Anorexia athletica kan het beste worden vertaald als sportanorexia. Atleten verhongeren zichzelf om beter te presteren, maar daarmee zetten ze hun volksgezondheid op risico.
Wat is anorexia athletica?
Sport anorexia komt het vaakst voor in die disciplines waar dunheid (ritmische gymnastiek, figuur het schaatsen) of laag gewicht (schansspringen, lange afstand lopend, triathlon) geven een voordeel. Sporten waarbij gewichtsklasse cruciaal is (boksen, judo, worstelen) worden ook beïnvloed. Het verlangen om af te vallen kan ontaarden in een eetstoornis Vooral skispringers en meisjes en vrouwen die ritmische gymnastiek doen, lopen gevaar. Anorexia athletica is niet alleen schadelijk voor volksgezondheid, maar vermindert ook de prestaties. De lage voedselopname schaadt concentratie en veroorzaakt problemen met de circulatie en lage bloed druk. Bloedarmoede en immunodeficiency ingesteld. De afname van het lichaamsgewicht leidt tot een afname in botdichtheid en dit resulteert in een verhoogd risico op letsel. Als vrouwelijke atleten hard trainen en te veel afvallen, dan menstruatie kan stoppen (secundair amenorroe).
Oorzaken
Atleten zijn vatbaarder voor eetstoornissen dan andere mensen, en het lichaamsgewicht speelt een speciale rol bij sommige sporten. Fietsers hebben voordelen, net als langeafstandslopers, berglopers en skispringers, als ze minder wegen. In gymnastiek, ritmische gymnastiek en figuur het schaatsen, laag gewicht bevordert behendigheid. Bovendien is het evalueren van het uiterlijk van vrouwelijke atleten cruciaal voor succes. Omdat dunheid gelijk staat aan schoonheid en gratie, beginnen vrouwelijke atleten zichzelf uit te hongeren om zich te conformeren aan esthetische idealen. Vrouwen, vooral meisjes en jonge vrouwen, zijn vatbaarder voor anorexia athletica dan mannen. Bovendien moet de neiging om zichzelf uit te hongeren aanwezig zijn bij vrouwelijke en mannelijke atleten om ongeordend eetgedrag te ontwikkelen. De oorzaken zijn niet alleen te vinden in de beschreven eisen van de betreffende sport, maar ook in individuele persoonlijkheidskenmerken (uitgesproken ambitie, laag zelfbeeld).
Symptomen, klachten en tekenen
Gewichtsschommelingen en ernstig gewichtsverlies zijn duidelijke symptomen. Opvallend eetgedrag en een dwang tot bewegen moeten serieus worden genomen als aanwijzingen, zowel bij professionele atleten als bij ambitieuze recreatieve atleten. Vaak worden jonge mensen getroffen door anorexia athletica: als hun puberteit niet optreedt of vertraagd is, kan dit een teken zijn van anorexia. De vaak herhaalde bevestiging dat ze niet dik willen worden en de poging om het verstoorde eetgedrag te verbergen of te bagatelliseren, zijn verdere alarmsignalen bij adolescente sporters. Er is al gezegd dat ernstig gewichtsverlies kan leiden tot een afname in botdichtheid en osteoporose, en bij meisjes en vrouwen menstruatiestoornissen Het gebrek aan voedingsstoffen uit zich ook in veranderingen in huid structuur, broos nagels, broos haar en haaruitval Onbalans, vatbaarheid voor ziekte en achteruitgang in prestaties zijn ook tekenen dat de energie evenwicht is gestoord.
Diagnose en verloop
Sportanorexia begint onopvallend en wordt nauwelijks opgemerkt door de mensen eromheen, aangezien een laag gewicht en een laag lichaamsvet kenmerkend zijn voor de meeste atleten. Een lage BMI (body mass index) hoeft niet in alle gevallen een teken te zijn van anorexia athletica, maar kan ook te wijten zijn aan aanleg of andere factoren. Als er echter onbedwingbare trek is, bij maaltijden van meer dan 1500 calorieën, dan de eetstoornis is moeilijk te ontkennen. Vragenlijsten en tests van eetgedrag, evenals continue gewichtscontrole en aandacht voor tekenen van osteoporose, staan een betrouwbare diagnose toe.
Complicaties
Elektrolytstoornissen kunnen optreden als complicatie van anorexia athletica. De effecten lopen sterk uiteen. Ernstige elektrolytstoringen kunnen dit wel zijn leiden tot kwantitatieve verstoringen van het bewustzijn en zelfs coma, en kan ook epileptische aanvallen veroorzaken en hartritmestoornissen Bovendien kunnen functionele storingen van zenuwen, spieren en spijsverteringskanaal zijn mogelijk. Om deze complicaties te voorkomen, is voldoende voedselopname en een vermindering van de sportactiviteit noodzakelijk. Overmatige lichaamsbeweging verhoogt het risico op blessures. De gelijktijdige beperking van de voedselopname kan leiden naar 피로 en verminderd concentratie, waardoor blessures tijdens het sporten nog waarschijnlijker worden. Andere fysieke complicaties ontstaan bij anorexia athletica door gedrag dat andere aspecten van de eetstoornis Misbruik van laxeermiddelen kan ook een verstoring van de elektrolytenbalans veroorzaken en langdurige schade aan het spijsverteringsstelsel veroorzaken. Objectieve eetaanvallen met grote hoeveelheden voedsel en reactief eten kunnen ook cardiovasculaire symptomen veroorzaken. Het zogenaamde refeedingsyndroom omvat verschillende cardiovasculaire klachten, die in zeldzame gevallen levensbedreigend kunnen zijn. Bovendien kampen veel mensen met anorexia athletica aan tekorten aan voedingsstoffen. Hieruit kunnen zowel lichamelijke als psychische problemen ontstaan. Een veelvoorkomend gevolg op de lange termijn is osteoporose, wat te wijten is aan calcium tekort. Cognitieve prestatiestoornissen zijn meestal omkeerbaar. Waaronder concentratie en geheugen problemen. Eetstoornissen komen vaak niet alleen voor, maar gaan in veel gevallen gepaard met andere psychische problemen. Dit kunnen aanvullende aandoeningen zijn (bijvoorbeeld een persoonlijkheidsstoornis, angststoornis, obsessief-compulsieve stoornisof affectieve stoornis) of individuele syndromen en symptomen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Anorexia athletica is gevaarlijk voorwaarde en moet altijd professioneel worden behandeld. Hoewel de slankheid van het lichaam in bepaalde sporten een voordeel oplevert, moet de atleet de zijne niet riskeren volksgezondheid ervoor. Als de lage voedselinname gepaard gaat met symptomen zoals een slechte concentratie, problemen met de bloedsomloop en een lage bloed druk, moet de atleet niet terugdeinzen en contact zoeken met een arts. Anorexia athletica gaat meestal gepaard met een tekort aan voedingsstoffen, wat negatieve effecten heeft op de gezondheid van het hele organisme. Omdat de enige uitweg uit een eetstoornis meestal niet gemakkelijk is, moet deze moeilijke weg worden begeleid door professionals. Omdat eetstoornissen vaak niet als enige ziekte voorkomen, maar meestal gepaard gaan met andere psychische stoornissen, is een specialist in de psychiatrie de juiste contactpersoon. De psychiater kan een totaalbeeld krijgen van de aandoening en verdere behandeltrajecten starten. De selectie van rechts therapie wordt uitgevoerd door de psychotherapeut of psychiater en is altijd aangepast aan de persoonlijke kenmerken van de betrokken persoon. In aanvulling op psychotherapie, voedingswaarde therapie door voedingsdeskundigen wordt ook aanbevolen om de eetstijl en levensstijl op lange termijn weer normaal te maken. Omdat bij ernstige vormen van anorexia athletica in de toekomst competitieve sporten niet meer mogelijk zijn, psychotherapie moet zich voorbereiden op een leven zonder competitieve sporten.
Behandeling en therapie
Aanvankelijk, het verhogen van de calorie-inname, gewichtstoename en het compenseren van het gebrek aan calcium, vitamine D, en proteïne staan centraal. Dit houdt ook verbetering in botdichtheid en, bij vrouwen, het opnieuw in evenwicht brengen van de menstruatiecyclus. Naast een special dieet, psychologische begeleiding en ondersteuning is gebruikelijk. Het soort psychotherapie hangt af van het beloop van de ziekte en van de persoonlijke voorkeuren en eigenaardigheden van de getroffen individuen. Een belangrijk onderdeel van de behandeling is nutritioneel therapie, die dient om de dieet en levensstijl op lange termijn. In ernstige gevallen is wedstrijdsport in de toekomst niet meer mogelijk vanwege de gezondheidsschade. In dit geval is een van de aandachtspunten van de therapie om de getroffen persoon voor te bereiden op een leven zonder competitieve sporten en om hen te ondersteunen bij het heroriënteren van hun leven. Hierbij wordt aandacht besteed aan het aanpakken en corrigeren van de relatie tot sport en de relatie met het eigen lichaam en het daarmee samenhangende zelfbeeld. Het is niet ongebruikelijk dat anorexia athletica wordt gehandhaafd tijdens de carrière van een atleet, niet wordt behandeld en behouden nadat de carrière is afgelopen. Het gezondheidsrisico wordt gehandhaafd aangezien de eigenwaarde nog steeds wordt bevorderd door het vermogen tot zelfbeheersing en vernedering.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor anorexia athletica hangt af van de progressie van de ziekte en de leeftijd van de patiënt. Hoe eerder diagnose en behandeling plaatsvinden, hoe groter de kans op herstel. Bovendien hebben jonge patiënten een betere prognose voor herstel. Desalniettemin zijn de vooruitzichten op een volledige genezing van anorexia athletica over het algemeen niet erg hoog. Ongeveer een derde van de patiënten slaagt erin een gezond leven te leiden. Daarnaast is de kans op herstel afhankelijk van het begingewicht van de patiënt bij aanvang van de behandeling. Hoe lager het gewicht, hoe minder waarschijnlijk herstel is. De ervaring leert dat zelfs patiënten die in een vroeg stadium worden behandeld, vaak hun hele leven een eetstoornis hebben. In veel gevallen ontwikkelt zich in het verdere verloop een secundaire aandoening. Dit is meestal de eetstoornis boulimia Patiënten krijgen aanvallen van hongerige honger en braken dan het voedsel dat ze hebben gegeten uit. EEN geestesziekte is ook mogelijk als secundair symptoom. Daarnaast bestaat het risico dat anorexia athletica een fatale afloop krijgt. Ondervoeding gecombineerd met ernstig lichamelijk spanning van atletische activiteiten kan leiden tot een ineenstorting met meervoudig orgaanfalen. Het lichaam droogt geleidelijk uit en kan niet meer aan de dagelijkse eisen voldoen. In chronisch ziek anorexia, het risico op sterfte stijgt tot meer dan 15% na een decennium.
het voorkomen
Anorexia athletica is lange tijd taboe geweest en gebagatelliseerd, maar geleidelijk verandert het denken en worden educatieve initiatieven gelanceerd. Bij jeugdsporten kan de meeste impact worden gemaakt. Alle campagnes helpen echter niet of nauwelijks als de normen in verschillende sporten ongewijzigd blijven en een laag gewicht een concurrentievoordeel oplevert. Sancties dienen in ieder geval als afschrikmiddel: bij skispringen wordt het probleem van sportanorexia bestreden door momenteel een BMI van 21 vast te stellen om de volledige skilengte (145 procent van de lichaamslengte) te kunnen gebruiken. Degenen die onder de waarde vallen, moeten springen met verkorte ski's.
Nazorg
Als anorexia athletica aanwezig is, heeft de patiënt na de eerste behandeling absoluut nazorg nodig. Het gaat erom te voorkomen dat je terugvalt in de oude gedragspatronen. Anorexia is sowieso problematisch en moeilijk te behandelen. Bij anorexia athletica liggen de motieven voor de stoornis in verslavende atletische activiteit om een atletisch lichaam te krijgen. Lijders volgen valse idealen. Na een acute behandeling hebben anorexia nazorg nodig om dergelijke verwrongen lichaamsidealen tegen te gaan. In de meeste gevallen is langdurige psychologische nazorg essentieel bij anorexia athletica. Zelfhulpgroepen zijn ook een optie om op lange termijn valse lichaamsbeelden en een verstoord zelfbeeld te corrigeren. Als de nazorg plat valt, kunnen vervangende gedragingen en andere verslavingen de plaats innemen van anorexia athletica. Erger nog, de patiënt kan terugvallen in zijn of haar oude gedragspatronen. Telkens wanneer sport en ongeordend eetgedrag een verslavend karakter krijgen, is er iets zelfdestructiefs aan hen. Een acute behandeling is meestal gericht op het bereiken van een normaal lichaamsgewicht. De taak van de nazorg is het behandelen van de psychologische component. De patiënt moet leren om niet tot het punt van instorten te oefenen, maar om zijn grenzen te respecteren. Hij moet het streven naar succes niet verwarren met een volledige opleiding. Een belangrijk nazorgdoel is het opbouwen van een normale relatie met sport en het eigen lichaam.
Hier is wat u zelf kunt doen
Aangezien anorexia athletica gaat over het bewust verminderen van het lichaamsgewicht bij een atleet, moeten zowel de atleet als zijn trainer zich intensief en gedetailleerd informeren over de natuurlijke omstandigheden van het organisme. De grenzen aan blijvende fysieke schade veroorzaakt door het eetgedrag moeten strikt worden bewaakt. Gewichtsvermindering is vaak nodig vóór wedstrijdsituaties. Desalniettemin moet aandacht worden besteed aan de duur van de opzettelijke verandering in eetgedrag en aan de toename van trainingen. Na een wedstrijd moet het gedrag onmiddellijk worden stopgezet. Daarnaast is nauwe samenwerking en overleg met een sportarts altijd aan te raden bij deze aanpak. Samen als team kunnen de natuurlijke behoeften van het lichaam worden gepland en uitgewerkt met die voor het bereiken van een atletisch doel. Om een subjectief beeld te vermijden, evenals een mogelijke verkeerde inschatting en daarmee een permanent schadelijk gedrag, moet men niet alleen handelen. De kennis van een getrainde coach en een arts moet worden ingeroepen. Bovendien is bij de eerste complicaties een bezoek aan de arts nodig om aanpassingen en wijzigingen aan te brengen in het eet- en bewegingsplan. Als waarschuwingssignalen van het lichaam over het hoofd worden gezien, kan dit leiden tot functionele stoornissen en levenslange organische schade. Daarom is speciale gevoeligheid voor signalen van het lichaam noodzakelijk en moet deze onmiddellijk worden opgevolgd.
