Vrouwelijke ejaculatie is vergelijkbaar met mannelijke ejaculatie en treedt op tijdens seksuele climax. Bij ongeveer de helft van alle vrouwen wordt gedurende deze tijd een afscheiding uitgescheiden door de vaginale klieren. De rol en de exacte bron van vrouwelijk ejaculaat worden echter slecht begrepen, waardoor precieze bevindingen moeilijk zijn.
Wat is vrouwelijke ejaculatie?
Vrouwelijk ejaculaat is een afscheiding die een vrouw met tussenpozen uitscheidt op het hoogtepunt van seksuele opwinding. Vrouwelijk ejaculaat is een afscheiding die de vrouw met tussenpozen uitscheidt op het hoogtepunt van seksuele opwinding. Zelfs Aristoteles meldde een uitgescheiden vloeistof tijdens een vrouwelijk orgasme. In de 17e eeuw beschreef de Nederlandse arts de Graaf een stromende afscheiding tijdens vrouwelijke opwinding. In de 17e eeuw stond de afscheiding ook wel bekend als de stroom van genot. Sinds de 20e eeuw hebben veel wetenschappers echter het bestaan van vrouwelijk ejaculaat ontkend. Anderen zwijgen over de afscheiding. Er is dus een soort sociaal en wetenschappelijk taboe op het fenomeen ontstaan. Vanwege dit taboe is er ook nu nog een grote behoefte aan onderzoek naar het vrouwelijk ejaculaat. De wetenschap is het er vandaag tenminste over eens dat het fenomeen waarschijnlijk bestaat.
Functie en taak
De eindsegmenten van het vrouwtje urinebuis zijn uitgerust met verschillende kleine uitgangen. Van deze uitlaten en van rechts en links sponsachtig ogende weefsels rond de urinebuis, sommige vrouwen scheiden een duidelijke afscheiding af met geur en intens smaak tijdens een orgasme. Deze vrouwelijke ejaculatie wordt geassocieerd met intens genot voor vrouwen. Chemische analyses van de intermitterende secreties hebben zowel urine als secreties van de para-urethrale klier in de vloeistof gedetecteerd. De paraurethrale klier is de vrouwelijke geslachtsklier en is vergelijkbaar met de mannelijke prostaat in zijn functies en kenmerken. Het bestaan van het vrouwelijk ejaculaat is nu relatief onomstreden. Niet elke vrouw ejaculeert echter tijdens de climax. Het is nog moeilijk in te schatten hoeveel vrouwen ejaculatie ervaren. Sommige studies spreken van ongeveer de helft van alle vrouwen. Anderen spreken van slechts vijf procent. De bron van de afscheiding is tot dusver ook onbekend. Veel wetenschappers vermoeden dat de para-urethrale klieren of de Bartholin-klieren de bron zijn. Anderen spreken van baarmoeder-, eileiders- of baarmoederhalsvocht in het geval van vrouwelijk ejaculaat. Soms is er ook praten van een transsudaat fluïdum, waarvan wordt gezegd dat het afkomstig is van de urinebuis (urinewegen). Bepaalde delen van het vrouwelijke ejaculaat zijn waarschijnlijk zelfs rechtstreeks afkomstig van de blaas, volgens sommige wetenschappers. echter, de calcium inhoud van de vloeistof pleit tegen deze theorie. Toch werden vrouwen lange tijd behandeld incontinentie na het melden van hun ejaculatie. Om deze reden wordt vrouwelijke ejaculatie nog steeds geassocieerd met schaamtegevoelens voor veel vrouwen. Over het algemeen gaat het huidige onderzoek ervan uit dat de hoeveelheid, kleur en frequentie van vrouwelijke ejaculatie aanzienlijk varieert van vrouw tot vrouw en niet in de laatste plaats verband houdt met de levensstijl en voedingsgewoonten van de vrouw. Omdat het fenomeen al enige tijd taboe is, blijft er grote behoefte aan onderzoek naar de bron, samenstelling en functie van de afscheiding. Sommige theorieën gaan er tegenwoordig van uit dat feromonen met de afscheiding worden uitgescheiden. Feromonen zijn geuren voor soortspecifieke en non-verbale communicatie via biochemische stoffen. Ze brengen vriendelijke familieleden automatisch en onbewust tot een bepaalde reactie. Het is vandaag bewezen dat seksuele feromonen een rol spelen bij mensen. In hoeverre ze relevant zijn voor het vrouwelijke ejaculaat, blijft echter onduidelijk.
Ziekten en klachten
Een tijdlang werd vrouwelijke ejaculatie gelijkgesteld incontinentie tijdens seksuele climax. De medische wetenschap maakte destijds een onderscheid tussen bestaande vrouwen incontinentie en patiënten zonder andere tekenen van incontinentie. Artsen gingen ervan uit dat onvrijwillig urineverlies zou kunnen optreden tijdens controleverlies tijdens een orgasme. Naar hun mening was dit onvrijwillige urineverlies te wijten aan de ontspanning van de blaas spier. stimulatie en stretching van de vaginale wand tijdens geslachtsgemeenschap is soms ook geëvalueerd als oorzakelijk voor urineverlies tijdens de seksuele handeling. Bekkenbodem training en dergelijke maatregelen moesten het fenomeen voorkomen. Vrouwelijke ejaculatie werd lange tijd geassocieerd met grote schaamte vanwege de connotatie van incontinentie. Bij sommige vrouwen zou een ejaculatie van enkele milliliters tegenwoordig nog steeds psychisch ongemak veroorzaken, wat een negatief effect heeft op hun seksleven. In de regel wordt vrouwelijke ejaculatie echter niet langer behandeld als een fenomeen met pathologische waarde. Integendeel, het volledig ontbreken van smering tijdens de seksuele handeling wordt nu als ernstig beschouwd. vaginale droogheid wordt vaak geassocieerd met pijn en schaadt dienovereenkomstig het vrouwelijke seksuele leven. Zowel psychologische als biologische factoren worden nu beschouwd als de oorzaken van droogheid. De mate van opwinding zou bijvoorbeeld de secretie beïnvloeden. In het geval van psychologisch spanning, wordt gezegd dat opwinding minimaal is en de secretie niet wordt vrijgegeven. Hormonale veranderingen zouden ook een grotere rol spelen in verband met vaginale afscheidingen. Vanwege het taboe-karakter van vrouwelijke ejaculatie zijn gerelateerde klachten en mogelijke ziekten ook vrij slecht onderzocht.
