Algemene informatie
Scarlet koorts infectie resulteert doorgaans in huiduitslag (exantheem) die kenmerkend is voor de ziekte. Het duurt gewoonlijk ongeveer 48 uur na het begin van de ziekte voordat de uitslag optreedt. Dit zijn kleine, "nodulair gekleurde" rode vlekjes ter grootte van een speldenknop die enigszins afsteken van het huidoppervlak. Ze komen voornamelijk voor op het gezicht, de romp, armen en benen, en vooral in de lies.
Hoe ziet de uitslag eruit?
Als men over het exantheem strijkt, vormt zich gedurende korte tijd een witte streep (demographism albus). Typisch zijn ook een rood worden van de wangen met bleekheid in de mond gebied en een extreem rode kleur van de tong, ook wel framboos of aardbei tong. De kleinste bloedingen in de bovenste huidlagen kunnen ook voorkomen, ze worden genoemd petechiën, maar zijn niet specifiek voor scharlaken koorts De uitslag jeukt meestal niet en verdwijnt meestal na 4-7 dagen. Na een paar weken treedt een karakteristieke schilfering van de huid op in de aangetaste gebieden.
Oorzaken
De karakteristieke uitslag moet worden geassocieerd met scharlaken koorts De infectie met bepaalde bacteriën, zogenaamde beta-hemolytische streptokokken, is de oorzaak van de ontwikkeling van de uitslag. De bacteriën worden overgedragen door zogenaamde druppelinfecties.
Dit betekent dat hoesten of niezen van een besmette persoon gemakkelijk leidt tot besmetting van de contactpersonen. Soms kan een infectie ook ontstaan door contact met geïnfecteerde objecten (uitstrijkje infectie). De gifstoffen die de bacteriën produceren in het lichaam (bacteriële exotoxinen of superantigenen) zijn verantwoordelijk voor de symptomen.
Deze gifstoffen worden herkend door de immuunsysteem en de uitslag verschijnt als een extern teken van activering van het immuunsysteem. Aangezien er veel subgroepen van deze toxines zijn, kan een nieuwe uitbraak van de ziekte met uitslag optreden, zelfs nadat een infectie heeft plaatsgevonden. Deze gifstof stimuleert de eigen afweercellen van het lichaam en leidt zo tot een verhoogde afgifte van cytokines. De zogenaamde cytokines hebben onder meer effect op vaatwanden en leiden daar tot een verhoging van de doorlaatbaarheid. Als gevolg, erytrocyten kan ontsnappen uit de schepen en de zichtbare roodachtige uitslag van de huid veroorzaken.
Diagnose
roodvonk is een zogenaamde blikdiagnose. De typische symptomen, waaronder in het bijzonder de uitslag, wijzen de weg naar de diagnose van de infectie. Als de diagnose onzeker is, als de symptomen niet bijzonder typisch zijn, kan een antigeendetectie worden uitgevoerd.
Als het resultaat positief is, kan de diagnose worden bevestigd door een snelle test. Bacteriële culturen kunnen ook worden bereid, maar deze hebben enige tijd nodig om de diagnose vast te stellen. De rumble-feed-test is een andere diagnostische procedure die wordt gebruikt om te detecteren roodvonk.
In deze test bloed wordt opgeslagen in de arm met behulp van een opgeblazen bloeddruk manchet. In het geval van een bestaande infectie met de toxineproducerende ziekteverwekker, neemt het toe bloed druk in de arm, onder de voorwaarde van verhoogde permeabiliteit van de schepen, leidt tot kleine bloedingen in de huid. Deze kunnen indicatief zijn voor de diagnose.
