Gebroken neus
Een ander probleem dat heel vaak kan worden waargenomen in verband met de neus- zijn allerlei soorten breuken. Vanwege zijn blootliggende, uitstekende positie in het gezicht, de neus- loopt in het bijzonder het risico gewond te raken door een trauma. Denkbaar zijn daarbij stoten, klappen of zelfs impacttrauma na een val of een val.
Aangezien de neus- bestaat uit ongeveer tweederde bot en de rest kraakbeen, karakteristieke structuren breken vaker. Er wordt onderscheid gemaakt tussen open en gesloten fracturen van de neusbeen (Os nasale), die beide vaak gepaard gaan met een blessure aan de neustussenschot. De term 'open breuk”Betekent dat delen van het bot door de huid zijn gebroken en zichtbaar zijn aan de oppervlakte.
Open fracturen zijn dus ondubbelzinnig en meestal gemakkelijk herkenbaar. In een gesloten breukaan de andere kant kan de huid uitwendig volledig onbeschadigd zijn of slechts een klein beetje vertonen scheur or blauwe plek. Deze breuken zijn dan ook moeilijker en niet zo duidelijk zichtbaar.
Vaak is de diagnose alleen extern, zoals reeds vermeld, moeilijker met zekerheid te bevestigen. Desalniettemin zijn er enkele aanwijzingen om op te letten: Als externe veranderingen kunnen worden opgemerkt, is het meest opvallende kenmerk meestal een schuine positie van de neusbrug. Bij directe kracht van voren zie je vaak een verbrede, vrij platte neus.
Het lijkt uit elkaar geduwd. In bijna alle gevallen zijn er ook typische begeleidende symptomen zoals neusbloedingen, een blauwe plek (hematoom) in het getroffen gebied, pijn (meestal pulserend en langdurig aanhoudend) en ernstige zwelling van de neus. Dit alles leidt uiteraard tot een verslechtering van de luchttoevoer met ademhaling problemen en een aanzienlijk verminderd vermogen om geur.
De zwelling van het omliggende weefsel is vaak de reden waarom a breuk kan extern niet met zekerheid worden beoordeeld. Als de patiënt pijn staat het niet toe, het is ook mogelijk om te proberen de neus een beetje te bewegen. In het geval van een fractuur is de neus in het algemeen veel mobieler dan een intacte neus neustussenschot is ook gewond, er is een verhoogde gevoeligheid voor infecties en ontstekingen in de nasopharynx, frequent neusbloedingen en nieuw voorkomend snurken.
In veel gevallen is de vermoedelijke diagnose al duidelijk aan de hand van het verloop van het ongeval; echter een röntgenstraal van de gezichtsbehandeling schedel wordt altijd aanbevolen om dit te bevestigen. Dit dient ook om verdere breuken, bijvoorbeeld van de jukbeen (bekijken: jukbeen fractuur) of in het gebied van het kaakbot. Na deze diagnose is verdere therapie nodig voor de patiënt.
In veel gevallen wordt gekozen voor een conservatieve therapie, dwz behandeling zonder chirurgische ingreep. Dit is altijd mogelijk als individuele fragmenten niet of slechts in geringe mate worden verplaatst en door de behandelende arts weer in de juiste positie kunnen worden gedrukt. De neus wordt dan behandeld met behulp van een gips cast of spalk en moet daarna worden gespaard.
Het verdere genezingsproces duurt meestal ongeveer twee weken. In het geval van ernstig verplaatste fracturen of verbrijzelde botdelen, moet een chirurgische therapie worden gekozen. Idealiter zou de operatie moeten worden uitgevoerd op de dag van het ongeval en is bedoeld om de oorspronkelijke vorm en positie van de botten.
Als de behandeling snel is, is de kans over het algemeen redelijk groot dat de breuk van de neusbeen zal volledig genezen, geen blijvende schade achterlaten en zal na enige tijd niet meer uitwendig zichtbaar zijn. Als het botten worden niet rechtgetrokken (verkleind) of als er een fout wordt gemaakt in het proces kan een zogenaamde zadelneus of kromme neus ontstaan. Zelden gaat dit beeld gepaard met een beperking van ademhaling, meestal blijft er alleen een cosmetisch-esthetisch probleem over.
(zie: Neuscorrectie) Normaal gesproken wordt de operatie via de neusgaten uitgevoerd met camera-ondersteuning. In de loop van de operatie kan een kleine incisie nodig zijn aan de binnenwand van de neus. Alle fragmenten worden intraoperatief (tijdens de operatie) weer samengevoegd en in hun oorspronkelijke positie gebracht. Over het algemeen heeft de patiënt ook een gips daarna gips of spalken om de neusfractuur zonder gevolgen te laten genezen.
Alle artikelen in deze serie:
