Peritonsillair abces is meestal een complicatie van een bacteriële infectie in de keel. Meestal wordt de pathologische gebeurtenis veroorzaakt door bacteriën van de Streptococcus type A-soort. Behandeling is gelijk aan abces drainage gevolgd door verwijdering van de amandelen.
Wat is een peritonsillair abces?
De constrictor faryngis-spier is een meerdelige spier die deel uitmaakt van de faryngeale musculatuur en niet ver van de palatinale amandelen ligt. Abcessen kunnen zich vormen in het gebied tussen de palatinale amandel en de constrictor faryngis-spier. Dit zijn ingekapselde verzamelingen van pus gelegen in een voorgevormde weefselholte. Bacterie zijn meestal betrokken bij de vorming van abcessen. De pus komt in dit geval overeen met een mengsel van dode lichaamscellen, bacteriën en immuuncellen. Wanneer een abces vormt zich tussen de amandelen en de constrictor pharyngis-spier, het wordt een peritonsillair abces genoemd. Acuut levensgevaar wordt in verband gebracht met een onbehandeld peritonsillair abces, aangezien het abces in het spatium parapharyngeum zou kunnen breken en in het mediastinum terecht zou kunnen komen. Zoals elk abces, bestaat een peritonsillair abces uit een abcesholte als gevolg van inflammatoir smelten van het weefsel en de pus binnen. Bij elk abces bestaat het risico dat het zich blijft verspreiden langs huidmondjes en aanzienlijk in omvang toeneemt. Abcessen vormen vaak fistels die het abces verbinden met interne of externe lichaamsoppervlakken in de vorm van een kanalensysteem. Peritonsillair abces komt meestal overeen met een bacterieel abces en is dus meestal geen steriel abces.
Oorzaken
Bacteriële abcessen ontstaan als gevolg van een bacteriële infectie. Een van die infecties is angina lacunaris. Dit is een vorm van amandelontsteking waarin de bacteriële gedenkplaat reikt verder dan de structuur van de amandelen. Meestal zijn dergelijke ontstekingen het gevolg van een infectie met de Streptococcus type A-bacterie. Peritonsillair abces kan de complicatie zijn van angina lacunaris. De ontsteking, en daarmee de bacteriën, verspreidt zich aanvankelijk naar de bindweefsel tussen de palatinale amandelen en de constrictor pharyngis-spier, resulterend in peritonsillitis. Deze peritonsillitis resulteert uiteindelijk in abcesvorming. Het abces ontstaat niet noodzakelijkerwijs met deze etiologie. Een peritonsillair abces kan ook daarna ontstaan keelholteontsteking acuta en behandelingen zoals tonsilectomie, tenzij de amandelen volledig zijn verwijderd. Maar omdat streptococcus type A blijft de geprefereerde ziekteverwekker van het abces, peritonsillair abces wordt vaak een gemengde aërobe-anaërobe infectie genoemd, die naar verwachting een complicatie is van angina lacunaris en, minder vaak, keelholteontsteking acuut.
Symptomen, klachten en tekenen
Peritonsillair abces vormt zich als een late sequela van angina lacunaris en treedt bijgevolg niet op in de acute fase, maar enkele dagen na de ontsteking Patiënten lijden aan eenzijdige dysfagie, waardoor ze moeilijk voedsel kunnen binnenkrijgen. Door de verminderde voedselopname zijn de getroffen personen in het algemeen vrij slecht voorwaarde, en hun lichaamstemperatuur is besmettelijk verhoogd. De toespraak van de patiënten lijkt met stomheid geslagen. Vaak klagen de getroffenen in de anamnese over steken oorpijn, dat ook bekend staat als otalgie. Overmatig speeksel productie in de zin van hypersalivatie vindt plaats. In sommige gevallen kunnen patiënten nauwelijks hun mond openen, dus dat mondklem Kan worden waargenomen. Een van de meest ernstige complicaties van het abces is de invasie van het spatium parapharyngeum. Het abces en daarmee de veroorzakende bacteriën dalen dus af in het mediastinum en veroorzaken mediastinitis, die levensbedreigende vormen kunnen aannemen. Bovendien is een complicatierisico de aantasting van het abces op aderen in de nek regio en, ten slotte, bacteriëmie, die kan veroorzaken bloedvergiftiging Zoals alle infecties kan een peritonsillair abces gepaard gaan met algemene tekenen van infectie, zoals rillingen, lusteloosheid, en verlies van eetlust.
Diagnose en verloop van de ziekte
Om een peritonsillair abces te diagnosticeren, inspecteert de arts de zacht gehemelte, die meestal wordt beïnvloed door beperkingen aan één kant. Vaak is de palatale boog rood gekleurd is of uitstulpingen naar voren in het voorste gebied. een vergrote, lateraal verschoven huig maakt het klinische beeld compleet. tevens de weefselvocht knooppunten zijn besmettelijk vergroot en gevoelig voor aanraking. De arts stelt zijn eerste vermoeden veilig door een echografie van de nek Oppervlakte. Een röntgenstraal dient ook om de diagnose te bevestigen. Als het abces zich langs de cervicale fascia verspreidt, wordt ook een CT-scan uitgevoerd. Anders sluit de arts huigoedeem uit. Een vroege diagnose van een peritonsillair abces is geassocieerd met een gunstige prognose. Als de bovenstaande complicaties al zijn opgetreden, is de prognose veel minder gunstig.
Complicaties
In de meeste gevallen is deze ziekte relatief goed te behandelen. Vooral als de diagnose vroeg wordt gesteld en behandeld, treden er geen bijzondere complicaties op en is het verloop van de ziekte altijd positief. Bij deze ziekte lijden patiënten voornamelijk aan ernstig slikproblemen net zoals zere keel. De slikproblemen wel leiden aan beperkingen in de inname van voedsel en vloeistoffen, zodat ondergewicht en mogelijk kunnen deficiëntiesymptomen optreden. Oorpijn of hoofdpijn komen ook voor bij deze ziekte. De getroffen personen kunnen niet meer gemakkelijk spreken, waardoor er aanzienlijke beperkingen zijn in het dagelijkse leven van de patiënt. Bovendien kunnen de bacteriën zich zonder behandeling ook verspreiden in de bloed, zodat het in het ergste geval kan leiden naar bloed vergiftiging en dus tot de dood van de getroffen persoon. Evenzo lijden patiënten in de meeste gevallen aan de symptomen van griep, Zodat 피로 en uitputting van de getroffen persoon optreden. Met de hulp van antibioticakunnen de symptomen van deze ziekte beperkt zijn. Complicaties komen meestal niet voor en er is ook geen sprake van een verminderde levensverwachting.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Een peritonsillair abces moet altijd door een arts worden behandeld. Als de behandeling niet wordt gestart, dit voorwaarde kan zelfs de dood van de getroffen persoon veroorzaken. Hoe eerder de behandeling begint, hoe groter de kans op volledig herstel. Bij ernstige slikproblemen dient een arts te worden geraadpleegd ontsteking op het gebied van de mond Deze symptomen verdwijnen niet vanzelf en zijn meestal ernstiger dan normaal. Evenzo koorts en de algemene symptomen van griep kan gebeuren. Spraakproblemen zijn ook vaak indicatief voor een peritonsillair abces en moeten worden onderzocht. Veel patiënten kunnen niet meer gemakkelijk ademen en hebben last van naar adem snakken of hyperventilatie. Vermoeidheid or rillingen komen ook voor, en veel patiënten hebben ook een verlies van eetlust De ziekte wordt meestal gediagnosticeerd en behandeld door een huisarts of door een KNO-arts. Er is meestal een positief verloop van de ziekte en de levensverwachting wordt niet verminderd.
Behandeling en therapie
Aangezien peritonsillair abces levensbedreigend kan worden door complicaties of een te late diagnose, moet de behandeling en dus de controle van de veroorzakende bacteriën zo snel mogelijk worden gestart. Zelfs bij de eerste tekenen van peritonsillitis, de administratie van oraal of parenteraal penicilline wordt aangeduid. Op deze manier kan de vorming van het abces mogelijk alsnog worden voorkomen. Als alternatief voor de administratie of penicilline, drugs zoals clindamycine or cefuroxim zijn beschikbaar. Als er zich al een volledig abces heeft gevormd, vindt incisie en verspreiding plaats. De arts gebruikt hiervoor een korreltang. Een paar dagen na de procedure wordt het abces opnieuw verspreid. Door deze behandeling moet het abces voldoende worden geleegd. Als het abces niet voldoende leegloopt, een invasief abces tonsilectomie wordt uitgevoerd in de zin van een hete tonsillectomie. tonsilectomie wordt ook aangegeven of een bevredigende lediging is bereikt. Als deze behandeling ongeveer vier dagen na incisie niet wordt uitgevoerd, blijft er een hoog risico op herhaling bestaan.
Vooruitzichten en prognose
Tonsillair abces of peritonsillair abces is een relatief veel voorkomende complicatie van etterig amandelontsteking Statistisch gezien zijn er ongeveer 40 peritonsillaire abcessen per jaar voor elke 100,000 gevallen van amandelontsteking Degenen die getroffen zijn door een tonsillair abces zijn meestal jongere volwassenen. De dramatische toename van resistentie tegen antibiotica in de afgelopen tijd is problematisch.Als gevolg hiervan wordt acute en etterende tonsillitis gevolgd door een significant hogere incidentie van pijnlijke tonsillaire abcessen. De prognose, die op zich goed is, kan dus in de toekomst worden gerelativeerd. Als antibiotica zijn niet meer effectief bij een abces of etterende tonsillitis, abcesvorming zal in de toekomst waarschijnlijk nog vaker voorkomen. Peritonsillair abces is het gevolg van de verspreiding van bacteriën van de etterende keelamandelen naar het omringende weefsel. Een abces vormt zich op ten minste één amandel. Dit is gevuld met etter en is buitengewoon pijnlijk. Het kan later leiden naar mondklem De patiënt ontwikkelt zich koortsen ernstige slikproblemen. Deze kunnen in het oor uitstralen en ook de oorzaak zijn weefselvocht knooppunten om op te zwellen. De prognose kan alleen worden verbeterd als de arts het abces opent en leegmaakt. antibiotica or penicilline worden dan voorgeschreven. De prognose is redelijk goed met de juiste behandeling. Het sluit echter herhaling van een dergelijke ontsteking en abcesvorming niet uit. Tenzij de adenoïden, die vatbaar zijn voor ontstekingen, operatief worden verwijderd, blijft er een risico op verdere abcesvorming.
het voorkomen
Peritonsillitis kan alleen worden voorkomen voor zover angina kan worden voorkomen. Peritonsillair abces kan op zijn beurt worden voorkomen door beginnende peritonsillitis met penicilline tegen te gaan.
Follow-up
Peritonsillair abces vereist uitgebreide nazorg. Aanvankelijk ernstig pijnslikproblemen, en koorts optreden, waardoor het welzijn ernstig wordt beperkt, maar de vooruitzichten op herstel zijn meestal goed. Antibioticum behandeling is effectief en helpt de symptomen te verlichten. Een combinatie therapie is bijzonder effectief, wat de symptomen van het abces snel zou moeten oplossen. De levensverwachting wordt meestal niet beperkt door een peritonsillair abces. Alleen in ernstige gevallen kunnen ernstige complicaties optreden, die fataal kunnen zijn als de patiënt een slechte lichamelijke gesteldheid heeft. Mogelijke complicaties zijn onder meer bloed vergiftiging of ernstige ontsteking met hoge koorts, wat kan leiden tot instorting van de bloedsomloop. Tijdens de nazorg dienen de klachten nogmaals opgehelderd te worden om ongemak en complicaties uit te sluiten. Patiënten dienen contact op te nemen met de verantwoordelijke arts en verdere stappen te bespreken. Als er geen klachten zijn geconstateerd, is meestal geen verdere behandeling van het abces nodig. Nazorg omvat ook het geleidelijk stopzetten van voorgeschreven antibiotica. Vervolgens moet de arts opnieuw worden geraadpleegd, als een laatste onderzoek van de bloed waarden is noodzakelijk. Indien nodig moeten verdere beeldvormingsprocedures worden gebruikt.
Wat u zelf kunt doen
Het is essentieel dat een peritonsillair abces wordt geopend en geleegd door een arts. Tegelijkertijd kunnen de amandelen worden verwijderd. De voorgeschreven medicijnen, meestal penicilline, moeten consequent worden ingenomen zoals voorgeschreven door de arts. Patiënten hebben bedrust nodig om de infectie te laten verdwijnen. Tegelijkertijd moeten ze voldoende eten, ook al is dat slikproblemen en verlies van eetlust maken het moeilijk om te eten. Hier wordt vooral zelfgemaakte kippensoep aanbevolen, omdat deze enerzijds voedzaam is en anderzijds een eventueel vochttekort compenseert. Bovendien heeft de ervaring geleerd dat het kan verminderen koorts Kippenvlees bevat licht verteerbare eiwitten en de gekookte groenten zorgen voor extra vitaminen. Natuurlijk, nicotine en alcohol zijn taboe voor patiënten met een peritonsillair abces. Omdat bacteriën de ziekte hebben veroorzaakt, intensief mondhygiëne is belangrijk zowel tijdens het genezingsproces als voor profylaxe. Zelfs kleine beschadigingen aan de tanden en tandvlees kan bacteriën bevatten en moet in een vroeg stadium door een tandarts worden behandeld. Dagelijks mondhygiëne houdt in dat je de tanden minstens twee keer per dag grondig poetst met een fluoride tandpasta De ruimtes tussen de tanden moeten ook één keer per dag worden schoongemaakt. tandzijde en interdentale ragers zijn hiervoor geschikt. Een gezond dieet met veel fruit, groenten en volkorenproducten ondersteunt niet alleen de immuunsysteem in de strijd tegen verdere bacteriële infecties, maar helpt ook om ervoor te zorgen dat de mondflora intact blijft en bacteriën kan bestrijden.
