Ureum, ook wel ureum genoemd, is een eindproduct van het eiwitmetabolisme in het lichaam en wordt uitgescheiden in de urine. De vorming ervan vindt plaats in de zogenaamde ureum fietsen via ammonia synthese van aminozuren. Ureum concentratie in de urine, samen met creatinine concentratie, is een indicator van verschillende stoornissen van het eiwitmetabolisme en nier ziekte.
Wat is ureum?
Ureum, ook wel ureum genoemd, is een eindproduct van het eiwitmetabolisme in het lichaam en wordt uitgescheiden in de urine. Ureum is de eerste organische verbinding die is gesynthetiseerd uit anorganische uitgangsmaterialen. Met de synthese van ureum uit kalium cyanaat en ammoniabewees de Duitse chemicus Friedrich Wöhler in 1828 dat er geen organismen nodig waren bij de productie van organische stoffen. Zo verdween de mysterieuze grens tussen organische en anorganische chemie. De chemische naam voor ureum is koolzuur diamide. Het bevat twee aminogroepen en een dubbele CO-binding in het molecuul. De moleculaire formule van ureum is CH4N2O. Ureum is een niet-giftige, witte en kristallijne stof met hygroscopisch (water aantrekkende) eigenschappen, wat het belangrijkst is als meststof in de landbouw. Samen met carbon dioxide, water en mineralen, het is ook een van de belangrijkste metabolische eindproducten van het lichaam.
Farmacologische werking
Het organisme produceert ureum via de zogenaamde ureumcyclus. Uiteindelijk zijn de amino- en carboxylgroepen van aminozuren worden gebruikt om ureum via deze cyclus te synthetiseren. De stikstof-vrije verbinding die overblijft wordt verder afgebroken tot carbon dioxide en water of gerecycled terug in het metabolisme. De aminogroepen kunnen ook opnieuw worden geïntegreerd in de metabole cyclus. In de vorm van ureum, de stikstof is niet meer beschikbaar voor de opbouw van lichaamseigen stoffen en wordt daarom uitgescheiden. De stikstof evenwicht kan alleen worden gehandhaafd door eiwitbevattend voedsel. Hoewel het ureum concentratie in de urine kan sterk fluctueren, afhankelijk van de voedingstoestand en fysieke situatie, zonder een uitspraak te kunnen doen over de toestand van volksgezondheidwijst een langdurige over- of onderconcentratie op gezondheidsstoornissen. Overmatige ureumconcentraties kunnen optreden bij verhoogde eiwitafbraak als gevolg van katabole ziekten, zoals kanker, intense ontstekingsprocessen, of necrose Filtratiestoornissen van de nieren ook leiden tot verhoogde ureumniveaus omdat de ammonia geproduceerd door metabolisme wordt niet langer correct teruggevoerd naar de metabole cyclus. Het enige alternatief is dan om te zetten in ureum. Anders zou het verhoogde ammoniakniveau dat wel doen leiden tot vergiftiging van het lichaam. Ureumgehaltes die te laag zijn, duiden op een dieet dat is zeer laag in proteïne of ziekten met absorptie aandoeningen, zoals coeliakie ziekte. Ureumanalyse kan echter alleen leiden tot een zinvolle diagnose in combinatie met andere laboratoriumwaarden.
Medische toepassing en gebruik
Medisch gezien is ureum zowel analytisch als therapeutisch belangrijk. Het analytische belang vloeit voort uit de indicatorfunctie voor verschillende ziekten die eerder zijn genoemd. Ureum speelt geen rol bij de uiteindelijke behandeling van inwendige ziekten. In plaats daarvan heeft het eigenschappen die het interessant maken voor gebruik in schoonheidsmiddelen, bijvoorbeeld. Ureum is bijvoorbeeld hygroscopisch, dwz het trekt water aan. Het zit in zweet om het te maken huid soepel. Als ureum ontbreekt, is de huid wordt droog en heeft de neiging zich te ontwikkelen eczeem en jeuk. Daarom zit ureum in veel crèmes om de huid met voldoende vocht. Over het algemeen zit er 2 tot 20 procent ureum in ureum crèmes Een andere mogelijke toepassing voor ureum is afkomstig van zijn keratolytische (eelt-oplossend) effect. Formuleringen die 40 procent ureum bevatten, kunnen oplossen likdoorns en eelt. Verder crèmes met ureum worden gebruikt bij de behandeling van neurodermitis en psoriasis Een bijzonder interessant toepassingsgebied is het gebruik van nagel schimmel, waarbij de nagel verzacht wordt om op deze manier de schimmel te verwijderen.
Risico's en bijwerkingen
Crèmes die ureum bevatten, mogen niet worden gebruikt als de huid overgevoelig is voor ureum. Dit geldt ook voor een ontstoken en beschadigde huid. Oog- en slijmvliescontact met ureumhoudende middelen moet ook worden vermeden. Ervaring met de behandeling van kinderen is niet beschikbaar, daarom wordt het gebruik van ureumhoudende stoffen hier ook niet aanbevolen. Overgevoeligheidsreacties zijn zeldzaam. Mochten ze echter voorkomen, brandendkan jeuk of roodheid van de huid voorkomen. Soms verhoogt ureum de afgifte van drugs van andere crèmes en zalven, waardoor het effect wordt vergroot.
