Definitie
Osteonecrose (ook bekend als bot necrosebotinfarct) is een infarct van een heel bot of een deel van een bot, dat leidt tot de dood van weefsel (= necrose). Osteonecrose kan in principe voorkomen in elk bot in het lichaam (zelfs in de grote teen: Ziekte van Renander). Er zijn echter enkele geprefereerde lokalisaties. Deze omvatten het dijbeen hoofd, de delen van het dijbeen en het scheenbeen dichtbij de kniegewricht hoofd van de opperarmbeen en de wervellichamen. Mensen van alle leeftijden kunnen door dit klinische beeld worden beïnvloed.
Oorzaken
Een botinfarct wordt veroorzaakt door de afsluiting een bloed vat dat verantwoordelijk is voor het leveren van het respectieve bot (sectie). Hierdoor wordt het weefsel op dit punt niet meer (voldoende) van stroom voorzien bloed, zuurstof en voedingsstoffen, waardoor het sterft. Er zijn veel redenen voor een dergelijke afsluiting.
Er zijn verschillende vormen van osteonecrose, afhankelijk van de onderliggende oorzaak: septische osteonecrose, die optreedt tijdens of als gevolg van een infectie, en aseptische botnecrose, die niet wordt veroorzaakt door een infectie. Vaak is een blessure (trauma) de oorzaak, daarom wordt deze variant ook wel (post) traumatisch bot genoemd necrose. Een bijzondere vorm van osteonecrose is de ontwikkeling tijdens therapie met bisfosfonaten, die zich vooral manifesteert in de kaakbeen.
bisfosfonaten zijn medicijnen die worden gebruikt om bijvoorbeeld te behandelen osteoporose. Ze worden afgezet op het oppervlak van botten en zorg ervoor dat de afbraak van bot wordt geremd. Tegelijkertijd remmen ze echter ook de vorming van nieuw bloed schepen in het botweefsel, waardoor botten die eerder zijn beschadigd, bijvoorbeeld door trauma of infectie, bijzonder vatbaar zijn.
Symptomen
Het belangrijkste symptoom van osteonecrose is ernstig pijn in het getroffen gebied. Dit gaat vaak gepaard met een beperkt bewegingsbereik. Als het een deel van het bot nabij het gewricht is, kan dit ook leiden tot gewrichtseffusie of zwelling van het gewricht.
