Tumoren van de dunne darm, zoals dunne darm kanker, behoren tot de vrij zeldzame pathologische veranderingen van het darmkanaal en worden gekenmerkt door een geleidelijke progressie van de ziekte.
Wat is dunne darmkanker?
Kleine darm kanker of dunnedarmtumor kan worden gedefinieerd als een tumor die zich manifesteert in een specifiek deel van de darm, dat wil zeggen in de spijsverteringskanaal Dunne darm kanker kan worden herkend als zowel goedaardige als kwaadaardige tumor, afhankelijk van de typische aard en de celtypen die het bevat. Een goedaardige tumor van de dunne darm wordt een dunne-darmpoliep genoemd, terwijl een kwaadaardige tumor een dunne-darmkanker wordt genoemd. Sinds de dunne darm bestaat uit verschillende zones, de dunne darmtumor hoeft niet beperkt te blijven tot een bepaald gebied en kan plaatselijk in de gehele dunne darm voorkomen. Om deze reden werd de dunnedarmtumor geclassificeerd op basis van de lokalisatie. Naast de tumor van de dunne darm in de twaalfvingerige darmkan zich ook een kanker van de dunne darm ontwikkelen in het jejunum of het ileum. De kwaadaardige vorm bij een dunnedarmtumor bevindt zich meestal in het duodenumgebied.
Oorzaken
In het kader van het gericht zoeken naar oorzaken was het nog niet mogelijk om duidelijk te verduidelijken welke triggers in aanmerking komen voor het ontstaan van dunnedarmkanker. Momenteel verschillende gelijktijdige of reeds bestaande ziekten zoals De ziekte van Crohnworden de zogenaamde polyposesyndromen en het Peutz-Jeghers-syndroom op de shortlist geplaatst als erfelijke oorzaken, evenals immuunsysteem afweermechanismen voor de expressie van dunnedarmtumor. Naast interne factoren als triggers voor de groei van dunne darmtumoren, externe invloeden zoals kankerverwekkende stoffen in voeding, zoals conserveringsmiddelen en kleurstoffen, evenals verschillende chemische stoffen, kunnen ook als oorzakelijke factoren worden beschouwd. In het bijzonder mensen die aan een hiv-infectie lijden en het hebben overleefd orgaan transplantatie kan een dunne darmtumor ontwikkelen.
Symptomen, klachten en tekenen
Aanvankelijk zijn er geen symptomen die verband houden met dunne darmkanker. Na enige tijd worden niet-specifieke symptomen waargenomen, die ook bij andere ziekten kunnen voorkomen. Zo heeft de patiënt er vaak last van pijn in de buik, misselijkheid, braken, constipatie en diarree Naarmate de ziekte vordert, bloeden en koliek pijn zijn toegevoegd. In extreme gevallen kan de groei van de tumor ook leiden tot levensbedreigend darmobstructie Dit wordt ook aangekondigd door koliek pijn in het gebied van de navel en braken Vaak is er ook een verhoogde ophoping van gas in de darm, ernstig winderigheid en constipatie De laatste symptomen treden echter alleen op bij dieperliggende dunne darmkanker. Als de tumor zich in hogere delen van de dunne darm bevindt, zijn deze symptomen vaak afwezig. Zonder behandeling worden steeds meer delen van de darm aangetast. Aanvankelijk verspreidt de kanker zich naar naburige darmlussen, wat leidt tot verklevingen. In aanvulling op darmobstructie, kunnen latere stadia van de ziekte ook leiden darmperforatie en bloeding. Dit zijn levensbedreigende complicaties die kunnen leiden zelfs daarvoor dood metastasen het formulier. Na uitzaaiingen door de weefselvocht knooppunten, dochtertumoren kunnen groeien in de longen, botten en andere organen. Uiteindelijk kan de kanker zich verspreiden binnen de buikvlies en veroorzaken significant water retentie in de buik.
Diagnose en progressie
Dunne darmkanker is pas merkbaar als het een bepaalde grootte heeft bereikt. Afhankelijk van een bepaald groeifase veroorzaakt de dunnedarmtumor typische symptomen zoals constipatie, misselijkheid en braken en pijn in de onderbuik. De spijsvertering kan ook worden beïnvloed, afhankelijk van het type dunnedarmtumor. Veel mensen klagen over bloederige ontlasting en bloederige afscheiding uit de darmen in vergevorderde stadia met een dunne darmtumor. Naarmate de tumorgroei vordert, kan een kwaadaardige dunnedarmtumor leiden tot de vorming van metastasen door de verspreiding van cellen die zich aan andere organen hechten en daar kankergroei veroorzaken. De diagnose van een dunnedarmtumor is behoorlijk divers en wordt gedaan met technische procedures zoals Röntgenstraal gebaseerd onderzoek, colonoscopie, diagnostisch ultrageluid en chirurgische opening van de buikholte. Dit wordt ook wel verkennende laparotomie genoemd, bij mensen met een laag lichaamsgewicht is een grote tumor van de dunne darm met de hand voelbaar. Diagnostische laboratoriumtests van ontlasting geven ook aanwijzingen dat er een tumor in de darm aanwezig is. De definitieve opheldering over de vraag of de tumor dunnedarmkanker is, komt pas met meer geavanceerde mogelijkheden maatregelen.
Complicaties
Een kenmerkend kenmerk van dunne darmkanker is darmobstructie door de tumor. De daaropvolgende doorbraak door de darmwand zorgt voor buikvliesontsteking Typische begeleidende symptomen zijn onder meer pijn in de buikconstipatie, bloed in de urine, diarree, misselijkheiden braken. Deze volksgezondheid aandoeningen zijn levensbedreigend en vereisen onmiddellijke behandeling maatregelen en intensieve medische zorg. Meestal zijn deze complicaties een teken van vergevorderd colorectale kanker Het type en de omvang van de volksgezondheid aandoeningen bepalen het beloop van de ziekte en dus ook de kansen op genezing. In het geval van goedaardige tumoren van de dunne darm in de vorm van darm poliepen, kleine tumoren zonder betrokkenheid van de weefselvocht knooppunten en aangrenzende orgels met metastasenis er een gunstige prognose. Typische ernstige aandoeningen zijn de verspreiding van tumoren en uitzaaiingen naar de naburige organen zoals lever, nieren en blaas Dit ziekteproces kan leiden tot beknelde vitaliteit bloed schepen evenals infarct en dood van de darm en andere aangetaste organen. De lever wordt het vaakst beïnvloed door de verspreiding van tumoren en metastasen. Stollingsstoornissen, lever mislukking, verminderd bewustzijn en oedeem treden op. Langdurig hoesten met ophoesten van bloed is een aanwijzing dat de kanker zich al naar de longen heeft uitgezaaid. Het overlevingspercentage vijf jaar na het begin van de ziekte is 95 tot 5 procent, afhankelijk van de complicaties en het stadium van de ziekte. Als de patiënt zich al in het terminale stadium van de ziekte bevindt, is de prognose altijd negatief, aangezien de dood binnen enkele weken of maanden optreedt, zelfs met geschikte therapieën en behandelingen. Zonder behandeling is dunne darmkanker altijd dodelijk.
Wanneer moet je naar een dokter?
Darmkanker veroorzaakt symptomen meestal pas in een vergevorderd stadium, of helemaal niet. Het is daarom aan te raden om te beginnen screening van colorectale kanker vanaf de leeftijd van 50 jaar of zelfs daarvoor. Mensen met gevallen van intestinaal poliepen of andere vormen van kanker in hun naaste familie zouden op jongere leeftijd regelmatig moeten worden gescreend. Hetzelfde geldt voor andere risicogroepen zoals patiënten die overwonnen hebben colorectale kanker of mensen met een verzwakte immuunsysteem of bestaande cardiovasculaire ziekten. Medische opheldering wordt uiterlijk aanbevolen wanneer de eerste symptomen van een ernstige darmaandoening optreden. Deze kunnen buitengewoon ernstig zijn maag klachten zoals braken, misselijkheid of pijn, evenals bloedafzetting in de ontlasting. Bij ernstige symptomen zoals darmobstructie of koliek pijn in de buik optreden, moet onmiddellijk een spoedarts worden gebeld. Bovendien ernstig opgeblazen gevoel, gebrek aan stoelgang en gewichtsverlies moeten naar de dokter worden gebracht. Over het algemeen is medisch advies vereist zodra er klachten optreden die niet aan een bepaalde oorzaak kunnen worden toegeschreven en die na enkele dagen niet verdwijnen.
Behandeling en therapie
De keuze van de behandeling wordt bepaald door het type dunnedarmtumor. Een goedaardige dunnedarmtumor of een dunne darmpolie kan operatief worden verwijderd. De operatie is gebaseerd op een endoscopische procedure of een zogenaamde open operatie met een normale incisie in de buik. De endoscopische variant wordt soms ook gebruikt om weefselmonsters te nemen bij een vermoeden van dunne darmkanker. Als uit de diagnose blijkt dat de dunnedarmtumor kwaadaardig is en verschijnt als dunnedarmkanker, operatieve verwijdering in combinatie met daaropvolgende bestraling en chemotherapie is gebruikt. Sommige tumortypen kunnen alleen op basis van bestralingsbehandeling worden genezen zonder chirurgische verwijdering.
Vooruitzichten en prognose
Omdat dunne darmkanker een tumorziekte is, hangt het verdere verloop ervan sterk af van het tijdstip van diagnose en de uitzaaiing van de tumor. Als er al uitzaaiingen zijn opgetreden, vermindert dit meestal de levensverwachting van de getroffen persoon aanzienlijk en kan dunne darmkanker niet volledig worden genezen. Een vroege diagnose vergroot echter de kans op een positief beloop van de ziekte. Als dunnedarmkanker niet wordt behandeld, lijden de getroffenen aan obstipatie, diarree en hevige buikpijn. Ze kunnen ook permanente misselijkheid of bloederige ontlasting ervaren. De kwaliteit van leven van de getroffenen wordt aanzienlijk beperkt en verminderd door de ziekte. Hoe eerder de dunne darmkanker wordt verwijderd, hoe groter de kans dat de kanker zich nog niet verder in het lichaam heeft verspreid. Chirurgische ingrepen en chemotherapie kan een goede verlichting bieden van de symptomen. Echter, chemotherapie gaat gepaard met sterke bijwerkingen. Verder kan een gezonde leefstijl ook een zeer positief effect hebben op het beloop van de ziekte en het ontstaan van dunnedarmkanker voorkomen.
het voorkomen
Voor preventie bij dunnedarmtumoren zijn tot dusver geen significante procedures bekend. Alleen mogelijke vroege detectie kan de kans op genezing van een dunnedarmtumor als kanker vergroten. Bovendien omvat profylaxe tegen kanker van de dunne darm de insluiting van sleutel risicofactoren en een gezonde levensstijl. In de context van preventie van dunnedarmtumoren is dit gebaseerd op het vermijden van ongunstige leefgewoonten, met name die welke verband houden met de inname van alcohol, nicotine en kankerverwekkende ingrediënten in de dieet. Een dieet rijk aan vezels en vitaminen, voldoende beweging om de afweer van het lichaam te versterken, en een gezond lichaamsgewicht kan een dunne darmtumor voorkomen.
Follow-up
De nazorg is afhankelijk van het type therapie dat eraan voorafging. Als een dunne darmresectie onvermijdelijk was, worden aanvullende gespecialiseerde teams voorzien. Kortedarmsyndroom komt vaak voor, waardoor voedingsstoffen worden aangemaakt absorptie moeilijk. In dit geval een speciaal, gecontroleerd dieet is essentieel. Dit kan ook resulteren in verdere bewerkingen. Als een kunstmatige darmuitlaat (anus praeter, stoma) aangemaakt moet worden, zal naast de specialist ook een getraind team (stomatherapeuten) de nazorg begeleiden en bewaken. De patiënt kan het ziekenhuis na vijf tot zeven postoperatieve dagen verlaten met regelmatige voedselinname en eliminatie Verdere nazorg vindt aan huis plaats, eventueel in samenwerking met een verpleegkundige dienst. Hechtingen worden meestal tien tot twaalf dagen na de operatie verwijderd door de behandelende arts of huisarts. Hij of zij moet ook het verloop van de procedure volgen en een passend initiatief nemen maatregelen in geval van absorptie aandoeningen die duiden op een kortedarmsyndroom. Een mogelijke optie zou zijn parenterale voeding via een poortimplantaat in een centrale ader Als er een noodstoma is aangebracht, kan deze later worden teruggeplaatst. Als chirurgische maatregelen niet geïndiceerd waren, regelmatige follow-up van het getroffen gebied (inclusief weefselvocht knooppunten en metastasen in aangrenzende gebieden) wordt uitgevoerd na chemotherapie of bestraling. In het geval van recidiverend carcinoom moeten behandelingsmaatregelen (geen genezing; alleen beheersing van het carcinoom voor zover mogelijk) worden uitgelegd en uitgevoerd. Dit gebeurt via chemotherapie, bestraling en / of medicatie.
Wat u zelf kunt doen
Darmkanker moet absoluut door een arts worden behandeld. Zelfhulpmaatregelen mogen alleen worden uitgevoerd naast de medisch voorgeschreven maatregelen therapie Een belangrijke bijdrage die patiënten zelf kunnen leveren, is het verminderen risicofactoren geassocieerd met bepaalde levensstijl en voedingsgewoonten. Van bepaalde factoren is aangetoond dat ze verband houden met een verhoogd risico op colorectale kanker Deze omvatten een vezelarm, vetrijk dieet en regelmatige consumptie van vlees- en worstproducten. Het vermoeden bestaat dat de lange verblijftijd van deze voedingsmiddelen in de darm ervoor zorgt dat kankerverwekkende stoffen in contact blijven met het darmkanaal. slijmvlies langer en tasten de darmcellen aan. Andere contraproductieve factoren zijn zwaarlijvigheid, gebrek aan lichaamsbeweging en overmatige consumptie van alcohol en nicotine Daarentegen zou de stof chlorofyl, die in groene salades en groene groenten zit, een positief effect hebben. In de natuurgeneeskunde wordt chlorofyl ook gebruikt als een geïsoleerd actief ingrediënt tegen dikke darm kanker. Patiënten die een stoma (kunstmatige stoelgang) hebben gehad, lijden vaak emotioneel. In aanvulling op psychotherapiekan contact met andere getroffen personen hen helpen in het reine te komen met hun nieuwe omstandigheden. Hiervoor zijn er verschillende zelfhulpgroepen, die ook online aanwezig zijn. Op de pagina's van veel van deze verenigingen worden ook producten gepresenteerd die het leven met een stoma gemakkelijker maken.
