Asphyxia neonatorum ("polsheid van de pasgeborene") is een gebrek daaraan zuurstof voor de pasgeborene. Gebruikte synoniemen zijn peripartum verstikking, neonatale verstikking of verstikking bij de geboorte. Het gebrek aan zuurstof veroorzaakt ademhalingsfalen, wat resulteert in instorting van de bloedsomloop.
Wat is verstikking neonatorum?
De pasgeborene reageert op een arme zuurstof voorzien van luchtwegen Depressie. De bloed draagt te veel carbon kooldioxide, dat niet kan worden uitgeademd en zich ophoopt in het bloed en de organen. Bij zuurstoftekort schakelt het metabolisme over op schadelijke anaërobe verbranding. De pH-waarde van het snoer bloed is zuur (acidose vanaf pH-waarde lager dan 7.1 of 7.0). Verdere gevolgen hiervan kunnen meer of minder ernstige schade aan verschillende organen zijn; maar ook storingen van de centrale en perifere zenuwstelsel Ongeveer 20 procent van alle neonatale sterfgevallen is te wijten aan verstikking neonatorum. Te vroeg geboren baby's hebben een twintigvoudig verhoogd risico op het ontwikkelen van verstikking. Het risico neemt toe naarmate meer factoren kunnen worden gecombineerd en hoe ernstiger een enkele factor is. Deze omvatten: Geboorte vóór 32 weken zwangerschap, te klein en te licht zijn voor de zwangerschapsduur. Bij tweeling- of meerlingzwangerschappen is het risico op verstikking groter voor de als tweede geboren tweeling - dienovereenkomstig voor de daaropvolgende geboren kinderen - als de geboorte wordt uitgesteld.
Oorzaken
Zuurstofgebrek kan optreden tijdens zwangerschap, tijdens de bevalling en kort na de geboorte. Als gevolg van een beperkte functie van de placenta of verstrengeling met de navelstreng, de navelstreng ader van het ongeboren kind krijgt onvoldoende zuurstof, en dus wordt zijn hele organisme onvoldoende van zuurstof voorzien. Hieruit kan gevolgschade ontstaan. Het ongeboren kind heeft een lagere gewichts- en groottetoename en begint de bevalling met ongunstige omstandigheden. Prenataal kunnen moeder en kind een infectie krijgen (bijvoorbeeld: toxoplasmose Medicatie, medicijn, alcohol en nicotine gebruik verhoogt ook het risico op verstikking. Tijdens de embryogenese kunnen er ongewenste ontwikkelingen zijn opgetreden in de genetische blauwdruk: de baby begint met de geboorte met slechte voorwaarden. EEN suiker ziekte van de moeder vormt ook een risico op neonatale verstikking. Een zeer moeilijke bevalling kan resulteren in een enorme spanning voor de baby, waardoor hij blauw wordt en naar adem snakt geboren wordt. Premature baby's lopen een verhoogd risico op postnatale verstikking vanwege hun algemene onvolwassenheid, inclusief de longen. Als gevolg van hersenbloeding die is opgetreden als gevolg van de verstikking, kan verdere verstikking en een slechte aanpassing van de luchtwegen en organen optreden. Na de geboorte is het risico op verstikking te wijten aan onvolgroeide longen, infecties van de longen, pathogenen Aanwezig in de bloedof aangeboren hart- gebreken. Geboorteblessures kunnen leiden tot verstikking.
Symptomen, klachten en tekenen
De Apgar-score wordt één, vijf, tien en zestig minuten na de geboorte bepaald om de aanpassing van de pasgeborene van leven in de baarmoeder naar leven buiten met zijn eigen leven te beschrijven. ademhaling en metabolisme. Als de pasgeboren baby blauw en met hijgende ademhaling ter wereld komt
(Asphyxia livida), zijn de Apgar-waarden één minuut na de geboorte (4-7) navenant laag. De pasgeborene heeft een nog minder gunstige prognose als hij wordt geboren als "witte hangende animatie" (Asphyxia pallida). Apgar-scores zijn bijna nul (0-3) één minuut na de geboorte. Bij falen van de bloedsomloop is er sprake van een zwakke oppervlakkige ademhaling. Er is een onvoldoende uitwisseling van ademhalingsgassen (carbon kooldioxide en zuurstof). De bloedcellen in de slagaders vervoeren te weinig zuurstof om de weefsels te voeden: de partiële zuurstofdruk neemt af - niet alleen in de slagaders, maar in alle weefsels die blauw worden (cyanose van de huid en slijmvliezen). De carbon kooldioxide die niet wordt uitgeademd, leidt tot een vertroebeling van het bewustzijn, die zich kan uitstrekken tot coma. De hart- snelheid zakt onder de 100, respectievelijk onder de 80 slagen per minuut. De spierspanning wordt slap. Grimassen of niet huilen neemt de plaats in van het verwachte krachtige huilen.
Diagnose en verloop van de ziekte
Asphyxia neonatorum vertegenwoordigt een medisch noodgeval dat wordt beantwoord met een uitgebreide toewijding om de aanpassing van ademhaling, metabolisme en orgaanfunctie aan het leven buiten de baarmoeder te verzekeren. Deze fase kan een paar dagen of weken duren. Of, op welk punt en in welke mate schade aan het centrale en perifere zenuwstelsel, autonoom is zenuwstelsel, en de orgaanfunctie wordt gehandhaafd is niet volledig voorspelbaar en varieert van geval tot geval. De schade is geclassificeerd als infantiele hersenverlamming (ICP).
Behandeling en therapie
In de loop van de vroege genetische ontwikkeling wordt duidelijk of er ontwikkelingsstoornissen of ontwikkelingsachterstanden aanwezig zijn. De zuig- en slikreflex staat centraal bij de spijsvertering: benutting van voedingsstoffen, groei en gewichtstoename. Het aangeboren reflexen worden geleidelijk vervangen door vrijwillige bewegingen. Het kind moet de mijlpalen binnen de tijdvensters passeren. De percepties van baby's en peuters kunnen worden geobserveerd en verfijnder worden, evenals hun spraak- en motorische vaardigheden. De kinderarts is opgeleid om ontwikkelingsachterstanden binnen de U-onderzoeken op te sporen en te initiëren fysiotherapie, ergotherapie or vroege interventie maatregelen indien nodig. Tekorten worden duidelijk in de vorm van huilen, groeiachterstand en ondergewicht Zelfs in de eerste paar maanden voert het kind bepaalde genetisch bepaalde bewegingspatronen niet op de bedoelde manier uit. Als het kind een stijve, gestrekte romp heeft met een overbelaste romp hoofd en benen, duidt dit op een bewegingsstoornis die onvermijdelijk zal zijn leiden op latere motorische tekorten. Motorische tekorten zijn bijzonder duidelijk. Ze variëren van spasticiteit en diparese van de benen tot tetraparese met een toenemende behoefte aan zorg. Orthopedisch AIDS variëren van een voorraad inlegzolen tot orthesen, rollators en rolstoelen. Erge, ernstige spasticiteit wordt geprobeerd te worden gecontroleerd door anticonvulsiva. Als er misstanden zijn van pezen, ligamenten en gewrichten of contracturen, is een operatie vereist, afhankelijk van de ernst. Deze kunnen voorkomen in de heupen, knieën, enkels, voeten, tenen, schouders, ellebogen en polsen. Hoe ernstiger het beloop, hoe neonataal reflexen blijven en de minder vrijwillige bewegingen zijn mogelijk. Als het gezicht wordt aangetast, is er sprake van verhoogde speekselvloed, onduidelijke spraak, verkeerde uitlijning van de tanden en vervorming van het gehemelte, en problemen met kauwen en slikken. Verder zijn er problemen met de ventilatie of neus-, oren, bronchiën, zodat verhoogde infecties het gevolg zijn. Door een gebrek aan rechtop staan tegen de zwaartekracht in en onvoldoende spierontwikkeling door een tekort aan voedingsstoffen (zowel in de romp als in het hele lichaam), bronchitis en astma komen vaker voor, bovendien ondersteund door een gebrekkige controle van de vegetatieve zenuwstelsel Er kunnen gevoeligheidsstoornissen van de vingertoppen voorkomen. Gehoorverlies kan gebeuren. Als gevolg van de onjuiste controle komt meestal een hogere mate van gebrekkig zicht vaak voor bijziendheid. Bijziendheid brengt een verhoogd risico met zich mee netvliesloslatingretinale degeneratie als verlies van het zicht in de schemering en als bijziend maculaire degeneratie Bij premature baby's is er een bijkomend risico op retinopathie bij prematuren. In het middelste oogsegment bestaat het risico op vroegtijdig geboren worden staar en glaucoma Er zijn maar weinig voorbeelden in de literatuur gedocumenteerd, volgens welke het netvlies in ICP zich kan gedragen zoals in retinitis pigmentosa. Bovendien, optische atrofie kan gebeuren. Netvliesloslating en retinopathie van prematuren worden behandeld met laser, cryocoagulatie, plomb, cerclage of pars plana vitrectomie, afhankelijk van de ernst. De staar wordt verwijderd en het oog wordt voorzien van een kunstlens. Voor droog maculaire degeneratie er is geen therapie, voor natte maculaire degeneratie zijn er verschillende methoden om uit te kiezen - “injectie in het oog”. De optische atrofie kan doorgaan vanaf de ganglion cellen die opstijgen naar de visuele cortex. Retinitis pigmentosa en optische atrofie hebben momenteel geen behandelingsoptie. Het eindresultaat is hier blindheid.
het voorkomen
Zwangere vrouwen moeten zichzelf en hun kinderen goed in de gaten houden zwangerschap, eet gezond dieet, en zich onthouden van alle risico's voor zichzelf en hun ongeboren baby's. Dit omvat medicijnen, roken, alcohol, drugs Ze moet preventieve zorgafspraken bij haar gynaecoloog bijwonen. Als ze het gevoel heeft 'dat er iets mis is', moet ze dit gevoel opvolgen en de oorzaak laten ophelderen. Sommige structurele defecten in de embryogenese leiden tot vroeggeboorten. Soms zijn het ook infecties zoals toxoplasmose of de Candida-schimmel. Als de vrouw tot de groep van risicovolle zwangere vrouwen behoort, moet ze naar een goed uitgeruste kliniek gaan. In de verloskamer zelf hoopt men dat de zorg van verloskundigen, verpleegkundigen en artsen goed zal zijn, zodat bij complicaties tijdens de bevalling een keizersnede of pincet kan worden afgeleverd, afhankelijk van het stadium van de bevalling.
