Synoniemen
Incisiebinding, Sectio caesaera
- Geboorte mechanische indicatie: Dit zijn meestal geboorte-onmogelijke posities zoals dwarsligging, onevenredigheid tussen hoofd en bekken, een duidelijk te groot kind (macrosomie > 4500g) of een te groot hoofd. Ook een definitieve bekkenstand van het kind kan een indicatie zijn voor een keizersnede.
- Childhood indicatie: pathologische CTG-bevindingen (pathologische bevindingen van contracties), navelstreng verzakking (opsluiting van de navelstreng als gevolg van een verzakking in de vagina, waardoor het kind onvoldoende zuurstof krijgt) Voortijdige placenta-abruptie, resus-incompatibiliteit, suikerziekte mellitus, infantiele misvormingen of infecties zijn redenen om een keizersnede te verkiezen boven een natuurlijke bevalling. Onder de infecties die tijdens de geboorte kunnen worden overgedragen, zijn hiv, rodehond en genitaal herpes.
- Indicatie bij de moeder: Dit zijn meestal ernstige toestanden van uitputting of algemene ziekte.
- Gemengde indicatie: dreigende eclampsie, a placenta praevia (placenta ligt voor de hals) of een dreigende baarmoederruptuur zijn andere redenen voor een keizersnede.
In principe wordt onderscheid gemaakt tussen een primaire en secundaire keizersnede.
Het belangrijkste verschil is het verloop van de bevalling op het moment van de keizersnede. Een primaire keizersnede is gepland en vindt plaats voordat de bevalling begint. Dit betekent dat de vruchtzak op het moment van de operatie nog niet is gebarsten en dat er nog geen effectieve bevalling is begonnen.
De reden voor een primaire keizersnede is niet alleen de wens van de patiënt. Andere indicaties voor een primaire keizersnede kunnen zijn: ongeboorte-onmogelijke houdingen, complicaties tijdens zwangerschap of een risico voor moeder en kind bij een natuurlijke geboorte. Het derde onderscheid is de nood-C-sectie.
Dit kan primair of secundair zijn. Dit is slechts een beschrijving van de urgentie van een keizersnede. Indicaties voor een dergelijke noodprocedure zijn gestaag afnemende foetale hart- geluiden, eclampsie, HELLP-syndroom, vroege placenta-abruptie of een ruptuur baarmoeder.
Een spoedkeizersnede moet normaal gesproken resulteren in de geboorte van het kind binnen 10 minuten.
- Primaire keizersnede:
De keizersnede kan worden uitgevoerd onder regionale of narcose. De regionale anesthesie is een ruggenprik of spinale anesthesie in de buurt van de spinal cord.
De keuze van de verdovingsprocedure hangt af van de planning van de operatie en het vermogen van de moeder om met stress om te gaan. Aangezien regionale anesthesie enkele minuten nodig heeft om effect te hebben en een zekere mate van medewerking van de patiënt vereist, worden spoedkeizersneden meestal uitgevoerd onder narcose. Hierdoor kan de operatie veel sneller worden uitgevoerd, waardoor het risico voor moeder en kind wordt verkleind.
Het sterftecijfer als gevolg van een keizersnede is 1 op 25,000, dus het is zeer zeldzaam. De huidige gegevens geven aan dat: narcose brengt een hoger risico met zich mee dan regionale anesthesie. De voordelen voor moeder en kind wegen echter duidelijk op tegen de risico's van een spoedkeizersnede.
Het voordeel van regionale anesthesie is dat de vader meestal mee mag in de operatie en dat de moeder haar kind direct na de geboorte kan zien. Meer over anesthesie Dankzij de nieuwste technieken en chirurgische procedures is het nu mogelijk om een keizersnede heel voorzichtig en met zo min mogelijk complicaties uit te voeren. In de meeste gevallen wordt de buikwand geopend via een diepe incisie in de onderbuik (de zogenaamde heupkom-incisie).
Na het indrukken van de blaas weg, de baarmoeder wordt geopend in het onderste baarmoedersegment. Op dit moment is er genoeg bindweefsel om een goede genezing mogelijk te maken. De baarmoeder wordt dan zonder verdere incisie stomp verwijd en het kind wordt met de hand of met een zuignap ontwikkeld.
Deze procedure zorgt voor de best mogelijke en snelle wond genezen met nauwelijks wondgenezingsstoornissen of andere complicaties. Meestal verstrijken er slechts enkele minuten vanaf het begin van de operatie tot de geboorte van het kind. De meeste tijd wordt vaak ingenomen door het aansluitend sluiten van de wond.
Zodra het kind zich heeft ontwikkeld, placenta wordt handmatig losgemaakt en met de hand volledig verwijderd voordat de baarmoeder en de buikwand worden gesloten met hechtingen. De risico's en complicaties van een keizersnede zijn tegenwoordig erg laag. Dit zijn voornamelijk wondinfecties, wond genezen aandoeningen en verklevingen van littekens. Het kan ook leiden tot schade aan naburige organen.
De urinewegen blaas, maar ook de urineleider en de darm worden aangetast. Bovendien kunnen patiënten veel verliezen bloed als er complicaties optreden. Er zijn nauwelijks risico's voor het kind.
Het is mogelijk dat de kinderen door de keizersnede lichte schaaf-, snij- of breuken oplopen. Dit is echter zeer zeldzaam. De kinderen kunnen ook een niet volledig functionerende darmflora in het begin.
De reden hiervoor is dat geboren kinderen van nature de vaginale afscheidingen van de moeder inslikken, waardoor hun darmflora beter te rijpen. Een wat vaker voorkomend probleem is de aanpassing van moeder en kind. Keizersnede kinderen hebben daarom in het begin vaker borstvoedingsproblemen omdat de hechtingsfase na een keizersnede onvoldoende kan zijn.
Late gevolgen kunnen baarmoederrupturen zijn tijdens een andere zwangerschap, omdat het littekenweefsel brozer is. Vroeger was de regel dat na een keizersnede alle volgende kinderen ook met een keizersnede geboren moesten worden. De reden hiervoor was de angst voor een baarmoederruptuur bij het litteken.
Het weefsel is op dit punt niet meer zo veerkrachtig en kan gemakkelijker scheuren. Inmiddels is echter bewezen dat een eerdere keizersnede geen dwingende indicatie is voor een verdere chirurgische ingreep bij de geboorte. Dit is echter alleen het geval als er geen andere indicaties of complicaties zijn.
De frequentie van baarmoederruptuur neemt echter niet toe na een eerdere keizersnede. Tegenwoordig is een keizersnede een veilige manier van bevallen, mits daar een indicatie voor is. Door middel van een keizersnede kunnen gevaren voor zowel moeder als kind worden vermeden of beperkt worden gehouden.
Een keizersnede mag echter geen regel worden, aangezien het geen natuurlijke bevalling is. Dit kan na een keizersnede leiden tot hechtingsproblemen tussen moeder en kind. Borstvoeding is ook vaak problematischer na een keizersnede dan na een natuurlijke bevalling.
Om deze redenen voeren sommige ziekenhuizen de gewenste keizersneden niet uit. Bij de keuze voor of tegen een keizersnede mag niet uit het oog worden verloren dat het een operatie is die de nodige risico's met zich mee kan brengen. Toch zijn er aanwijzingen die een natuurlijke geboorte onmogelijk maken. In dergelijke gevallen is een keizersnede een zeer goede en grotendeels risicovrije manier om moeder en kind te sparen of zelfs te redden.
