staar

Synoniemen in bredere zin

vertroebeling van de lens, cataract, ouderdomsstaar

Definitie

Cataract (deze term, zoals de "glaucoma", Mag niet meer worden gebruikt, vanwege het gevaar van verwarring met de" andere "ster). Cataract verwijst over het algemeen naar elke vorm van lensdekking. Bij mensen bevindt de normaal transparante lens zich achter de leerling en maakt deel uit van het optische apparaat waarmee het oog zijn focus kan aanpassen.

Bij gevorderde cataracten is een grijze sluier te zien achter de leerling. Hier komt de term "cataract" vandaan: "grijs" vanwege de sluier en "ster" vanwege de vaste blik die kan worden waargenomen bij blinde mensen. Het woord cataract komt oorspronkelijk uit het Grieks (cataracta) en betekent "waterval". Destijds werd aangenomen dat de grijze sluier een gestolde vloeistof was die voor de leerling. De resulterende troebelheid van het gezichtsveld wekte de indruk door een waterval te kijken.

Hoe vaak komt cataract voor?

Bij de 65-plussers heeft bijna 100% staar en ongeveer 50% merkt de visuele stoornissen op wanneer ze de leeftijd van 75 jaar bereiken. Jaarlijks worden tussen de 400,000 en 600,000 mensen in Duitsland geopereerd aan staar. Over het algemeen zijn onbehandelde cataracten de meest voorkomende oorzaak van blindheid in de wereld.

De meest voorkomende vorm is leeftijdsgebonden cataract = cataract. In het kader van cataract wordt de lens in het oog troebel. Deze vertroebeling wordt ook wel cataract genoemd.

Een cataract zou optreden zodra de vertroebeling van de lens het dagelijks leven aanzienlijk schaadt. Deze vertroebeling maakt de lens ondoorzichtig voor licht en veroorzaakt een langzame afname van het gezichtsvermogen, wat kan leiden tot volledig blindheid en verslechtering van de gezichtsscherpte. Cataract is de meest voorkomende oorzaak van blindheid in de wereld.

Het belangrijkste symptoom van cataract is de steeds afnemende gezichtsscherpte. Vanwege kristallen die afkomstig zijn van veranderde structuur eiwitten in de lens van het ooglicht bereikt het netvlies niet meer ongehinderd en verliest de lens zijn transparantie. De grijze waas is een typisch teken van een beginnende cataract.

Contrast en kleuren zijn steeds moeilijker te zien, alsof het door mist gaat. De vergelijking, alsof je door een beslagen ruit kijkt, drukt uit hoe beperkt de getroffen personen zijn, vooral in het latere verloop van de cataract. Op dit punt is de grijze kleur van de pupil meestal zichtbaar voor anderen en op foto's hebben de getroffen personen niet langer de zogenaamde "rode ogen'.

Bovendien wordt het invallende licht extra verstrooid door de vertroebeling en leidt zo tot een verhoogde gevoeligheid voor verblinding bij tegenlicht, wat een verder teken kan zijn. Dit is vooral merkbaar en erg onaangenaam bij het rijden in het donker. Ook contrasten of kleuren worden slechts verzwakt waargenomen.

Vaak komt naast een afname van het gezichtsvermogen bij cataract ook dubbelzien voor. Een bestaande verziendheid verbetert blijkbaar zonder reden, wat ook een teken is van cataract. Op korte termijn kan het zicht dichtbij verbeteren, zodat dat gedurende een bepaalde periode bril zijn niet langer nodig bij 90 procent van alle staaraandoeningen zijn staar op oudere leeftijd (cataract senilis).

Indien onbehandeld, leidt cataract tot blindheid. Bij veel oudere mensen neemt het vermogen om door staar te kijken echter zo geleidelijk af dat een operatie niet nodig is. 90 procent van alle cataracten zijn cataracten bij ouderen (cataract senilis).

Indien onbehandeld, leidt cataract tot blindheid. Bij veel oudere mensen leidt staar er echter toe dat hun gezichtsvermogen zo geleidelijk verslechtert dat een operatie niet nodig is. Cataract wordt gediagnosticeerd door de oogarts op basis van de hierboven beschreven symptomen en door onderzoek van de lens bij de spleetlamp (apparaat voor het verlichten van het oog) en gezichtsscherpte.

Als de ondoorzichtigheid zo uitgesproken is dat het niet mogelijk is om de achtergrond van het oog te onderzoeken, kan een ultrageluid onderzoek kan ook nuttig zijn bij cataract. Het is snel, pijnloos en kan informatie geven over: het weefsel waaraan wordt blootgesteld ultrageluid, in dit geval het achterste segment van het oog.

• Dikte
• Consistentie en
• Wijzigingen

Vergelijking van een paar ogen. Links was de melkachtige kleur van de pupil opvallend door de cataract, terwijl rechts een gezond oog te zien is.

De vormen van staar (vormen van staar) worden eerst onderverdeeld in verworven en aangeboren typen. Verworven vormen van staar vormen ongeveer 99% van alle staar (cataracten). De aangeboren staar kan ook worden ingedeeld naar hun oorsprong in het geboortekanaal (aangeboren) en hun genetische oorsprong (aangeboren) en dus ook in het geval van een anderszins niet-beïnvloede ontwikkeling: dit is anders bij aangeboren staar, omdat het gezichtsvermogen van het kind moet nog ontwikkelen.

Dit is een zeer ingewikkeld proces en kan alleen in de eerste levensjaren gebeuren. Als de ontwikkeling gedurende deze tijd wordt verstoord, levenslang visuele stoornissen tot blindheid resultaat.

• Ouderdomsstaar (meer dan 90% van alle verworven cataracten) = deze ziekte wordt gewoonlijk “cataract” genoemd
• Cataracten veroorzaakt door algemene ziekten zoals: diabetes mellitus galactose-intolerantie nieraandoeningen nierfalen tetanus diverse andere spier- en huidaandoeningen
• Diabetes mellitus
• Galactose-intolerantie
• Ziekten van nier- en nierfalen
• Tetanus (kaakkaak)
• Diverse andere spier- en huidaandoeningen
• Cataract door ontsteking van de ogen
• Postoperatieve cataracten na vitrectomie
• Letsel (traumatisch) cataract veroorzaakt door ongevallen Vreemde voorwerpen doorgedrongen na ongevallen Elektrische schokken Blootstelling aan straling
• Ongevallen
• Binnendringen van vreemde voorwerpen
• Elektroshock
• Blootstelling aan straling
• Giftig (farmacologisch of toxisch geproduceerd) cataract
• Cortison-bevattende geneesmiddelen
• Bepaalde oogdruppels die worden gebruikt bij glaucoomtherapie (glaucoom = glaucoom en parasympathicomimetica)
• Diabetes mellitus
• Galactose-intolerantie
• Ziekten van nier- en nierfalen
• Tetanus (kaakkaak)
• Diverse andere spier- en huidaandoeningen
• Ongevallen
• Binnendringen van vreemde voorwerpen
• Elektroshock
• Blootstelling aan straling
• In het geboortekanaal opgelopen door virale infecties rodehondbof (vrij zeldzaam)
• rubella
• Bof (vrij zeldzaam)
• Genetisch erfde ofwel X-chromosomaal trisomie 13 en 15 Downsyndroom en andere syndromen
• Ofwel X- chromosomaal overgeërfd
• Trisomie 13 en 15
• Downsyndroom en andere syndromen
• Metabolisch gerelateerd aan galactosemie (een intolerantie voor een bepaald suikerbestanddeel)
• rubella
• Bof (vrij zeldzaam)
• Ofwel X- chromosomaal overgeërfd
• Trisomie 13 en 15
• Downsyndroom en andere syndromen

Omdat de kunstlens niet meer dichtbij of veraf kan afstellen van de scherpte (accommodatie), heeft de patiënt nog steeds nodig bril.

Ofwel voor de afstand of het lezen bril voor de nabije. Na staaroperatie, moet de patiënt de komende 4 - 6 weken rusten. Dit betekent geen onnodig zwaar lichamelijk werk, geen competitieve sporten, indien mogelijk niet zwemmen, vermijd sauna en ook geen druk op het oog.

Voordat er kunstlenzen beschikbaar waren, werd een cataractbril voorgeschreven. Tegenwoordig zijn deze zelden nodig als er geen kunstlens kan worden ingebracht of als er een intolerantie voor is contactlenzen. Cataractbrillen zijn zeer sterke plus-brillen met ca.

12-15 dioptrieën. Dit betekent dat alle objecten ongeveer 25 procent groter worden waargenomen. Maar ook hier moet erop worden gelet dat het verschil in brekingsvermogen tussen het rechter- en linkeroog niet te groot is, anders wordt een beeld in beide ogen anders waargenomen.

Om deze reden hadden cataractbrillen vaak maar één lens met het bijzonder sterke brekingsvermogen. In het geval van een eenzijdige lenteloosheid, contactlenzen zijn daarom beter, want hoe dichter bij het oog, hoe kleiner het verschil in beeldgrootte. Als de vertroebeling van de lens veroorzaakt door cataract aanzienlijk verergert en het normale zicht ernstig beperkt, is een operatie de enige behandelingsoptie.

Deze operatie is in Duitsland een routineprocedure geworden en is bijna altijd succesvol.

• Procedure: Cataract-operatie kan worden uitgevoerd als een poliklinische of intramurale procedure. Een intramuraal verblijf na een dergelijke operatie duurt ongeveer 2-3 dagen. Beide ogen worden nooit tegelijkertijd geopereerd.

  In eerste instantie wordt slechts één oog geopereerd en nadat het geneest, wordt het andere oog geopereerd. De operatie wordt meestal uitgevoerd onder plaatselijke verdoving. Voor dit doel wordt een verdovingsmiddel ofwel in druppelvorm rechtstreeks in het te opereren oog gedruppeld, ofwel met een injectiespuit in de buurt van het oog geïnjecteerd.

  Tijdens de daaropvolgende operatie werd het bewolkt lens van het oog wordt verwijderd en vervangen door een nieuwe lens van kunststof (zogenaamde intraoculaire lens). De meest gebruikte procedure is de zogenaamde phaco-emulsificatie. Bij deze procedure wordt een kleine incisie gemaakt in het omhulsel van de ooglens (lenscapsule).

  gebruik ultrageluid, kan de lenskern vervolgens vloeibaar worden gemaakt en samen met de lenscortex door de incisie in de capsule worden weggezogen. De nieuwe kunstlens wordt vervolgens in het kapselzakje gestoken. Dit is meestal pijnloos voor de patiënt.

  Ten slotte wordt het oog bedekt met een zalfverband, dat ter bescherming een paar dagen moet blijven zitten, vooral 's nachts.

• Na de operatie: Sommige dingen zijn dringend na de oogchirurgie. Het geopereerde oog mag in geen geval worden ingewreven. Het mag de eerste dagen ook niet in contact komen met water.

  Bij het wassen van de haar. Lichamelijke inspanning mag alleen worden hervat na overleg met de arts. Dit geldt ook voor deelname aan het wegverkeer, dat pas mag worden geoefend na een voldoende oogtest is gespeeld.

  Aangezien de sterkte van het gezichtsvermogen sterk kan variëren in de eerste weken na de operatie, is het noodzakelijk om te wachten met het plaatsen van een nieuwe bril. De meeste patiënten hebben ook nodig zonnebrillen na de operatie, omdat de nieuwe lens transparanter is dan de oude troebele lens.

• Timing: het tijdstip waarop staaroperatie moet worden uitgevoerd, hangt af van de individuele patiënt. Enerzijds hangt het af van de mate waarin het gezichtsvermogen van de patiënt al verminderd is en of het al het dagelijkse leven van de patiënt verstoort.

  Anderzijds speelt leeftijd een grote rol. Jongere patiënten, die bijvoorbeeld nog actief in het verkeer zijn, zouden met minder gezichtsverlies geopereerd moeten worden dan ouderen, die vooral thuis zijn. Bij aangeboren staar moet het kind zo snel mogelijk worden geopereerd, omdat dit de enige manier is om zonder complicaties te leren zien.

• Lenstypen: de geplaatste nieuwe lens kan individueel aan de patiënt worden aangepast.

  Er zijn verschillende materialen beschikbaar (bijv. Polymethylmethacrylaat = plexiglas, siliconen, acryl). Bovendien kan de nieuwe lens een of meer brandpunten creëren en worden aangepast voor zicht dichtbij of veraf. Tegenwoordig worden meestal "zachte", opvouwbare lenzen gebruikt.

  Deze kunnen in opgerolde vorm in het oog worden getransplanteerd en vereisen daarom een ​​kleinere incisie dan de "harde" lenzen. Dit vermindert het optreden van complicaties. Ten slotte zijn er ook speciale lenzen verkrijgbaar, maar deze zijn niet voor alle patiënten geschikt.

  Ze kunnen speciale kleurfilters bevatten en kunnen ook progressief zicht mogelijk maken.

• Complicaties: Bij de meeste patiënten is de operatie zeer succesvol (90% van de patiënten heeft een beter zicht). Bijkomende ziekten van de patiënt kunnen het succes van de operatie echter aanzienlijk beïnvloeden. Patiënten met andere oogaandoeningen, zoals netvliesaandoeningen, circulatiestoornissen van de optische zenuw of leeftijdsgebonden maculaire degeneratie (AMD) ziet minder verbetering in het gezichtsvermogen.

  Een ander risico van de operatie is dat het kapselzakje wordt beschadigd wanneer de troebele lens wordt verwijderd en dat het achteraf niet mogelijk is om een ​​nieuwe lens in te brengen. In zo'n geval zijn er echter meestal alternatieve procedures beschikbaar, waarbij de nieuwe lens bijvoorbeeld direct achter de pupil wordt ingebracht. Andere complicaties zijn onder meer zwelling of loslaten van het netvlies, een uitsteeksel van het glaslichaam wanneer het lenskapsel beschadigd is of infecties in het chirurgische veld.

  Deze kunnen echter meestal gemakkelijk worden behandeld met moderne medicijnen.

• Post-ster: in sommige gevallen is er een geleidelijk verlies van de aanvankelijk verbeterde visuele prestatie na enkele weken of maanden na de operatie. Deze zogenaamde after-star kan echter eenvoudig worden gecorrigeerd in een extra kleine operatie met een laser.

Inmiddels is er naast de chirurgische ingreep ook de mogelijkheid om cataract met laser te behandelen. Bij deze nieuwe techniek neemt een speciale laser (femtoseconde laser) de incisies in het oog over die voorheen handmatig door de chirurg werden gemaakt.

De laser zendt lichtpulsen uit in het bereik van femtoseconden (1/14 seconde), waardoor hoge energie vrijkomt die kan worden gebruikt voor de chirurgische incisie. De incisies worden vooraf door de chirurg gepland en tijdens de operatie continu met een microscoop gecontroleerd. Laserbehandeling is bedoeld om een ​​nauwkeurigere en veiligere staartherapie en een betere kwaliteit van het zicht te bieden door een nauwkeurigere uitlijning van de kunstlens.

Irritatiesymptomen die na de chirurgische behandeling in het oog kunnen optreden, komen ook minder vaak voor: de laser heeft slechts een fractie van de ultrasone energie nodig om de oude lens te versplinteren en eruit te zuigen, zoals bij de conventionele procedure. Een bijkomend voordeel is dat de laser ook een gelijktijdige hoornvlieskromming van het oog kan corrigeren, aangezien deze tijdens de operatie door de laser kan worden gecorrigeerd. De procedure kan worden uitgevoerd onder plaatselijke verdoving Met oogdruppels en op poliklinische basis.

Door de hoge aanschafkosten is behandeling met de femtoseconde laser echter nog niet in alle klinieken mogelijk. De oorzaken van cataract zijn zeer divers. De meest voorkomende is leeftijdsgebonden cataract (Cataracta senile = cataract), die niet aan een specifieke oorzaak kan worden toegeschreven.

Hoogstwaarschijnlijk kan deze vorm van cataract worden toegeschreven aan de slechtere toevoer van voedingsstoffen naar de lens op oudere leeftijd. Andere verworven cataracten kunnen beter aan de oorzaak worden toegeschreven. Bijvoorbeeld, verwondingen aan het oog (cataracta traumatica) en blootstelling aan straling (vooral röntgenstralen, infraroodstralen en UV-licht) kunnen de oorzaak zijn.

Chronische ontsteking van de choroïde (cataracta complicata), zoals het geval is bij bacteriële of virale infecties, kan ook cataract veroorzaken. Ondervoeding (vooral vitamine A-tekort, vaak een probleem in ontwikkelingslanden) en veel ziekten die het lensmetabolisme beïnvloeden (zoals suikerziekte mellitus) zijn mogelijk oorzaken van cataract. In principe dus alles wat de voeding en toevoer van zuurstof naar de lens kan verstoren.

Een cataract hoeft echter niet altijd verworven te worden, maar kan ook aangeboren zijn (cataracta congenita) of ontstaan ​​tijdens zwangerschap (cataracta connatale) als gevolg van intra-uteriene, dwz prenatale infectie van de moeder (bijv. door de mazelen en rodehond virus). In dergelijke gevallen moet een staaroperatie zo snel mogelijk worden uitgevoerd, anders bestaat er een risico op zwakte van het gezichtsvermogen (amblyopie).

• Oogzenuw (nervus opticus)
• hoornvlies
• lens
• Voorste oogkamer
• Ciliaire spier
• Glazen behuizing
• Retina (netvlies)

De vooruitzichten op beter zicht na een staaroperatie zijn in principe erg goed. De voorwaarde is natuurlijk dat geen enkele andere oogziekte het gezichtsvermogen verstoort en dat een bestaande onderliggende ziekte op de juiste manier wordt behandeld. Bij de behandeling van cataract bij kinderen is het belangrijkste dat de therapie op tijd wordt gestart.

Kanttekening: soms worden zogenaamde "anti-cataracten" voorgeschreven. Dit zijn medicijnen die effectief zouden moeten zijn tegen lensvertroebeling. Zeldzame complicaties bij behandeling van staar zijn de breuk van het achterste kapsel en bacteriële infectie.

In de meeste gevallen is de bacteriën worden niet overgedragen door onreine instrumenten, maar komen uit de eigen conjunctivale zak van de patiënt. Patiënten met een zwakke immuunsysteem (bv 에이즈) of algemene ziekten zoals suikerziekte mellitus of neurodermitis lopen bijzonder risico. Een bijzonder laat gevolg van een staaroperatie kan de nasleep zijn.

De term post-ster wordt gebruikt om een ​​vertroebeling van het achterste kapsel te beschrijven. De vertroebeling wordt veroorzaakt door een verandering in het weefsel of door regeneratie van cellen op het lensoppervlak (lensepitheelcellen), die tijdens de operatie niet volledig werden verwijderd. Men kan dan proberen het centrale deel van het achterste kapsel met een laser door te snijden of de geregenereerde cellen met een zuignap te verwijderen.

Naast het dragen van een speciale cataractbril of contactlenzenkan ook het verwijderen van de eigen lens van de patiënt en het gelijktijdig vervangen door een kunstlens als therapie worden beschouwd. Zodra een drastische beperking van het dagelijkse leven door cataract optreedt, dient chirurgische verwijdering van de lens overwogen te worden. De lens van het oog bestaat uit drie delen: de capsule, de cortex en de celkern. Wanneer de lens wordt verwijderd, blijft de capsule behouden en wordt de nieuwe kunstlens erin geplaatst.

De chirurgische procedure wordt uitgevoerd als een poliklinische procedure onder plaatselijke verdoving. Voor de operatie wordt de exacte sterkte van de nieuwe kunstlens voor elke patiënt afzonderlijk berekend op basis van het totale brekingsvermogen van het aangedane oog. De intraoculaire lens (IOL) is wereldwijd het meest gebruikte implantaat in de geneeskunde.

Het is een kunstlens, die verkrijgbaar is in verschillende materialen en lenstypen, zodat er voor elke patiënt een passende lens te vinden is. De lenzen kunnen gemaakt zijn van PMMA (plexiglas), siliconen of acryl. De laatste twee materialen zijn opvouwbaar en hebben daarom bij het inbrengen een kleinere incisie nodig.

Ze kunnen echter alleen worden gebruikt om lenzen in de achterste kamer te maken, terwijl PMMA kan worden gebruikt voor lenzen in de voorste en achterste kamer. Het is ook mogelijk om ze te verdelen naar de implantatieplaats: er zijn lenzen die achter de iris (lenzen in de achterste kamer) en lenzen die voor de iris kunnen worden geplaatst (lenzen in de voorste kamer). De voorkeursmethode zijn lenzen in de achterste kamer, omdat deze minder complicaties hebben en de locatie de beste is gebleken.

Een verdere classificatie is gebaseerd op het aantal bestaande brandpunten: Monofocale lenzen zijn het standaardmodel van intraoculaire lenzen. Ze produceren slechts één brandpunt en zorgen voor een scherp zicht op afstand of dichtbij. Bij dit model moet echter altijd een bril voor dichtbij of veraf worden gedragen na de operatie, aangezien de kunstlens zijn kromming niet kan veranderen en dus aanpassing van het zicht dichtbij en veraf (accommodatie) niet mogelijk is.

Multifocale lenzen hebben daarentegen verschillende brandpuntsafstanden en zijn bedoeld om scherp zicht op korte en verre afstanden mogelijk te maken. Daarom hoeft een bril niet te worden gedragen voor de meeste dagelijkse bezigheden, maar kan hij in het donker of 's nachts voor observatie worden gebruikt. De beslissing welk type lens moet worden gebruikt, moet daarom voor elke patiënt afzonderlijk worden gemaakt op basis van zijn of haar behoeften.

Maanden tot jaren na de operatie kan een regeneratieve naster optreden, die zich uit in een hernieuwde verslechtering van het gezichtsvermogen. Dan kan een nieuwe chirurgische ingreep nodig zijn. De beslissing welk type lens wordt ingebracht, moet daarom voor elke patiënt afzonderlijk worden gemaakt op basis van zijn of haar behoeften.

Maanden tot jaren na de operatie kan er een regeneratieve naster optreden, die zich uit in een hernieuwde verslechtering van het gezichtsvermogen. Dan kan een nieuwe chirurgische ingreep nodig zijn. Reeds in de oude Egyptenaren werd staar behandeld door de zogenaamde staargraveurs.

Bij deze procedure werd een incisie gemaakt in de zijkant van het oog, de zogenaamde cataractnaald werd naar de lens gebracht en de lens werd naar beneden gedrukt tot aan de basis van de oogbol. Dit maakte het zicht vrij, ook al was scherpstellen niet meer mogelijk. Er kwamen echter vaak infecties voor, die vaak tot blindheid leidden.

In dit land werden dergelijke operaties uitgevoerd in de middeleeuwen. Meestal door reizende wondgenezers, die hun diensten aanboden op festivals en beurzen. Ze konden daarom vaak niet worden vervolgd als weken later blindheid optrad.

De componist Johann Sebastian Bach werd dus aan beide ogen behandeld. Hij herstelde nooit, werd blind en stierf aan de gevolgen.