Pijnsyndroom: oorzaken, symptomen en behandeling

In Duitsland lijden enkele miljoenen mensen eraan pijn syndroom. Er is het acute en chronische pijn​ Terwijl de acute pijn het gevolg is van een verwonding of een orgaanaandoening en wordt beschouwd als een waarschuwingsteken, de chronische pijn, het pijnsyndroom, vormen van de acute pijn aan de onafhankelijke ziekte.

Wat is het pijnsyndroom?

Pijnsyndroom is lastig voorwaarde waarvoor geen specifieke oorzaken zijn vastgesteld, maar die toch een medische aandoening is geworden. In dit geval is er sprake van chronische (langdurige) pijn. Bij het pijnsyndroom voelt de getroffen persoon het lijden, dat echter geen fysieke oorzaken heeft. De pijn wordt toch een last, dus dat in veel gevallen therapie wordt noodzakelijk. Bij pijnsyndroom, de chronische pijn sensatie duurt minimaal zes maanden, of komt met korte tussenpozen terug. Het is mogelijk dat de chronische pijn syndroom treedt plotseling op, bijvoorbeeld na een ziekte, maar het kan ook verraderlijk beginnen, bijvoorbeeld door een burn-out, een permanente, overmatige lichamelijke inspanning, een overstimulatie van de zenuwstelsel.

Oorzaken

Chronische pijn wordt vaak veroorzaakt en gehandhaafd door een ziekte van het lichaam. Daarnaast spelen echter ook psychologische factoren een cruciale rol bij het pijnsyndroom. Oorzaken zijn soms ziekten of aandoeningen van het bewegingsapparaat, bijvoorbeeld gewrichten, spieren, pezenen ligamenten. Veranderingen in het zenuwstelselBijvoorbeeld polyneuropathie, kan ook een trigger zijn voor het pijnsyndroom. Psychologische factoren zijn vaak de oorzaak van het pijnsyndroom. Dit geldt ook met betrekking tot de ernst, de pijnbeleving of het aanhouden van pijn. Een pijn die het gevolg is van een lichamelijke oorzaak, bijvoorbeeld een hernia of spanning, kan gemakkelijk chronisch worden als de volgende psychologische factoren aanwezig zijn:

  • Stress en emotionele spanning
  • Angst die verband houdt met pijn
  • Passiviteit
  • Schon- en valse houdingen
  • Doorzettingsstrategieën als disfunctionele gedragspatronen
  • Sensaties en mogelijke gevolgen van ziekte worden gedramatiseerd
  • Angst voor pijn

Met betrekking tot de perceptie van pijn vloeien de effecten van eerdere ervaringen vaak voort. De interpretatie van de stimuli en het gedrag dat dienovereenkomstig wordt gecontroleerd, worden aanzienlijk beïnvloed. Acute pijn stimuli leiden bang zijn voor conditionering. De pijn kan zo worden uitgelokt en versterkt, wat de druk van het lijden verhoogt. Bij de getroffen persoon leidt dit tot een overdreven verwachting van het gevoel, gecombineerd met een angst die vaak een constante metgezel is. De pijn bepaalt het gedrag van de getroffen persoon, omdat hij de spanning door aanpassingsreacties. Daarom is het belangrijk om in dit geval, indien mogelijk, niet te veel belang te hechten aan het pijnsyndroom.

Symptomen, klachten en tekenen

Bij het pijnsyndroom zijn de belangrijkste symptomen chronische pijn die kan optreden in verschillende delen van het lichaam, aanhoudend 피로, concentratie problemen met uitputting en slaapstoornissen. Vaak de achterkant, nek, borst alsmede de gewrichten worden beïnvloed door de pijn. Herstelperiodes na inspanning zijn onnatuurlijk lang. Hoofdpijn, migraine en tandpijn komen ook vaak voor bij het pijnsyndroom. De symptomen bestaan ​​al minstens drie maanden. Pijnsyndroom manifesteert zich ook in secundaire symptomen, bijvoorbeeld zwelling van de voeten, handen of gezicht, ochtend stijfheid en prikkelbare darm, maag en blaas​ Ook overgevoeligheid van de slijmvliezen voor verhoogde angst, prikkelbaarheid, stemmingswisselingen en depressiviteit. Gevoeligheid voor geluid, licht en koud wordt ook vaak verhoogd. Ook inbegrepen zijn hartritmestoornissenduizeligheid, trillende handen, pijn in de nieren, gevoelloosheid, toegenomen veneuze symptomen, nerveuze ledematen, been spier krampenmenstruatiepijn, neiging tot meer zweten en een [seksuele onwil | afnemende seksuele interesse]].

Diagnose en verloop van de ziekte

Het diagnosticeren van het pijnsyndroom is complex vanwege de zeer uiteenlopende vormen. Een pijndagboek waarin alle situaties waarin de pijn optreedt worden vastgelegd, is zeer nuttig gebleken. Bovendien worden alle symptomen genoteerd. De intensiteit van de pijn moet op een schaal worden aangegeven. Vaak moet ook rekening worden gehouden met de levenssituatie van de getroffen persoon, aangezien relaties en gevoelens vaak het gevoel van pijn beïnvloeden. Dit gaat gepaard met een lichamelijk, orthopedisch en neurologisch onderzoek, bijvoorbeeld door ultrageluid, CT, MRI en een neurofysiologische diagnose. Dit dient enerzijds om ziekten te identificeren, maar anderzijds ook om ze uit te sluiten bij het pijnsyndroom. Onjuiste behandeling van de sensatie is vaak de oorzaak van de verergering van de ziekte. De getroffenen zorgen vaak meer voor zichzelf om de pijn draaglijker te maken. Sparen leidt echter tot spierafbraak en afname geschiktheid en prestaties, die de pijn kunnen vergroten en leiden naar een neerwaartse spiraal. Vanwege de constante spanning van de pijn, psychische aandoeningen zoals Depressie en burn-out kan ook optreden, evenals een toenemende verslechtering van de stemming. Het pijnsyndroom kan ook aanzienlijke gevolgen hebben in de sociale omgeving, wat leidt tot het verlies van hobby's, vrienden en vaak problemen op het werk.

Complicaties

Eerst en vooral lijden mensen met pijnsyndroom aan hevige pijn. Deze treden zelf daarbij vooral chronisch op, zodat ze ook 's nachts voorkomen en kunnen leiden daardoor slaapklachten of depressies en een prikkelbaarheid van het betreffende. Bovendien kan de patiënt ernstig ervaren 피로 en uitputting. De meeste patiënten kunnen zich niet concentreren en lijden aan ernstig hoofdpijn of kiespijn. Bovendien leidt het pijnsyndroom er ook toe stemmingswisselingen en een hoge gevoeligheid voor geluid en licht. Het verdere verloop van het pijnsyndroom hangt echter sterk af van de oorzaak. In de regel is orgaanschade verantwoordelijk, dus deze moet worden behandeld. Evenzo kan het syndroom leiden tot klachten van de hart- of verlamming en andere sensorische stoornissen. De behandeling is altijd causaal en hangt af van de beperking van de pijn en de behandeling van het beschadigde weefsel. Complicaties komen meestal niet voor. De meeste patiënten vertrouwen echter nog steeds op verschillende therapieën om de beweging in de getroffen regio's te herstellen.

Wanneer moet je naar een dokter?

Pijnsyndroom moet meestal altijd door een arts worden behandeld. Bij deze ziekte kan zelfgenezing niet plaatsvinden, dus de getroffen persoon is altijd afhankelijk van medische behandeling. Dit is de enige manier om verdere complicaties en andere kwalen te voorkomen. Zelfgenezing komt in de meeste gevallen van pijnsyndroom niet voor. Een arts moet worden geraadpleegd in het geval van pijnsyndroom, vooral als de getroffen persoon lijdt aan zeer ernstige pijn die permanent en zonder specifieke reden optreedt. Ze verdwijnen niet vanzelf en hebben een negatief effect op de kwaliteit van leven van de getroffen persoon. Verder permanent 피로 en uitputting kan ook wijzen op het pijnsyndroom, het moet door een arts worden onderzocht. Veel patiënten hebben bovendien last van slaapklachten, die er zelfs toe kunnen leiden Depressie​ Als deze klachten optreden, moet ook een arts worden geraadpleegd. Bij pijnsyndroom kan in eerste instantie een huisarts geraadpleegd worden. De verdere behandeling is sterk afhankelijk van het soort pijn en de regio waar deze vandaan komt en wordt uitgevoerd door een specialist. In dit opzicht kan het verdere verloop niet universeel worden voorspeld.

Behandeling en therapie

Om het pijnsyndroom met succes te behandelen, is de eerste stap het bepalen van de oorzaak en factoren die de pijn verergeren. Zowel medicatie als fysiologisch, psychologisch en sociaal maatregelen Hulp verlenen. Enerzijds kan medicatie de perceptie van pijn veranderen, anderzijds is het zo mogelijk om de gebrekkige overdracht van pijnimpulsen te onderbreken. Niet-steroïde ontstekingsremmend drugs worden vaak gebruikt voor milde pijn, en opioïden voor matige en ernstige pijn. Er moet altijd voor worden gezorgd dat er geen afhankelijkheid ontstaat. Anti-epileptica drugs worden vaak voorgeschreven zenuwpijnBovendien is het volgende nuttig om een ​​pijnsyndroom te behandelen:

  • Fysieke en ergotherapie
  • Psychotherapie
  • Acupunctuur
  • Transcutane elektrische zenuwstimulatie
  • Autogene training of andere ontspanningstechnieken
  • Oefentherapie
  • Lokale anesthetica, bijvoorbeeld voor migraine.
  • Operations
  • Verandering in levensstijl en voeding

Therapie is in wezen afhankelijk van de oorzaak en wordt daarom individueel bepaald. Vaak kan de pijn niet volledig worden weggenomen, maar in ieder geval tot een aanvaardbaar niveau worden teruggebracht.

het voorkomen

Om een ​​pijnsyndroom te voorkomen, kan lichaamsbeweging geen kwaad. Daarnaast is het belangrijk om een ​​specialist te zien als de pijn lang aanhoudt. Een gezonde levensstijl en dieet, vermijden van spanning, en een stabiele sociale omgeving spelen ook een rol.

Nazorg

Chronische pijn is een dagelijkse belasting voor elke patiënt. Bij pijnsyndroom houden de symptomen minstens zes maanden aan. De voorwaarde wordt behandeld met fysiotherapie en psychotherapie​ Dit geldt ook voor nazorg. Het doel van nazorg is om bewust met de chronische pijn om te gaan. Bovendien moeten de symptomen worden verlicht en moet de kwaliteit van leven van de getroffen persoon worden verbeterd. Dit maakt het voor hem gemakkelijker om het hoofd te bieden aan het dagelijkse leven. De patiënt kan van de specialist medicijnen tegen het pijnsyndroom krijgen. Tijdens de nazorg wordt de voortgang van de genezing regelmatig gevolgd. Een toegenomen dosis of meer adequate medicatie is vereist als er geen merkbare verbetering bij de patiënt is voorwaarde​ Chronische pijn veroorzaakt vaak Depressie​ De getroffen persoon lijdt bovendien. Psychotherapie gaat deze situatie tegen. Tijdens de sessies heeft de patiënt de mogelijkheid om praten over zijn of haar gevoelens. Angst voor verdere episodes van de ziekte komt ook vaak voor bij pijnsyndroom. In dergelijke gevallen, gedragstherapie is nuttig. Stressvolle sociale contacten worden beschouwd als een andere oorzaak van pijn. De patiënt dient in de toekomst af te zien van dergelijke kennissen. Zijn algemene toestand kan na deze beslissing aanzienlijk verbeteren. Een begripvolle benadering van zijn ziekte heeft ook een positief effect op zijn toestand.

Wat u zelf kunt doen

Het pijnsyndroom vormt een bijzondere uitdaging voor zowel de patiënt als zijn familieleden. Op het gebied van zelfhulp doet de getroffen persoon er goed aan om nauw samen te werken met een medisch specialist. Veranderingen en afwijkingen dienen altijd met een pijntherapeut te worden besproken. Daarnaast zijn er verschillende mentale technieken die zelfstandig en zonder verdere medische zorg kunnen worden toegepast. Ze dienen stress te verminderen en verander bewuste waarneming. Technieken zoals yoga, meditatie, hypnose or autogene training kan regelmatig worden gebruikt om een ​​algemene verbetering te bereiken volksgezondheid​ Hoewel deze methoden niet gericht zijn op symptoomvrijheid, helpen ze het welzijn in het dagelijks leven te versterken. Mentaal sterkte wordt ondersteund zodat de patiënt beter met het pijnsyndroom kan omgaan. Het doel is om de pijnbeleving, althans tijdelijk, te verminderen en de aandacht op andere levensgebieden te vestigen. Een positieve basishouding ten opzichte van zichzelf en het leven is ook nuttig en toepasbaar in de context van zelfhulp. Cognitieve technieken helpen zodat de patiënt kan evolueren naar een verbeterde kwaliteit van leven. Omgaan met problemen buiten de eigen invloedssfeer kan verlichting bieden.