Hoestvormen
Blaffende hoest komt vooral voor in de vorm van hoestbuien, waarbij de kinderen tijdens de aanval nauwelijks lucht krijgen. De hoesten klinkt vergelijkbaar met het blaffen van een hond, hoewel het meestal een droge hoest is. Typisch komen blaffende droge hoest voor pseudokroep (keelontsteking subglottica), een virale infectie met symptomen van verkoudheid.
Een gefluit hoesten kan tegelijkertijd voorkomen. Kinkhoest gaat ook gepaard met hoestaanvallen van blaffen hoesten. Droge hoest kan bij veel ziekten voorkomen.
Vaak is het slechts een prikkelbare hoest zonder een diepere betekenis. Droge hoest kan ook wijzen op de volgende ziektebeelden: Astma (optredend bij aanvallen, vooral 's nachts of tijdens inspanning, soms slijmerig met glazige afscheiding, soms fluiten), slikken (aspiratie, vooral bij kleine kinderen), longontsteking (droog tot slijmerig), inademing van irriterende stoffen (meestal in combinatie met rode ogen en loopneus neus-) of in de context van pseudokroep. Slijmerige hoest is meestal een teken van infectie, dus het is typisch bij bronchitis en longontsteking.
Het komt ook voor bij de belangrijke maar zeldzame ziekte van taaislijmziekte. Bovendien wordt bij astma een slijmerige hoest met heldere, glazige afscheiding aangetroffen. Hijgende hoest kan in principe voorkomen bij bijna elke vorm van hoest en is een teken van grote inspanning bij hoesten.
Het kan heel moeilijk zijn om hijgende hoest te onderscheiden van blaffende hoest. Omdat het een teken is van grote inspanning, kan een hijgende hoest optreden bij elk type hoest, bijvoorbeeld astma, kinkhoest en pseudokroep. Fluitende hoest is een teken van obstructie, dwz een vernauwing van de luchtwegen.
Dit komt voor bij bepaalde soorten bronchitis en longontsteking, maar is ook typisch bij astma. Naast de fluitende hoest is er vaak een fluitend geluid te horen wanneer ademhaling (zeulen). Fluithoest kan ook voorkomen in combinatie met blaffende hoest bij pseudokroep.
Algemene maatregelen
Op de voorgrond van de therapie staat een symptomatische behandeling, die de symptomen moet verlichten. Omdat er bij kinderen meestal een virale infectie achter de hoest zit, is er vaak niets meer aan te doen. Als bepaalde waarschuwingssymptomen optreden of de algemene voorwaarde van het kind is erg arm, moet een kinderarts worden geraadpleegd.
Voor symptomatische behandeling is het vooral belangrijk om voldoende te drinken. Zolang het kind maar genoeg kan produceren speeksel om de slijmvliezen vochtig te houden is de hoestirritatie minder ernstig. Daarnaast het drinken van thee of melk bij honing wordt ook aanbevolen.
Daarnaast wordt in de apotheek een verscheidenheid aan suikervrije hoestsnoepjes aangeboden, die enerzijds helpen om de slijmvliezen vochtig te houden en anderzijds door plantaardige ingrediënten de hoestirritatie kunnen verlichten. Afhankelijk van het soort hoest moeten er symptoomverlagende medicijnen worden gebruikt. Als de hoest droog is, een prikkelbare hoest en vooral 's nachts optreedt, kunnen zogenaamde hoestonderdrukkers (hoestremmers) worden gebruikt, die de hoestprikkel kunnen remmen of onderdrukken (bijv. Capval).
Hoestonderdrukkers zoals deze mogen niet worden gebruikt als de hoest productief (slijmerig) is of gepaard gaat met een vernauwing van de luchtwegen (obstructie, bijv. Bij astma, bronchitis). Als de hoest slijmachtig is en vastzit, kunnen slijmoplossende medicijnen worden gebruikt, zoals ambroxol, gedroogd klimopbladextract en nog veel meer. Naast een symptomatische therapie dient, indien mogelijk, ook een causale therapie van de onderliggende ziekte te worden uitgevoerd.
Inademing kan hoest snel verhelpen, of deze nu slijmerig of droog is, en de symptomen op betrouwbare wijze verlichten. Dit dient te gebeuren met heet water en eventueel toegevoegde stoffen zoals kamille-extract. Het bevochtigen van de slijmvliezen heeft een bijzonder rustgevend effect.
Het is vaak aan te raden om te beginnen inademing kort na het begin van het hoesten, omdat het onder bepaalde omstandigheden langdurige progressie kan voorkomen. Er zijn een paar dingen waar u rekening mee moet houden - vooral bij kinderen: kinderen jonger dan twee tot drie jaar kunnen nog niet veilig inademen met hete stoom. Ook bij oudere kinderen dient altijd een begeleider aanwezig te zijn, zodat er geen ongelukken gebeuren en het kind zich niet verbrandt. Inademing te lang moet ook worden vermeden.
Inhalatie moet zo worden uitgevoerd dat heet water in een pot of inhalator wordt gegoten. Kamille-extract of een theelepel zout kan worden toegevoegd. Essentiële oliën en vooral pepermunt olie moet worden vermeden omdat het de gevoelige slijmvliezen van kinderen kan irriteren.
Nadat het water een beetje is afgekoeld, buig je over de stoom en adem je gedurende twee tot vijf minuten diep in. Om het kind te helpen de inademing beter te verdragen, kunnen afleidingstechnieken zoals het parallel voorlezen van verhalen nuttig zijn. Voor zowel grotere als kleinere kinderen een pan met heet water en wat kamille afzuiging kan ook twintig tot dertig minuten in de kamer worden geplaatst om de lucht te bevochtigen, bij voorkeur met gesloten deuren en ramen.
Kinderen met een huisstofallergie mogen de kamer echter niet bevochtigen, omdat huisstofmijten, die de allergie veroorzaken, zich beter kunnen vermenigvuldigen in vochtige lucht. Astmapatiënten mogen niet inademen met heet water, aangezien dit een astma-aanval kan veroorzaken! Als alternatief voor heet water zijn er elektrische inhalatoren en maskers verkrijgbaar die koud of warm zout water vernevelen zodat de stoom kan worden ingeademd. Dit is vooral effectief bij diepgeworteld slijm, omdat de druppeltjes kleiner zijn en dieper in de luchtwegen kunnen doordringen.
Alle artikelen in deze serie: