om nieuwe inhoud te vatten en herinneringen op te roepen kan dat wel leiden tot verminderde prestaties op school of op het werk. Omdat geheugenverlies ook secundair kan optreden voorwaarde na a beroerte of als gevolg van een tumor gaat het geheugenverlies vaak gepaard met symptomen van de onderliggende ziekte, wat tot verdere complicaties leidt.
Diagnose en verloop
Uitgebreid onderzoek is essentieel voor een betrouwbare diagnose en onderzoek naar de oorzaken. In veel gevallen is een definitieve diagnose echter niet mogelijk. In het begin is een gedetailleerd patiëntgesprek (anamnese) essentieel. Uitspraken van familie en vrienden zijn ook nuttig bij het identificeren van het soort geheugenverlies. Bovendien wordt meestal een test uitgevoerd om het lange- en kortetermijngeheugen te controleren om te beoordelen in hoeverre het geheugen is beschadigd. MRI worden uitgevoerd om stoornissen van de hersenen op te sporen en om bloedingen of tumoren op te sporen. Een EEG maatregelen hersengolven om uit te sluiten epilepsie als oorzaak. De hersenen onderzoeken voor bloed levering met behulp van emissie van één foton computertomografie (SPECT) kan detecteren symptomen van de ziekte van Alzheimer or epilepsie Geheugenverlies is onvoorspelbaar en breekt meestal net zo snel uit als het eindigt. Uitzonderingen zijn ziekten van ouderen, zoals dementie Hier is het echter onmogelijk om de mate van geheugen exact te bepalen. Getroffen personen herinneren zich gebeurtenissen meestal nog van jongs af aan jeugd en jeugd, terwijl de tijden achter hen geleidelijk verdwijnen. Patiënten herinneren zich vaak tot in detail dingen die ze al decennia lang waren vergeten. Ze kennen bijvoorbeeld de namen van voormalige klasgenoten, terwijl ze die van hun eigen kinderen vergeten. Als het geheugenverlies psychisch is, kunnen de hersenen af en toe herstellen van de schade die ze hebben opgelopen, waardoor herinneringen geleidelijk terugkeren.
Complicaties
De gevolgen van geheugenverlies zijn verstrekkend en kunnen leiden op verschillende problemen in het dagelijks leven en op het werk. Ten eerste verandert geheugenverlies dagelijkse handelingen en persoonlijke relaties, waaruit op lange termijn emotionele stress en psychische stoornissen kunnen ontstaan. Op het werk en op school kan geheugenverlies leiden tot verminderde prestaties en vervolgens tot isolatie van de getroffen persoon. Mogelijke geheugenlacunes kunnen het lijden nog vergroten, bijvoorbeeld als het geheugenverlies optreedt als gevolg van een ongeval of als de vergeten herinneringen van emotioneel belang zijn voor de getroffen persoon. Niet alleen het geheugenverlies zelf, maar ook de mogelijke oorzaken (tumor, beroerte, etc.) kunnen leiden tot complicaties, voor zover de onderliggende voorwaarde niet op tijd of onjuist wordt behandeld. Amnesie als gevolg van een tumor gaat op zijn beurt gepaard met verdere geheugenstoornissen, die, afhankelijk van het aangetaste hersengebied, het hele lichaam en de functie van organen kunnen aantasten. Bij de behandeling van geheugenverlies zijn de risico's mislukt traumatherapie (voor psychische oorzaken) en slecht aangepaste medicatie (voor lichamelijke en psychische oorzaken). Het nemen van bepaalde medicijnen voegt dan andere symptomen toe aan het geheugenverlies. Dit komt soms tot uiting in 피로 en vergeetachtigheid, wat het herstel enorm kan vertragen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Wanneer geheugenverlies wordt vermoed, is het zinvol om een arts te raadplegen als de problemen aanhouden of ernstig zijn. Meestal is het voldoende om eerst een huisarts te zien. Geheugenproblemen kunnen verschillende oorzaken hebben; een huisarts kan een eerste beoordeling maken. Als een speciale behandeling nodig is, kan hij de patiënt doorverwijzen naar een geschikte specialist. In sommige steden zijn er gespecialiseerde poliklinieken voor geheugen waar uitgebreide tests voor worden uitgevoerd Alzheimer en andere mogelijke oorzaken zijn mogelijk. Als bekend is dat familieleden relevante ziekten hebben die verband kunnen houden met geheugenverlies, moeten patiënten dit specifiek vermelden wanneer ze hun arts bezoeken. Bijvoorbeeld een bepaalde vorm van Alzheimer is significant genetisch en begint meestal eerder dan andere soorten dementie Medicijnen zijn ook een mogelijke oorzaak van geheugenverlies. Treden de geheugenproblemen op nadat een nieuw medicijn is voorgeschreven? Indien dit het geval is, dienen patiënten contact op te nemen met hun behandelende arts. Bovendien moet een arts worden geraadpleegd als het geheugenverlies optreedt in de tijdelijke nabijheid van een val, ongeval, beroerte, of een vergelijkbaar evenement. Plotseling ernstig geheugenverlies maakt het raadzaam om een arts te raadplegen, zelfs als er geen direct verband of reden is. Als andere acute symptomen zoals verwardheid, zicht- en gehoorproblemen, desoriëntatie, tintelingen, kortademigheid of pijn op de borst ook aanwezig, een arts (een arts op de spoedeisende hulp of indien nodig een arts) moet de situatie evalueren om bijvoorbeeld een beroerte uit te sluiten.
Behandeling en therapie
De behandeling van geheugenverlies is in de eerste plaats afhankelijk van een ondubbelzinnige diagnose en het succes van de behandeling kan sterk variëren. Epilepsie patiënten blijven soms hun hele leven symptoomvrij als een duidelijke diagnose wordt gesteld en passende medicatie wordt gegeven. Ziekten als veroudering en dementie zijn daarentegen soms slechts in beperkte mate of helemaal niet te behandelen. In deze gevallen bespaart de behandeling de lijders vooral van onnodig leed. Een groot deel van de drugs die in deze gevallen worden gebruikt, hebben ernstige bijwerkingen die tot verder ongemak leiden. Bij psychisch geïnduceerd geheugenverlies kunnen psychologen en psychiaters de oorzaken opsporen in de loop van therapie Diepte psychologische en gedragstherapie methoden zijn hier effectief gebleken. De vorm van therapie en, indien nodig, begeleidend medicinaal maatregelen worden bepaald door artsen en therapeuten. Ontspanning technieken zoals autogene training worden ook vaak in de behandeling geïntegreerd. Het is echter controversieel of een volledig herstel van getraumatiseerde patiënten altijd mogelijk is. De behandeling van geheugenstoornissen duurt lang en is altijd gebaseerd op de individuele geschiedenis van de patiënt. Alleen op deze manier zijn er perspectieven op behandelingssucces.
Follow-up
In de meeste gevallen is geheugenverlies het gevolg van een sterke gewelddadige impact op de hoofd of dramatische gebeurtenissen. Getroffen personen klagen over grote geheugenlacunes en het onvermogen om informatie te onthouden. In de regel is geheugenverlies te wijten aan een onderliggende ziekte, die noodzakelijkerwijs een passende behandeling vereist. Nadat een geheugenverlies is overwonnen, dienen in ieder geval passende vervolgonderzoeken plaats te vinden. Alleen door middel van dergelijke onderzoeken kunnen secundaire ziekten volledig worden uitgesloten. Als de betrokkene dergelijke nazorg niet ondergaat, stelt hij zichzelf bloot aan onnodig gevaar. Onder bepaalde omstandigheden kan er een levensbedreigend gevaar ontstaan als het geheugenverlies blijvende schade heeft toegebracht. Om deze schade en eventuele ziektes op te sporen, dient passende nazorg plaats te vinden. Over het algemeen zijn de kansen op genezing en herstel bij geheugenverlies vrij positief. Er moet echter worden opgemerkt dat er passende nazorg plaatsvindt. Alleen als er passende nazorg plaatsvindt, is volledig en tijdig herstel mogelijk. Als er geen nazorg plaatsvindt, kan er blijvende schade ontstaan die achteraf niet meer te behandelen of te herstellen is. Zelfs enkele maanden na het overleven van geheugenverlies, moeten nog steeds vervolgonderzoeken plaatsvinden om elk risico uit te sluiten.
Vooruitzichten en prognose
Ten eerste zijn de oorzaken van geheugenverlies cruciaal om een prognose te geven. Milde verwarring of geheugenstoornissen, bijvoorbeeld na een val, zijn meestal niet blijvend. Als echter een vorm van dementie de oorzaak is van geheugenverlies, kunnen de symptomen naar verwachting verslechteren. Het is mogelijk om te behandelen hersenvliesontsteking goed met medicatie, en geheugenverlies kan vaak worden teruggedraaid. Verbetering van het geheugen na een beroerte is waarschijnlijk, afhankelijk van de ernst. Retrograde geheugenverlies kan in sommige omstandigheden ook verdwijnen. Maar in de meeste gevallen blijft geheugenverlies bestaan. De situatie is anders met mondiaal geheugenverlies. Hier is geheugenverlies niet omkeerbaar. Bij globaal geheugenverlies, dat slechts tijdelijk (tijdelijk) optreedt, keert het geheugen in de meeste gevallen volledig vanzelf terug. Er zijn in dit geval geen aanwijzingen voor blijvende storingen. Alleen het gevoel van geheugengerelateerde beperkingen en irritaties kan enkele dagen na de storing nog optreden. Bij psychische oorzaken van geheugenverlies, zoals het onderdrukken van een gebeurtenis, hangt de prognose af van het individuele geval. Met de hulp van psychotherapiekunnen bepaalde geheugeninhouden weer bij het bewustzijn van de patiënt worden gebracht en kunnen traumatische ervaringen samen met de therapeut worden verwerkt.
het voorkomen
Het vermijden van schadelijke stoffen en een bewuste en gezonde levensstijl zijn de enige manieren om hersenschade door invloeden van buitenaf te voorkomen. Juiste eisen aan lichaam en geest door geheugentrainingoefenen, en ontspanning methoden zullen de hersenen helpen herstellen. Voor patiënten met geheugenverlies is het gunstig om verbinding te maken met bekende dingen en zich te omringen met bekende dingen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Dankzij de vooruitgang in de geneeskunde bereiken steeds meer mensen een respectabele leeftijd. En om altijd te zorgen voor een goede kwaliteit van leven, fysiek en mentaal geschiktheid een rol spelen. Bij dat laatste kan ieder mens zelf iets doen. De hersenen, zijn concentratie en geheugencapaciteit, kan op een hoog functioneel niveau worden gehouden door onder meer verstandige voeding. Het omega-3 vetzuur DHA speelt hierbij een bijzonder belangrijke rol. Dit is vervat in koud-water vis. Recente onderzoeken hebben aangetoond dat vooral ouderen regelmatig vis zouden moeten eten. Dit vermindert het risico op dementie met bijna de helft. De hersenen slaan niet alle waarnemingen op. Af en toe geheugenverlies is dus geen reden tot bezorgdheid. Om een toenemend geheugenverlies te voorkomen, kunnen de getroffenen hun hersenkracht uitoefenen. Er zijn verschillende oefeningen die helpen bij het ontwikkelen van individuele geheugensystemen. Een daarvan is om inhoud aan afbeeldingen te koppelen. Deze methode kan op elk moment worden gebruikt. Een wandeling helpt bijvoorbeeld om permanent de namen van verschillende lentebloemen te leren. Het opschrijven van alledaagse feiten ondersteunt ook het geheugenproces. Over het algemeen is elke vorm van socialiseren altijd een goede remedie tegen geheugenverlies. Zelfs gesprekken met vrienden kunnen helpen, omdat ze het concentratievermogen trainen. Naast een gebalanceerd dieetis regelmatige lichaamsbeweging een belangrijke factor. Muziek en dans kunnen ook helpen om het geheugen te vergroten.
