A urethrale strictuur, of urethrale vernauwing, is een vernauwing van de urinebuis (urethrale passage) die aangeboren of verworven kan zijn en die gewoonlijk operatief wordt behandeld. Overwegend mannen worden getroffen door echte urethrale stricturen.
Wat is een urethrale strictuur?
Een aangeboren of verworven vernauwing van de urinebuis wordt een genoemd urethrale strictuur In deze context moeten urethrale stricturen veroorzaakt door vernauwing van littekens worden onderscheiden van vernauwingen (vernauwingen) als gevolg van goedaardige prostaathyperplasie (vergroot prostaat Meestal zijn vernauwingen gelokaliseerd in de prostaat, vliezig, bulbair of penis urinebuis en in de hoefkatrolontsteking. Vanwege de stenose van de urethra, volledige lediging van de blaas is slechts in beperkte mate mogelijk. Dit leidt tot een verhoogde gevoeligheid voor urineweginfecties, wat bij uitgesproken kuren kan leiden tot het terugstromen van urine naar de nieren en dus tot beschadiging van de nieren. EEN urethrale strictuur manifesteert zich symptomatisch in de vorm van een verzwakte urinestraal, die kan worden vervormd als een gieter, verdraaid of verdeeld, en een "naslag" na mictie (urineren). Evenzo pijn tijdens mictie, bij de penis of vagina, en in het perineale gebied zijn kenmerkend voor urethrale stricturen.
Oorzaken
Urethrale stricturen kunnen over het algemeen worden onderscheiden tussen verworven en aangeboren stenosen. Aangeboren stenosen omvatten misvormingen van de uitwendige geslachtsorganen zoals hypospadie, waarbij de urethra niet wordt beschermd door het erectiele weefsel. Verworven urethrale stricturen worden voornamelijk veroorzaakt door verwondingen als gevolg van ongevallen (straddle-trauma, bekkenfracturen) of manipulaties of chirurgische ingrepen aan de urethra. Met name endoscopische ingrepen via de urethra (anastomotische stenose na radicale chirurgie aan de prostaat, urine blaas endoscopie) en op lange termijn blaas katheters zijn risicofactoren voor urethrale stenose. Bovendien kunnen bacteriële urethrale infecties (urethritis, gonorroe), pathologisch bindweefsel veranderingen (balanitis xerotica obliterans, korstmos sclerosus), en tumoren in de urethra en omliggende structuren kunnen urethrale stricturen veroorzaken.
Symptomen, klachten en tekenen
Een urethrale strictuur verstoort de volledige lediging van de blaas. Hoewel er een constante is drang om te plassen, de urinestraal is erg zwak. Soms splitst of kronkelt de stroom ook. Er is vaak post-urinair dribbelen. Door de back-up urine is er vaak pijn bij het plassen. Bovendien laat een onvolledige lediging van de blaas resturine in de blaas achter. Dit verhoogt het risico op urineweginfecties. Als gevolg hiervan is het niet ongebruikelijk dat zich een blaasontsteking ontwikkelt, die de infectie verergert pijn en branderig gevoel bij het plassen en leidt tegelijkertijd tot een nacht drang om te plassen Soms is de urine rood van kleur. Chronische overrekking van de blaas beschadigt ook de blaasspieren. Bij ernstige vormen van urethrale strictuur, volledig urineretentie kan gebeuren. De blaas vult zich en kan niet meer worden geleegd. Er is alleen een onvrijwillig dribbelen, dat wordt veroorzaakt door een zogenaamde overloop. De overvolle blaas veroorzaakt hevige en ondraaglijke pijn. Het is een medisch noodgeval dat onmiddellijk moet worden behandeld. Langdurig vasthouden van urine kan leiden naar nier mislukking, en bij mannen, prostatitis or ontsteking van de bijbal kan zich ook ontwikkelen. Een ernstige complicatie is de uitbreiding van een Urineweginfectie tot een levensbedreigende urosepsis (bloed vergiftiging), die zich vaak manifesteert in staten van verwarring, koorts en uiteindelijk zelfs bloedsomloop schokken.
Diagnose en verloop
Een urethrale strictuur wordt gediagnosticeerd op basis van kenmerkende symptomen in het beloop van de patiënt medische geschiedenis De diagnose wordt bevestigd door het meten van de urinestroom en -druk tijdens het urineren. Microhematurie (bloed in de urine), die microscopisch of met behulp van de Sangur-test kan worden gedetecteerd, duidt ook op een urethrale strictuur. Echografie kan ook worden gebruikt om mogelijke resturine na urinelozing, veranderingen in de blaas, urethra en nieren en de dikte van de blaaswand te bepalen. Een Röntgenstraal met contrastmiddel (retrograde urethrografie) kan de strictuur lokaliseren en de omvang ervan bepalen. eventuele onduidelijkheden kunnen uiteindelijk worden opgelost door endoscopie van de urethra (urethroscopie). Over het algemeen heeft urethrale strictuur een goede prognose. Om complicaties op de lange termijn te voorkomen, zoals nier schade of compleet urineretentiemoet de strictuur vroeg worden gediagnosticeerd en behandeld.
Complicaties
In de meeste gevallen komt urethrale strictuur bijna uitsluitend voor bij mannen. Door de vernauwing van de urethra kunnen verschillende symptomen optreden. De urinestraal wordt door de ziekte verzwakt en urineren is dus slechts in beperkte mate mogelijk, zodat de getroffen persoon meestal vaker naar het toilet moet. Het is niet ongebruikelijk dat urethrale stricturen optreden leiden naar cystitis Dit gaat gepaard met hevige en stekende pijn en beperkt de kwaliteit van leven van de patiënt in hoge mate. Evenzo is er pijn en ander ongemak tijdens het plassen. Dit wordt meestal geassocieerd met een sterk brandend gevoel. Door de pijn tijdens het plassen ervaren de meeste patiënten ook psychisch ongemak en prikkelbaarheid. Om deze pijn te vermijden, wordt bewust minder vocht opgenomen. Als gevolg, uitdroging Kan ontwikkelen. Behandeling van urethrale strictuur wordt uitgevoerd door chirurgische ingrepen en veroorzaakt geen bijzonder ongemak of complicaties. Na de operatie is er ook geen ongemak en neemt de pijn af. Een eventuele tumor kan ook zonder complicaties worden verwijderd. De levensverwachting wordt niet beïnvloed of verlaagd door urethrale strictuur.
Wanneer moet je naar een dokter?
Urethrale strictuur geneest zichzelf niet, dus de voorwaarde moet altijd door een arts worden behandeld. Het kan alleen worden bestreden door chirurgische ingrepen. Omdat urethrale strictuur meestal aangeboren is, verschijnen de symptomen al op zeer jonge leeftijd. De getroffenen hebben last van een zeer zwakke urinestraal. Urine blijft in de blaas achter, waardoor getroffenen relatief vaak naar het toilet moeten. Bij deze klachten dient een onderzoek te worden uitgevoerd. Bovendien duiden veelvuldige ontstekingen van de blaas ook op een urethrale strictuur. Deze gaan gepaard met pijn of een branderig gevoel bij het plassen Als een urethrale strictuur wordt vermoed, moet een uroloog worden geraadpleegd. Deze arts kan de behandeling meestal uitvoeren, wat niet tot bijzondere complicaties leidt. De symptomen zullen volledig worden verlicht. Omdat vooral mannen heel vaak door deze ziekte worden getroffen, moeten ze een arts raadplegen als de symptomen optreden.
Behandeling en therapie
In de regel wordt urethrale strictuur operatief behandeld. Hiervoor zijn in principe twee chirurgische ingrepen beschikbaar, waarvan de keuze afhangt van het type en de omvang van de stenose en de algemene volksgezondheid van de getroffen persoon. Bij de zogenaamde urethrotomie (urethrale spleet) wordt een urethrotoom blindelings (urethrotomie volgens Otis) of onder visuele controle (urethrotomie volgens Sachse) in de urethra ingebracht en wordt de urethra doorgesneden door een incisie in het gebied van de strictuur . Vervolgens, om complicaties te voorkomen (vooral bij een urethrotomie volgens Sachse), a blaaskatheter wordt geplaatst en enkele dagen op zijn plaats gelaten. Om de kans op herhaling te verkleinen, bevat een gel cortisone kan via deze katheter in de aangetaste urethra worden geïnjecteerd. Als de chirurgische methode niet tot het gewenste succes leidt, als er herhaaldelijk recidieven optreden of als er langdurige stricturen zijn, is orale mucoplastiek meestal geïndiceerd. Bij deze orale mucoplastiek wordt de urethra over de strictuur geopend en een stukje oraal slijmvlies (van de lagere lip of wang) van overeenkomstige grootte en lengte wordt gehecht. A blaaskatheter wordt vervolgens gedurende ongeveer acht dagen geplaatst om te spalken en de urethra open te houden, en een abdominale katheter wordt geplaatst om de blaas te legen. Als urethrografie een probleemloze en volledige lediging van de blaas kan aantonen, wordt de buikwandkatheter verwijderd (na ongeveer drie weken). Bij vernauwingen tot twee centimeter lang kan het vernauwde deel operatief worden verwijderd en kunnen de uiteinden van de urethra worden gehecht. Als de strictuur te wijten is aan een tumor, het therapeutische middel maatregelen voor urethrale strictuur hangt af van de tumorbehandeling.
Vooruitzichten en prognose
Het vooruitzicht op genezing hangt grotendeels af van het tijdstip van diagnose: in principe geldt dat hoe eerder een urethrale structuur wordt behandeld, hoe gunstiger de uitkomst. Daarnaast speelt ook de mate van vernauwing een rol bij de kans op succes. Hoe lager het is, hoe waarschijnlijker het is dat een leven zonder symptomen kan worden bereikt. Statistisch gezien heeft bulbaire cock tube strictuur de beste prognose, met een genezingspercentage van 50 procent. Het probleem is dat de strictuur in veel gevallen terugkeert. Zelfs dan moeten patiënten en artsen snel handelen. Bij terugkerende interventies na de eerste behandeling neemt de kans op genezing echter af. Op de lange termijn lijdt de kwaliteit van leven eronder. Urineretentie valt de nieren aan. Volledig verlies van nier functie kan optreden na jaren. Soms hebben hernieuwde interventies een negatief effect op het dagelijks leven. Individuen urineren aanzienlijk verminderde hoeveelheden en klagen vaak over brandend en ontsteking Al met al ontstaat een gedifferentieerd beeld: als de eerste interventie in een vroeg stadium plaatsvindt, blijven patiënten meestal de rest van hun leven symptoomvrij. Andere patiënten moeten echter opnieuw worden behandeld. De kansen op volledig herstel kunnen als gemengd worden beoordeeld.
het voorkomen
Urethrale strictuur kan worden voorkomen door triggerende factoren te vermijden. Infecties van de urethra moeten bijvoorbeeld vroeg en consistent worden behandeld of voorkomen door geschikte beschermende middelen maatregelen (gonorroe) om urethrale stricturen te vermijden.
Follow-up
In de meeste gevallen van urethrale strictuur, de maatregelen van de nazorg is ernstig beperkt. Hierbij is de getroffen persoon primair afhankelijk van een snelle diagnose bij de daaropvolgende behandeling, zodat complicaties of andere klachten niet optreden. Hoe eerder de ziekte wordt ontdekt en behandeld, hoe beter het verloop van de ziekte gewoonlijk is. Omdat urethrale strictuur zichzelf niet kan genezen, dient de patiënt een arts te raadplegen bij de eerste symptomen en klachten van urethrale strictuur. In de meeste gevallen wordt deze ziekte behandeld door een kleine chirurgische ingreep. In ieder geval moet de patiënt na een dergelijke operatie rusten en voor zijn lichaam zorgen. Inspanningen of stressvolle activiteiten moeten ook worden vermeden om het lichaam niet onnodig te belasten. De ziekte vermindert de levensverwachting van de getroffen persoon niet, als deze op tijd wordt herkend en behandeld. Omdat urethrale strictuur ook psychologische stoornissen kan veroorzaken of Depressie, steun en zorg van familie of vrienden is erg belangrijk. Bij ernstige psychische klachten moet echter altijd een arts worden geraadpleegd.
Wat u zelf kunt doen
Als een urethrale strictuur is vastgesteld, kunnen de getroffenen zelf maatregelen nemen om het ongemak te verlichten en het genezingsproces te bevorderen. Ten eerste is het belangrijk om eventuele begeleidende symptomen te genezen, zoals cystitis of urineretentie. Dit geldt door warm te blijven in bed en voldoende warme kleding te dragen. Een gezond en evenwichtig dieet kan bijdragen aan herstel. Als de symptomen ernstig zijn, moeten de individuele symptomen worden opgehelderd door een arts en, indien nodig, worden behandeld met medicatie. Na een operatie aan de urethra zijn rust en bedrust van toepassing. Patiënten moeten minimaal een week ziek worden en zich gedurende deze periode onthouden van zware lichamelijke activiteiten. Bovendien moet de operatiewond worden verzorgd volgens de instructies van de arts, zodat nee wond genezen stoornissen optreden of littekens blijven. Als er na de behandeling weer ongemak optreedt, kunt u dit het beste doen praten naar de verantwoordelijke arts. Het is mogelijk dat er nog een operatie moet worden uitgevoerd of dat de urethrale strictuur het gevolg is van een ernstige oorzaak die nog niet is vastgesteld. Ten slotte is het belangrijk om nog een urethrale strictuur te vermijden. Dit kan worden bereikt door urethrale infecties vroeg en consistent te behandelen. Idealiter worden infecties voorkomen door passende beschermingsmaatregelen.
