Synoniemen
Medisch: Amotio retinae, Ablatio retinae
Definitie Netvliesloslating
Een netvliesloslating is een loslating van het netvlies van de achterkant van het oog, dwz het pigment epitheel (choroïde). Het loslaten kan het hele netvlies aantasten. Netvliesloslating is een relatief zeldzame ziekte.
Het is echter erg belangrijk, want als het niet wordt behandeld, leidt het loslaten van het netvlies tot blindheid. Op oudere leeftijd komt deze ziekte veel vaker voor dan bij jonge mensen. Bij bijziende mensen (vanaf -6 dioptrie = ernstige bijziendheid) komt het optreden van netvliesloslating minstens drie keer zo vaak voor als bij mensen met een normaal zicht.
Dit komt door het feit dat de ogen van kortzichtige patiënten (bijziendheid) zijn langer in langsdoorsnede dan normaalziende ogen. Het risico op loslaten van het netvlies is dus groter vanuit een puur anatomisch oogpunt. Er kan ook een familiale clustering worden waargenomen.
Wat is de classificatie van een netvliesloslating?
Primaire netvliesloslating Deze netvliesloslating met een onverklaarbare oorzaak is de meest voorkomende vorm van netvliesloslating. De scheur in het netvlies vindt bij voorkeur plaats in de periferie, niet in het midden. De reden hiervoor is het loslaten van het glaslichaam op oudere leeftijd of in bijziendheid.
Hierdoor trekt het netvlies aan, wat leidt tot een scheur in het netvlies. Deze tranen worden veel vaker waargenomen in de bovenste helft van het netvlies dan in de onderste helft. Dit komt door het zinkende glasvocht na de zwaartekracht.
Reuze tearablatio Een bijzondere vorm van retinale tranen is de reuze tearamotio. De tranen kunnen zo groot worden dat ze meer dan een kwart van het oog aantasten. Het tweede oog loopt ook altijd gevaar.
Secundaire netvliesloslating Deze loslating van het netvlies is secundair, dwz vanwege een oorzaak die dit veroorzaakt. In de meeste gevallen, suikerziekte heeft een voorgeschiedenis. Andere oorzaken kunnen zijn: Exsudatieve netvliesloslating Dit is een aandoening van de vasculaire permeabiliteit.
Vloeistof verzamelt zich tussen het pigment epitheel en het netvlies.
- Occlusies van de retinale aderen
- Gevolg van retinopathie bij prematuren
- ontstekingen
- Retinale chirurgie
- Kneuzingen van het oog (kunnen zelfs jaren later symptomatisch worden)
- Perforerende wonden van het oog
- Oogzenuw (nervus opticus)
- hoornvlies
- lens
- Voorste oogkamer
- Ciliaire spier
- Glazen behuizing
- Retina (netvlies)
De patiënten melden “lichtflitsen”. Deze worden veroorzaakt door een trek aan het netvlies.
Na afloop merken de patiënten “roetige regen” of een “zwerm muggen” op. Beide vertegenwoordigen de schaduwen van glasvochtbloedingen, die optreden wanneer het netvlies wordt gescheurd. Als het netvlies na de tranen loslaat, merken de patiënten schaduwen op in het gezichtsveld.
Ze hebben dus niet langer een normaal gezichtsveld om de indrukken van hun hele omgeving waar te nemen. Er ontbreken onderdelen. Het laterale deel kan bijvoorbeeld ontbreken, zodat de patiënt niet alles op het aangedane oog kan zien dat zich buiten bevindt (med.
tijdelijk). Hier een oogarts kan ingrijpen door middel van een oogtest. Flikkeren voor de ogen wordt vaak verward met lichtflitsen.
Flikkeren duidt echter eerder op een migraine dan een netvliesloslating. De bijbehorende symptomen die optreden, kunnen helpen bij het differentiëren. Een netvliesloslating is meestal pijnloos.
A migraine, aan de andere kant, wordt meestal geassocieerd met ernstig hoofdpijn en mogelijk oog, kaak of nek pijn. Als onder meer deze klachten optreden, is een netvliesloslating waarschijnlijk niet de oorzaak van het flikkeren voor het oog. Een netvliesloslating is te herkennen aan typische symptomen.
Deze omvatten het verschijnen van lichtflitsen, die vooral opvallen in de schemering of in het donker. Sommige getroffen personen beschrijven ook een laterale gloed in het oog, die een boogachtige vorm heeft. De lichtflitsen en de gloed worden intenser wanneer de hoofd is verplaatst.
In het oog kunnen schaduwen worden waargenomen, die worden beschreven als een muur of een groeiende bel. De perceptie van een roetige regen of een zwerm zwarte muggen zijn andere kenmerken van een netvliesloslating. Sommige getroffen personen beschrijven andere plotselinge visuele veranderingen, zoals het zien van spinnenwebben.
Het is ook kenmerkend dat het loslaten van het netvlies pijnloos is omdat het netvlies geen pijn heeft pijn vezels. Dit maakt het vaak gemakkelijk om het te onderscheiden van andere ogen en hoofd ziekten.Soms is het moeilijk te onderscheiden van een loslaten van het glasvocht. Indien bovengenoemde klachten optreden, dient in ieder geval een arts te worden geraadpleegd.
Of het netvlies is losgemaakt, kan worden bepaald door de oogarts (specialist in oftalmologie) door de fundus van het oog te reflecteren. Voor dit doeleinde, oogdruppels worden eerst aangebracht, waardoor de leerling. Hierdoor heeft de onderzoeker een beter inzicht en overzicht van de fundus van het oog.
Het spiegelen gebeurt met behulp van een vergrootglas en een lichtbron. Als het netvlies is losgemaakt, moet de netvliesscheur worden opgezocht. Naast spiegeling kan het netvlies ook worden gediagnosticeerd door een onderzoek genaamd OCT (Optical Coherence Tomography).
Hier wordt het netvlies specifiek weergegeven op het punt van het scherpste zicht. Eigenlijk is dit onderzoek meer gespecialiseerd in het opsporen van macula-oedeem (ophoping van vocht onder het netvlies op het punt waar u het scherpst kunt zien). De ultrageluid van de ogen kan ook informatie geven in het geval van een netvliesloslating.
Er zijn verschillende procedures om een netvliesloslating operatief te behandelen. Alle procedures zijn gebaseerd op 3 basisdoelen: het glasvocht moet worden ontlast, het netvlies moet worden gesloten en er moet een kunstmatig litteken worden gemaakt. Afhankelijk van het type netvliesontsteking worden verschillende procedures uitgevoerd.
Bij een ongecompliceerde netvliesloslating wordt meestal een deukoperatie uitgevoerd. Hier wordt een siliconenafdichting op de sclera van het oog. Dit zegel deukt de sclera, de choroïde en het pigment epitheel.
Het contact tussen hen en het losgemaakte netvlies vindt dus weer plaats. Daarna het bindvlies is gesloten door De zeehond. Soms wordt in plaats van of aanvullend een band, een zogenaamde cerlage, om het oog aangebracht.
Gaten aan de achterste pool van het oog kunnen met deze methode niet worden behandeld. Bij netvliesloslatingen met een centraal gat wordt in sommige gevallen het verwijderen van het glaslichaam en het inbrengen van een soort “binnenste tamponade” aanbevolen. De binnenste tamponade bestaat meestal uit siliconenolie of een gas.
De siliconenolie wordt na ongeveer 3-6 maanden verwijderd, terwijl het gas na 8-14 dagen spontaan door het lichaam zelf wordt opgenomen. Bij gecompliceerde netvliesloslatingen is de deukoperatie en daarnaast het verwijderen van het glaslichaam aan te raden. Vaak wordt in dit geval ook een interne tamponade gebruikt.
De lasermethode is meestal pijnloos en heeft relatief weinig bijwerkingen. Maar de laser kan niet worden gebruikt om een bestaande netvliesloslating te behandelen. Het is alleen mogelijk om een netvliesgat of voorlopers van netvliesscheuren succesvol af te dichten met een laserbehandeling.
Dit wordt gedaan door te regelen laser littekens in de vorm van een 2- of 3-rijige ketting om het gat. De energie van de laser wordt alleen geabsorbeerd door de choroïde en het pigmentepitheel. Het netvlies zelf kan de laserenergie niet opnemen.
Het kan echter in de werkingszone worden getrokken, mits het aan het pigmentepitheel is bevestigd. Als gevolg hiervan kan het littekenvorming veroorzaken met het pigmentepitheel. Dit kan dus alleen als het netvlies nog is bevestigd, terwijl de laser niet werkt als het netvlies al is losgemaakt.
Er is geen medicamenteuze behandeling voor netvliesloslating. Als een voorstadium van netvliesloslating of een aanleg bekend is, kan worden geprobeerd de risicofactoren zoveel mogelijk te minimaliseren. Dit voorkomt geen netvliesloslating, maar het kan het risico verkleinen.
Bijvoorbeeld in het geval van de spreektaal "suikerziekte mellitus ”, een zogenaamde diabetes mellitusmoet een aangepaste levensstijl worden aangenomen. Dit komt onder meer door de late effecten van suikerziekte mellitus kan leiden tot loslaten van het netvlies. Bovendien kunnen onvoldoende genezen infecties een negatief effect hebben op het netvlies.
Ontstekingen moeten altijd goed worden genezen. Negatieve stress en overmatige inspanning tijdens het sporten moeten zoveel mogelijk worden vermeden als er sprake is van een eerdere belasting. De immuunsysteem moet worden versterkt door een evenwichtige dieet en levensstijl.
Flying moet ook worden verminderd of in sommige gevallen zelfs volledig worden gestopt. In het geval van een voortraject van een netvliesloslating, worden medische consulten en controles sterk aanbevolen. Patiënten mogen tot een week na de behandeling niet lezen.
Deze regel is van toepassing om schokken van het glasvocht te voorkomen, wat kan optreden tijdens het loslaten van het netvlies. De meest voorkomende oorzaken van netvliesloslating zijn degeneratieve veranderingen in het netvlies en glasvocht die tot tranen in het netvlies leiden. Het netvlies hecht zich vrijwel van binnenuit aan het oog. Oorspronkelijk is het versmolten met het onderliggende pigmentepitheel, de choroidea.
Op de papil, het is ook versmolten met zijn onderlaag. De papil is de term die wordt gebruikt om de uitgang van de zenuwvezels van de optische zenuw van het oog. Als er een gat in het netvlies zit, kan zich daaronder vocht ophopen.
Dergelijke gaten kunnen verschillende oorzaken hebben: Bijzonder risicovol zijn zeer kortzichtige mensen. Hun oogbal is bijzonder lang en bevordert dus het loslaten van het netvlies, omdat het erg uitgerekt is. Statistisch gezien is er ook een verhoogd risico na staar operatie (operatie bij cataract), dwz verwijdering van de lens, die meestal troebel is door ouderdom.
- Retinale en glasvocht krimp
- Letsel van de oogbal
- Diabetische retinopathie
De eerste fase van netvliesloslating zijn tranen in het netvlies. Deze moeten worden gedetecteerd door regelmatige bezoeken aan de oogarts. Deze scheurtjes kunnen door laser worden getekend (ze kleven praktisch aan de onderliggende choroidea) en zo kan verdere loslating van het netvlies worden voorkomen.
Vooral bijziende mensen (bijziendheid) en patiënten die al een netvliesloslating hebben gehad, moeten bijzonder voorzichtig zijn en het netvlies zo regelmatig mogelijk grondig laten onderzoeken door de oogarts. De prognose hangt af van de ernst van de netvliesloslating. In het geval van een ongecompliceerde onthechting kan een slagingspercentage van maximaal 90% worden bereikt.
Hoe kleiner de netvliesloslating en hoe sneller de behandeling, hoe beter de prognose. De prognose van het gezichtsvermogen hangt af van het feit of de macula (gele vlek= het punt met het scherpste zicht) was aangetast. De duur van netvliesloslating moet worden onderscheiden van de duur van een netvliesscheur of -gat.
Noch een onbehandelde retinale loslating, noch een onbehandelde retinale scheur of gat geneest vanzelf. Als het aangrenzende netvliesgat wordt gelaserd, kan het ongeveer 2 weken duren voordat er een litteken is gevormd. Dit litteken moet een netvliesloslating voorkomen.
Aan de andere kant, als de netvliesloslating wordt geopereerd, duurt het een paar dagen voordat het netvlies tot rust is gekomen en een litteken vormt. Na ongeveer 2-3 weken na de operatie kan de patiënt zijn leven zonder enige beperking voortzetten. Hoe lang het duurt om het bereikbare zicht terug te krijgen, hangt af van verschillende omstandigheden.
De regeneratie van het netvlies wordt beïnvloed door de omvang en duur van de netvliesloslating. Het speelt ook een rol in hoe lang de zogenaamde macula (de gele vlek) was verheven. Vaak duurt het weken of maanden voordat het zicht na de operatie bevredigend is verbeterd.
Na een langere macula-loslating kan het tot een jaar duren voordat het gezichtsvermogen zo ver is herwonnen als het had kunnen zijn. Onbehandelde netvliesscheuren, gaten of netvliesloslatingen hebben een progressief verloop. Dit betekent dat ze doorgaan zonder therapie.
Vaak een glasvochtbloeding en een netvliesloslating komen samen voor. In dit geval is het ongemak veroorzaakt door de glasvochtbloeding kan afnemen als het bloeden geneest. De duur van de afname van bloedingen en de bijbehorende symptomen is zeer variabel.
De duur hangt af van de mate van bloeding en andere individuele factoren. De symptomen die door het loslaten van het netvlies zelf worden veroorzaakt, verdwijnen niet vanzelf. Alleen door een operatie is het mogelijk om de symptomen te verminderen.
Een netvliesloslating kan alleen met succes worden behandeld door een operatie. Volgens sommige auteurs kan een ongecompliceerde loslating van het netvlies in 85-95% van de gevallen met succes worden behandeld met de deukmethode. De kans op herstel neemt toe naarmate de schade aan het netvlies eerder wordt opgespoord en behandeld.
Bij gecompliceerde netvliesloslating en / of in combinatie met andere oogziekten is de diagnose minder gunstig. Het verwijderen van het glasvocht en het inbrengen van een interne tamponade kunnen echter vaak tot bevredigende visuele verbeteringen leiden. De mate waarin de visuele prestaties verbeteren, is afhankelijk van veel factoren.
Sommige onderzoeken tonen aan dat stress een rol kan spelen bij het loslaten van het netvlies. Het vermoeden bestaat dat er een verband is met een verhoogde afgifte van het hormoon cortisol. Aangenomen wordt dat veel verschillende factoren geassocieerd zijn met een netvliesloslating. Als er een preload op het netvlies is, kan stress een risicofactor zijn om netvliesloslating te bevorderen.
Stress als de enige of algemene oorzaak van netvliesloslating is onwaarschijnlijk. EEN glasvochtbloeding kan uitgroeien tot een netvliesloslating. Het glasachtige lichaam van het oog grenst aan de achterkant aan het netvlies en hecht zich eraan.
Door deze verbinding met elkaar kan een loslaten van het glasvocht kan een effect hebben op het netvlies. Bijgevolg een loslaten van het glasvocht kan trekken aan de schepen. Als de onthechting plotseling gebeurt, is de schepen kan worden gescheurd door het trekken.
Dit kan leiden tot een glasvochtbloeding en een retinale scheur of gat veroorzaken. Als er dan vloeistof onder het netvlies wordt gespoeld, bestaat het risico dat het loslaat. Dit onderwerp kan ook voor u interessant zijn: Glasvochtloslating
