Borrelia-lymfocytomen zijn knobbeltje-achtige verdikkingen op de huid De felrode tot blauwrode zwellingen duiden vaak op een Borrelia-infectie veroorzaakt door een tekenbeet, maar ze kunnen ook worden veroorzaakt door virussen Het uitpuilen huid verdikkingen worden voornamelijk veroorzaakt door immigratie van B en T-lymfocyten en kunnen worden onderscheiden van kwaadaardige B-cellymfomen door analyse van de aanwezige celtypen.
Wat is een Borrelia-lymfocytoom?
Het uiterlijk van Borrelia-lymfocytomen is vergelijkbaar met dat van kwaadaardige lymfomen, die worden gekenmerkt door kleine, knobbeltje-achtige gezwellen op de huid met opvallende felrode tot blauwrode verkleuring. De huidknobbeltjes, ook bekend als pseudolymfomen, zijn het gevolg van immigratie van B en T-lymfocyten van het lymfestelsel. De kleine gezwellen zijn zacht, uitpuilend en meestal bolvormig. Borrelia-lymfocytomen komen meestal bij voorkeur voor op het gezicht, nek, oorlellen, tepels en genitale gebied op het scrotum. Opvallend is dat het vooral kinderen, jongeren en vrouwen betreft. Differentiatie van kwaadaardige B-cellymfomen kan worden gemaakt door het celtype van de B lymfocyten aanwezig in de knobbeltjes. B lymfocyten van Borrelia-lymfocytomen zijn van multiclonale oorsprong, dwz afkomstig van verschillende cellijnen, terwijl de B lymfocyten bij kwaadaardige B-cellymfomen zijn elk afkomstig van een enkele cellijn. Daarom zijn ze van monoklonale oorsprong.
Oorzaken
Een van de belangrijkste oorzaken van de ontwikkeling van Borrelia-lymfocytomen is Lyme. De besmettelijke ziekte is vernoemd naar de stad Lyme in Connecticut, VS. Het is een infectie met bacteriën van het geslacht Borrelia uit de groep van spirocheten, spiraalvormige, gramnegatieve bacteriën met hun eigen kenmerkende bewegingsapparaat. In Centraal-Europa is de trigger van Lyme is meestal de bacterie Borrelia afzelli of verwante soorten. De pathogenen worden overgedragen door beten van geïnfecteerde schildteken. Maar slechts ongeveer een derde van de ziekten wordt veroorzaakt door Borrelia. Virale infecties worden ook gedeeltelijk verantwoordelijk gehouden voor het optreden van goedaardige Borrelia-lymfocytomen. In de meeste gevallen waarin noch een Borrelia- noch een virale infectie kan worden gedetecteerd, is de veroorzaker van de ziekte onbekend.
Symptomen, klachten en tekenen
Goedaardige Borrelia-lymfocytomen vallen het meest op door hun opvallende uiterlijk. De bolvormige helderrode tot blauwrode zwellingen variëren in grootte van enkele millimeters tot enkele centimeters en zijn, als ze op blootgestelde gebieden verschijnen, moeilijk te missen. In gevallen waarin de zachte knobbeltjes worden veroorzaakt door een Borrelia-infectie, treden verdere symptomen op als bijkomende symptomen. Al in de vroege fase, vóór de vorming van zichtbare lymfocytomen, kunnen niet-specifieke klachten zoals hoofdpijn en pijn in de ledematen, nek stijfheid en een algemeen gevoel van malaise zijn kenmerkend. De symptomen zijn dus vergelijkbaar met die van invloed Typerend voor de manifestatie van Borrelia-lymfocytoom is ook de ontwikkeling van een ringvormige migrerende roodheid (erythema migrans). Het presenteert zich als een geleidelijk naar buiten migrerende concentrische rode strook huid die zich vormt op de injectieplaats. Hoewel erytheem een typisch begeleidend symptoom is, komt het niet in alle gevallen van Borrelia-infectie voor.
Diagnose en verloop
Borrelia-lymfocyten zijn gemakkelijk te herkennen vanwege hun opvallende uiterlijk. Hun uiterlijk zegt ons echter niets over hun veroorzaker, en dat is uiteindelijk wat therapie zal gebaseerd zijn op. Wanneer een of meer van de typische knobbeltjes voor het eerst verschijnen, moet worden verduidelijkt of a tekenbeet heeft een korte of zelfs langere tijd eerder plaatsgevonden. Als dit het geval was, is het vermoeden van een Borrelia-infectie duidelijk. Het vermoeden kan worden opgehelderd door laboratoriumtests en algemene symptomen. Bovendien een differentiële diagnose moet uitsluiten dat de knobbeltjes geen kwaadaardige lymfomen zijn, die een heel ander vereisen therapie Het verloop van de ziekte in aanwezigheid van Borrelia-lymfocyten hangt uitsluitend af van het beloop van de onderliggende ziekte. In het geval van een Borrelia-infectie kan de ziekte zeer ernstig zijn als gevolg van een mogelijke besmetting met meerdere organen.
Complicaties
Borrelia-lymfocytoom vormt een blauw-rode zwelling in de vorm van een zachte knobbeltje Het duidelijk zichtbare symptoom is een cellulaire reactie van de bloed en wordt verondersteld het resultaat te zijn van een tekenbeet Niet iedereen is vatbaar voor dergelijke symptomen, als voldoende antilichamen zijn aanwezig. Degenen die tot de risicogroep behoren en het Borrelia-lymfocytoom niet op tijd hebben behandeld, moeten echter rekening houden met onaangename complicaties. Als het Borrelia bacteriën beginnen zich door het lichaam te verspreiden, ze kunnen het geheel aantasten immuunsysteem evenals de organen, spieren en gewrichten In vergelijking met Amerika zijn er echter minder chronische gevallen in Europa. Vooral kinderen die veel in bos- en weidegebieden spelen, moeten regelmatig op het lichaam worden onderzocht op de zichtbare tekenen. Significante late effecten van het onbehandelde pathogenen zijn verschillende symptomatische recidieven waar de getroffen patiënt aan lijdt 피로, fibromyalgie, zenuwschade, gewrichtspijn en orgaanstoornissen. Als de cursus chronisch is, therapie kan de genoemde late effecten nauwelijks verlichten. Blijvende schade aan de huid, kraakbeen en gewrichten, meestal ellebogen en knieën, blijft bestaan. Bij oudere patiënten kan dit zich uiten in de vorm van artritis Volwassenen hebben vaak een disfunctie van de schildklier en zenuw- en bindweefsel. Als lymfocytoom tijdig wordt gedetecteerd, is de kans op herstel meestal ongecompliceerd.
Wanneer moet je naar een dokter?
In ongeveer een derde van alle gevallen zijn de zachte, roodachtige knobbeltjes het gevolg van een infectie met Borrelia bacteriën en zijn tekenen van Lyme Getroffen mensen moeten daarom uiterlijk naar de dokter gaan als de knobbeltjes zichtbaar worden. Aangezien de ernst van het beloop van de ziekte van Lyme en mogelijke late effecten des te erger zijn naarmate de ziekte later wordt herkend en behandeld, kunnen patiënten beter zo vroeg mogelijk reageren. Na een tekenbeet is het handig om eerst vertrouwd te raken met de symptomen van de ziekte van Lyme en vroeg begin meningoencefalitis Een beginnende ziekte van Lyme is merkbaar door de bijbehorende symptomen die sterk lijken op die van invloed Typische symptomen zijn ernstig hoofdpijn en pijn in de ledematen, koorts, algemene malaise en stijf nek Na een tekenbeet of een verblijf in een risicogebied dienen getroffen personen bij het optreden van deze symptomen onmiddellijk een arts te raadplegen en de mogelijkheid van de ziekte van Lyme expliciet te vermelden. Een onmiddellijk bezoek aan de dokter is ook noodzakelijk als de zogenaamde zwervende roodheid (erythema migrans) optreedt. Dit is een cirkelvormige, gestaag toenemende roodheid die zich meestal rond de bijtplaats vormt, maar die ook op een ander deel van het lichaam kan voorkomen. Migrerende roodheid is een van de weinige karakteristieke kenmerken van infectie met de ziekte van Lyme. In deze gevallen onmiddellijke behandeling met antibiotica wordt aangeduid. Tenzij een lymfocytoom van Lyme het gevolg is van een infectie met Borrelia, is het meestal onschadelijk, maar als voorzorgsmaatregel moet toch een arts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Behandeling van lymfocytose van lymfeklieren door de ziekte van Lyme is primair gericht op het bestrijden van de veroorzakende bacteriën. Afhankelijk van de ernst van de ziekte zijn er verschillende antibiotica om uit te kiezen, die ook in een individuele combinatie kunnen worden gebruikt. Omdat de bacteriën moeilijk te bestrijden zijn, is de antibiotica moet strikt worden ingenomen zoals voorgeschreven gedurende een langere periode van enkele weken. Bovendien mogen er geen medicijnen worden ingenomen die de effectiviteit van de specifieke antibiotica kunnen verminderen. Aanvullende therapieën om de immuunsysteem zijn gunstig. Zelfs na een ogenschijnlijk succesvolle therapie kan de ziekte weer oplaaien omdat de Borrelia-bacterie niet volledig onschadelijk werd gemaakt door de behandeling met antibiotica Als de veroorzaker van de Borrelia-lymfocyten niet kan worden vastgesteld en een bacteriële infectie kan worden uitgesloten, wordt het gebruik van antibiotica "bij verdenking" niet aanbevolen. Ervan uitgaande dat de andere typische generaal symptomen van de ziekte van Lyme komen ook niet voor, de behandeling van rode knobbeltjes is gericht op het versterken en moduleren van de immuunsysteem Dit omvat ook een levensstijl die, naast spanning fasen, geeft ook ruimte voor korte fasen van ontspanning en regeneratie.Fasen van spanning gecontroleerd door het sympathische zenuwstelsel (spanning hormonen) moeten kunnen worden afgewisseld met parasympathetisch gecontroleerde fasen.
Vooruitzichten en prognose
Het eigenlijke Borrelia-lymfocytoom is een symptoom van de ziekte van Lyme en kan alleen in verband met deze infectie worden beschouwd. In dit geval komt het altijd voor samen met erythema chronicum migrans, wat een roodheid van de huid is na een tekenbeet. Andere vormen van Borrelia-lymfocytoom worden veroorzaakt door virussen, hoewel dit niet dezelfde ziekte is, maar alleen een vergelijkbaar uiterlijk. In alle gevallen treedt hyperplasie van lymfoïde cellen op. Vaak wordt de ziekte waargenomen bij kinderen en adolescenten, evenals bij vrouwen van 40 tot 70 jaar. Meestal verschijnt Borrelia-lymfocytoom in stadium I van een Borrelia-infectie. In zeldzame gevallen kan het ook optreden in de tweede fase van de ziekte van Lyme. Hoewel het een symptoom is van de ziekte van Lyme, komt het over het algemeen niet vaak voor, zelfs niet in de context van deze ziekte. Het Borrelia-lymfocytoom wordt eerder beschouwd als een speciaal geval van een Borrelia-infectie. In het geval van een vroege behandeling met antibioticakan de borrelia nog volledig worden bestreden. Als er geen behandeling wordt gegeven of als de behandeling te laat is, breidt de infectie zich uit en neemt de symptomen toe, zoals Lyme artritis of neurologische aandoeningen met polyneuropathie, hersenvliesontsteking, encefalomyelitis of encefalitis optreden. Bovendien, chronische ziekten van de sensorische organen, gewrichten of spieren kunnen ook voorkomen. De symptomatologie is echter individueel voor elke getroffen persoon. In de late stadia van de ziekte is een volledige genezing vaak niet meer mogelijk.
het voorkomen
preventieve maatregelen zijn voornamelijk beperkt tot het beschermen van zichzelf tegen teken bijt, vooral in risicogebieden waarvan bekend is dat de ziekte van Lyme al heeft plaatsgevonden. Goede bescherming wordt gevonden door het dragen van lange broeken en shirts met lange mouwen met manchetten die indien mogelijk worden afgesloten. Als aanvulling of alternatief, inspecteer na een tijd doorgebracht te hebben in gebieden waar teken aanwezig zijn, zorgvuldig de huid over het hele lichaam op mogelijke tekenbesmetting en verwijder mogelijke teken met een tekentang of een pincet. Er is geen risico op infectie tot vele uren nadat de teek zich in de huid heeft “ingegraven”.
Nazorg
Voor de getroffen persoon met een Borrelia-lymfocytoom zijn er in de regel geen speciale nazorgmogelijkheden. De patiënt moet vertrouwen op een symptomatische behandeling van deze ziekte om verdere complicaties te voorkomen. In de meeste gevallen worden antibiotica gebruikt om de symptomen te verlichten. De patiënt moet er ook voor zorgen dat de antibiotica regelmatig worden ingenomen. Interacties met andere medicijnen moet ook met een arts worden besproken. Bij het nemen van antibiotica, alcohol moet ook permanent worden vermeden. Over het algemeen een gezond dieet en een gezonde levensstijl hebben ook een zeer positief effect op het verdere verloop van de ziekte. Het immuunsysteem van de getroffen persoon moet bij deze ziekte ook bijzonder worden beschermd om verdere ziekten te voorkomen. Spanning moet ook zoveel mogelijk worden vermeden. Vermijd indien mogelijk inspannende activiteiten of sporten. Bij het opzadelen in voorbestemde gebieden dient de patiënt zich indien mogelijk tegen teken te beschermen en lange kleding te dragen. Evenzo kunnen afstotende sprays de besmetting voorkomen. Het is in het algemeen niet te voorspellen of de levensverwachting zal afnemen als gevolg van Borrelia lymfocytoom. In sommige gevallen kan ook contact met anderen die door de ziekte zijn getroffen, nuttig zijn leiden op een uitwisseling van informatie.
Hier is wat u zelf kunt doen
Omdat Borrelia-lymfocytoom een gelijktijdige ziekte is van de ziekte van Lyme, die wordt overgedragen door teken bijtis de beste vorm van zelfhulp om tekenbeten te vermijden of om ze tijdig adequaat te behandelen. Mensen die veel buiten zijn, moeten eerst het risico op de ziekte van Lyme voor hun regio en, indien van toepassing, voor hun vakantieplek controleren. Bijbehorende overzichtskaarten worden gratis op internet aangeboden. Het risico op een tekenbeet is bijzonder hoog wanneer wandelen of spelen op weilanden en in hoog gras of bij het in contact komen met lage bomen en struiken. Teken blijven ook graag in natte ruimtes. Bijzondere voorzichtigheid is daarom geboden bij lichamen van waterDe ziekte van Lyme pathogenen worden overgedragen door de insecten tijdens de uitwisseling van lichaamssappen met de gastheer. Hoe langer een gebeten teek onopgemerkt blijft, hoe groter het risico op infectie. Gebeten teken moeten daarom onmiddellijk en bij voorkeur door een arts worden verwijderd. Versterking van het immuunsysteem kan ook een mogelijke uitbraak van de ziekte van Lyme voorkomen of in ieder geval de ernst van de ziekte verminderen. In het bijzonder een gezond dieet rijk aan vitaminen, regelmatige lichaamsbeweging in de frisse lucht, evenals voldoende slaap en onthouding van overmatig gebruik van alcohol en nicotine bijdragen aan het versterken van het immuunsysteem.