De Minor-test wordt gebruikt om meer zweten op het menselijk lichaam te visualiseren. In het proces, een speciaal gemengd jodium oplossing wordt gelijkmatig op de huid Dit is meestal een combinatie van jodium or kalium jodideglycerine of wonderolie en alcohol Zodra de oplossing is opgedroogd, wordt deze gepoederd met een zetmeel poeder of quinizarine. De volgende stap is het opwekken van overvloedig zweten door toediening aspirine of lindebloesemthee. Delen van het lichaam met bijzonder zware transpiratie worden dan blauw tot zwart. Er verschijnen kleine stippen op een witte achtergrond, die in de loop van de tijd in omvang toenemen en samenvloeien (samenvloeiing). De methode wordt vooral gebruikt wanneer patiënten last hebben van verhoogde zweetklieractiviteit in het okselgebied. De verkleuring is daar dan vooral merkbaar. De kleine test wijst vaak ook op verhoogde transpiratie op de handen. De jodium-starch-test werd geïntroduceerd in 1928 en werd Minor genoemd naar de eerste gebruiker.
Wat is de minor-toets?
Het gebruikte chemische mengsel wordt ook wel de oplossing van Lugol genoemd. Het werd al in 1835 uitgevonden door de Franse arts Jean Guillaume Lugol. De Latijnse naam is Solutio Lugoli. In zijn oorspronkelijke vorm is het een oplossing van jodium in water waarnaar kalium jodide is toegevoegd. Lugoli's oplossing wordt gebruikt voor zeer uiteenlopende doeleinden in de chemie en geneeskunde, waaronder de detectie van chitine of alkaloïden en als een ontsmettingsmiddel Het is bruinrood van kleur en heeft de typische jodiumgeur. De klassieke mengverhouding is 1: 2 jodium tot kalium jodide in water De kleurreactie in de kleine test op de huid is gebaseerd op de opname van jodiumionen in zetmeel moleculen De Achenbach-methode staat bekend als een modificatie van de kleine test, waarbij zetmeelhoudend papier geïmpregneerd met jodiumkristallen wordt gebruikt. Als dit papier wordt geplaatst op sterk zweten huid gebieden, het verkleurt dienovereenkomstig. Deze aangepaste test wordt met bepaalde tijdsintervallen herhaald om een verbetering in de situatie aan te geven. Als dit gebeurt, wordt het blauw tot zwart verkleurde gebied na verloop van tijd kleiner. De kleine test is nog steeds de leidende methode om hyperhidrose, de overmatige productie van zweet, te verifiëren. Het kan plaatselijk voorkomen, vooral onder de armen, op de handen en voeten, maar kan ook het hele lichaam aantasten, inclusief het gezicht. Bij het uitvoeren van de Minor-test is het cruciaal om de overmatig zwetende huid grondig te drogen voordat u Lugol's oplossing aanbrengt. Dit is de enige manier om de getroffen delen van het lichaam nauwkeurig te visualiseren. Bovendien kan gravimetrie worden gebruikt om de hoeveelheid zweet die in een bepaalde tijd wordt afgescheiden nauwkeurig te bepalen. Hier wordt een speciaal filterpapier gebruikt om het zweet op te vangen. Het wordt vervolgens gewogen met een ultrafijn evenwicht Er zijn echter geen grenzen gesteld aan het resultaat die van belang kunnen zijn voor een mogelijke behandeling.
Functie, effect en doelen
Hyperhidrose treft naar schatting één tot twee procent van de gehele bevolking in Duitsland. Dit voorwaarde treedt meestal op ongeacht de temperatuur en het tijdstip van de dag of het jaar. De krachtige transpiratie kan niet bewust worden beheerst zonder AIDS. Zwaar zweten komt voor 60 procent voor op de handen en voeten, 40 procent in de oksels en 10 procent op de hoofd of voorhoofd. Voor de getroffenen wordt overmatig zweten altijd bepaald door subjectieve beoordeling en persoonlijk leed. In de wetenschap wordt onder hyperhidrose verstaan de productie van in totaal 100 milligram zweet in een oksel in een periode van vijf minuten. Dergelijke waarden terzijde: zweten is van vitaal belang voor het menselijk organisme omdat het bijdraagt aan de regulering van de lichaamstemperatuur. Niet alleen de huid wordt gekoeld, maar ook het inwendige van het lichaam, inclusief alle organen.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Overmatige zweetproductie kan aangeboren zijn en wordt in dit geval primaire hyperhidrose genoemd. Dit wordt meestal merkbaar in jeugd tot de adolescentie, komt onvoorspelbaar voor en kan niet worden gecontroleerd. Secundaire hyperhidrose is daarentegen altijd het gevolg van een ziekte, meestal van de bloedsomloop. In het geval van zogenaamde bromhidrose bevochtigt het overtollige zweet de hoornlaag van de huid en draagt zo bij aan de proliferatie van de kiemflora , die een onmiskenbare kwalijke geur veroorzaakt. Met betrekking tot de oksels kan de minor-test waardevolle informatie opleveren over de mate van hyperhidrose. Het wordt als ernstig geclassificeerd als de zweetgebieden onder de armen groter zijn dan 20 centimeter, en als er zweet uit de handpalmen en voeten druppelt. Bovendien treedt gegeneraliseerde hyperhidrose op, bijvoorbeeld tijdens grote lichamelijke inspanning of tijdens de zogenaamde koorts In beide gevallen is zweten hier een regulering van de lichaamstemperatuur, die boven het normale niveau is gestegen. Door de verhoogde zweetproductie komt dus overtollige warmte vrij in de omgeving. De Minor-test geeft echter geen informatie over de redenen voor de herhaling zwaar zweten Hyperhidrose kan bijvoorbeeld hormonale oorzaken hebben. Deze kunnen te maken hebben met menopauze, hyperthyreoïdie of, in zeldzamere gevallen, tumoren die uitstoten adrenaline Bloedsomloopzwakte en, nog vaker, zwaarlijvigheid zijn ook natuurlijke oorzaken van aanhoudende verhoogde transpiratie. Vaak wordt dit nog versterkt door psychische problemen of stoornissen, maar ook door bijzonder spanningen spanning gevallen.
