Diagnose van galstenen | Galstenen

Diagnose van galstenen

De diagnose van galstenen kan worden gemaakt door de bloed laboratorium, onder anderen. Een toename van direct bilirubine in het serum kan duiden op een obstructie van de gal kanaal. Of het lever ook is aangetast, kan worden vastgesteld vanuit het laboratorium leverwaarden (bijv. GOT).

Lever schade resulteert in verhoogde leverwaarden. Ontstekingsparameters (bijv. CRP) geven ook informatie. Ultrageluid (echografie) is de snelste en meest gevoelige detectiemethode galstenen.

Door hun kalkgehalte zijn stenen herkenbaar als witte vlekken met een bijbehorende akoestische schaduw. De detectie van galstenen kan problematisch zijn. Als de galstenen pas gevormd zijn, zijn ze niet op te sporen met de onderzoeksmethode van de eerste keuze, namelijk ultrageluid.

Met de typische klinische symptomen (koliek pijn uitstralend naar de rechterschouder, vette ontlasting, afkeer van vet voedsel, geelzucht), is het toch vrijwel zeker dat er zich een steenziekte heeft ontwikkeld. pas als de galstenen een ontstekingsreactie van de wanden van de galblaas (cholecytitis) of de gal kanalen (cholangitis), en de ontstekingsreactie heeft geleid tot verkalking van de galsteen, kunnen de galstenen ook worden opgespoord door ultrageluid. Galstenen kunnen ook worden gedetecteerd in een Röntgenstraal beeld. Zonder toediening van contrastmiddel kunnen echter alleen de verkalkte stenen worden gedetecteerd.

Stenen die weinig bevatten calcium zichtbaar door uitsparingen na toediening van contrastmiddel. Vanwege de bijwerkingen van contrastmiddel wordt dit onderzoek alleen uitgevoerd als de volgende methode geen resultaat heeft opgeleverd. Een andere detectiemethode is endoscopisch gal kanaalbeeldvorming (ERCP). Voor dit doel wordt een endoscoop door de slokdarm voortbewogen, maag en twaalfvingerige darm naar het uitgangspunt van de galweg. Door het galwegkunnen stenen worden gedetecteerd en indien nodig verwijderd.

Therapie van galstenen

Galstenen worden alleen behandeld als de patiënt symptomen heeft. De volgende opties zijn beschikbaar voor de behandeling van galstenen: Pijn verlichting wordt bereikt door middel van analgetica (Metamizol = bijv Novalgin ®) en / of spasmolytica om galkrampen te verlichten (Buscopan®). Bij shockwave-therapie wordt getracht het spontane verlies van galstenen door fragmentatie te veroorzaken.

In de regel wordt medicijnlitholyse (oplossen van stenen) ongeveer 2 weken van tevoren gestart. Er wordt gezorgd voor een verhoogde concentratie van galzuren om het op te lossen cholesterol van de galstenen. MTBE (methyl-tert-butylether) is een cholesterol-oplossende ether en wordt gebruikt in de vorm van spoelafvoeren in de galblaas.

De spoeltijd is afhankelijk van het betreffende steenvolume. Cholecystectomie (verwijdering van de galblaas) is de meest voorkomende vorm van therapie voor galsteenaandoeningen. Voor dit doeleinde, laparoscopie wordt voornamelijk uitgevoerd met een endoscoop.

Met deze minimaal invasieve operatie is het herstel van de patiënt navenant snel. Via een ERCP kunnen galstenen worden gevonden en verwijderd met behulp van een endoscoop. De therapie van galsteenziekte hangt af van de positie van de steen: meestal blijft de steen vastzitten op het smalle punt waar de galweg komt uit in de dunne darm.

Omdat het galkanaal en het uitscheidingskanaal van de alvleesklier openen in de twaalfvingerige darm samen de cocktail van spijsvertering eiwitten uit de alvleesklier hoopt zich ook op. Dit kan dan weer een acute ontsteking veroorzaken van de alvleesklier (pancreatitis). U kunt meer informatie over dit onderwerp vinden op: Therapie van galstenen Homeopathische benaderingen van therapie zijn ook te vinden onder Homeopathie voor galstenen

• Fragmentatie van galstenen door schokgolven
• Bij 50% van de patiënten komt de ziekte terug.
• Oplossen (lysis) van de stenen door MTBE (endogene ether)
• Geneesmiddeloplossing van de stenen (litholyse)
• Als het de uitgang van de galblaas belemmert (de meest voorkomende positie), wordt dit nu behandeld door een volledige verwijdering van de galblaas (cholecystectomie).

  De galblaas heeft immers alleen opslagfuncties die niet vitaal zijn, daarom kan het lichaam het zonder. De eerdere therapeutische benadering van vernietiging door middel van geluidsgolven (schokken golftherapie) bleek permanent nutteloos te zijn, omdat het leidde tot het regelmatig terugkeren van galstenen.

• Als galstenen het directe kanaal tussen de lever en dunne darmmoet een andere optie worden overwogen, aangezien het kanaal niet kan worden verwijderd. In dit geval wordt meestal geprobeerd de galkanalen binnen te komen via de mond, maag en dunne darm met behulp van een endoscoop (ERCP, zie hierboven) om de steen vrijwel ter plaatse te verwijderen.
• Pijnstilling (analgesie) voor galkoliek door medicatie
• Niet-chirurgische galsteenverwijdering door fragmentatie van galstenen erdoorheen schokken golven 50% van de patiënten hervallen.

  Oplossen (lysis) van de stenen door MTBE (endogene ether) Geneesmiddeloplossing van de stenen (litholyse)

• Fragmentatie van galstenen door schokgolven
• Bij 50% van de patiënten komt de ziekte terug.
• Oplossen (lysis) van de stenen door MTBE (endogene ether)
• Geneesmiddeloplossing van de stenen (litholyse)
• Verwijdering van de galblaas (cholecystectomie)
• ERCP

Chirurgische verwijdering van galstenen wordt vooral overwogen wanneer de getroffen persoon symptomatisch is, dat wil zeggen heeft pijn. Een operatie kan worden gepland als de getroffen persoon zich in een stal bevindt voorwaarde, of het kan onmiddellijk worden uitgevoerd in geval van nood. Als er geen symptomen zijn, kan toch een operatie worden overwogen als de volgende kenmerken van de stenen aanwezig zijn: er zijn meerdere stenen, de galsteen is bijzonder groot zodat deze de hele galblaas vult, of er is een porseleinen galblaas, die een bepaalde risico op degeneratie.

Bij het operatief verwijderen van galstenen zijn er verschillende methoden om uit te kiezen, die worden gebruikt afhankelijk van de patiënt voorwaarde en beoordeling van de galstenen. Enerzijds kan laparoscopische chirurgie, dwz met behulp van de kijkgattechniek, waarbij de gehele galblaas wordt verwijderd, worden uitgevoerd. Bij deze procedure worden de instrumenten voor de operatie via meestal vier kleine incisies in de buikwand in de buikholte gebracht en kunnen zo ondanks minimale toegangswegen de galblaas toch volledig verwijderen.

Als alternatief voor de toegangswegen van klassieke laparoscopische chirurgie kunnen de chirurgische instrumenten, de zogenaamde trocars, bij vrouwen ook via de vagina in de buik worden ingebracht, die dan geen littekens achterlaten op de buikwand. In het geval van meer gecompliceerde galstenen, zoals stenen met een zeer grote diameter, kan in sommige gevallen een open operatie nodig zijn. De benadering kan worden gekozen op de rechter ribbenboog of op de longitudinale middellijn van de buik.

Ook hier wordt de complete galblaas inclusief de stenen verwijderd. Gemeenschappelijk voor alle methoden is dat ze worden uitgevoerd onder narcose. Als de stenen nog klein zijn en al symptomen veroorzaken bij de patiënt, kunnen de galstenen op deze manier ook worden opgevangen en verwijderd door de ringspier van de galblaas te splitsen tijdens een zogenaamd ERCP-onderzoek (endoscopisch retrograde cholangiopancreaticografie), waarbij ook met de endoscoop het galkanaal kan worden bereikt.

De klassieke en meest gebruikte chirurgische ingreep voor galstenen is echter nog steeds laparoscopische chirurgie. Zoals bij elke operatie zijn er bepaalde complicaties, zoals bloeding, letsel aan het omliggende zachte weefsel, ontsteking en wond genezen wanorde. Deze zijn echter allemaal zeer zeldzaam.

De prognose na de operatie is goed, patiënten blijven meestal een week na de operatie in het ziekenhuis. Voor de behandeling van symptomatische galstenen, de desintegratie hiervan door middel van gerichte extracorporale schokken golftherapie kan worden overwogen. Er moet echter aan enkele criteria worden voldaan voordat de desintegratietherapie het gewenste effect heeft.

Ten eerste moeten de stenen vrij zijn calcium en mag een bepaald volume en een aantal van drie stenen niet overschrijden. Aan de andere kant, nadat de stenen zijn verbrijzeld, worden de steenresten verwijderd, wat alleen kan gebeuren als de galblaas een efficiënte peristaltiek heeft, dwz samentrekt en ontspant op een golfachtige manier. Bovendien moet ervoor worden gezorgd dat de galblaas niet ontstoken is.

Wanneer de galstenen worden verbrijzeld, worden binnen een uur een aantal van 2000 tot 3000 schokgolven van buiten het lichaam uitgezonden, gericht op de stenen, waardoor ze idealiter in kleine stukjes uiteenvallen. Hiervoor is geen verdoving nodig, hooguit a pijntherapie. Vervolgens kunnen medicijnen zoals galzuur worden gegeven om het oplossen van galstenen te bevorderen.

Anders worden de verbrijzelde galstenen op natuurlijke wijze met de urine via de urinewegen geëlimineerd. De prognose is normaal gesproken erg goed, hoewel de vorming van nieuwe stenen bij ongeveer 10% te verwachten is. Als er galstenen zijn aangetroffen in de galblaas, is het mogelijk deze op te lossen met medicatie of te breken met zogenaamde extracorporale schokgolftherapie (afgekort: ESWT).

Oplossing op basis van geneesmiddelen is altijd een optie als de galstenen erg klein zijn en niet verkalkt. Galzuren worden vervolgens oraal ingenomen (= via de mond), wat resulteert in een teveel aan galzuren in het lichaam. Door de verhoogde uitscheiding van galzuren, de verhouding van galzuren en de cholesterol dat stenen vormt verandert ten gunste van de galzuren.

Deze therapie moet ongeveer 6 maanden worden uitgevoerd om succesvol te zijn. Bij galstenen met een maximale diameter van 3 cm is een fragmentatie mogelijk, deze mogen niet meer dan drie stuks zijn en moeten kalkvrij van samenstelling zijn. ESWT wordt altijd uitgevoerd in combinatie met het oplossen van medicijnen om steenafval zo effectief mogelijk te verwijderen.

ESWT mag niet worden uitgevoerd in het geval van een bestaande zwangerschap, ontsteking in het gebied van de galblaas en galkanalen, of bloed stollingsstoornissen. Het risico op herhaling is relatief hoog voor zowel het op geneesmiddelen gebaseerde oplossen van galstenen als fragmentatie: tot 15% van de mensen die met ESWT worden behandeld, krijgen binnen een jaar weer galstenen, terwijl bij medicamenteuze therapie nieuwe stenen worden gevormd in bijna de helft van degenen die in het volgende jaar worden behandeld. vijf jaar. Om deze reden wordt het oplossen van galstenen nu minder vaak gebruikt dan mechanische of chirurgische verwijdering van de galblaas.

Het beste huismiddeltje tegen galstenen is waarschijnlijk een laag cholesterol en laag vetgehalte dieet, wat de ontwikkeling van galstenen kan voorkomen. Regelmatige consumptie van groenten en fruit draagt ​​ook bij aan preventie. Een vaak aanbevolen huismiddeltje is het dagelijks gebruik van appelazijn: twee eetlepels azijn worden aan twee bril van water en dronken. Hierdoor wordt de galstroom gestimuleerd en hebben de overtollige vetten minder tijd om zich op te hopen in de gal blaas om stenen te vormen. Perensap, groentesappen en pepermunt thee hebben een soortgelijk effect.