Burnout syndroom verwijst naar a geestesziekte dat is relatief nieuw voor medisch bewustzijn. In deze, burn-out, zoals de Engelsen al zeggen, wordt beschouwd als uitgebrand of als een chronische staat van uitputting.
Wat is een burn-outsyndroom?
Burnout syndroom wordt geassocieerd met emotionele uitputting en overweldiging, evenals een gebrek aan vitaliteit. Burnout syndroom beschrijft psychologisch opgebrand of chronisch overbelast en overwerkt te zijn, waardoor de getroffen patiënt alle interesse in zijn of haar professionele en persoonlijke leven verliest en de prestaties bijna volledig zijn verdwenen. Dit is een afname van aanvankelijk hoge motivatie en interesse in het beroep, veroorzaakt door vele teleurstellingen of valse verwachtingen. De ziekte is onderverdeeld in fasen en kan in het ergste geval eindigen in de zelfmoord van de patiënt als deze niet goed wordt behandeld. Meest voorkomend, burn-out syndroom is het gevolg van langdurig beroep spanning, overwerk en overwerk. Maar ook verkeerd gestelde verwachtingen van leven en werk, evenals andere persoonlijke psychische problemen kunnen dat leiden naar burn-out Aangezien de ziekte niet zelden tot zelfmoordgedachten leidt, dient tijdig een arts te worden geraadpleegd om de ziekte zo vroeg mogelijk te behandelen.
Oorzaken
In het verleden werd gedacht dat het burn-outsyndroom alleen beroepen kon treffen die een high vereisen volume motivatie en worden blootgesteld aan veel teleurstellingen of situaties waar ze niets tegen hebben. Hulpverlenende beroepen zoals artsen, verpleegsters of levenscoaches worden echter net als ieder ander ziek. De oorzaak van het burn-outsyndroom is dat de patiënt zijn beroep zeer gemotiveerd benadert en vergeet op de juiste manier met de teleurstellingen om te gaan. Vooral leraren hebben vaak last van burn-out, omdat hun studieverwachtingen vaak botsen met de realiteit op scholen. Na verloop van tijd neemt de druk van deze teleurstellingen echter toe over die van de patiënt hoofd en hij of zij verliest de motivatie in het beroep, aangezien zijn of haar individuele verwerkingsmechanismen hebben gefaald of niet bestaan. Het burn-outsyndroom treft echter ook bepaalde patiënten meer dan anderen. Mensen met bekend helper-syndroom, ADHD of neuroticisme behoren tot de risicogroep en hebben er meer kans op te lijden dan andere mensen in een uitdagende baan of levenssituatie.
Symptomen, klachten en tekenen
Hieronder worden alleen de lichamelijke symptomen van burn-out opgesomd. Deze kunnen in zeer verschillende vormen en intensiteiten voorkomen. Naast de lichamelijke klachten zijn vooral ook de psychische klachten van essentieel belang om een burn-out syndroom te herkennen. Deze omvatten vooral een laag zelfvertrouwen, algemene ontevredenheid op het werk, constante gevoelens van spanning en verdriet. Bovendien lijden de getroffen personen ook aan lusteloosheid en verliezen ze hun levenslust. Het burn-outsyndroom bestaat uit een verscheidenheid aan symptomen die niet altijd gelijktijdig optreden. Het is eerder een combinatie van verschillende klachten die de getroffen persoon treffen en die in de loop van de ziekte verergeren. In het begin worden er bijvoorbeeld waargenomen en werkelijk buitensporige eisen gesteld aan de komende taken. Dit resulteert in fysieke uitputting en mentaal spanning Desalniettemin zet de getroffen persoon zichzelf onder druk om te presteren om de omgeving tevreden te stellen. Prestaties worden echter niet als voldoende gezien en bij burn-out wordt door de getroffene vaak aangenomen dat het aan hem of haar ligt. Beloningsmechanismen en de erkenning van prestaties worden niet langer als voldoende beschouwd. Eigenwaarde kan lijden en Depressie kan leiden. Het constante gevoel van uitgeput te zijn, leidt uiteindelijk tot een gebrek aan drive en een onwil om uitdagingen aan te gaan. Dit gevoel heeft soms ook invloed op het dagelijks leven, zodat de getroffenen ook hun eigen behoeften verwaarlozen. In sommige gevallen wordt het sociale leven verwaarloosd. Slaapproblemen en stress bevorderen lichamelijke symptomen, waaronder spijsverteringsproblemen en pijn Niettemin faalt het vermogen om zichzelf pauzes te geven, aangezien wordt aangenomen dat de eigen prestatie eenvoudigweg onvoldoende is. Alle symptomen worden versterkt en de mentale toestand verslechtert gestaag. Het eindresultaat is wanhoop en zelfopoffering. Een ernstig burn-outsyndroom eindigt soms met suïcidale neigingen. Tekenen zijn permanente stress in combinatie met zelfopgelegde prestatiedruk. De getroffenen gaan gewoon door ondanks hun lijden om iets te bewijzen aan zichzelf en de mensen om hen heen. Het vermogen om de eigen grenzen te herkennen gaat verloren.
Type cursus
Symptomatisch voor het burn-outsyndroom is in eerste instantie een overmatige motivatie, gekoppeld aan een gebrek aan vermogen om nederlagen als zodanig te herkennen en te erkennen. Het wordt al beschouwd als een eerste waarschuwingssignaal wanneer de patiënt zich opoffert voor het werk. Bij het begin van de ziekte voelt hij zich onvervangbaar, stelt bijna perfectionistische eisen aan zichzelf en aan ieder ander. De patiënt jaagt collega's af met dit schijnbaar perfectionistische gedrag. Bovendien is hij ervan overtuigd zijn idealen waar te maken. Met de tijd nemen de prestaties echter af en de motivatie af, alleen saai werk wordt gedaan zonder sociaal contact met collega's te zoeken. In plaats daarvan wordt de schuld waargenomen, wat een laatste emotionele reactie van de patiënt is. Naarmate het burn-outsyndroom vordert, worden ook familie en vrienden verwaarloosd, de patiënt trekt zich terug en ontwikkelt twijfels over zijn vorige leven en zijn plaats daarin. Ten slotte bereikt het burn-outsyndroom een punt waarop de patiënt niet meer kan werken en in het ergste geval zelfs suïcidaal kan zijn.
Complicaties
Bij het burn-outsyndroom kunnen veel verschillende complicaties optreden, afhankelijk van de mentale en fysieke toestand van de patiënt. Er zijn hier ook verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke individuen. In de regel treden complicaties op bij het burn-outsyndroom dat leiden tot ernstige uitputting van de persoon. Deze uitputting kan zo ernstig zijn dat hij niet meer kan werken. In het ergste geval leidt het burn-outsyndroom tot zelfmoord, hoewel dit relatief zeldzaam is. In de meeste gevallen voelt de patiënt zich erg uitgeput en gespannen. Deze spanning kan niet alleen fysiek, maar ook psychologisch worden geïnterpreteerd. Patiënten zijn even machteloos, moe, zwak en gespannen. Een gebrek aan drive was ook een van de meest voorkomende symptomen van burn-out. Zonder behandeling verergeren de symptomen, wat later resulteert in onverschilligheid voor andere mensen en successen. Een cynische houding komt even vaak voor. In de regel versterken faalervaringen de symptomen van burn-out. De behandeling vindt meestal plaats op psychologisch niveau en dient altijd te worden uitgevoerd door een psycholoog. Het burn-outsyndroom verzwakt echter ook de fysieke eigenschappen van het lichaam, daarom maken ook sportactiviteiten deel uit van het therapie Meestal, therapie met een psycholoog is succesvol en leidt tot bestrijding van het burn-out syndroom. Het succes is echter sterk afhankelijk van de wil van de getroffen persoon.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Stoornissen, gevoelens van lusteloosheid of uitputting door inspanning zijn normaal, zelfs bij gezonde mensen. De vraag of en wanneer je naar de dokter moet, hangt af van de duur en ernst van de symptomen. Uiterlijk moet een arts worden geraadpleegd als de dagelijkse wandeling naar het werk gedurende ten minste twee weken ondraaglijk lijkt en men zich niet meer kan uitzetten en ontspannen. In deze voorwaarde, een is al heel dicht bij een storing. Een verandering in het dagelijks leven moet dringend worden ingezet. Voor een eerste gesprek kan de huisarts geraadpleegd worden. Als dit te veel lijkt te zijn gericht op lichamelijke oorzaken, moet een specialist worden geraadpleegd. Indien gewenst kan de huisarts de patiënt ook doorverwijzen naar een psycholoog of psychiater De psycholoog kan dan als onderdeel van de crisis helpen psychotherapie. De psychiater, op zijn beurt, medicijnen voorschrijft die een ondersteunend effect hebben en helpen tegen stress, geassocieerd slaapstoornissen en mogelijk Depressie.
Behandeling en therapie
Belangrijk voor de behandeling is allereerst de exacte kennis van de oorzaken van het burn-outsyndroom. Sommige patiënten worden er puur vanwege hun baan ziek van, terwijl er bij anderen een andere onderliggende psychologische aandoening is voorwaarde dat heeft bijgedragen aan de ziekte. Burn-outsyndroom in de vroege stadia verbetert soms spontaan met een minimale verandering. Een wisseling van baas, een nieuwe baan of compensatie voor de stressvolle situatie kan ervoor zorgen dat het burn-out syndroom verdwijnt, maar in de gevorderde stadia heeft de patiënt professionele hulp nodig. Behandeling van burn-outsyndroom bestaat in eerste instantie uit het verwijderen van de patiënt uit de stressvolle situatie en hem vrij te geven, meestal in een gespecialiseerde kliniek. Ondertussen worden zijn individuele problemen geanalyseerd die leidden tot het burn-outsyndroom. Na ontslag uit de kliniek ontvangt hij verder psychotherapie, wordt gecontroleerd door de behandelende psycholoog en wordt gericht ontvangen coaching.
Vooruitzichten en prognose
Het burn-outsyndroom is recentelijk naar voren gekomen zoals weinig andere psychische aandoeningen, omdat steeds meer mensen eraan lijden en het wordt nu vaak op tijd ontdekt. Dit is belangrijk voor het beïnvloeden van de prognose, omdat een burn-outsyndroom dat snel wordt opgespoord en behandeld relatief snel en eenvoudig kan worden behandeld. In het beste geval heeft de getroffen patiënt slechts een korte kuur nodig psychotherapie, mogelijk een kort verblijf in het ziekenhuis en, afhankelijk van de voorwaarde, matig effectief psychotrope geneesmiddelen Dit biedt het voordeel dat het verlies aan werk laag is en ook dat de drugs gebruikt worden waarschijnlijk goed verdragen en hoeven niet lang te worden ingenomen - of helemaal niet. Een niet-gediagnosticeerd burn-outsyndroom ontwikkelt zich daarentegen gestaag, met alle gevolgen van dien voor de betrokkene. Hij verandert vaak zijn levensstijl en ontwikkelt nieuwe, ongezonde mechanismen om met de stress van zijn dagelijkse leven om te gaan. Dit kan voornamelijk interpersoonlijke relaties verbreken, maar het coping-mechanisme kan ook fysieke gevolgen hebben. In bijzonder ernstige kuren ontwikkelt het burn-outsyndroom zich tot een punt waarop de patiënt niets meer kan, het dagelijks leven niet aankan, suïcidale gedachten ontwikkelt en, in het ergste geval, deze in actie brengt of probeert. Dergelijke gevorderde gevallen van burn-outsyndroom kunnen niet langer snel worden behandeld en eindigen meestal met een opname van enkele maanden in het ziekenhuis arbeidsongeschiktheid en het gebruik van hogedosis medicatie.
Nazorg
Preventie zou eigenlijk nog belangrijker zijn dan nazorg als het gaat om het burn-out syndroom. Maar als het uitputtingsyndroom eenmaal is opgetreden, kan de getroffen persoon daarna niet meer worden teruggestuurd om te functioneren. Regelmatige zorg en follow-up zou wenselijk zijn. Levensveranderend maatregelen moet mogelijk worden geïnitieerd - zoals het doormidden snijden van het werk om gezond te blijven. De vorm waarin (en of überhaupt) nazorg wordt verleend, verschilt echter. Als de patiënt de revalidatie heeft overleefd, wordt hij of zij vaak weer volledig in staat geacht om te werken. Zonder tot de wortel van het burn-outsyndroom te komen, kunnen stressfactoren echter niet worden geëlimineerd of veranderd. Daarom coaching het volgen van de daadwerkelijke behandeling zou een nuttige nazorgaanpak zijn. Psychologische ondersteuning in het jaar volgend op een ziekenhuisverblijf begeleidt de getroffen persoon in zijn of haar dagelijkse leven. Het helpt om gedragsaanpassingen te maken of om een ander beroep te kiezen. Het probleem is dat dergelijke nazorg maatregelen moeten vaak uit eigen middelen worden gefinancierd. De daadwerkelijke behandeling van burn-outsyndroom strekt zich vaak alleen uit tot het herstel van de functionele capaciteit. Een andere mogelijkheid voor nazorg is behandeling door een alternatieve behandelaar, idealiter met psychologische opleiding. Hierbij zou de fysieke ondersteuning gecombineerd kunnen worden met de psychologische ondersteuning. Zelfhulpgroepen zijn een andere mogelijkheid. Hier wisselen getroffenen ideeën uit en ondersteunen ze elkaar bij alledaagse problemen.
Huismiddeltjes en kruiden tegen zenuwaandoeningen
- Thee en baden gemaakt van citroenmelisse en hop kalm de zenuwen en stabiliseer de stemming. Ze zijn ook uitstekend geschikt voor slaapstoornissen.
- 10 druppels valeriaan tinctuur 's nachts opgelost in een lauw glas water, kalmeert de geest, de geest en het lichaam op de lange termijn. De kalmerende effecten kunnen echter ook tot twee weken aanhouden. Maar hiervoor gaat het ook langer mee.
Wat u zelf kunt doen
Degenen die lijden aan het burn-outsyndroom hebben meestal een zware belasting en kunnen nauwelijks een manier vinden om te ontspannen. Degenen die aan het burn-outsyndroom lijden, moeten professionele hulp zoeken bij artsen en therapeuten, en daarnaast handige tips voor zelfhulp volgen. In het dagelijkse leven van de getroffenen is het buitengewoon belangrijk om te oefenen mentale hygiëne op regelmatige basis. Met mentale hygiënekunnen de geest en de ziel worden gereinigd, zodat de ziel opgelucht adem kan halen en zorgeloos kan zijn. In het geval van een burn-outsyndroom moet in het dagelijks leven altijd naar een gedragsverandering worden gezocht. Door een persoonlijke time-out, werktijdverkorting, hervatting van hobby's en andere zaken maatregelen, men moet weer meer tijd voor zichzelf nemen om zich weer beter te kunnen voelen en het middelpunt te vinden. Met ontspanning procedures kan men zijn geest zelfs in stormachtige tijden kalmeren en innerlijke spanning en opwinding verminderen. Daarnaast wordt ook een actieve levensstijl met voldoende beweging aanbevolen. Sporten, zoals jogging, fietsen of zwemmen, zijn succesvol evenwicht aan het dagelijks leven en helpen de stress van het dagelijks leven te verminderen. Fitness training kan de fysieke middelen van de getroffenen versterken en zo ook hun lichaamsbeeld en zelfvertrouwen verbeteren. Een gezond en evenwichtig dieet zorgt voor een voldoende toevoer van voedingsstoffen naar het lichaam en dus ook voor stabilisatie aan de fysieke kant.
