osteonecrose van het dijbeen hoofd, ook wel femoraal genoemd necrose, vertegenwoordigt een ernstige ziekte van het heupbot. Ernstig gehandicapt bloed stroming zorgt ervoor dat het botweefsel sterft. Gevolgen voor de avasculaire, dwz niet meer geleverd bloeden necrotisch dijbeen hoofd in het verdere verloop van de ontwikkeling zijn mogelijke instortingen, heup artrose tot verstijving van de heup gewricht en, in het ergste geval, handicap.
Wat is femurkopnecrose?
osteonecrose van het dijbeen hoofd behoort over het algemeen tot osteonecrose, wat het afsterven van botstof is als gevolg van problemen met de bloedsomloop. Een van de meest voorkomende osteonecrose is femurkopnecrose of femurkopnecrose, waarbij er dood is van botcellen in de heup gewricht De pijnlijke ziekte komt vaak voor bij volwassenen van middelbare leeftijd en gaat, zelfs in de vroege stadia, vaak gepaard met steken pijn van de getroffenen heup gewricht gebied en beperkte mobiliteit. Zoals femurkopnecrose vordert, leidt de ziekte tot instorting van de heupkop of gewrichtsoppervlakken. Dit resulteert in artrose, dwz voortijdige slijtage van het heupgewricht. Kenmerkend en oorzakelijk voor femurkopnecrose, een van de aseptische botnecrose, is een stoornis in de bloedsomloop, die vervolgens resulteert in necrose van het botweefsel. Er moet een onderscheid worden gemaakt in de heupkop necrose tussen de posttraumatische vorm, bijvoorbeeld na een blessure zoals een dijbeen nek breuk, en spontane heupkop necrose Bij posttraumatische femurkopnecrose treedt abrupt een acute circulatiestoornis op als gevolg van het letsel, terwijl spontane femurkopnecrose wordt gekenmerkt door chronische, terugkerende circulatiestoornissen. Er zijn ook zeer zeldzame gevallen van necrose van de heupkop jeugd, bekend als Ziekte van Perthes.
Oorzaken
De oorzaken van necrose van de heupkop kan worden gevarieerd. Bij posttraumatische of ongevalgerelateerde necrose van de femurkop is de oorzaak van de circulatiestoornis duidelijk trauma. Hier de schepen zijn beschadigd als gevolg van een ongeval of het acuut letsel, wat leidt tot een ernstige verstoring van de bloedsomloop in het gebied van de heup. Dit omvat bijvoorbeeld een breuk van het dijbeen, een fractuur van de nek van het dijbeen, een ernstige verwonding in het gewricht of tijdens een heupdislocatie. Bij spontane heupkopnecrose zijn er daarentegen een groot aantal mogelijke oorzaken. Een van de meest voorkomende risico's en mogelijke oorzakelijke factoren is dyslipidemie, die identificeerbaar of vermoed wordt in ongeveer de helft van de gevallen van femurkopnecrose. Het oorzakelijk verband is echter niet duidelijk bewezen, net als bij andere beïnvloedende factoren die zijn waargenomen in verband met femurkopnecrose: deze omvatten het gebruik van corticoïden (bijv. Medicijnen in de vorm van cortisone of ook als steroïde doping), buitensporig alcohol consumptie, nicotine consumptie, stollingsstoornissen, en ook duikongevallen die leiden tot decompressieziekte. In veel gevallen van femurkopnecrose blijft de exacte oorzaak echter onbekend.
Typische symptomen en tekenen
- Hip pijn
- Bewegingsbeperkingen
- Artrose van het heupgewricht
Diagnose en verloop
Patiënten zoeken meestal relatief laat in de loop van de ziekte medische hulp voor necrose van de femurkop pijn in het heupgewricht. Deze symptomatologie is in dit stadium meestal afhankelijk van de belasting en naarmate de ziekte vordert, been lengteverschillen kunnen zelfs worden gedetecteerd als gevolg van necrose van de femurkop. Diagnostische methoden omvatten MRI, wat vooral nuttig is in de vroege stadia van de ziekte en (intraossale) oedeem in het bot kan onthullen. In het verdere, gevorderde beloop van de ziekte, een Röntgenstraal afbeelding toont de progressieve vervorming en "de-ronding" van de heupkop. De progressie van necrose van de heupkop vindt plaats in verschillende stadia, zonder pijn aanvankelijk, later toenemend na gewichtsbelasting en vaak in een plotseling optredende en stekende vorm. Hoe meer de necrose van de heupkop vordert, hoe onbeweeglijker en stijver het heupgewricht wordt en het doet al pijn in rust. In het latere verloop van necrose van de heupkop kan het heupgewricht instorten en zijn oorspronkelijke vorm verliezen, die vervolgens kan leiden tot ernstige gewrichtsschade en slijtage van het heupgewricht. Het gevolg is een aanzienlijke beperking van de kwaliteit van leven en mobiliteit, die kan leiden Een andere diagnostische mogelijkheid om het stadium van een femurkopnecrose meer gedifferentieerd te herkennen, is ook de heup artroscopie, wat een chirurgische weerspiegeling is van het heupgewricht en helpt om het beter te beoordelen kraakbeen voorwaarden en de voorwaarde van het bot, onder andere.
Complicaties
In de regel leidt necrose van de heupkop tot de dood van botweefsel en dus tot ernstige verstoring van de bloedsomloop. Bovendien ervaart de patiënt hevige pijn en bewegingsbeperkingen, die niet zelden ook psychisch ongemak veroorzaken en Depressie De heup is relatief pijnlijk en kan ook in rust worden aangetast door pijn. Pijn in rust kan er ook toe leiden slapeloosheid en daardoor de kwaliteit van leven van de patiënt sterk verminderen. Bovendien, zonder behandeling, een been Er kan ook een lengteverschil ontstaan, wat leidt tot aanzienlijke beperkingen bij het lopen en staan van de patiënt. Het botweefsel blijft achteruitgaan en er kan zogenaamde gewrichtsslijtage optreden. In het ergste geval is de getroffen persoon dan afhankelijk van een loophulpmiddel of een rolstoel wanneer hij of zij niet meer zelfstandig kan rondlopen. Osteonecrose van de heupkop kan relatief goed worden behandeld, zonder verdere complicaties. Medicijnen, therapieën en chirurgische ingrepen worden gebruikt. Het verloop van de ziekte is altijd positief en de getroffen persoon kan na de behandeling zijn gebruikelijke bezigheden meestal hervatten. De levensverwachting wordt meestal niet beïnvloed door necrose van de heupkop.
Wanneer moet je naar een dokter?
Zelfs als heuppijn optreedt bij inspanning, is een bezoek aan de dokter geïndiceerd. Bij het begin van de ziekte manifesteert een femurkopnecrose zich door niet-specifieke symptomen die moeten worden opgehelderd, bijvoorbeeld bewegingsbeperkingen en een gevoel van druk in het gebied van de heup. Als deze symptomen worden opgemerkt, moet de huisarts of een orthopeed worden geraadpleegd. Medisch advies is uiterlijk nodig als de heuppijn ook optreedt tijdens een rustperiode. Toenemende bewegingsbeperkingen zijn een ander waarschuwingssignaal dat onmiddellijke opheldering door een medische professional vereist. Als zich complicaties voordoen, zoals hevige pijn in rust of verstijving van de heup, moet de betrokken persoon naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis worden gebracht. Als zich verdere problemen voordoen of de getroffen persoon valt, kunt u het beste de spoedarts bellen. Bij psychische klachten kan de arts contact opnemen met een therapeut. Dit is vooral nodig bij langdurige ziekten waar de patiënt al geruime tijd last van heeft. Mensen die de tekenen van necrose van de heupkop opmerken na de breuk van het dijbeen, een gewrichtsblessure of een heupdislocatie zou moeten praten aan de verantwoordelijke arts. Alcohol gebruik, stollingsstoornissen en het nemen van bepaalde medicijnen zijn ook risicofactoren die moeten worden verduidelijkt.
Behandeling en therapie
De behandelende arts heeft een scala aan mogelijke therapieën om uit te kiezen. Bovenal is het betreffende stadium van de ziekte doorslaggevend, omdat het verdere verloop van een femurkopnecrose onder meer kan worden ingeschat aan de hand van de vorm van de heupkop, de omvang van de femurkopnecrose (dwz het dode gebied). ) evenals van de specifieke hoofdveranderingen en of en in hoeverre het acetabulum al betrokken is. Zoals therapie, strikte ontlasting van het heupgewricht door middel van uitwendig aangebrachte AIDS (orthesen) kan worden overwogen, evenals aangepast bewegen therapie Wat medicamenteuze behandeling betreft, iloprost kan worden toegediend als het medicijn bij uitstek om te verbeteren bloed circulatie bovendien botopbouwende preparaten (zoals bisfosfonaten) worden ook beheerd. In een vroeg stadium van de ziekte, zogenaamd hyperbare zuurstoftherapie en schokken Golf therapie zijn soms behulpzaam en succesvol. Ook het boren van de heupkop in een beginstadium van de heupkopnecrose kan als een therapeutische optie worden beschouwd: hier bestaat de mogelijkheid om zogenaamde medullaire decompressie uit te voeren als maatregel om de bloedstroom te verhogen. Door op het zieke femurkopbot te tikken, wordt de vorming en ingroei van nieuw bloed ondersteund schepen om femurkopnecrose te genezen of op zijn minst significant te verbeteren. Als het kraakbeen stabiel is, kan het ook worden gevuld met botvervanger, dat bekend staat als retrograde poreus bot het entenIn gevorderde stadia en in het geval van een ingeklapte heupkop en kraakbeen schade, kan alleen totale heupartroplastiek helpen als gewrichtsvervanging. Vooral bij jonge patiënten worden echter steeds vaker prothesen gebruikt die speciaal zijn aangepast aan de mate van necrose in plaats van standaardprothesen. Zo is er bijvoorbeeld een knoopvormige prothese die fungeert als vervanging van het heupkopoppervlak. Deze oppervlakvervangende prothesen kunnen op de meest ‘botbesparende’ manier worden gebruikt, wat vooral gunstig is voor jongere patiënten. Hetzelfde geldt voor heupkopnecrose: hoe eerder een duidelijke diagnose wordt gesteld, hoe gunstiger het beloop therapeutisch kan worden beïnvloed.
het voorkomen
Als preventieve maatregel kan volgens de huidige kennis een algemeen actieve, maar ook bewuste en gezonde levensstijl worden aanbevolen. De permanente vermindering van te zwaar is zeker een van de beste maatregelen om necrose van de heupkop te voorkomen. De meest spaarzame consumptie van genotmiddelen zoals alcohol en sigaretten is ook aan te raden, zoals ze ook zijn risicofactoren voor deze ziekte. Overmatig gebruik van cortisone en steroïden moeten ook worden vermeden in verband met osteonecrose van de heupkop, aangezien deze als zeer "gunstig" worden beschouwd voor de ontwikkeling van osteonecrose in het algemeen en osteonecrose van de heupkop in het bijzonder. Bovendien de minste pijn in de heup Het gebied moet worden gevolgd door een medische en differentiële diagnostische opheldering, om een mogelijk bestaande femurkopnecrose in een zo vroeg mogelijk stadium te detecteren en deze optimaal te kunnen behandelen.
Nazorg
In de meeste gevallen nazorg maatregelen voor necrose van de heupkop zijn ernstig beperkt of helemaal niet beschikbaar voor de aangedane persoon. Daarom moet een diagnose zeer vroeg bij deze ziekte worden gesteld om verdere verergering van de symptomen te voorkomen. Bij heupkopnecrose kan in de regel geen zelfgenezing optreden, zodat de getroffen persoon idealiter een arts moet raadplegen zodra de eerste klachten en symptomen optreden. De meeste lijders hiervan voorwaarde vertrouwen op fysiotherapie en fysiotherapie om blijvende verlichting van de symptomen te bieden. Veel van de oefeningen uit deze therapieën kunnen ook bij de patiënt thuis worden uitgevoerd, zodat de behandeling wordt versneld. Bovendien heeft de ondersteuning en zorg van de eigen familie en vrienden een positief effect op het verdere verloop van de ziekte. Dit kan ook depressieve stemmingen of andere psychische klachten voorkomen. Het verdere verloop van de heupkopnecrose is sterk afhankelijk van het tijdstip van diagnose, zodat een algemene voorspelling niet mogelijk is. De ziekte vermindert echter meestal niet de levensverwachting van de getroffen persoon.
Hier is wat u zelf kunt doen
Patiënten met osteonecrose van de heupkop hebben vooral last van pijn en beperkte mobiliteit die het dagelijkse leven verstoren. De pijn afkomstig van het aangetaste heupgewricht treedt zowel tijdens beweging als tijdens perioden van inactiviteit op als pijn in rust. Voor veel patiënten is pijnstilling een belangrijk aspect om hun kwaliteit van leven te verbeteren. Elke patiënt moet de juiste manier vinden om met de pijn om te gaan en geschikt maatregelen om het te verlichten. Over het algemeen is het belangrijk om de juiste maat en te bepalen evenwicht tussen stressvolle en verlichtende activiteiten. Overbelasting van de zieke heup moet in ieder geval worden vermeden, maar het is niet aan te raden om lichamelijke activiteit tot een minimum te beperken. Fysieke activiteiten moeten worden gecoördineerd met de behandelende arts en fysiotherapeut en helpen om een bepaald niveau van geschiktheid en mobiliteit. Vaak ondergaan patiënten met necrose van de heupkop verschillende medische procedures met als doel de voortgang van de ziekte te vertragen of pijn te verlichten. Voor en na deze ingrepen moeten patiënten de instructies van de arts strikt opvolgen en bijvoorbeeld hun instructies wijzigen dieet of houd u aan geplande rusttijden. Onafhankelijke uitvoering van fysiotherapie thuis voorgeschreven door een arts ondersteunt het welzijn van patiënten.
