chronisch pijn wordt door veel patiënten niet als zodanig ervaren, daarom wordt er vaak geen arts geraadpleegd. In principe allemaal pijn dat langer dan twee weken duurt, moet serieus worden genomen. Zelf-therapie Met pijnstillers moet worden vermeden, want achter chronisch pijn kunnen ernstige oorzaken zijn.
Wat is chronische pijn?
Infogram over pijnregio's, progressie en ontwikkeling van pijn en intensiteitsniveaus bij pijnsensatie. Klik op de afbeelding om te vergroten. Pijn is normaal gesproken een beschermende functie van het lichaam om fysieke storingen waar te nemen. Als chronische pijn optreedt, bestaat het soms zonder fysieke oorzaak. In zijn chronische vorm heeft de pijn zich dan losgemaakt van het fysieke en blijft bestaan. Pijn kan worden gecategoriseerd op basis van verschillende kenmerken, zoals hoe het ontstaat of hoe het wordt ervaren. Chronische pijn kan altijd aanwezig zijn of het kan van tijd tot tijd ophouden en later terugkeren. Volgens de plaats van herkomst wordt onderscheid gemaakt tussen somatische spierpijn, gewrichten or huid, neuropathische pijn, synoniem voor zenuwpijn, pijn in de hoofd regio en pijn van de interne organen. Men spreekt van chronische pijn als het minstens drie maanden duurt en de persoon in zijn dagelijks leven is aangetast.
Oorzaken
Chronische pijn wordt veroorzaakt doordat zenuwimpulsen onafhankelijk worden. Bij ernstige verwondingen sturen zenuwcellen impulsen naar de hersenen gedurende een lange periode, en hun metabolisme kan als gevolg daarvan veranderen. Dit wordt pijn genoemd geheugen van de zenuwcellen. Deze verkeerde polariteit treedt op in de spinal cord Het resultaat is dat veel prikkels, zoals normale aanraking, koud of hitte, worden als pijnlijk ervaren. Hetzelfde geldt voor psychologische stimuli zoals spanning, verdriet, angst of de geheugen van pijn. Andere oorzaken kunnen ziekten zijn zoals reumatiek, hernia of ernstig ontsteking.
Symptomen, klachten en tekenen
Chronische pijn verschilt qua oorsprong niet van pijn die acuut optreedt. Bij chronische pijn bepaalt de duur van zijn bestaan eerder dat de symptomen die ermee gepaard gaan als chronisch worden beschouwd. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen pijn die bij aanvallen terugkeert en pijn die blijvend is. Een typisch kenmerk van chronische pijn is dat het langdurig aanhoudt. De ernst van de pijn kan evenveel variëren als de locatie van de pijn. De symptomen van chronische pijn kunnen variëren. Ze zijn afhankelijk van het onderliggende probleem. Dit kan zijn ontstaan door een operatie of om andere redenen. Als voorloper van chronische pijn, acuut brandend, stekende of doffe pijn kan het eerst optreden. Deze reageren niet (voldoende) op symptomatische behandeling of komen herhaaldelijk terug. De symptomen van chronische pijn worden na verloop van tijd onafhankelijk. Ze worden opgeslagen in de pijn geheugen en vormen een onafhankelijke ziekte na chronificatie. Afhankelijk van de omvang van de chronische pijn kan zich een pijnsyndroom ontwikkelen. Vaak worden bij chronische pijn individuele symptomen niet meer als zodanig ervaren. Bij chronisch pijn in de rug, wordt alleen een complexe pijnsensatie waargenomen in plaats van individuele gespannen spierstrengen. Als de pijn kan worden toegewezen aan een zenuw, is het een zenuwpijn Ernstige chronische pijn kan gepaard gaan met begeleidende symptomen zoals oedeem, stoornissen in de bloedsomloop, zweten, Depressie, of terugtrekking uit het gewone leven.
Diagnose en verloop
De diagnose is complex omdat de vormen van chronische pijn zeer divers zijn. Een uitzonderlijk gedifferentieerde diagnose is essentieel om het goede te vinden therapie De diagnose omvat de verplichting van de patiënt om een pijndagboek bij te houden. Daarin worden alle situaties waarin de pijn optreedt geregistreerd, alle symptomen die met de pijn gepaard gaan worden genoteerd. In sommige gevallen kan het zinvol zijn om de medische dossiers van de patiënt te controleren op eerdere bevindingen en om de levenssituatie van de patiënt nader te bekijken. Vaak beïnvloeden emoties en relaties hoe pijn wordt gevoeld. Daarnaast vult de patiënt een schaal in op de intensiteit van de pijn, dit gaat vergezeld van een grondige fysiek onderzoek, een neurologisch en orthopedisch onderzoek, ultrageluid, CT of MRI, en mogelijke neurofysiologische diagnose.
Complicaties
Complicaties kunnen optreden bij chronische pijn, vooral als de patiënt het gedurende een lange periode zelfmedicatie toedient met pijnstillers. Meestal pijnstillers schade aan de maag op de lange termijn en mag niet gedurende een lange periode worden ingenomen. De verdere complicaties zijn echter sterk afhankelijk van de oorzaak van de pijn en kunnen nooit universeel worden voorspeld. In het algemeen vermindert pijn echter de kwaliteit van leven. De getroffen persoon kan niet langer actief deelnemen aan het sociale leven en lijdt vaak aan psychisch ongemak. Evenzo leidt pijn tot spanning en een agressieve houding. Het is niet ongebruikelijk dat pijn zich van het ene punt naar verschillende regio's verspreidt en zelfs op onaangetaste locaties ongemak en pijn kan veroorzaken. Vaak zijn er vanwege de pijn bewegingsbeperkingen of andere beperkingen in het dagelijks leven. Pijnbehandeling is altijd causaal, maar kan primair gericht zijn op het verlichten van de pijn. In veel gevallen zijn therapieën nodig om de pijn te behandelen. Het is niet ongebruikelijk dat fysieke behandeling wordt ondersteund door psychotherapie Of de levensverwachting wordt verminderd door chronische pijn, kan in het algemeen niet worden voorspeld.
Wanneer moet je naar een dokter?
Chronische pijn, die kan ontstaan in verschillende structuren of organen van het lichaam, is niet altijd een reden om regelmatig naar een dokter te gaan. Of het zinvol is om een medische professional te raadplegen, hangt grotendeels af van het individuele geval. Een eerste bezoek aan de dokter is vooral van belang om de oorzaak van blijvende pijnklachten vast te stellen en om geschikte vormen van te weten te komen therapie Dit dient enerzijds om een exacte diagnose te garanderen en anderzijds om de patiënt in staat te stellen te handelen wanneer de pijn optreedt. Als er een oorzaak wordt gevonden of de patiënt is goed aangepast aan de behandeling van de pijn, dan is een vervolgbezoek aan de huisarts vaak niet nodig. Dit is bijvoorbeeld vaak het geval als er een nuttig medicijn voor is gevonden migraine of de chronische pijn is niet te ernstig en kan er zelfs mee verlicht worden huismiddeltjes die geen bijwerkingen hebben. Een bezoek aan de dokter is altijd aan te raden als de pijn in kwaliteit verandert of als de behandelingsopties die de patiënt momenteel ter beschikking staan niet of niet meer helpen. Hier heeft het type verschillende opties. Vaak begint het bezoek aan de dokter met een uitgebreid onderzoek om vast te stellen of er organisch iets is veranderd. Dit kan worden gevolgd door een verandering in therapie of het opnemen van alternatieve geneeswijzen. In ernstige gevallen leidt een volgend bezoek aan de arts voor chronische pijn tot een verwijzing naar een gespecialiseerde pijntherapeut.
Behandeling en therapie
Behandeling van chronische pijn richt zich op de oorzaak en factoren die pijn verergeren. Het kan worden bereikt door middel van medicatie, fysiologische, psychologische en sociale methoden. Medicatie onderbreekt de gebrekkige overdracht van pijnimpulsen. Tegelijkertijd verandert de pijnbeleving van de patiënt. Niet-steroïde ontstekingsremmend drugs worden gebruikt voor milde pijn, en opioïden worden gebruikt voor matige, ernstige en zeer ernstige pijn. Sommige pijnpatiënten zijn afhankelijk van pijnstillers. In deze gevallen kan door het geneesmiddel veroorzaakte pijn zijn opgetreden en kan er ontwenning optreden. Afhankelijk van het soort pijn, anticonvulsiva of antidepressiva kan in sommige gevallen pijn verlichten. Anti-epileptica drugs worden vaak voorgeschreven zenuwpijn Behandelingsvormen die een medicamenteuze behandeling kunnen aanvullen, zijn onder meer:
- Psychotherapie
- Transcutane elektrische zenuwstimulatie
- Acupunctuur
- Autogene training en oefentherapie
- Fysiotherapie
- Lokale anesthetica
- Operations
- Verandering van levensstijl
Vooruitzichten en prognose
Chronische pijn is permanent of terugkerend voorwaarde en dus is de prognose ervan afhankelijk pijnbeheersing Bovendien hangt het beloop van chronische pijn af van de onderliggende ziekte. Bij degeneratieve ziekten die niet meer genezen kunnen worden, verergert de chronische pijn meestal met het voortschrijden van de ziekte. Als daarentegen de chronische pijn het gevolg is van een ziekte die op het beloop nog te beïnvloeden is, dan kan het best weer beter worden. Als het daarentegen het gevolg is van een permanente fysieke verandering, zoals het verlies van een lichaamsdeel, kan de pijn ook permanent worden en vereisen pijntherapie De moderne geneeskunde heeft nu veel effectieve chemicaliën pijnstillers die geschikt zijn om pijn te bestrijden, althans voor een korte periode. Op de lange termijn pijntherapie voorziet in methoden die niet afhankelijk zijn van drugs, omdat veel zeer effectieve pijnstillers na verloop van tijd verslavend worden. Als een patiënt met chronische pijn dus voor langere tijd afhankelijk is van medicatie, kan naast de pijn ook medicatieafhankelijkheid ontstaan, waardoor een ander probleem ontstaat dat moet worden behandeld. Op de lange termijn chronisch pijnbeheersing gaat vooral over het vinden van methoden voor patiënten om pijn te leren verdragen of te elimineren zonder het lichaam onnodig te beschadigen of afhankelijk te worden van medicijnen.
het voorkomen
Om chronische pijn te voorkomen, kan lichaamsbeweging over het algemeen geen kwaad. Verder is het belangrijk om langdurige pijn serieus te nemen en een specialist te zien in plaats van deze te bestrijden in zelftherapie. Je bewust zijn van je eigen behoeften kan ook belangrijk zijn. Weet wat over het algemeen goed is in het leven en wat liever vermeden moet worden, waar sociale of persoonlijke problemen aanwezig zijn.
Nazorg
Afhankelijk van het type en de intensiteit kiest de arts een behandeling. Het moet mogelijke complicaties voorkomen en de patiënt ondersteunen in zijn of haar dagelijkse leven. Het elimineert echter meestal niet de oorzaken van chronische pijn. Nazorg kan daarom niet gericht zijn op het voorkomen van herhaling. Na een eerste diagnose presenteert de patiënt zich met een afgesproken interval. Het belangrijkste gespreksonderwerp is de ervaring met de maatregelen genomen. De verbetering van de symptomen speelt een doorslaggevende rol voor verdere voortgang. Afhankelijk van het ziektebeeld kunnen bepaalde onderzoeken de voortgang documenteren. Geschikte tests zijn onder meer bloed tests, beeldvormende procedures (Röntgenstraal, ultrageluid, CT) en neurologische of interne geneeswijzen. Medicatie kan ook aangewezen zijn. Indien nodig kan een revalidatieprogramma worden aangevraagd. In dit programma leren patiënten technieken om met chronische pijn in het dagelijks leven om te gaan. Ontspanning oefeningen zoals yoga, autogene training or meditatie help hen het probleem het hoofd te bieden. In sommige gevallen introduceert revalidatie ook patiënten bij acupunctuur of psychologische ondersteuning, die ze vervolgens thuis kunnen voortzetten. Een revalidatiemaatregel hoeft geen eenmalige gebeurtenis te zijn. Het kan zelfs meerdere keren nuttig zijn.
Wat u zelf kunt doen
De perceptie van pijn wordt sterk beïnvloed door de psyche, in het bijzonder door het belang dat aan pijn wordt gehecht en hoeveel aandacht er aan wordt besteed. Vooral bij milde tot matige chronische pijn kan het daarom al nuttig zijn om in het dagelijks leven op iets anders te focussen. Ontspanning technieken zoals yoga or autogene training kan helpen. Degenen die geen baan meer hebben, moeten op zoek gaan naar een bevredigende hobby of betrokken raken bij liefdadigheidswerk. Door de afleiding die op deze manier wordt opgewekt, is chronische pijn niet langer het middelpunt van de belevingswereld van de patiënt. Veel patiënten vinden het ook nuttig praten aan andere patiënten. Zelfhulpgroepen zijn lokaal of op internet beschikbaar. Afhankelijk van de oorzaak van de chronische voorwaarde, gemakkelijk huismiddeltjes kan ook helpen. Warmte is vaak erg effectief voor zenuwpijn Zenuwpijn wordt daarom behandeld met een roodlichtlamp of, heel traditioneel, door een hete aardappel in een handdoek gewikkeld te plaatsen. Bij reumatische klachten helpen baden in warme pekel veel patiënten. Pekelbaden worden in veel aangeboden volksgezondheid resorts. Thuis, Dead Zeezout kan worden gebruikt om in te baden en is verkrijgbaar in apotheken, volksgezondheid levensmiddelenwinkels en drogisterijen. In de natuurgeneeskunde worden ook een aantal milde kruidengeneesmiddelen gebruikt. Voor reumatische aandoeningen en jicht, voorbereidingen met Duivels klauw worden voorgeschreven. thee van wilg schors wordt gebruikt als een milde pijnstiller Chronische pijn in de mond en kaakgebied wordt behandeld met kruidnagelolie.
