Synoniemen in bredere zin
De ziekte van Alzheimer, dementie
De eerste symptomen zijn vaak niet karakteristiek hoofdpijn, onsystematische duizeligheid en algemene zwakte in prestaties. In dit stadium kan nog geen diagnose worden gesteld. In de vroege stadia manifesteren de symptomen van Alzheimer zich vaak als een depressieve stemming, slapeloosheidrusteloosheid, angst en opwinding.
Bovendien is het niet ongebruikelijk dat de lijder apathisch en apathisch overkomt, zich sociaal terugtrekt en minder voorzichtig is, zodat het in dit stadium niet altijd gemakkelijk is om het klinische beeld te onderscheiden van Depressie In de loop van een jaar ontwikkelen de symptomen van Alzheimer een sluipende vergeetachtigheid, vooral de functie van de korte termijn geheugen wordt relatief vroeg in de loop van de ziekte aangetast. Het vocabulaire van de getroffenen is beperkt, woordzoekerstoornissen komen voor en patiënten vinden het moeilijk om zich in een minder bekende omgeving te oriënteren.
Andere neuropsychologische symptomen van de ziekte van Alzheimer zijn een spraakstoornis (afasie), een stoornis in de uitvoering van vrijwillige bewegingen (apraxie) en ruimtelijke oriëntatiestoornissen, waardoor patiënten meestal niet volledig georiënteerd zijn qua plaats en tijd, en slechts zelden persoonlijk. . De perceptie en verandering van het ene onderwerp naar het andere wordt ook aanzienlijk verminderd en vertraagd. Patiënten zetten sterk door, dat wil zeggen dat ze voortdurend vasthouden aan een gedachte-inhoud, soms zelfs aan een woord.
De taal van de Alzheimersymptomen van de patiënten wordt steeds meer verarmd tot op het punt van bepaalde vormen van verval: herhaling van zinnen of woorden. Dit leidt tot automatische of reflexieve herhaling van woorden of zinnen die de patiënt heeft gehoord (echolalie), woorden die pas in het taalgebruik zijn geïntroduceerd (neologismen), brabbeltaal, dwz een verwarde manier van spreken, en tenslotte tot ritmische, zinloze herhaling van individuele lettergrepen (logoclony). Zelfs dit laatste overblijfsel van spraakvermogen gaat op een gegeven moment verloren en patiënten voeren soms alleen stille, ritmische bewegingen van de spraakspieren uit.
De patiënt verliest echter niet alleen het vermogen om te spreken, maar ook het verstaan van spraak na een langere periode van ziekte. Een soortgelijk patroon is te zien in de willekeurige bewegingen van de patiënten (motorische activiteit): in de laatste fase voeren ze stereotiepe veegbewegingen uit, plukken, nestelen, wrijven, slingerbewegingen van de hoofd en soortgelijke bewegingen. Niet-cognitieve veranderingen krijgen vaker minder aandacht, hoewel ze beter kunnen worden behandeld dan cognitieve.
De bijbehorende psychische symptomen komen voor bij tot 70% van alle patiënten. Deze omvatten de al genoemde depressieve stemming van gebrek aan drive en apathie, maar ook rusteloosheid met dwalen, schreeuwen en schreeuwen en slaapstoornissen bij veelvuldig wakker worden. Wanen en (optische) hallucinaties komen voor bij ongeveer 10-17% van de patiënten.
Agressie tegen zorgverleners is ook niet ongewoon. Gedeeltelijk kan dit gedrag worden verklaard door misvatting en verkeerde interpretatie, die worden aangemoedigd door de geheugen wanorde. Vooral deze persoonlijkheidsdaling is echter een grote last voor familieleden.
De neurologische status van de meeste Alzheimerpatiënten is aan het begin van de ziekte onopvallend. De eerste neurologische symptomen van Alzheimer zijn spiergroei reflexen Bovendien kan het vertragen van bewegingen (bradykinesie) en verhoogde spierspanning (spierspanning) optreden.
Snelle onvrijwillige spiertrekkingen (myoclonie) en incidentele aanvallen komen voor bij één op de vijf tot tien patiënten, en de helft van alle patiënten verliest ongeveer zes jaar na het begin van de ziekte de controle over hun urine en ontlasting en wordt incontinent. In het laatste stadium van de ziekte zijn patiënten bedlegerig, volledig afhankelijk van hulp van buitenaf en niet in staat om met hun omgeving te communiceren.
