Orthopedisten verwijzen naar de middenhandsbeentjes als de vijf stralende buisvormige botten van de metacarpus. Dankzij hun anatomie zijn ze zeer flexibel, waardoor de hand in de eerste plaats kan grijpen. Elk van de middenhandsbeentjes botten kunnen worden beïnvloed door open en gesloten fracturen, maar waarvoor de prognose gunstig is.
Wat is het middenhandsbeentje?
Het middenhandsbeentje botten zijn de benige basis van de metacarpus. Als zodanig is het het gedeelte tussen de carpus en de vingers. Dit deel van de hand bestaat uit vijf buisvormige botten die bijna parallel zijn gerangschikt. Door deze structuur met meerdere ledematen heeft de metacarpus een enorme elasticiteit. De vijf benige ledematen zijn in oplopende volgorde genummerd vanaf het duimbot. Het middenhandsbeentje bestaat dus uit de Os metacarpale primum, secundum, tertium, quartum en quintum. De individuele buisvormige botten van het middenhandsbeentje bestaan elk uit een basis, een lichaam of schacht, en een hoofd De koppen van de botten bevinden zich elk in de richting van de vingerkootjes. De metacarpale botten komen samen in een stralende vorm. Deze anatomische vorm geeft de metacarpus maximale flexibiliteit. Hoewel de meeste diersoorten ook middenhandsbeentjes hebben, verschilt de structuur van het middenhandsbeentje aanzienlijk van die van de meeste andere soorten. Vogels hebben bijvoorbeeld slechts één middenhandsbeentje in plaats van vijf botten. Paarden hebben ook maar één hoofdbot in de middenhandsbeentje met een dun bot aan de zijkant.
Anatomie en structuur
Het eerste middenhandsbeentje is het kortst. De tweede en derde zijn de langste. Op zijn brede basis heeft het middenhandsbeentje een kubische vorm. Tussen de individuele botten van het menselijk middenhandsbeentje liggen de zogenaamde musculi interossei. Deze skeletspieren buigen en verlengen de vinger gewrichten De kraakbeenoppervlakken van de middenhandsbeentjes zijn verbonden met het carpale bot en lopen uit in het zogenaamde carpometacarpale gewrichten. De eerste hiervan gewrichten is de duim zadelgewricht, die de hoogste mobiliteit heeft in vergelijking met de rest van de vinger gewrichten. Het derde middenhandsbeentje heeft een stylar-proces dat is verbonden met de extensor carpi radialis brevis-spier. De schacht van het middenhandsbeentje is driehoekig in doorsnede. In de nulpositie wijst de punt van de driehoek naar voren. Bij de hoofd van de middenhandsbeentjes zitten convexe kraakbeenachtige oppervlakken bovenop de botten die fungeren als gewrichtskoppen in de metacarpofalangeale gewrichten. Aan de zijkanten van de hoofden zitten kleine bultjes, die het uitgangspunt vormen voor de vijf vinger stralen. De gehele metacarpus wordt gestabiliseerd door strakke ligamenten. Spieren verbinden ook de middenhandsbeentjes met de sesambeentjes van de hand.
Functie en taken
De functies en taken van de middenhandsbeentjes zijn enorm gevarieerd. Naast motorische en stabiliserende functies hebben de middenhandsbeentjes zelfs communicatieve taken. Aan de motorzijde moet in het bijzonder de grijpbeweging worden genoemd, omdat deze bijna onvervangbaar is voor het dagelijks leven. De stralende structuur van de middenhandsbeentjes geeft de middenhandsbeentjes voldoende beweeglijkheid om de hand te ondersteunen tijdens het grijpen. De metacarpus speelt ook een belangrijke rol bij het vasthouden van objecten. Samen met de handpalm vormt het een stabiel abutment tijdens grijp- en vasthoudbewegingen. De metacarpale botten voeren echter niet uitsluitend motorische taken uit. De hele hand wordt doorkruist door zeer gevoelig zenuwen, pezen en schepen. Voor deze zenuwen en pezen van de hand vormen de middenhandsbeentjes een stabiele brug. De schepen van de hand vinden ook voldoende ruimte voor accommodatie in de middenhandsbeentjes. De metacarpale botten kunnen ook worden gezien als de basis van veel handspieren, die niet alleen belangrijk zijn voor de motoriek, maar ook voor het stabiliseren van de vingergewrichten. Als onderdeel van de middenhandsbeentjes, de vijf vingerkootjes, samen met hun zenuwen en spieren, voeren zowel fijne motorische taken als grove motorische functies uit. Ze laten de hand bijvoorbeeld voelen, voelen en herkennen. Ze dienen echter ook als een communicatie-instrument en stellen mensen zelfs in staat om op een non-verbale manier te communiceren via hun aanwijsfuncties.
Ziekten
Breuken zijn de meest voorkomende klacht van de middenhandsbeentjes. Elk van de vijf metacarpale botten kan worden aangetast door fracturen. EEN breuk kan optreden bij de hoofd, de schacht, of zelfs aan de basis van de middenhandsbeentjes. Ofwel de breuk is open of gesloten. bij open fracturen van het middenhandsbeentje, a huid wond aanwezig is naast de breuk In de regel zijn vallen of sport- en werkblessures de oorzaak van de breuken. De diagnose wordt meestal gesteld met behulp van Röntgenstraal beeldvorming van de hand. Vaak worden meerdere metacarpale botten tegelijkertijd aangetast door een breuk, vooral bij valgerelateerde breuken. Soms verschuiven de botten op de breukplaatsen uit hun fysiologische positie. In dat geval is corrigerende chirurgie meestal de voorkeursbehandeling. Omdat veel gewrichten zich in de middenhandsbeentjes bevinden, wordt dit deel van de hand ook vaak aangetast door osteoartritis, vooral in de duim en het zadelgewricht. Pijn in de metacarpus hoeft echter niet overeen te komen met bot of gewrichtspijn. Omdat talrijk pezen door de metacarpus loopt, is dit deel van de hand even vatbaar voor tendinitis. Muzikanten, masseurs en typisten hebben vooral last van dergelijke ontstekingen omdat ze de metacarpus regelmatig te veel gebruiken. Overrek komt ook relatief vaak voor in dit deel van de hand. De meeste klachten van de metacarpus hebben een overwegend goede prognose.
