Definitie
Onder een retrograde geheugenverlies (lat. retrograde: “ruimtelijk en tijdelijk terugwijkend”, Grieks. Geheugenverlies: "verlies van geheugen“) Verwijst naar geheugenverlies, of het gebrek aan geheugen en bewustzijn van dingen en ervaringen die plaatsvonden kort voor een bepaalde gebeurtenis, bijvoorbeeld een ongeval.
Na een ernstig trauma kan de getroffen persoon zich bijvoorbeeld het verloop van het ongeval niet meer herinneren en ontbreekt deze informatie uit het verleden. De geheugen verlies bestrijkt meestal slechts een korte periode vóór de activerende gebeurtenis. De omvang van de geheugen gap hoeft niet per se gerelateerd te zijn aan de ernst van de schade.
Oorzaken
Om de omvang van geheugenverliesis een grondig onderzoek met behulp van specifieke en gevoelige testprocedures noodzakelijk. Dit is de verantwoordelijkheid van de professioneel gekwalificeerde neuropsycholoog, die naast geheugenprestaties ook andere cognitieve functies zou moeten onderzoeken, zoals aandacht of executieve functies (dwz alle hogere mentale processen die belangrijk zijn voor gerichte actiecontrole). In de meeste gevallen naast retrograde geheugenverlies, er zijn ook andere aandoeningen in andere hersenen functies.
Naast het doktersconsult (anamnese) en de verschillende testprocedures speelt beeldvorming ook een rol bij het verhelderen en correleren van de omvang van de hersenen schade. De oorzaak van retrograde amnesie kan onder andere worden bepaald door een massa of laesies in verschillende delen van de hersenen met behulp van CT of MRI. Ten slotte, door hersengolven te meten met behulp van EEG (electroencephalography), bijv epilepsie kan worden opgespoord als de oorzaak van geheugenverlies.
Bijbehorende symptomen
Afhankelijk van de oorzaak van de retrograde amnesie kunnen verschillende begeleidende symptomen mogelijk zijn, die ofwel aanwezig zijn op het moment van de geheugenverlies of kan achteraf ontstaan door de spanning van de geheugenkloof. Zo is het na een trauma of ongeval niet ongebruikelijk dat er veel andere schade en klachten optreden, zoals gebroken botten of verwondingen aan interne organen of enorm bloed verlies, wat kan leiden tot schokken. Vaak gaat geheugenverlies gepaard met misselijkheid, braken en hoofdpijn op het moment van de gebeurtenis, of daarna verwarring en desoriëntatie op de betreffende situatie.
Indien de epilepsie is de oorzaak van het geheugenverlies, de symptomen van de aanval gaan gepaard met verlies van controle over het lichaam, convulsies, onvrijwillige krampen en een verlies van bewustzijn. Meestal herinnert de getroffen persoon zich de aanval of de tijd kort ervoor niet meer. Verder in bijna alle dementie ziekten, zoals de ziekte van Alzheimer of Parkinson, geheugenverliesnaast de ziekteverschijnselen treden concentratiestoornissen en oriëntatie- en aandachtsproblemen op. Het geheugenverlies met geheugenlacunes kan de getroffen persoon veel psychologisch belasten, zodat een depressieve, depressieve stemming kan worden waargenomen wanneer deze wordt vergezeld door een persoon met de ziekte.
