Chirurgische methoden van een hernia
Een chirurgische techniek die tegenwoordig nog zelden wordt toegepast, is het inbrengen van een tussenwervelschijfprothese na verwijdering van de eigen tussenwervelschijf. De meest gebruikelijke procedure is de zogenaamde microdiscectomie. Hier krijgt het chirurgische team toegang tot de tussenwervelschijf door een incisie van enkele centimeters lang boven de wervelkolom.
Onder röntgenstraal controle, wordt het uitstekende schijfweefsel vervolgens verdampt, zodat het gecomprimeerd zenuwwortel kan worden verlicht en de oorzaak van pijn kan worden geëlimineerd. De procedure wordt meestal uitgevoerd onder narcose, zelden ook onder regionale anesthesie, en is daarom volledig pijnloos. In gespecialiseerde centra kan deze chirurgische techniek ook poliklinisch worden uitgevoerd.
Naast deze chirurgische procedure zijn er ook minimaal invasieve methoden zoals percutane laser disc decompressie (PLDD). Deze worden steeds populairder omdat ze door het kleine operatiegebied minder traumatiserend zouden moeten zijn. In termen van hun slagingspercentage zijn ze echter niet superieur aan microdiscectomie.
Naast open chirurgie bestaan er ook minimaal invasieve chirurgische ingrepen bij schijfchirurgie. Deze omvatten de zogenaamde "Percutane Laser Disk Decompressie" (PLDD). Het grootste voordeel is dat het wordt uitgevoerd onder regionale anesthesie, zodat de patiënt een narcose in elk geval.
De indicaties voor een PLDD komen in principe overeen met die van andere chirurgische ingrepen van de tussenwervelschijf. De procedure wordt daarom voornamelijk gebruikt bij progressieve of plotseling optredende ernstige gevallen zenuwschade, die zich voornamelijk manifesteert in spierzwakte van de benen en functionele beperking van de blaas en rectum. Desalniettemin is de laserprocedure niet geschikt voor elke patiënt en elk stadium van discopathie.
Conservatieve maatregelen zijn bijvoorbeeld meestal voldoende voor milde tussenwervelschijf symptomen, terwijl het bij ernstigere ziekten vaak moeilijk is om een verbetering van de symptomen met PLDD te bereiken. Aan het begin van de procedure, a prik canule en vervolgens wordt een laservezel door de huid in de gelatineuze kern van de schijf gestoken. Aangezien dit niet gebeurt door middel van open chirurgie, moet de positionering radiologisch worden gecontroleerd, dwz door middel van CT of Röntgenstraal.
De energie van de laserstraal zorgt voor een denaturatie van eiwitten en een verdamping van vloeistof in het weefsel van de schijf. Dit leidt tot een krimp van de tussenwervelschijf en uiteindelijk tot een ontlasting van de samengedrukte zenuwwortel. Oppervlakkig gezien zal achteraf slechts een klein puntvormig litteken zichtbaar zijn. De procedure kan daarom met recht als zeer zachtaardig worden omschreven en geniet daarom een toenemende populariteit in de neurochirurgie.
Oefeningen bij beschadiging van de tussenwervelschijf
Om een hernia of een recidief na een reeds opgelopen hernia te voorkomen, kunnen verschillende maatregelen worden genomen. Met name, leren een goede houding in het dagelijks leven en regelmatige training van de romp- en rugspieren spelen een belangrijke rol. Voor deze training kunnen speciale oefeningen thuis worden gedaan of kan rugvriendelijk worden gesport.
De laatste omvatten klassiek sporten zoals fietsen, zwemmen en tafel tennis. Bij het gericht opbouwen van de rugspieren dient bijzondere nadruk te worden gelegd op het versterken van de kleine, diepgewortelde spieren. Deze spiergroep, bekend als “autochtoon”, loopt van wervel tot wervel langs de gehele wervelkolom en is van enorm belang als het gaat om de stabiliteit van de wervelkolom.
Omdat het voornamelijk reageert op snelle bewegingen, kan het worden getraind door bijvoorbeeld de armen asymmetrisch te bewegen. Hiervoor moet een schouderbrede stand in een licht gehurkte houding worden aangenomen. De armen worden nu ongeveer 30 seconden snel heen en weer bewogen.
Dit veroorzaakt een lichte rotatiebeweging in het bovenlichaam, waardoor de autochtone spieren worden geactiveerd. De oefening moet twee tot drie keer worden herhaald na elke pauze van een minuut en moet dagelijks worden uitgevoerd. Het is echter belangrijk dat de rug recht wordt gehouden!
Ondanks alle motivatie om de rugspieren te trainen, moet je toch met twee dingen rekening houden: de beste avondoefeningen zijn weinig waard als je overdag inactief blijft! Zelfs af en toe stretching, stretching en lopend op kantoor of traplopen is nuttig en verstandig. Ten tweede moet je naast het trainen van je rug niet vergeten dat buikspiertraining ook belangrijk is.
Als tegenstander van de rugspieren is het erg belangrijk voor de stabiliteit van de wervelkolom. Als het ongetraind is ten opzichte van de rug, kantelt het bekken naar voren en ontstaat er een holle rug. Sit-ups met de benen geheven in een hoek van 90 graden of afwisselend armen en benen heffen in een viervoeterhouding zijn zeer rugvriendelijke oefeningen.
