Definitie
De rectum is, zoals de naam doet vermoeden, het laatste deel van de 5-6 meter lange darm in het menselijk lichaam. De rectum is 20 tot 30 cm lang en sluit aan op de dikke darm rechtsonder in de buik en eindigt met de anus. Tegen de tijd dat het verteerde voedselpulp de rectumzijn alle bruikbare voedingsstoffen en bijna al het water dat het bevat verwijderd, zodat het vruchtvlees dat hier aankomt al de stevige consistentie van ontlasting heeft.
Het voorwaartse transport vindt zowel in het rectum als in de rest van de darm plaats door golfachtige spanning van de spieren rond de darm in de darmwand. Een andere naam voor het rectum is het rectum of, in het Latijn, het rectum. De taak van het rectum is om het afgewerkte verteerde voedselpulp op te vangen in de zogenaamde ampul, de verwijde entree stukje van het rectum.
Het onderste deel van het rectum is dan verantwoordelijk voor de gecontroleerde uitscheiding van ontlasting door willekeurige spieren ontspanning van de anus. De anus bestaat uit een zeer sterke spierring die, wanneer gespannen, de vaste of vloeibare ontlasting en darmgassen in de darm vasthoudt. De spierring wordt ondersteund door een netwerk van aders eromheen. Als deze aderen vollopen bloed, kunnen ze bovendien de sluitspier ondersteunen. Als de ampul zich vult en uitzet, worden zenuwsignalen overgedragen, die vervolgens de drang tot ontlasting opwekken en men de behoefte voelt om naar het toilet te gaan.
Oorzaken
De oorzaken van ontsteking in het rectum kunnen talrijk zijn. Een gastro-intestinaal endoscopie kan indicaties geven van de oorzaak, die kan aangeven of andere delen van het maagdarmkanaal (lat .: maagdarmkanaal) zijn aangetast.
Als alleen het rectum is aangetast, wordt het in medische terminologie ook proctitis genoemd (het achtervoegsel "-itis" wordt in de geneeskunde altijd gebruikt om een ontsteking aan te duiden). Een pure ontsteking van het rectum (= proctitis) wordt vaak verward met aambeien. Deze bevinden zich echter op de anus en niet in het rectum.
De oorzaken zijn verreikend en kunnen uiteenlopen van geslachtsziekten, verwondingen, kanker, allergieën of zelfs in de context van een chronische inflammatoire darmziekte. Onder de geslachtsziekten de zogenaamde gonorroe (lat: gonorroe) of syphilis (lat: lues) veroorzaakt door bacteriën of genitaal herpes veroorzaakt door herpes virussen net zoals genitale wratten veroorzaakt door papilloma virussen een rol spelen. Een blijvende ontsteking door a chronische ziekte wordt genoemd chronische inflammatoire darmziekte.
De bekendste vertegenwoordigers zijn De ziekte van Crohn en colitis ulcerosa. Beide kunnen het rectum aantasten en zijn vergelijkbaar in hun ziektekenmerken. Ze leiden allebei tot een voortschrijdende ontsteking van de darmwand, maar verschillen in de manier waarop het zich verspreidt in verschillende delen van de darm.
Het rectum kan bij beide ziekten worden aangetast. De oorzaken van deze ontstekingen zijn nog niet volledig bekend, maar er wordt een combinatie van verschillende triggers vermoed, waaronder erfelijke aanleg, auto-immuunziekte, voedingsgewoonten of infectie met virussen or bacteriën zowel als psychologische invloeden komen aan bod. Een conclusie over omgevingsinvloeden kan worden getrokken uit het feit dat het aantal patiënten in de westerse wereld de laatste jaren veel hoger is dan in andere landen.
Beide ziekten hebben een recidiverend beloop gemeen, wat betekent dat de getroffenen altijd fasen zullen hebben waarin geen ziekteverschijnselen zichtbaar zijn, die worden vervangen door fasen met een sterke ontsteking. Een proctitis kan bij de getroffen persoon heel verschillende symptomen veroorzaken. In minder uitgesproken gevallen is de anus alleen erg gevoelig bij de minste aanraking en voelt hij pijnlijk aan, en jeuk is niet ongewoon.
Pijn tijdens stoelgang komt ook vaak voor. In geval van ernstige ontsteking, pus of bloed kan worden gevonden op het toiletpapier of in ondergoed. Als bloed is toegevoegd, bloedarmoede kan zich op lange termijn ontwikkelen met vermoeidheid, bleekheid, duizeligheid, kortademigheid en concentratieproblemen.
Als er bloed in de ontlastingmoet een rectumtumor altijd worden opgehelderd. De diagnose van een chronische inflammatoire darmziekte is vaak niet zo duidelijk en gemakkelijk te maken, en niet alle tekenen van een chronische inflammatoire darmaandoening duiden direct op de betrokkenheid van de darm, omdat bij deze ziekten de getroffenen lijden aan zogenaamde "algemene symptomen". In het geval van een chronische inflammatoire darmaandoening kan dit een verminderde prestatie zijn met vermoeidheid, verlies van eetlust en in sommige gevallen koortsHeel duidelijk is vaak ook een duidelijk voortschrijdend gewichtsverlies, aangezien door de blijvende ontsteking van de slijmvliezen voedingsstoffen niet meer correct in het lichaam kunnen worden opgenomen.
Bij patiënten met uceratief colitis, het is niet ongewoon voor bloedarmoede optreden, zoals in het geval van bloederige proctitis, als gevolg van bloedverlies als gevolg van frequente stoelgang. Bloederige ontlasting komt minder vaak voor De ziekte van Crohn dan in colitis ulcerosa. Het eerste dat de meeste mensen opmerken, zijn de veranderingen in de stoelgang.
Diarree is de meest voorkomende vorm van diarree en het is niet ongebruikelijk dat mensen melden dat ze meer dan twintig keer per dag stoelgang hebben! Deze diarree gaat dan gepaard met pijn in de buik, die meestal voor of na de stoelgang. Deze fasen worden afgewisseld met fasen van bijna volledige symptoomvrijheid als gevolg van het intermitterende verloop van chronische inflammatoire darmaandoeningen.
Een getroffen persoon kan deze verandering meerdere keren per jaar doormaken. Afhankelijk van de oorzaak van de proctitis, moet deze anders worden behandeld. Als een seksueel overdraagbare aandoening wordt veroorzaakt door bacteriën, zoals gonorroe or syphiliszal antibiotische therapie verlichting bieden door de ziekteverwekkers te doden en het rectum kan genezen.
Andere oorzaken, zoals blessures, genezen vaak vanzelf. Lokaal anesthetica in de vorm van zetpillen, zalven of gels kunnen de symptomen tijdens deze genezingsperiode verlichten. Chronische inflammatoire darmaandoeningen zijn moeilijker te behandelen en kunnen slechts in zeer zeldzame gevallen worden genezen.
Het is niet ongebruikelijk dat een chronische inflammatoire darmaandoening een levenslange therapie met medicatie vereist. Om de ontsteking te beheersen, cortisone therapie of therapie met medicijnen die de immuunsysteem wordt vaak gebruikt. Deze hebben aanzienlijke bijwerkingen en moeten weer worden verminderd als de symptomen verbeteren.
Een nauwe relatie tussen de getroffen persoon en de arts kan de behandeling optimaal aanpassen aan het huidige ontstekingsniveau. Om een terugval te voorkomen dient u echter een kleine dosis cortisone of een ander medicijn moet vaak permanent worden ingenomen. Voor de behandelende arts kan een protocol van stoelgang en symptomen nuttig zijn om de optimale therapie voor de stroom te bepalen voorwaarde. Als niet-medicamenteuze maatregel is het belangrijk om te zorgen voor evenwicht dieet en om voedsel te vermijden dat intolerantie veroorzaakt. Tijdens een terugval, een lichte, vezelarme dieet is aanbevolen.