Definitie en voorbeelden
De duur van de therapie of behandeling bepaalt de tijdsperiode gedurende welke een geneesmiddel preventief of therapeutisch wordt toegediend. De kortste therapieduur treedt op bij een enkele dosis. Het betreft een enkele administratie van een medicijn zonder herhaling. Een voorbeeld hiervan is het antischimmelmiddel fluconazol voor de behandeling van bepaalde schimmelinfecties (bijv vaginale mycose). De “morning-afterpil” wordt ook één keer ingenomen als braken komt niet voor. Sommige antibiotica kan als een enkele worden gegeven dosis, zoals fosfomycine For cystitis. Ze worden echter meestal een paar dagen tot twee weken ongeveer twee tot drie keer per dag ingenomen. De duur van de therapie kan ook enkele weken of maanden zijn. Voorbeelden zijn nagel schimmel behandeling met actuele producten of hepatitis C therapie. Veel medicijnen worden alleen ingenomen zolang de symptomen aanhouden, bijvoorbeeld hoesten-irriterende medicijnen voor prikkelbare hoest of pijn relievers voor hoofdpijn. Het anti-oestrogeen tamoxifen wordt dagelijks gedurende 5 of 10 jaar ingenomen als adjuvante therapie borstkanker. En tot slot zijn er ook medicijnen die na diagnose de rest van het leven van de patiënt moeten worden toegediend, zoals insulines voor type 1 suikerziekte. Dit geldt ook voor agenten voor COPD, taaislijmziekte, multiple sclerose, dementieof de ziekte van Parkinson.
Beïnvloedende factoren
Het doseringsinterval kan relevant verschillen en kan uren, een week, een maand of zelfs slechts een jaar bedragen. De duur van de therapie heeft ook invloed op de therapietrouw. Hoe korter het is, hoe gemakkelijker het is om zich aan het therapieregime te houden. De duur van de therapie hoeft niet overeen te komen met de duur van de ziekte. Het kan nodig zijn om de medicatie te blijven innemen nadat de symptomen zijn verdwenen om genezing mogelijk te maken of om terugval te voorkomen. De beslissende vraag hierbij is of een ziekte met een medicijn wordt genezen of dat alleen de symptomen worden beïnvloed. Bijwerkingenkunnen risico's en een mogelijke afhankelijkheid de duur van de therapie beperken. Dit geldt bijvoorbeeld voor actueel glucocorticoïden, die op lange termijn schade aan het huid, Of slaappillen, die verslavend zijn. Bijwerkingen kunnen worden voorkomen door pauzes van de therapie te nemen. Niet-steroïde ontstekingsremmend drugs moet indien mogelijk ook voor een korte tijd worden ingenomen. Cytostatisch drugs worden vaak gebruikt in therapiecycli. De duur van de therapie hangt ook af van regulerende factoren. Als een medicijn bijvoorbeeld slechts drie maanden in klinische onderzoeken is onderzocht, is het mogelijk dat toezichthouders het alleen voor die duur goedkeuren. Waar mogelijk moet informatie over de duur van de behandeling gebaseerd zijn op klinisch bewijs. Bij zelfmedicatie is de duur van de therapie om veiligheidsredenen vaak beperkt. Ook commerciële aspecten kunnen een rol spelen omdat de overheid terugbetaling over een bepaalde duur uitsluit. Ten slotte dient regelmatig te worden bekeken of voortzetting van een behandeling medisch verantwoord is.
