Piriformis-syndroom of hernia - Hoe kan ik het verschil zien?
Een hernia en Piriformis Syndrome zeer vergelijkbare symptomen veroorzaken in het gebied van de Ischiaszenuw Beide triggeren het typische zenuwpijn dat kan zich uitstrekken tot aan de toppen van de tenen. Meestal wordt vermoed dat dergelijke symptomen worden veroorzaakt door een hernia.
Dit moet worden uitgesloten door middel van beeldvorming (bijv. MRI van de wervelkolom). Als er geen oorzaak wordt gevonden die de symptomen zou kunnen verklaren, kan de Piriformis-spier is meestal de oorsprong van de klachten. Specifieke tests kunnen de spier irriteren en zo een diagnose stellen Piriformis Syndrome.
Piriformis-syndroom of ISG-blokkering - Hoe kan ik het verschil zien?
Like Piriformis SyndromeWordt ISG-blokkering vaak veroorzaakt door een snelle ongecontroleerde beweging waarbij de wervelkolom en heupen het lichaam moeten ondersteunen. Bij een ISG-blokkering kan de os heiligbeen (uiteinde van de wervelkolom) en het os ileum (onderdeel van de bekkenbeenderen) met elkaar verstrikt raken, zodat elke beweging van deze botten tegen elkaar pijnlijk is. In de meeste gevallen veroorzaakt de blokkering een sterke reactieve spanning in de lumbale wervelkolom. Daarom wordt, in tegenstelling tot het Piriformis-syndroom, de onderrug meestal ernstiger aangetast. Hierover meer:
- Hoe een ISG-blokkade te herkennen - symptomen van een ISG-blokkade
Therapiemaatregelen
Aan het begin van een behandeling is er een pauze van activiteiten die het verder irriteren Ischiaszenuw vanwege activiteit van de piriformis spier Over het algemeen is fysiotherapie ook een goede manier om de klachten te verlichten symptomen van piriformis-syndroom. Stretching manoeuvres en andere handmatige maatregelen, die de patiënt zelfstandig kan uitvoeren, maar ook met hulp van een arts en fysiotherapeut en wordt geïnstrueerd deze zelfstandig uit te voeren, kunnen vrij snel verlichting bieden, zeker bij oudere patiënten bij wie de verkorte houdspieren de oorzaak zijn van de zenuwirritatie. bovendien pijn en ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's) zoals diclofenac, ibuprofen of celecoxib kan worden gebruikt en kan, met fysieke beperking, sneller bevorderen pijn verlichting en een vermindering van irritatie van de ontstekingszenuw.
Ondanks hun gedeeltelijke verkrijgbaarheid zonder recept, moeten ze vanwege hun bijwerkingen met voorzichtigheid en volgens medisch advies worden gebruikt. Bovendien kan de patiënt, na kennis te hebben genomen van de betere effectiviteit, ter plekke zijn of haar klachten verlichten door middel van matige warmte of koude. Een lokale injectie met een lokaal anestheticum en / of cortisone kan, als het de piriformis spier en het aangrenzende Ischiaszenuw Nou, snel verminderen pijn en hebben een positief effect op de lokale ontsteking op de lange termijn - totdat andere methoden aanvullend kunnen worden toegepast.
Het succes is echter sterk afhankelijk van de vaardigheid van de arts die de methode gebruikt en omvat het risico op gevolgschade aan zenuwen en schepen Chirurgie wordt zelden genoemd als een therapeutische methode, maar het risico is meestal onverenigbaar met de ernst van de ziekte. In het geval van de bovengenoemde positionele anomalieën van de heupzenuw moet echter een uitzonderlijke mogelijkheid worden overwogen.
Uiteindelijk kost de behandeling en het verdwijnen van het piriformis-syndroom veel tijd en kan het enkele weken tot maanden duren, daarom zijn consistentie en geduld belangrijke succescriteria voor zowel arts als patiënt voor genezing. Gemakkelijk stretching oefeningen kunnen vaak de ontwikkeling van het Piriformis-syndroom helpen voorkomen. Bovendien zijn deze stretching oefeningen kunnen helpen om reeds bestaande klachten te verlichten en het genezingsproces positief te beïnvloeden.
Om een langdurig effect te bereiken, is de rekoefeningen moet in elke trainingssessie worden geïntegreerd en regelmatig worden uitgevoerd. In het volgende drie rekoefeningen worden beschreven die snelle resultaten kunnen bereiken bij mensen met het Piriformis-syndroom. Oefening 1 Bij deze rekoefening moet de patiënt die lijdt aan het Piriformis-syndroom eerst rechtop zitten been voor het lichaam.
Deze been moet zo worden geplaatst dat de kniegewricht heeft een hoek van ongeveer 90 graden. Tegelijkertijd de andere been moet zo ver mogelijk naar achteren worden gestrekt. Tijdens deze rekoefening is het vooral belangrijk dat de buitenkant van de dij blijft altijd in direct contact met de vloer.
Anders wordt de rekoefening ondoelmatig. Zodra deze uitgangspositie is bereikt, moet de patiënt het bovenlichaam langzaam naar voren buigen. In de tussentijd kunnen de handen ter ondersteuning op de grond worden gelegd.
Een lichte trek moet worden gevoeld aan de buitenkant van de billen van het voorbeen. De intensiteit van deze rekoefening kan worden verhoogd door de patiënt het bovenlichaam langzaam naar de voet te laten bewegen. Om het grootst mogelijke effect te bereiken, moet de rekoefening ongeveer 20 seconden worden vastgehouden en minstens 2 tot 3 keer aan elke kant worden uitgevoerd.
Oefening 2 Bij deze rekoefening moet de patiënt op zijn rug liggen en zijn linkerbeen schuin op de grond leggen. Tegelijkertijd moet het rechterbeen zo worden geplaatst dat de enkel gewricht is achter de linkerknie. Zodra deze uitgangspositie ontspannen kan worden gehouden, moet de rechtervoet naar de heup worden getrokken.
Vervolgens moet het linkerbeen met beide handen naar het lichaam worden getrokken. Als deze rekoefening correct wordt uitgevoerd, voelt de patiënt een rek in de rechterbil en in het gebied van de rechterheup. Tijdens deze rekoefening kan de intensiteit worden verhoogd door de rechterelleboog lichtjes tegen de rechterknie te drukken.
Deze oefening moet ook ongeveer 20 seconden worden vastgehouden en 2 tot 3 keer per zijde worden uitgevoerd. Oefening 3 De patiënt moet aan de zijkant op de grond gaan liggen. De hoofd kan op een kussen worden gelegd.
Dan moet het bovenbeen onder een hoek van ongeveer 90 graden worden gebogen terwijl de onderbeen blijft uitgerekt. Tegelijkertijd moeten beide armen voor het lichaam worden gestrekt zodat een hoek van 90 graden wordt gevormd tussen de armen en de romp. Als deze basispositie eenmaal in een ontspannen positie kan worden gehouden, moet de patiënt roteren de bovenarm in een rechte as naar de andere kant.
De hoofd moet tijdens deze beweging ook worden gedraaid. Het beste effect van deze rekoefening wordt bereikt wanneer de rotatiebeweging zo ver wordt uitgevoerd dat weerstand tegen rek wordt gevoeld. Deze positie moet dan ongeveer 5 seconden worden vastgehouden.
Idealiter herhaalt de patiënt deze rekoefening 20 keer per zijde. De exacte oorzaak van het Piriformis-syndroom is wetenschappelijk nog niet definitief opgehelderd, maar er wordt een vernauwing van de heupzenuw vermoed bij het passeren van het bekken. Dit is waar de piriformis-spier zich bevindt.
Als het wordt verkort, verdikt of gespannen, drukt het op de heupzenuw en veroorzaakt het irritatie. Fysiotherapie is daarom gericht op het rekken en ontspannen van de piriformis-spier. De beweging van het aangedane been bij fysiotherapie is ook belangrijk, omdat de oefeningen de pijn in het been kunnen verlichten.
Aangezien de oorzaak van het Piriformis-syndroom meestal een verharding van de Piriformis-spier is,massage met een tennis bal kan de symptomen verlichten. De spanning in de spier veroorzaakt verschillende pijnpunten, ook wel triggerpoints genoemd. Door deze triggerpoints te masseren, a ontspanning van de piriformis-spier kan worden geactiveerd.
Omdat de piriformis-spier verborgen is onder de gluteale spieren, een harde massage bal is nodig voor de massage. Zelfs een tennis bal is hard genoeg om de spier te bereiken. Het zelf-massage wordt als volgt uitgevoerd: U ligt met uw rug op een harde ondergrond en plaatst de tennis bal onder de pijnlijke bil.
Het lichaamsgewicht wordt nu naar de bal verschoven. Door de positie iets te veranderen, kunnen de triggerpoints worden gevonden. Masseer deze triggerpoints vervolgens met kleine rollende bewegingen.
De fasciale roller is net zo geschikt als een tennisbal om triggerpoints van de piriformis-spier te masseren. Om dit te doen, gaat u met uw rug op een harde ondergrond liggen en plaatst u de fasciaroller onder uw billen. Daarna wordt het lichaamsgewicht overgebracht op de rol.
Als je eenmaal een triggerpoint hebt gevonden, blijf dan een paar seconden op het pijnlijke punt. De punt kan extra worden gemasseerd door deze iets heen en weer te bewegen. Door deze zelfmassage van de piriformis-spier spanningen kan worden vrijgegeven.
Warmte is een vaak gebruikt therapeutisch hulpmiddel om spierspanning te verminderen. Omdat het piriformis-syndroom vaak wordt veroorzaakt door spierspanning en verharding, kan de toepassing van warmte verlichting bieden. De piriformis-spier is echter een kleine spier die goed in het bekken verborgen zit.
Van buitenaf gezien ligt het ook onder de bilspieren. Het is daarom niet eenvoudig om deze spier te bereiken met een warmtekussen. Een warmtekussen die op de billen wordt geplaatst, kan echter met de warmte de piriformis-spier binnendringen.
Klachten veroorzaakt door het piriformis-syndroom vereisen niet altijd een uitgebreide therapie. In milde gevallen, acupunctuur kan helpen om de symptomen effectief te verlichten. De voorwaarde "acupunctuur”Verwijst naar een tak van Traditioneel Chinees Medicijn.
Deze leer veronderstelt dat de vitale energie van het lichaam langs gedefinieerde paden circuleert en een controlerende invloed heeft op alle lichaamsfuncties. De lokale stimulatie van anders acupunctuur punten kunnen dus een positieve invloed hebben op het organisme. Deze acupunctuurpunten worden gestimuleerd door fijne naalden in het huidoppervlak te steken.
Op het gebied van geneeskunde geniet acupunctuur al jaren een groeiend enthousiasme. Deze behandelmethode zou ook bijzonder veelbelovend zijn voor patiënten met het Piriformis-syndroom. In uitgesproken ziektegevallen kan acupunctuur aanvullend worden ondersteund door lokale warmtetoepassingen (zogenaamde moxibustion).
Bij deze methode bijzonder acupunctuurpunten worden verwarmd via de naald of direct met gloeiend moxakruid (synoniem: bijvoet Na de eerste acupunctuursessie beschrijven de meeste van de getroffen patiënten al een aanzienlijke pijnverlichting en een verbetering van de mobiliteit. Taping kan acute verlichting bieden voor patiënten met het piriformis-syndroom.
Het voordeel van tapen bij spier- en / of zenuwklachten in het gebied van de heupzenuw is dat het behandelde gebied slechts gedeeltelijk geïmmobiliseerd wordt door de bandage Op deze manier wordt de mobiliteit niet volledig beperkt, maar wordt alleen overbelasting voorkomen. Om deze reden wordt tapen ook wel een zogenaamde “functionele bandage” genoemd.
Het effect van tapen is gebaseerd op het feit dat de strips eraf gips die op de huid vastzitten, brengen de krachten die op het lichaamsgebied inwerken over op de huid en ondersteunen zo dieper liggende structuren (bijvoorbeeld spieren of het capsule-ligamentapparaat van een gewricht). Bovendien voorkomt het tapen en de resulterende compressie van het behandelde lichaamsgebied effectief zwelling.Dit onderwerp kan ook interessant voor u zijn:
- Tape verband
Osteopathie is een speciaal gebied van alternatieve geneeskunde. Door de verschillende behandelmethoden van osteopathiekunnen verschillende ziekten en aandoeningen effectief worden behandeld.
Een van de uitgangspunten van osteopathie is van mening dat het lichaam een functionele eenheid is en in principe in staat is tot zelfregulatie. Genezing van verschillende ziekten is daarom alleen mogelijk door het zelfgenezend vermogen van het lichaam te bevorderen. Bij patiënten met het Piriformis-syndroom wordt vaak gezegd dat met name de zogenaamde fasciale technieken tot een effectieve verlichting van de symptomen leiden.
Deze behandelmethode uit de osteopathie omvat bijzondere bindweefsel massages, die de spanning in het spierstelsel moeten helpen verlichten. Het is in feite een handmatige stimulatietherapie, die zich voornamelijk richt op de bindweefsel onder de huid. Het effect van deze behandelmethode uit de osteopathie wordt gemedieerd door tijdens de massage verschillende spierreflexbogen te activeren.
Op deze manier kan de normale spierspanning, die vaak wordt verstoord in aanwezigheid van het Piriformis-syndroom, worden hersteld. In aanvulling op, spanningen die direct in de bindweefsel kan op deze manier effectief worden ontlast. Patiënten met het Piriformis-syndroom melden meestal dat ze na slechts enkele toepassingen aanzienlijke verlichting hebben ervaren.
Naast triggerpointbehandeling, rekoefeningen en massages, op basis van medicijnen pijntherapie speelt een belangrijke rol bij de behandeling van het piriformis-syndroom. Eerst en vooral pijnstillende (pijnstillende) en ontstekingsremmende (antiflogistische) geneesmiddelen zoals Diclofenac, Ibuprofen en Coxibe (bijvoorbeeld Celecoxib) worden gebruikt. Ze behoren tot de medicijngroep van NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen).
In combinatie met fysieke bescherming kunnen ze vrij snel tot pijnvrijheid leiden. Hoewel ze zonder recept kunnen worden verkocht, moeten NSAID's met de nodige voorzichtigheid worden gebruikt, omdat overmatig of langdurig gebruik kan leiden tot maag problemen, onder andere. Als het effect van deze medicijnen onvoldoende is, lokale injectie van een lokaal anestheticum, eventueel in combinatie met cortisone, Kan helpen.
Dit kan een vermindering van pijn of zelfs pijnvrijheid bereiken gedurende weken of zelfs maanden. Een voorwaarde hiervoor is echter een goede toegankelijkheid van de piriformis-spier. Evenzo is het succes van de injectie sterk afhankelijk van de vaardigheden van de arts die de injectie uitvoert.
