Krijgen poliomyelitis, ook bekend als polio, was als kind een angstaanjagende ervaring voor veel patiënten. De virale ziekte, die de zenuwstelsel en veroorzaakt verlamming van de armen en benen en het ademhalingssysteem, had geleid tot miljoenen gevallen per jaar wereldwijd in de jaren vijftig en zestig. Alleen al in Duitsland stierven elk jaar meer dan 1950 patiënten.
Afname van polio door vaccinatie
Het was niet zo totdat vaccinatie tegen polio werd geïntroduceerd in 1955 dat de ziekte begon af te nemen. Door vaccinatie, de wereld Gezondheid Organisatie streeft ernaar de ziekte volledig uit te roeien. De eerste successen worden momenteel echter op de proef gesteld door vaccinatie 피로 en politieke boycots in sommige ontwikkelingslanden.
Late effecten worden vaak jarenlang vertraagd
Veel van degenen die vroeger aan polio leden, overleefden hun ziekte destijds goed en leiden een symptoomvrij leven. Maar voor bijna 80,000 mensen in Duitsland is dit niet het geval: zij lijden aan de late gevolgen van hun ziekte, post-poliosyndroom (PPS). Hoewel de late effecten van polio al in 1875 in Frankrijk werden gemeld, werd deze en andere informatie uit Nederland en Spanje volledig vergeten. De bijna volledige uitroeiing van polio in Europa zorgde er ook voor dat de ziekte bijna volledig werd vergeten door artsen en medische professionals.
Symptomen van post-poliosyndroom.
De algemene symptomen van late polio zijn:
- Overmatige vermoeidheid die niet kan worden verklaard door lichamelijke inspanning
- Verlies van kracht en uithoudingsvermogen
- Pijn in de spieren en / of gewrichten
- Problemen met ademhaling, slikken en spreken.
Diagnose vaak erg langdurig
Deze symptomen komen pas na lange tijd terug - men spreekt van periodes tussen 10 en 20 jaar. Omdat de kennis van de acute ziekte nauwelijks aanwezig is, is er ook een gebrek aan kennis over de late effecten ervan. Patiënten die 30 jaar nadat ze polio hebben doorgemaakt een arts raadplegen met ernstige symptomen van 피로 en gewrichtspijn vaak veel geduld nodig totdat er een bevestigde diagnose is. De diagnose van postpoliosyndroom (PPS) is moeilijk. Er moeten in ieder geval twee voorwaarden voor diagnose aanwezig zijn:
- De patiënt moet polio hebben ondergaan
- Hij moet minstens 10 jaar symptoomvrij zijn geweest
Oorzaken van PPS onduidelijk
Er wordt nog steeds veel gespeculeerd over de oorzaken van de late effecten, die met verschillende ernst kunnen optreden, afhankelijk van de patiënt. Een hypothese is dat de late effecten te wijten zijn aan een tweede, langzaam progressieve fase van degeneratie die vele jaren na de eerste infectie optreedt. Ook wordt besproken of het virus in de zenuwcellen blijft en jaren later om nog onduidelijke redenen weer actief wordt. Het is ook mogelijk dat een andere virale infectie leidt tot een nieuwe uitbraak van de ziekte in verzwakte vorm, die dan niet besmettelijk is. Diverse onderzoeken geven momenteel aan dat de immuunstatus van patiënten verandert nadat ze polio hebben doorgemaakt en dat postpoliopatiënten in het algemeen meer kans hebben op ontstekingsprocessen in spierweefsel. Daarnaast is bekend dat de spieren van poliopatiënten 피로 sneller en intensiever en vereisen veel langere herstelperiodes dan die van niet-poliopatiënten. Vooral voor getroffenen is het belangrijk dat hun klachten niet worden afgedaan als degeneratieve tekenen van ouderdom - ook al laat de leeftijd van de meeste patiënten deze gedachte zeker toe. Iedereen die weet dat hij als kind polio heeft gehad, moet dit onmiddellijk aan zijn arts vertellen. De diagnose kan dan gemakkelijker zijn.
Therapie van postpoliosyndroom.
De therapie van de symptomen is net zo individueel als de verschillende symptomatologie van elke patiënt. Over het algemeen moeten de volgende punten in acht worden genomen:
- Bescherming van het aangevallen spierstelsel
- Verander eventueel de werk- en leefomgeving
- Vitamine D
- Gerichte fysiotherapie voor verlichting
- Ademhalings therapie en ondersteuning voor kauw- en slikfuncties.
- Over het algemeen gezonde voeding en voldoende slaap
Voor veel patiënten zijn de late effecten een uiterst pijnlijke herinnering aan een dramatische ziekte die alleen volledig kan worden uitgeroeid als polio landelijk wordt gevaccineerd. Er is geen andere bescherming tegen de ziekte - en de late effecten ervan.
