Slaap apneu is wanneer ademhaling stopt tijdens de nachtelijke slaap. Daarom kan het ook worden aangeduid als slaapapneu-syndroom, waarbij een vernauwing van de bovenste luchtwegen optreedt. Daarnaast kan de oorzaak ook een storing of aandoening van de ademhalingsspieren zijn. Soms andere ziekten (bijv. hart- mislukking) zijn ook verantwoordelijk voor slaap apneu.
Wat is slaapapneu?
Schematisch diagram met de anatomie van de keelholte in snurken en slaapapneu-syndroom Klik om te vergroten. Slaap apneu wordt gekenmerkt door stopzetting van ademhaling (apneus) die tijdens de slaap meer dan tien seconden aanhoudt. Het aantal apneu's in een uur bepaalt de ernst van de voorwaarde Wegens een kortstondig gebrek aan zuurstof, deze apneus vaak leiden op onopgemerkte waakreacties die de nachtelijke slaap onderbreken. Rustgevende slaap is niet meer mogelijk. In Duitsland wordt tot vier procent van de bevolking getroffen. Het mannelijke geslacht lijdt vaker aan slaapapneu. Klassieke symptomen zijn enorm snurken, hoofdpijn, duizeligheid, droog mond en uitgesproken slaperigheid overdag. Dit laatste leidt tot een aanzienlijk verminderde prestatie, microslaap kan optreden. Vanwege de chronische spanning, Depressie, hoge bloeddruk met risico van hart- aanvallen of beroertes, en erectiele dysfunctie kan voorkomen in de loop. De diagnose wordt gesteld door de geschiedenis en Grensverkeer in het slaaplaboratorium.
Oorzaken
Een eerste onderscheid wordt gemaakt tussen centrale en perifere obstructieve slaapapneu. De obstructieve vorm komt significant vaker voor. In dit geval, ontspanning van de faryngeale spieren treedt op tijdens de slaap. Dus tijdens inademing, een deel van de luchtpijp stort in en blokkeert de luchtweg. Als de luchtweg niet volledig instort, is er een verzwakte manifestatie (zogenaamde hypopneu). Obstructief slaapapneu-syndroom wordt begunstigd door aanzienlijk te zwaarverstopte neus ademhaling (poliepen bij kinderen, tumoren of misvormingen) en drugs (alcohol, nicotine, slaappillen Een aanleg voor slappe keelspieren kan echter ook een triggerende factor zijn. De centrale vorm is het resultaat van schade (bijv. morfine intoxicatie) of ziekte (bijv. Lyme) naar het CNS. Het resultaat is een verstoorde ademhalingsregulatie in de hersenen Centrale slaapapneu is meestal erfelijk.
Symptomen, klachten en tekenen
Een veel voorkomend symptoom van slaapapneu is duidelijke slaperigheid overdag. Dit kan gebeuren zelfs als er voldoende nachtrust is geweest. Nadat ze in een gedeelde slaapkamer hebben geslapen, melden levenspartners zich vaak onregelmatig luid snurken geluiden. Het stoppen met ademen zorgt ervoor dat het lichaam gealarmeerd raakt door verminderde zuurstof niveaus in de bloed. Bloed de druk stijgt en de ademhalingsspieren worden geactiveerd. Hartritmestoornissen kan ook voorkomen. Plotseling tijdelijk ontwaken is mogelijk. De getroffenen voelen zich 's ochtends uitgeput. Ze gapen zelfs aan de ontbijttafel en lijken geen energie te hebben. De slechte slaapkwaliteit die wordt veroorzaakt door de stressvolle effecten van talrijke ademhalingspauzes, kan aanzienlijk verminderen concentratie en prestaties. De zogenaamde microslaap achter het stuur vormt een groot gevaar. Bovendien kan het chronische slaaptekort leiden tot dagelijks hoofdpijn of depressieve stemmingen. Angst kan ook voorkomen. Andere mogelijke symptomen van slaapapneu zijn erectiele dysfunctie en verminderd seksueel verlangen. Andere mogelijke tekenen zijn onder meer een afname in geheugen en droog mond Het ontbreken van nachtrust kan zich ook uiten in prikkelbaarheid. Het beklemmende gevoel van sufheid en slaperigheid houdt de hele dag aan. Tekenen van slaapapneu kunnen ook zijn: plotselinge aanvallen van duizeligheid Evenzo vanwege intens mond ademhaling, ochtend zere keel en Maagzuur behoren tot de symptomen.
Complicaties
Een van de meest voorkomende complicaties van slaapapneu zijn hart- en vaatziekten: veel patiënten hebben hoge bloeddruk, wat moeilijk positief te beïnvloeden is met medicatie. Hartritmestoornissen kan ook voorkomen, en op lange termijn de voorwaarde is voorstander van de ontwikkeling van coronair hart- ziekte. De verlaagd zuurstof inhoud van de bloed zorgt ervoor dat het bloed dikker wordt, patiënten met slaapapneu hebben daarom een verhoogd risico op a beroerte or hartaanvalEen bovengemiddeld aantal patiënten sterft door een plotselinge hartdood. Een andere complicatie is suikerziekte mellitus, die vaak gepaard gaat met een lipometabole stoornis bij patiënten met slaapapneu en in veel gevallen slecht reageert op medicamenteuze behandeling. Tijdens operaties zijn er meer incidenten dan normaal waarvoor een abortus van de procedure: de reden kan acuut zijn long mislukking, pulmonaal embolie or bloeddruk ontsporing. Ook tijdens de nazorg treden vaker problemen op, met een langer verblijf in het ziekenhuis tot gevolg. In het dagelijks leven is slaapapneu ernstig merkbaar 피로 en concentratie problemen, en de getroffenen zijn niet langer in staat om hun professionele taken uit te voeren. In veel gevallen maakt de neiging tot microslaap het voor patiënten onmogelijk om een motorvoertuig te besturen of machines te bedienen. Constante 피로 en prestatieverlies kan leiden Depressie Indien onbehandeld, kan slaapapneu de levensverwachting met wel tien jaar verkorten.
Wanneer moet je naar een dokter?
Symptomen zoals slaapproblemen gedurende de nacht en hoofdpijn, droge mond or duizeligheid na het opstaan kan duiden op slaapapneu. De huisarts moet worden geraadpleegd als deze symptomen meerdere avonden per week optreden en het welzijn ernstig beïnvloeden. Als er andere symptomen optreden, zoals zwaar nachtelijk zweten of de neiging om overdag in slaap te vallen, wordt een onmiddellijk bezoek aan de dokter aanbevolen. Obstructief slaapapneusyndroom wordt begunstigd door zwaarlijvigheid en verhoogde leeftijd. Kalmerende middelen nemen of slaappillen is ook een van de risicofactoren en moet snel worden opgehelderd. Centrale slaapapneu wordt veroorzaakt door neurologische aandoeningen, maar kan ook optreden na a tekenbeet en het resultaat Lyme. Evenzo een beroerte is voorstander van het voorwaarde Als de genoemde symptomen optreden in verband met de risicofactorenmoet de huisarts of een slaaplaboratorium worden geraadpleegd. De eigenlijke behandeling vindt meestal plaats in een gespecialiseerde kliniek. De huisarts kan de voorgeschreven medicatie voorschrijven en, indien nodig, na de diagnose de reguliere voortgangscontrole uitvoeren.
Behandeling en therapie
De meest effectieve behandeling voor slaapapneu - na vermindering van risicofactoren - is CPAP ventilatie (CPAP: continue positieve luchtwegdruk Dit gebeurt met een mond of neus- ventilatie masker. Sinds kort kunnen ook neuscanules worden gebruikt. De ventilatie modus is ingesteld om een continue positieve druk te behouden (overdruk van ongeveer 5 tot 20 millibar). Dit voorkomt dat de keelspieren instorten (“interne spalken”). Op deze manier kan ook snurken worden voorkomen. Zelfs als de maskers in eerste instantie beangstigend lijken, worden gebruikers er weinig van beïnvloed. Ze raken er snel aan gewend en de kwaliteit van leven wordt direct verbeterd. Als deze vorm van beademing niet mogelijk is, kan BIPAP-beademing worden gebruikt (BIPAP: Biphasic Positive Airway Pressure). In tegenstelling tot CPAP-beademing moet dit meestal 's nachts continu worden uitgevoerd. Als de patiënt ventilatie weigert, kan een zogenaamde protrusiespalk in de mond worden ingebracht, waardoor de luchtwegen niet samenklappen. Een neus-keelholte stent heeft een zeer vergelijkbaar werkingsprincipe. Modafinil (medicijn voor narcolepsie therapie) kan worden gebruikt om slaperigheid overdag te verminderen. In mildere gevallen behandeling met theofylline (klassieke indicatie in astma en COPD), wat centraal stimulerende effecten heeft, is mogelijk. Als conservatieve therapieën niet voldoende zijn of als de patiënt causaal wil therapiekan chirurgische ingreep worden uitgevoerd. Bij bimaxillaire chirurgie wordt de faryngeale ruimte operatief vergroot. De resultaten zijn goed. Bovendien kan weefsel in de keelholte worden "verbrand" door elektriciteit. Krimp door littekens vergroot de ruimte achter de tong.
het voorkomen
Een van de meest belangrijke maatregelen tegen slaapapneu is gewichtsvermindering. Een normaal gewicht zou het doel moeten zijn. Alcohol en nicotine moet worden vermeden of de consumptie moet worden beperkt. Slaappillen moet ook spaarzaam worden gebruikt. Het is aangetoond dat het bespelen van blaasinstrumenten een beschermend effect heeft. Dit wordt verklaard door het feit dat blazen de keelspieren versterkt.
Nazorg
Een diagnose van slaapapneu vereist doorgaans een levenslang gebruik van de voorgeschreven ademhalingswegen therapie apparaat, dus voortdurende nazorg is essentieel voor een duurzame levensstijl. De vervolgroutines die voor dit doel worden geschat, kunnen variëren afhankelijk van de volksgezondheid zorgverlener, maar ze worden meestal jaarlijks uitgevoerd. Met behulp van speciale meetinstrumenten, die de patiënt in bruikleen krijgt om voor één nacht mee naar huis te nemen, worden alle vitale waarden tijdens de slaap geregistreerd. Deze omvatten bijvoorbeeld pulsmetingen, de duur van individuele slaapfasen en zuurstofverzadiging in het bloed. De gegevens worden de volgende dag door de behandelende arts geanalyseerd. In de loop van de jaren kunnen de slaapgewoonten van de patiënt veranderen, waardoor aanpassingen aan het ademhalingsapparaat nodig kunnen zijn. Het is ook mogelijk dat de behoeften van de patiënt in de loop van de tijd veranderen. De ademlucht kan bijvoorbeeld te droog blijken te zijn. Voorschrijven van een extra apparaat dat de ademlucht bevochtigt en verwarmt water kan in dit geval uitkomst bieden. Bij dagelijks gebruik van het ademhalingsmasker is natuurlijke slijtage niet afwezig. Een telefoontje naar de verantwoordelijke dienstverlener is voldoende om de nieuwe toevoer van filters, ademslang, ademmasker en andere kleine onderdelen te verzekeren.
Wat u zelf kunt doen
Patiënten met slaapapneu hebben in hun dagelijks leven tal van mogelijkheden voor zelfhulp. Deze opties kunnen zowel helpen bij het voorkomen van slaapapneu als bij het bestrijden van de symptomen. Het is eenvoudig en effectief om de slaaphouding te veranderen, zodat de rugligging wordt vermeden. Dit heeft al veel patiënten geholpen. Voor te zwaar patiënten is gewichtsvermindering een belangrijk onderdeel van de weg naar een rustgevende en gezonde slaap. Sport speelt hierbij een dubbel zo belangrijke rol: enerzijds helpt regelmatig bewegen daarbij werpen overtollige kilo's. Aan de andere kant ondersteunt sport effectief de strijd tegen slaapapneu. Het is ook duidelijk om op te geven nicotine. Roken heeft een directe en negatieve invloed op de ademhaling. Patiënten met slaapapneu moeten daarom ook stoppen roken in het algemeen met het oog op hun gezondheid. De situatie is minder ingrijpend met alcohol Hier is een volledige verzaking niet absoluut noodzakelijk, maar wordt moderatie aangekondigd. Het wordt aanbevolen vier uur voor het slapengaan geen alcohol meer te drinken en overmatig alcoholgebruik te vermijden. Bovendien moeten patiënten met slaapapneu dezelfde aanbevelingen volgen die van toepassing zijn op een gezonde slaap. Denk hierbij aan een niet te hoge temperatuur in de slaapkamer, een goede matras of voldoende ventilatie van de slaapkamer.
