Lijsters: wat zit er achter de schimmelinfectie

Lijster is een besmettelijke ziekte van de huid en slijmvliezen veroorzaakt door de Candida-schimmel. Het is een specifieke vorm van candidiasis. De meest voorkomende soorten spruw zijn spruw en luierlijster, wat gebruikelijk is bij baby's, maar spruw kan ook voorkomen bij huid plooien of in het genitale gebied. Hieronder laten we u kennismaken met de verschillende vormen van schimmelinfectie en leggen we uit hoe u de symptomen van spruw kunt herkennen en behandelen.

Candidiasis en spruw - definitie

Spruw is een subtype van candidiasis (ook bekend als candidiasis of candidamycose). Candidiasis is een verzamelnaam voor verschillende infectieziekten veroorzaakt door overmatige verspreiding van Candida-schimmels. Deze schimmels kunnen zich via de bloed en infecteren de organen. Dit wordt dan systemische candidiasis genoemd. Dit kan levensbedreigend zijn bloedvergiftiging​ Als de candidiasis plaatselijk beperkt is tot de huid of slijmvliezen, dit wordt spruw genoemd. Andere namen zijn lokale candidamycose of mucocutane candidose. In het verleden werd spruw ook wel moniliasis genoemd.

Candida: gistzwam als oorzaak.

Candida - de schimmel die candidiasis of spruw veroorzaakt - is een geslacht van gistschimmels. Er zijn ongeveer 150 verschillende Candida-soorten, die de veroorzaker kunnen zijn van ernstige schimmelinfecties (mycosen). De meest voorkomende oorzaak van spruw is de ondersoort Candida albicans. Afhankelijk van hun soort worden Candida-schimmels ook op en in het lichaam van een groot deel van de gezonde mensen aangetroffen. De schimmels vestigen zich vaak oppervlakkig op de huid en slijmvliezen, in de mond en keel of in de dikke darm, en op de uitwendige geslachtsorganen. In de regel zijn de besmettelijke schimmels een natuurlijk bestanddeel van de huid, mond en darmflora​ Ze veroorzaken geen ongemak zolang hun vermenigvuldiging wordt beperkt door de evenwicht van andere micro-organismen en de immuunsysteem​ Problemen ontstaan ​​pas als de schimmels zich overmatig vermenigvuldigen of de natuurlijke barrières van de huid en slijmvliezen doorbreken. Dan zijn spruw-infecties of systemische candidiasis vaak het gevolg.

Schimmelinfectie met veel gezichten

Spruw kan verschillende delen van het lichaam aantasten. De volgende gebieden worden het meest getroffen door de schimmelziekte:

  • Mond en keel (spruw)
  • Huid in het luiergebied bij baby's die luier dragen en volwassenen (luierlijster, ook bekend als luierschimmel).
  • genitale slijmvlies (vaginale schimmelinfectie of infectie van de eikel of voorhuid).
  • Vochtige lichaams- of huidplooien, bijvoorbeeld tussen de tenen of vingers, in de lies of het anale gebied (intertrigineuze candidiasis)
  • Nagelplooien (vingernagels en teennagels).
  • Tepels (spruw)
  • Slokdarm (spruw-oesofagitis)

Lijster is meestal gelokaliseerd. Een overgang naar andere delen van het lichaam is echter mogelijk. Bijvoorbeeld, spruw kan zich verspreiden naar de keelholte, de slokdarm of het maagdarmkanaal indien onbehandeld. Infectie van de bloed en ernstige gevolgen zoals longontsteking or hersenvliesontsteking zijn ook mogelijk. Daarom moet spruw altijd door een arts worden behandeld.

Risicofactoren: veel voorkomende triggers van spruw

Spruw ontwikkelt zich meestal alleen als de natuurlijke afweermechanismen van het lichaam falen en de schimmels zich ongehinderd kunnen verspreiden. Typische risicofactoren die de ontwikkeling van spruw bevorderen, zijn onder meer:

  • Het gebruik van medicijnen zoals antibiotica or cortisone.
  • Tekort aan voedingsstoffen
  • Veranderingen in de huid of slijmvliezen die de penetratie van de schimmel vergemakkelijken, bijvoorbeeld wonden, gebrek aan ventilatie van de huid door verband of een verandering in de pH-waarde
  • Een verzwakt immuunsysteem, bijvoorbeeld door infecties, ziekten zoals diabetes mellitus, HIV of kanker, of als gevolg van chemotherapie
  • Ook kinderen en ouderen hebben vaak een zwak immuunsysteem
  • Ontbrekende tanden, een slecht passend kunstgebit, roken of een droge mond kunnen spruw bevorderen
  • Spruw op de huid komt vaak voor bij mensen met een beroepsmatig vochtige huid (bijvoorbeeld schoonmaakmiddelen) of in de huidplooien van mensen met ernstig overgewicht
  • Baby's en pasgeborenen hebben er vaak last van spruw of luierlijster. Dit laatste wordt veroorzaakt door het dragen van luiers, waaronder de schimmel een ideaal warm en vochtig klimaat vindt
  • Tijdens het geven van borstvoeding infecteren moeder en kind elkaar vaak; de tepels van de moeder worden vaak ziek als gevolg van vocht onder de borstkompressen of spruw van de baby

Typische symptomen

Afhankelijk van het getroffen deel van het lichaam veroorzaakt spruw verschillende symptomen. De volgende symptomen zijn kenmerkend voor een schimmelinfectie van de huid en slijmvliezen:

  • Spruw: witte, gemakkelijk verwijderbare coatings en een rood gekleurd slijmvlies in de mondholteOp tong of in de keel. Afhankelijk van de vorm kunnen de plaques ook vast of afwezig zijn. Hier zijn details van de symptomen van spruw.
  • Huidspruw (meestal in huidplooien, bijvoorbeeld onder de borsten, oksels of lies): ernstige roodheid, schilfers, puisten, jeuk, soms een brandend gevoel en pijn.
  • Lijster op teennagels en vingernagels: roodheid, zwelling en pijn om aan te raken.
  • Vaginale spruw (vaak begunstigd door hoge oestrogeenspiegels in zwangerschap): jeuk, brandendroodheid en zwelling van het slijmvlies, witachtige coating, soms kruimelige witte afscheiding.
  • Spruw op de eikel (spruw balanitis) of op de voorhuid (spruw balanoposthitis): brandendjeuk, ontsteking van de eikel of voorhuid, respectievelijk puisten en kleine blaasjes.
  • Spruw op de borst: roze, soms glanzend, pijnlijke tepels, jeuk, branderig gevoel, pijnzwelling, droge en schilferende huid, soms met witte coatings of blaasjes.
  • Luierlijster: rode, witgerande puisten, schubben, rode, ontstoken huid in het luiergebied, soms ook in het gebied van de dijen, buik of rug, vaak geassocieerd met luierdermatitis

Uitstrijkje maakt de diagnose mogelijk

De diagnose spruw - ja, afhankelijk van het type spruw - kan in sommige gevallen al op basis van de symptomen worden gesteld. Meestal vraagt ​​de arts ook naar eerdere ziektes en vraagt ​​hij of er medicijnen worden ingenomen of iets anders risicofactoren zijn aanwezig. Microscopisch onderzoek van een wattenstaafje of monsters van geïnfecteerde huid of slijmvliezen is de meest gebruikelijke methode om spruw op te sporen en kan de diagnose normaal gesproken snel bevestigen. Dit is vaak nodig, vooral bij volwassenen, om andere ziekten met vergelijkbare symptomen uit te sluiten. Als er geen symptomen zijn, wordt een positieve test op Candida-schimmels niet beschouwd als bewijs van spruw of candidiasis, aangezien de gist schimmel is ook aanwezig bij veel gezonde mensen.

Andere methoden om spruw te detecteren

Indien nodig kunnen verdere beeldvormingsprocedures, zoals een gastroscopie in het geval van spruwbesmetting van de slokdarm, kan dit nodig zijn voor de definitieve diagnose van spruw, bijvoorbeeld om een ​​weefselmonster te verwijderen. EEN bloed test kan ook worden gebruikt om te detecteren antilichamen tegen de Candida-schimmel. Deze procedure is echter controversieel en meestal niet nodig. Indien nodig kunnen schimmelculturen worden gebruikt om het exacte type te bepalen gist schimmel​ Dit is met name van belang wanneer een toegediend medicijn niet reageert en resistentie van de schimmel wordt vermoed.

Wat helpt bij spruw-infectie?

Behandeling van de verschillende vormen van spruw wordt gedaan met behulp van lokaal aangebrachte antischimmelmiddelen. Veel gebruikte middelen zijn onder meer nystatine, amphotericine B, clotrimazol, fluconazol en itraconazol​ Als de middelen worden gebruikt zoals voorgeschreven voor het aanbevolen duur van de therapiespruw kan meestal snel en gemakkelijk worden gecontroleerd - spruw wordt als gemakkelijk te genezen beschouwd. Afhankelijk van het aangetaste lichaamsdeel zijn er verschillende preparaten tegen spruw beschikbaar, bijvoorbeeld als:

  • Oplossing
  • mondwater
  • Crème of zalf
  • Nagellak
  • Tablet
  • Zetpil

Homeopathische middelen en huismiddeltjes kunnen in overleg met de ondersteunende arts worden gebruikt. Het wordt echter sterk afgeraden om spruw uitsluitend mee te behandelen homeopathie of huismiddeltjes.

Lijster komt vaak terug

Bij de behandeling van spruw is het belangrijk om de instructies van de arts nauwkeurig op te volgen en het antischimmelmiddel gedurende de voorgeschreven duur te gebruiken. Anders, voortijdige stopzetting van therapie kan snel leiden tot een terugval of verspreiding van de schimmelziekte. Om herhaling van spruw te voorkomen, moet de oorzaak ook altijd zo mogelijk worden weggenomen, dwz de onderliggende ziekte die het veroorzaakt, moet bijvoorbeeld worden behandeld. Als dat niet duidelijk is risicofactoren kan worden geïdentificeerd, is het belangrijk om de oorzaken van de uitbraak van te verduidelijken spruw infectieVaak is spruw het eerste teken van een verzwakte immuunsysteem vanwege een voorheen onopgemerkte ziekte, zoals suikerziekte of HIV.

Aanvullende maatregelen voor behandeling

Medicamenteuze behandeling van spruw moet altijd worden aangevuld met geschikte hygiëne maatregelen om verspreiding van de infectie te voorkomen. In het algemeen is de spruw infectie mag niet met blote handen worden aangeraakt om een ​​uitstrijkje te voorkomen. De andere aanvullende maatregelen zijn afhankelijk van het type spruwinfectie:

  • Na contact van de Candida-schimmels met kleding, handdoeken of beddengoed moeten worden gewassen op minstens 60 ° C of met een geschikte hygiënische spoeling.
  • Voor spruw in huidplooien is het belangrijk om voor voldoende te zorgen ventilatie van de getroffen gebieden. Om de huid hier droog te houden kunnen bijvoorbeeld gaasstroken in de huidplooien worden geplaatst.
  • In het geval van spruw, mondhygiëne items zoals tandenborstels moeten worden vervangen - hetzelfde geldt voor fopspenen of spenen. Met betrekking tot kunstgebit or bretelswordt een grondige reiniging aanbevolen.
  • In het geval van luierlijster moet ervoor worden gezorgd dat het luiergebied schoon en droog blijft en regelmatig wordt geventileerd. Altijd verse luierkussens zijn nodig om verspreiding van de schimmelinfectie te voorkomen.

Vaak wordt mensen met spruw geadviseerd om een dieet Weinig koolhydraten en suiker, omdat de Candida-schimmel zich voedt met suiker. De effectiviteit van deze schimmelwerende dieet is controversieel.

Infectie met Candida-schimmels

Candida-schimmels kunnen gemakkelijk worden verspreid naar andere delen van het lichaam of van de ene persoon naar de andere. Volg deze tips om te voorkomen dat u anderen besmet:

  • Als een spruw infectie aanwezig is in het genitale gebied, wordt aanbevolen om te gebruiken condooms, omdat de ziekte kan worden overgedragen via geslachtsgemeenschap.
  • Spruw bij baby's leidt vaak tot besmetting van de tepels bij moeders die borstvoeding geven en vice versa. Daarom dient de behandeling gewoonlijk zowel moeder als kind te omvatten en gedurende de gehele besmetting geen borstvoeding te geven.
  • Candida-schimmels nestelen zich vaak in de mondholte en zijn dan overdraagbaar via speeksel​ Samen zoenen of drinken uit een glas kan voldoende zijn voor infectie.
  • Candida-schimmels kunnen ook via de handen worden overgedragen - bijvoorbeeld van ouders op hun pasgeborene. Goed dus hand hygiëne is vooral belangrijk bij het omgaan met baby's.

Preventie van spruw

Candida-schimmels, de veroorzakers van spruw, komen ook veel voor bij gezonde mensen, maar veroorzaken alleen symptomen als de immuunsysteem is verzwakt. Daarom kan spruw slechts in beperkte mate worden voorkomen. Versterking van het immuunsysteem door een gezonde levensstijl en een evenwichtige levensstijl dieet, hygiëne - vooral in de intieme zone - en het gebruik van condooms kan infectie met de schimmels helpen voorkomen. Mensen van wie het immuunsysteem verzwakt is, bijvoorbeeld door ziekte of langdurig medicijngebruik, moeten vooral op de hoogte zijn van het risico op spruwinfectie en goed letten op mogelijke symptomen.

Voorkom luierlijster en spruw bij baby's

Om spruw bij baby's te voorkomen, wordt aanbevolen om vaginale spruw bij de moeder vóór de geboorte uit te sluiten, anders kan de baby bij de geboorte besmet raken met de Candida-schimmels. Het kind kan echter ook later besmet raken, bijvoorbeeld via de speeksel of de handen van de ouders. Om orale spruw te voorkomen, moeten ouders bijzondere aandacht besteden aan de hygiëne van fopspenen, het tanden krijgen ringen en spenen. Moeders die hun kinderen borstvoeding geven, moeten ook ontstoken tepels voorkomen, bijvoorbeeld door regelmatig borstkompressen te verwisselen. Het te vaak of te weinig baden van de baby en het te weinig verschonen van luiers kan de huidomgeving van de baby van streek maken en luierlijster bevorderen.