Als er sprake is van dysgrammatisme, wordt de verwerving van het grammaticale regelsysteem vertraagd of belemmerd. Dit betekent dat de juiste zinsbouw kan worden verstoord. Als gevolg hiervan worden delen van zinnen herschikt en weggelaten.
Wat is dysgrammatisme?
Dysgrammatisme behoort tot de taalontwikkelingsstoornissen. Dit valt op bij de getroffen persoon door het feit dat grammaticale regels niet correct worden toegepast bij de vorming van zinnen en bij de verbuiging van woorden. Zinnen worden onvolledig gevormd of delen van zinnen zijn verdraaid. Het valt vooral op dat het werkwoord in de zin verkeerd is geplaatst, bijvoorbeeld: “Het kind drinkt melk Bovendien worden verkeerde artikelen, naamvallen en meervoudsvormen gebruikt. Hierdoor kan de grammatica niet volgens de standaarden worden toegepast.
Oorzaken
Er zijn verschillende oorzaken voor dysgrammatisme, zoals onjuiste taalkundige invoer. Dit is echter wat een kind nodig heeft om de juiste grammatica te leren. In dit geval is het leren proces wordt belemmerd. Een andere mogelijkheid voor de taalontwikkelingsstoornis is een te laag arbeidsvermogen geheugen In dit geval is het niet in staat om het gehoorde te coderen en te vergelijken met de reeds aanwezige informatie, waardoor informatie verloren gaat en niet op het juiste moment kan worden teruggehaald omdat het op lange termijn niet is opgeslagen geheugen Bovendien kan de spraakstoornis te wijten zijn aan vroege jeugd hersenen schade zoals een ongeval, aan een psychische ontwikkelingsstoornis. Het kan ook worden veroorzaakt door een gehoorstoornis, a gebrek aan concentratie, geestesziekte, contactstoornissen of een gebrek aan taalondersteuning. Vaak, in het geval van dysgrammatisme, werken verschillende factoren samen leiden aan de taalontwikkelingsstoornis.
Symptomen, klachten en tekenen
Het kind is niet in staat om de fouten zelfstandig te overwinnen als er sprake is van dysgrammatisme. Grammatica omvat in principe twee verschillende gebieden: syntaxis en morfologie. Hoewel syntaxis verwijst naar de structuur van de zin, dat wil zeggen de woordvolgorde, beschrijft morfologie hoe woorden veranderen afhankelijk van de functies die ze in de zin hebben. Bij dysgrammatisme zijn syntaxis en morfologie zeer herkenbaar verschillend van de overeenkomstige grammatica van kinderen van dezelfde leeftijd. Als dysgrammatisme wordt gediagnosticeerd, schrijft de arts het voor logopedie De ouders kiezen dan zelf een logopedist. Logopedie wordt verzorgd door een logopedist, maar er zijn ook ademhalings-, stem- en logopedisten of logopedisten beschikbaar. Er worden beeldverhalen en boeken gebruikt om het kind aan te moedigen verhalen te vertellen, en de mate van grammaticale afwijkingen wordt gebruikt om te bepalen of er sprake is van een spraakstoornis die moet worden behandeld. Als dit het geval is, moeten de grammaticale morfemen worden geleerd, wat deze kinderen erg moeilijk vinden. Het kost ze erg veel tijd om deze regels te begrijpen en te internaliseren.
Diagnose
De kinderarts onderzoekt uiterlijk bij U9 of er sprake is van leeftijdsgebonden taalontwikkeling. Ouders of opvoeders merken echter meestal eerder dat een kind meer moeite heeft met het correct ordenen van woorden en het vormen van zinnen in vergelijking met kinderen van dezelfde leeftijd. In dat geval dienen ouders onmiddellijk contact op te nemen met de kinderarts. Diagnostiek omvat testprocedures om de ontwikkeling van woordenschat en grammaticale regelvorming te controleren. Het doel hiervan is om spontane spraak te analyseren. Bij jonge kinderen wordt dit gemakkelijk geregistreerd tijdens observatie tijdens het spelen. Op schoolleeftijd worden naast spraak meestal ook de schriftelijke formuleringsvaardigheden beoordeeld. Als dysgrammatisme niet op tijd of onvoldoende wordt behandeld, zal de taalontwikkelingsstoornis zelfs op schoolleeftijd nog effect hebben. Daarom is het erg belangrijk om bij een vermoeden naar de dokter te gaan. Door vroeg logopediekunnen de taalachterstanden van een kind meestal in korte tijd worden gecompenseerd of zelfs volledig worden weggenomen. Als spraak therapie geen behandeling wordt gegeven, kunnen foutieve spraakpatronen verankerd raken, zodat ze effect kunnen blijven hebben op school, in de adolescentie of volwassenheid.
Complicaties
Dysgrammatisme beschrijft het probleem dat mensen geen grammaticaal correcte zinnen kunnen produceren. Grammaticaal incorrecte vormen worden gebruikt, zinnen en zinsstructuren zijn soms onvolledig, de context en de spraakstroom gaan verloren. Daarom, als dysgrammatisme wordt vermoed, moet een specialist worden geraadpleegd als de problemen niet op school kunnen worden opgelost. Dysgrammatisme moet duidelijk worden onderscheiden van agrammatisme. Agrammatisme is een fenomeen dat voorkomt bij immigranten die de moedertaal niet kennen en deze slechts tot op zekere hoogte kunnen leren. Het gaat om overlappingen met de moeder tong Dit vereist geen medische behandeling en kan worden verbeterd door effectief Duits taalonderwijs. Dysgrammatisme, aan de andere kant, komt voornamelijk voor bij autochtonen die, als gevolg van ontwikkelingsstoornissen of hersenen ziekten en verwondingen, de grammatica niet volledig beheersen of gedeeltelijk afleren. In tegenstelling tot agrammatisme moet daarom bij dysgrammatisme medisch advies worden ingewonnen om de taalstoornis te beheersen, hetzij door middel van logopedische training, gerichte taaltraining door professionals zoals klinische linguïsten, of NLP-technieken. Als speech therapie niet wordt verstrekt, raakt dysgrammatisme verankerd, wat wel kan leiden op sociaal en beroepsstigma. Getroffen personen lijden aan een gebrek aan zelfrespect en minderwaardigheidscomplexen. Leraren, artsen en familieleden, evenals de sociale omgeving, dienen de eerste indicaties serieus te nemen en tot spreken te beginnen therapie tegenmaatregelen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als er merkbare problemen zijn bij het vormen van grammaticaal correcte zinnen, moet het kind naar de dokter worden gebracht. De medische professional kan bepalen of er daadwerkelijk sprake is van dysgrammatisme en vervolgens de ouders of verzorgers doorverwijzen naar de juiste gespecialiseerde kliniek. Omdat de kans groter is dat de behandeling slaagt, moet de kinderarts worden geraadpleegd bij de eerste tekenen van een probleem. Ouders die merken dat hun kind ongebruikelijke zinnen vormt of hele woorden weglaat, moeten dit snel laten verduidelijken. Dysgrammatisme komt vooral vaak voor in verband met een gebrek aan taalondersteuning, contactstoornissen of slecht concentratie Kinderen die zijn geadopteerd uit bijvoorbeeld een probleemgezin of uit het buitenland, moeten daarom zo vroeg mogelijk logopedie krijgen. Als de spraakstoornis het gevolg is van een geestesziekte or hersenen schade in het begin jeugd, dit moet ook snel worden opgehelderd. In de meeste gevallen kunnen de problemen in ieder geval sterk worden verminderd door uitgebreide zorg en regelmatige training. Geschikte contacten, naast de kinderarts, zijn klinische linguïsten of gespecialiseerde klinieken waar logopedische opleidingen worden aangeboden.
Behandeling en therapie
Dysgrammatisme kan bijvoorbeeld worden behandeld met ritmisch-muzikale oefeningen om het spraakgevoel en de spraakritmiek van het kind te verbeteren. Onderdeel van de therapie is ook het ontwikkelen van grammaticale vaardigheden, bijvoorbeeld door middel van taalspelletjes, omdat dit bijdraagt aan de motivatie van het kind. Bovendien is de behandeling van dysgrammatisme gericht op het bevorderen van perceptuele vaardigheden op het tactiele, auditieve en visuele niveau. Een andere logopedische benadering is modellering. Hier is het doel om het semantische expressieve vermogen uit te breiden. Een kind dat zijn of haar taalachterstand kent, ontwikkelt vaak een algemene onwil om te communiceren. Vaak dragen de vele gesprekken al bij aan de verbetering. Op deze manier kan ook het gevoel van eigenwaarde van het kind worden versterkt als onderdeel van de therapie. Met meer zelfvertrouwen verbeteren grammaticale competentie en dus dysgrammatisme meestal automatisch.
Vooruitzichten en prognose
In de meeste gevallen geneest dysgrammatisme zichzelf niet, dus het voorwaarde moet altijd door een arts worden behandeld. Als de ziekte niet wordt behandeld, kan dat leiden tot ernstige complicaties op volwassen leeftijd en ook in jeugd ontwikkeling, zodat het aanzienlijk beperkt is. Patiënten zijn niet in staat om een normale zinsopbouw te produceren en hebben daardoor last van ongemak bij spraak en communicatie. De ontwikkeling is vertraagd en de spraakmoeilijkheden kunnen ook op jonge leeftijd leiden tot pesten of plagen. De behandeling van dysgrammatisme is altijd afhankelijk van de exacte manifestatie van de klachten en is gericht op verlichting en logopedie. Dit kan de meeste klachten verlichten, zodat de getroffen persoon ook kan deelnemen aan een ongestoorde ontwikkeling. Evenzo worden ook de psychische klachten opgelost en wordt het zelfvertrouwen van de getroffen persoon versterkt. De exacte uitkomst van de behandeling kan niet worden voorspeld, maar de kans op een volledige genezing neemt toe als deze vroeg begint. De levensverwachting van de patiënt wordt niet verminderd door dysgrammatisme.
het voorkomen
Er zijn verschillende manieren om dysgrammatisme bij een kind te voorkomen, bijvoorbeeld door de communicatie met het kind niet te verwaarlozen. Daarnaast moet aandacht worden besteed aan de leeftijdsgeschikte ontwikkeling van het kind om eventuele bestaande stoornissen in de taalontwikkeling in een vroeg stadium te corrigeren en dysgrammatisme te voorkomen. Overbelasting van het kind kan ook tot deze aandoening leiden en moet daarom koste wat het kost worden vermeden. Bovendien moet voor voldoende slaap worden gezorgd, omdat concentratie speelt een bijzonder belangrijke rol bij de juiste zinsopbouw. Een kind dat regelmatig niet slaapt, loopt een groter risico op het ontwikkelen van dysgrammatisme.
Follow-up
Traditionele behandeling voor dysgrammatisme omvat logopedie. Vaak is er sprake van een uitgebreide taalontwikkelingsachterstand, waarvan dysgrammatisme een prominent onderdeel is. Sommige klinieken zijn gespecialiseerd in de behandeling en opvolging daarvan spraakstoornissen Premature baby's vormen een bijzonder probleem bij de behandeling van dergelijke aandoeningen. Hoe eerder de getroffen kinderen worden behandeld voor hun grammaticale verwervingsstoornissen, hoe ontvankelijker ze zijn voor therapie. Omdat meestal ook andere taalontwikkelingsstoornissen aanwezig zijn, is nazorg zinvol. Vanwege de andere kinderen, die vaak negatief reageren op dergelijke aandoeningen, kan psychotherapeutische zorg nuttig zijn. Anders is logopedie verantwoordelijk. Als de huidige tekorten op het gebied van syntaxis-morfologie niet vroegtijdig worden behandeld, zal het voor de kinderen moeilijk zijn om anderen bij te houden. Omdat de aandoeningen echter meestal vroeg worden opgemerkt, zijn de kansen op behandeling en follow-up groot. Zinsstructuurstoornissen of dysgrammatisme behoren tot de klassieke behandelingsgebieden in de logopedie. In individuele gevallen kan de vervolgfase erg lang duren. Dit is vooral het geval als verdere spraakontwikkelingsstoornissen of een leren stoornis zijn aanwezig. Indien nodig kan het kind worden geholpen door ingeschreven te worden op een speciale school. Daar kunnen getroffen kinderen intensiever worden opgevangen.
Wat u zelf kunt doen
Kortom, hoe eerder de aandoening wordt behandeld, hoe beter de ontbrekende vaardigheden bij zinsvorming kunnen worden opgepikt. Aangezien er nog geen neurologische oorzaak van de aandoening is gevonden, is medicamenteuze behandeling niet geïndiceerd. In plaats daarvan wordt de ontwikkelingsachterstand bij de zinsvorming gecompenseerd door therapieën, waarbij een constructieve relatie met het kind tot stand moet worden gebracht door middel van een welwillende en vertrouwenbevorderende basissfeer van de therapeut. De therapie wordt meestal begeleid door een logopedist, maar kan ook worden georganiseerd met hulp van ademhalings-, stem- en logopedisten en logopedagogen. Het kind krijgt bijvoorbeeld interessante beeldverhalen te zien, die hij moet worden aangemoedigd om actief te herhalen. Muziek als stimulans is ook nuttig gebleken bij de zorg voor dysgrammatische kinderen, aangezien een melodie specifiek wordt gecreëerd tijdens de muziek, waarin het kind het leuk vindt om zijn of haar eigen "spraakmelodie" te ontwikkelen. Het is belangrijk in therapie dat alles maatregelen om het kind actief te laten praten en om beter zinnen te vormen wordt op een speelse manier gedaan en het kind vreugde brengen. Alleen op deze manier kan het kind, wiens grammaticale zwakheden overeenkomen met een algemene onwil om taal te gebruiken, plezier leren hebben in taal en dus in sociale communicatie. Bij ernstige sociale terugtrekking kan de tussenkomst van kinderpsychologen ook nuttig zijn, omdat het probleem hier van fundamentele aard is.
