Is een ontsteking van de eileiders besmettelijk?
Onder de mogelijke ziekteverwekkers van een ontsteking van de eileiders zijn bijvoorbeeld bacteriën van het maagdarmkanaal, sommige anderen behoren tot het spectrum van pathogenen van seksueel overdraagbare aandoeningen. Deze omvatten in het bijzonder gonokokken, de ziekteverwekkers van gonorroe (ook: gonorroe), evenals chlamydia. De laatste twee worden voornamelijk overgedragen via geslachtsgemeenschap.
Om deze reden moet seksuele onthouding in acht worden genomen in het geval van een gediagnosticeerde ontsteking van de eileiders om herinfectie te voorkomen tijdens de duur van de antibioticatherapie. Daarnaast moet de partner zich ook voorstellen aan een arts om een microbiologisch uitstrijkje te laten maken en bij positieve uitslag ook een medicamenteuze behandeling starten. Om infectie te voorkomen wordt het gebruik van condooms sterk aangeraden. Bovendien moet gebruik worden gemaakt van de aanbevolen gynaecologische controles om een mogelijke infectie in een vroeg stadium te diagnosticeren.
Symptomen
De symptomen van een ontsteking van de eileiders, of ontsteking van de eileiders en eierstokken, kan heel verschillend zijn. Een infectie kan bijvoorbeeld zonder ernstige symptomen zijn of kan in verband worden gebracht met ernstig pijn. De mate van ernst van de symptomen is variabel, wat soms betekent dat een ontsteking van de eileiders niet direct als zodanig wordt herkend.
Heel vaak lijden patiënten echter aan ernstige, plotselinge pijn in de onderbuik aan beide zijden, vergezeld van een algemeen gevoel van ziekte (vermoeidheid, vermoeidheid, zwakheid). De buikwand staat vaak onder spanning en is extreem gevoelig voor aanraking en druk in de onderbuik. Een stijging van de temperatuur, of koorts, kan de lagere begeleiden pijn in de buik en het algemene gevoel van ziekte.
Smerende bloeding en een verhoogde en stinkende afscheiding (fluor) uit de vagina kan ook voorkomen. Verder kunnen er ook klachten zijn tijdens geslachtsgemeenschap, een zogenaamde dyspareunie, onregelmatigheden in ontlastingsgedrag zoals diarree (diarree) of constipatie (constipatie), winderigheid (meteorisme) en pijn bij het plassen (dysurie). Ongeacht of de ontsteking van de eileiders slechts milde of ernstige symptomen veroorzaakt, behandeling is onmisbaar.
Als een acute ontsteking van de eileiders niet adequaat wordt behandeld, kan deze uitgroeien tot een chronische ontsteking van de eileiders. De chronische fase wordt gekenmerkt door een doffe lager pijn in de buik, die aan één of beide kanten kan voorkomen en gewoonlijk in intensiteit toeneemt bij het zitten. Verklevingen kunnen bij sommige van de getroffen patiënten ongemak veroorzaken tijdens geslachtsgemeenschap.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende ontstekingen van de eileiders. De acute, subacute en chronische stadia zijn onderverdeeld. De acute, dwz plotseling optredende symptomen omvatten eenzijdige pijn in de buik, wat kan duiden op de aangetaste eileider.
Afhankelijk van hoe uitgesproken de ontsteking is en of naburige organen zijn aangetast, kan ook de hele buik pijnlijk en hard worden, wat dan de acute buik. Andere symptomen kunnen zijn koortsvermoeidheid en een ernstig gevoel van ziekte. In de subacute fase zijn de symptomen milder en ook niet specifieker.
Een licht gevoel van druk op de aangedane zijde kan optreden in de onderbuik en er kan ook pijn bij palpatie optreden. Fever is onwaarschijnlijk. Chronische ontsteking van de eileiders kan bijna volledig asymptomatisch zijn of, vergelijkbaar met een subacute beloop, gepaard gaan met niet-specifieke symptomen.
Deze omvatten pijn in de rug, winderigheid en constipatie. Pijn kan ook optreden tijdens geslachtsgemeenschap. Elke fase kan soepel overgaan in een andere. Andere mogelijke tekenen van een ontsteking van de eileiders kunnen een sterkere of langdurige bloeding tijdens de menstruatie zijn.
Er kan ook een verhoogde vaginale afscheiding zijn, die ook kan worden veranderd in de consistentie, kleur en geur. De eerste tekenen van een ontsteking van de eileiders zijn het gevolg van ondervraging van de patiënt. De getroffen personen klagen over bestaande lagere buikpijn en een algemeen gevoel van ziekte.
In sommige gevallen kunnen andere symptomen zoals pijn bij het urineren, vaginale afscheiding en diarree worden ook beschreven door de patiënten. Dit wordt gevolgd door een fysiek onderzoek van de patiënt. Bij de meerderheid van de patiënten een bilaterale druk pijn in de onderbuik kan worden opgespoord, wat een eerste indicatie is van een bestaande ontsteking.
Bij het onderzoek van de onderbuik kan ook een verdedigende spanning aanwezig zijn. Tijdens het gynaecologisch onderzoek (speculumonderzoek) kan de hals en het vaginale gebied kan worden onderzocht en er kunnen uitstrijkjes worden gemaakt om de ziekteverwekker te detecteren. In een vergevorderd stadium van een ontsteking kunnen de eileiders en mogelijk ook de eierstokken kan vergroot en voelbaar worden met een stevige, elastische aanraking.
Verder een ultrageluid onderzoek is buitengewoon nuttig bij het stellen van een diagnose. Bij een al langere tijd bestaande ontsteking is een ophoping van vocht in het lumen van de eileiders, een verdikking van de eileiders en vrij vocht in de vrije buikholte te zien. Met behulp van een bloed monster kunnen ontstekingswaarden in het bloed worden gevonden die zouden duiden op een bestaande ontsteking van de eileiders of de aanhangsels.
Typische inflammatoire parameters zijn onder meer een toename van wit bloed cellen (leukocyten), een toename van C-reactief proteïne, ook bekend als CRP, en een versnelde sedimentatiesnelheid, vaak BSG genoemd. Als met al deze onderzoeksmethoden geen duidelijk beeld kan worden verkregen, kan een MRI van de buik worden gemaakt, waaruit mogelijk aanwijzingen voor een ontsteking in de onderbuik kunnen blijken. Verder een buik of bekken endoscopie (laparoscopie of bekkenkopie) kunnen belangrijke informatie opleveren of dienen als bewijs van een ontsteking van de eileiders. In de loop van een endoscopiewordt een direct uitstrijkje uit de eileiders genomen en vervolgens onderzocht op ziekteverwekkers.
Alle artikelen in deze serie:
