Asperger syndroom is een ernstige ontwikkelingsstoornis en een vorm van autisme. Het is genoemd naar de Oostenrijkse arts Hans Asperger, die in 1944 vier jongens als 'autistisch' beschreef en soms ten onrechte wordt gespeld als Asberger-syndroom. Samen met het veel zeldzamere Kanner-syndroom vertegenwoordigt het een van de meest voorkomende vormen van autisme.
Tekenen van Asperger
Asperger syndroom is een mildere vorm van autisme dan het Kanner-syndroom. Getroffen personen hebben voornamelijk een verstoord interpersoonlijk gedrag, in plaats van algemene mentale of fysieke ontwikkeling. Zo krijgen kinderen er last van Asperger syndroom leren spreken zonder vertragingen. Ook het denken ontwikkelt zich normaal en ze tonen interesse in hun omgeving. Ze hebben problemen op sociaal gebied interacties: Ze maken zelden of nooit oogcontact en hun gezichtsuitdrukkingen zijn emotieloos. Ze hebben moeite met het ontcijferen van gebaren en gezichtsuitdrukkingen, en metaforen slaan nergens op omdat ze wat er gezegd wordt volledig letterlijk nemen. Kinderen met het Asperger-syndroom hebben vaak zelfs een verbazingwekkend grote woordenschat en komen soms zelfs pedant over. Volwassenen met het Asperger-syndroom zijn vaak eenlingen, maar kunnen meestal in de samenleving integreren en een baan behouden.
Diagnose 'Syndroom van Asperger'
De diagnose van "het syndroom van Asperger”Mag alleen worden gemaakt door een gespecialiseerde arts of psycholoog en alleen na een gedetailleerd en herhaald onderzoek van het kind. De criteria voor het diagnosticeren van het Asperger-syndroom zijn uiteengezet in de diagnostische handleiding van de American Psychiatric Association (APA), de DSM-5. In deze, het syndroom van Asperger is sinds 2013 opgenomen in de zogenaamde autismespectrumstoornissen en wordt niet langer afgebakend door eigen diagnostische criteria. Samenvattend wordt de diagnose gesteld wanneer de volgende symptomen zodanig optreden dat het educatieve, professionele of sociale leven van de getroffen persoon aanzienlijk wordt beperkt:
- Social interacties kwalitatief beperkt zijn, bijvoorbeeld in de vorm van het ontbreken van gezichtsuitdrukkingen en gebaren in een gesprek en het ontbreken van oogcontact. Er is weinig of geen interesse in sociaal interacties, en er zijn geen relaties die passen bij de leeftijd.
- Beperkt, repetitief of inflexibel gedrag, bijvoorbeeld in de vorm van schijnbaar zinloze routines die keer op keer op een bepaalde manier moeten worden uitgevoerd, of in de vorm van bewegingspatronen die altijd worden herhaald, of aanhoudende en overdreven interesse in bepaalde details .
De symptomen moeten vroeg aanwezig zijn jeugd, maar laten zich pas ten volle zien als de sociale eisen toenemen.
Afbakenen Kanner-syndroom
Om het Kanner-syndroom te onderscheiden, moet ook bij kinderen worden vastgesteld dat de taalontwikkeling niet wordt vertraagd. Dit betekent dat op de leeftijd van ongeveer twee jaar de eerste enkele woorden worden gebruikt en op de leeftijd van ongeveer drie jaar de eerste communicatieve uitdrukkingen worden gebruikt. Het kind moet onafhankelijk zijn in overeenstemming met zijn leeftijd en algemene belangstelling tonen voor zijn omgeving. Vergelijkbare aandoeningen zoals ADHD, Tourette syndroom, schizofrenie or obsessief-compulsieve stoornis moet worden uitgesloten.
Asperger behandelen
Een belangrijke stap in de behandeling van het syndroom van Asperger stelt de diagnose. Door de eigenaardigheden van de stoornis te kennen, kunnen ouders, leerkrachten, vrienden of collega's zich beter verhouden tot het getroffen individu. Een nauwkeurige diagnose maakt het ook mogelijk om de getroffen persoon gericht te behandelen. Idealiter zou de behandeling van een kind met autisme moeten beginnen tussen de leeftijd van twee en drie jaar, maar veel autistische personen van Asperger bereiken de volwassen leeftijd zonder ooit gediagnosticeerd en behandeld te worden. Elk geval van autisme is anders, wat betekent dat er een geïndividualiseerd behandelplan moet worden opgesteld, waarbij meestal verschillende therapeuten betrokken zijn, maar ook leerkrachten, ouders en mogelijk broers en zussen of vrienden. Centraal hierbij staat het gemakkelijker maken voor de getroffen persoon om te communiceren met de mensen om hen heen.
Communicatietraining als therapie voor Asperger
Standaardprocedures zijn daarom communicatietraining, waarin Asperger-patiënten leren hoe sociale interacties werken, hoe ze gevoelens bij de ander kunnen herkennen en wat deze betekenen. Kinderen met het Asperger-syndroom moeten - indien mogelijk - naar een gewone school gaan om zo regelmatig mogelijk in contact te komen met gezonde leeftijdsgenoten. therapie kan helpen bij het verminderen van specifieke angsten en het verminderen van stereotiep gedrag. Ergotherapie kan geschikt zijn om subtiele motorische problemen aan te pakken, zoals schrijven. Veel mensen met het Asperger-syndroom hebben zeer specifieke interesses en talenten, vaak op het gebied van kunst en muziek. Het is belangrijk om deze te ontdekken en aan te moedigen bij mensen die door Asperger worden getroffen.
