Femoraal nek breuk or femurhalsfractuur is een acute voorwaarde dat komt vaker voor bij ouderen en minder bij jongeren of op middelbare leeftijd. Dit feit heeft ook invloed op de genezingstijd van het dijbeen nek breuk behoorlijk significant.
Wat is een nek- of dijbeenfractuur?
Achter de nek van het dijbeen breuk, medisch precies ook wel genoemd femurfractuur of gewoon nek van femurfractuur, er is een doorbraak van het bot in het gebied van het femur aan de linker- of rechterkant. De femurhalsfractuur staat ook bekend als een bijna-heupfractuur vanwege de typische positionering. Er wordt onderscheid gemaakt tussen twee varianten van femurhalsfractuur Als het een stal is dijbeenhals fractuur, het verloop van de behandeling is heel anders dan dat voor een onstabiele femurhalsfractuur. In het geval van een dijbeenhals breuk, worden verschillende soorten breuken genoemd, afhankelijk van de lokaliseerbare breukplaatsen. Naast de zogenaamde mediale dijbeenhals breuk, dit zijn het laterale en pertrochantere verloop van de breuk. Bij de mediale fractuur loopt de fractuur onder het dijbeen hoofd en ligt in de gezamenlijke capsule Als de breuklijn in de femurhalsfractuur niet meer in de gezamenlijke capsule, het wordt een laterale fractuur genoemd. Verschillende therapeutische benaderingen ontstaan ook wanneer de breuklijn die is tussen de femurhals en de zogenaamde botschacht.
Oorzaken
De oorzaken van een femurhalsfractuur zijn meestal gebaseerd op overmatige mechanische kracht. Of dit nu komt door een val of een ongeluk, het bot wordt zo enorm blootgesteld spanning in deze context dat er een breuk optreedt. De femurhalsfractuur wordt begunstigd door verschillende omstandigheden, wat ook een indicatie is van de enorme accumulatie in bepaalde leeftijds- en persoonsgroepen. In de geneeskunde omvatten de oorzaken van een fractuur van de hals van het dijbeen niet alleen pathologische stoornissen van de botstructuur met een toenemende instabiliteit van de statica van het bot, maar ook kortstondige buiging en afschuiving, dwz vallen.
Symptomen, klachten en tekenen
Een femurhalsfractuur wordt meestal voorafgegaan door een val. De meest voor de hand liggende tekenen van een femurhalsfractuur zijn ernstig pijn in de heup of in aangrenzende gebieden. Die kunnen er bijvoorbeeld ook zijn pijn in de dij in de buurt van de heup of in de liesstreek. De getroffen been is actief immobiel. Passief bewegen (door de dokter) verhoogt de pijn Als de femurhalsfractuur optreedt als gevolg van een val, kunnen kneuzingen aan de zijkant van de dij Als de breuk een verplaatste breuk is (ontwrichte breuk), is de breuk been lijkt verkort in vergelijking met het andere been en wordt naar buiten gedraaid. De been kan in gestrekte positie niet meer van de steun worden getild. In dit geval is vaak alleen een visuele bevinding vereist, die vervolgens wordt bevestigd door een Röntgenstraal Af en toe kan een ondergedompelde breuk (bot fractuur) optreedt. In dit geval glijden de breukuiteinden niet weg en kunnen de symptomen zeer onopvallend zijn. De patiënt zoekt pas dagen later medische hulp omdat zijn symptomen niet verbeteren. De bestaande pijn kan verband houden met een val of een ongeval. De getroffen persoon vermoedt echter een blauwe plek erachter, omdat hij in sommige gevallen zelfs nog kan lopen.
Diagnose en verloop
Vaak kan een femurhalsfractuur worden gedetecteerd door een geoefend oog vanwege de misvorming van het femur en de pijnlijke symptomen. Deze zichtbare symptomen kunnen worden bevestigd door palpatieonderzoeken door de specialist. Bovendien is een Röntgenstraal beoordeling is noodzakelijk, meestal op basis van een zogenaamde axiale röntgenfoto. Bij een femurhalsfractuur worden röntgenfoto's gemaakt van de aangedane heup. Verdere diagnostische procedures zoals computertomografie kan worden gebruikt om in gecompliceerde gevallen aanvullende duidelijkheid te verschaffen over de omvang van de femurhalsfractuur.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een arts moet worden geraadpleegd, zelfs als een fractuur van de nek van het dijbeen wordt vermoed. Als de breuk optreedt in de context van een ongeval, kunt u het beste de ambulance bellen, omdat er andere breuken of interne verwondingen kunnen zijn. Bovendien is er het risico op gewricht hoofd necrose, veneus trombose en pulmonaal embolie neemt met elk uur toe. Hoe eerder de fractuur wordt behandeld, hoe groter de kans op een succesvolle revalidatie. Ernstige, stekende pijn in het gebied van de dij geeft een aan fractuur van de femurhals, die moet worden verduidelijkt en behandeld. Andere waarschuwingssignalen zijn onder meer een ongebruikelijke positie van de voet en zwelling, bloeding of problemen bij het bewegen van de aangedane voet. Risicogroepen zijn onder meer ouderen, maar ook atleten en mensen met fysiek veeleisende beroepen. Deze personen moeten voorzorgsmaatregelen nemen maatregelen en draag bijvoorbeeld altijd een mobiele telefoon zodat de hulpdiensten in geval van nood direct kunnen worden gewaarschuwd. Een fractuur van de hals van het dijbeen kan worden behandeld door een orthopeed. Ernstige fracturen moeten door de getroffen persoon operatief worden behandeld, vooral als er ook zenuw- of spierblessures aanwezig zijn. Vervolgbehandeling wordt verleend door een fysiotherapeut of sportmedisch specialist. Bij ernstige fracturen is het aan te raden om in een revalidatiecentrum te verblijven, waar het letsel onder begeleiding van specialisten kan worden genezen.
Behandeling en therapie
De behandeling van een femurhalsfractuur hangt af van de diagnose, of de fractuur stabiel of onstabiel is, en de omvang van de fractuur. Als een stabiele femurhalsfractuur wordt vastgesteld, kan een operatie om de fractuur recht te trekken worden uitgesloten. Lijders krijgen voldoende pijnbeheersing en de breuk mag genezen met rust en extra fysiotherapie-oefeningen In het geval van een onstabiele femurhalsfractuur is een chirurgische behandeling essentieel. Dit is meestal het geval wanneer de fractuur van de hals van het dijbeen heeft geleid tot een verplaatsing van de fractuurplaatsen. Dit probleem, ook wel dislocatie genoemd, kan worden gecompenseerd door verschillende chirurgische ingrepen. Het is mogelijk om beide heupconservering te overwegen therapie of vervanging van de heup gewricht binnen de moderne chirurgische procedures voor femurhalsfracturen. Daarnaast is de behandeling van een femurhalsfractuur door middel van de methode die bekend staat als intertrochantere osteotomie uitstekend geschikt voor jonge patiënten. In de eerste variant worden speciale elementen op de hals van het dijbeen geschroefd, die de fractuurplaats opnieuw stabiliseren na een fractuur van de hals van het dijbeen. Bij heupprothese voegt de chirurg een hoofd prothese of een totale heupprothese om het gebied te behandelen en de mobiliteit te herstellen.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor een femurhalsfractuur hangt af van hoe snel een chirurgische behandeling wordt uitgevoerd. Normaal gesproken geldt dat hoe eerder de chirurgische ingreep plaatsvindt, hoe beter de vooruitzichten op herstel. Vaak hangt de prognose van de femurhalsfractuur ook af van de mate van circulatiestoornissen van de heupkop. Daartoe gebruiken artsen een classificatie volgens Garden. In Tuin I is er een positieve prognose met een laag risico op necrose Tuin II heeft ook een laag risico op necrose en geen verplaatste breuk. Tuin III is wanneer de breuk is verschoven zonder enige verplaatsing van de achterste cortex. Bovendien is de mate van necrose hoog. In Garden IV zijn de fractuurfragmenten volledig verplaatst en is er een onderbreking van de vasculaire toevoer. Bovendien is het risico van femurkopnecrose is hoog. De duur van het genezingsproces voor een femurhalsfractuur varieert ook van patiënt tot patiënt. Factoren als leeftijd en activiteiten van de patiënt spelen een belangrijke rol. Bovendien moet de patiënt zo snel mogelijk na de operatie weer worden gemobiliseerd. Als de patiënt daarentegen te lang blijft liggen, bestaat er kans op spiermassa massa verlies, wat op zijn beurt een negatief effect heeft op de vooruitzichten op herstel. Revalidatie daarentegen is gunstig voor de prognose en helpt de patiënt sneller te herstellen en terug te keren naar zijn of haar dagelijkse leven.
het voorkomen
Om een fractuur van de dijbeenhals te voorkomen, is het belangrijk om de werking van mechanische krachten op dit deel van de heup tegen te gaan. Bij ouderen kan dit worden gedaan door leefruimtes die dreigen te vallen barrièrevrij te maken. Bovendien lijden vooral onrustige personen aan dementie kunnen worden uitgerust met zogenaamde beschermingselementen. Deze staan bekend als beschermers en worden zowel op de heupen als op de knieën aangebracht AIDS dempen de krachtinvloed tijdens vallen en voorkomen een fractuur van de hals van het dijbeen. Behandeling van duizeligheid symptomen en een calcium-rijk dieet zijn ook belangrijk. Extra fysieke training en voldoende vochtinname kunnen als het ware de kans op een femurhalsfractuur verkleinen.
Follow-up
Als de nek van femurfractuur geopereerd moet worden, is het belangrijk om de patiënt te geven injecties om mogelijke te voorkomen trombose. Injecties in het onderhuidse vetweefsel kan een bloed stollen. Andere nuttige nazorg maatregelen omvatten het gebruik van speciale steunkousen en fysiotherapeutische oefeningen. Een van de doelen van nazorg is om de patiënt snel te mobiliseren. Al 24 uur na de chirurgische ingreep kan de getroffen persoon weer worden gemobiliseerd, dit gebeurt onder leiding van een fysiotherapeut. Tegelijkertijd ontvangt de patiënt ook postoperatieve pijntherapie De postoperatieve behandeling van de femurhalsfractuur vereist ongeveer twee tot drie weken ziekenhuisopname. Gedurende deze tijd beweegt de patiënt met behulp van onderarm krukken als hij of zij geen laststabiliserende behandeling krijgt. Als de patiënt tijdens de operatie een kunstmatige heupprothese heeft gekregen, mag hij of zij het betreffende been volledig belasten. Te lang liggen wordt als contraproductief beschouwd in het geval van een femurhalsfractuur. Op deze manier worden spieren afgebroken en bestaat er een risico op gevaarlijke infecties zoals longontsteking De nazorg gaat in de regel door met revalidatie na de opname in het ziekenhuis. Dit kan ook op intramurale basis als zorg in de eigen woning niet mogelijk is. Dit vereist echter een Barthel-index van minimaal 70. De Barthel-index wordt gebruikt om zowel de zorgbehoefte als de mogelijkheden in het dagelijks leven te classificeren.
Wat u zelf kunt doen
Helaas kunnen patiënten met een femurhalsfractuur weinig doen om het genezingsproces te versnellen. Integendeel, geduld is de belangrijkste deugd. Afhankelijk van de leeftijd, reeds bestaande aandoeningen (osteoporosebijvoorbeeld), locatie van de breuk en behandeling maatregelen uitgevoerd, kan het tot zes maanden duren voordat de femurhalsfractuur is genezen. Als de fractuur is geopereerd, moet het gebied rond de wond anders schoon en steriel worden gehouden wond genezen er kunnen problemen optreden. Infecties zijn ook veel voorkomende complicaties die kunnen worden voorkomen als de wond aandachtig wordt verzorgd. Zelfs als ze oncomfortabel zijn om te dragen: steunkousen kunnen dit voorkomen trombose. regelmatig fysiotherapie kan ook trombose voorkomen en zorgt tevens voor stabiele spieren en snellere genezing. Om deze reden moeten patiënten er zeker van zijn dat ze houden fysiotherapie afspraken. Omdat het vooral ouderen zijn die last hebben van een fractuur van de dijbeenhals, is het aan te raden om zo lang mogelijk allround zorg te verlenen in een ziekenhuis of thuis. De patiënt mag slechts zoveel gewicht op het been leggen als de pijn verdraaglijk is. Jongere, actieve patiënten wordt zelfs aangeraden om in de beginperiode slechts een deel van het aangedane been te belasten om complicaties te voorkomen. Dit is waar patiënten vertrouwen op de hulp van anderen.
