Als een subgroep van leukocyten (wit bloed cellen), lymfocyten spelen een centrale rol in de immuunafweer tegen vreemde stoffen, in het bijzonder infectieuze agentia, evenals pathogeen veranderde cellen van het menselijk organisme zoals tumorcellen. Een toegenomen of afgenomen concentratie of lymfocyten in de bloed duidt meestal op een ziekte.
Wat zijn lymfocyten?
lymfocyten zijn componenten van de bloed Ze behoren zowel tot de natuurlijke "killer-cellen" als tot de witte bloedcellen leukocyten In de afbeelding vernietigen lymfocyten kanker cellen. Wit: lymfocyten, groen: kanker cellen. Klik om te vergroten. Lymfocyten zijn de kleinste vertegenwoordigers van leukocyten en zijn de belangrijkste dragers van het adaptieve (verworven) immuunsysteem van het menselijk organisme. Naast bloedplasma bestaat menselijk bloed voor ongeveer 45 procent uit bloedcellen, die zijn onderverdeeld in leukocyten (witte bloedcellen), erytrocyten (rode bloedcellen), en bloedplaatjes (trombocyten). Over het algemeen wordt onderscheid gemaakt tussen B en T-lymfocyten en NK-cellen. Bij een volwassen mens worden 1000-2900 lymfocyten per µl bloed of 17-47 procent van het percentage witte bloedcellen als normaal beschouwd. Het grootste deel van de lymfocyten circuleert niet in de bloedbaan, maar wordt aangetroffen in de beenmerg en in de organen van het lymfestelsel (thymus, amandelen, milt, Peyer's plaques van het darmkanaal, weefselvocht knooppunten). Een verhoogd of verlaagd aantal lymfocyten kan wijzen op verschillende ziekten.
Medische en gezondheidsfuncties, rollen en betekenissen.
Afhankelijk van de wijze van rijping worden lymfocyten onderverdeeld in B en T-lymfocyten en NK-cellen. De B-cellen (afgeleid van beenmerg of de bursa fabricii bij vogels, waar B-lymfocyten voor het eerst werden ontdekt), die hun rijpingsproces in het beenmerg beginnen, kunnen produceren en afscheiden antilichamen (defensieve stoffen) die specifiek oplosbare antigenen neutraliseren (inclusief bacteriën, vrijgekomen gifstoffen) geclassificeerd als lichaamsvreemd. Voor dit doel circuleren de inactieve B-lymfocyten in het lymfestelsel of de bloedbaan en worden ze geactiveerd zodra een antigeen aan het oppervlak komt immunoglobulinen, de antigeenreceptoren van de B-cellen. De B-cel neemt het antigeen op, haalt het uit elkaar en drukt het uit als een eiwitcomplex dat wordt geïdentificeerd door de T-helpercellen (subset van T-lymfocyten Bovendien synthetiseren de T-helpercellen cytokinen die B-lymfocyten activeren, die zich vervolgens vermenigvuldigen (delen) in de weefselvocht knooppunten of milt Bovendien differentiëren een kleiner deel van de B-lymfocyten tot langlevende geheugen B-cellen die antigeeninformatie opslaan om een tijdige en effectieve immuunrespons te garanderen bij verder contact met het specifieke antigeen. De T-lymfocyten, die rijpen in de thymus, fungeren als een ordenend en controlerend orgaan om vreemde deeltjes te identificeren (inclusief antigenen zoals virussen, intracellulair bacteriën, cellen gemodificeerd door mutaties) die een schadelijk effect kunnen hebben op het organisme en de juiste immuunafweercellen voorbereiden om een snelle en gerichte verdediging tegen de geïdentificeerde pathogenen NK-cellen, of natural killer-cellen, herkennen primair gemodificeerde endogene cellen zoals met virus geïnfecteerde cellen of tumorcellen en veroorzaken daarin apoptose of geprogrammeerde celdood.
Ziekten, kwalen en aandoeningen
Een pathologische toename (lymfocytose) of afname (lymfopenie) van het aantal lymfocyten kan worden toegeschreven aan verschillende oorzaken. Een verminderd of verhoogd aantal lymfocyten gedetecteerd op een differentieel bloedbeeld met bepaling van alle subtypes van leukocyten in het bloed duidt op een mogelijke ziekte. Dus een toename van lymfocyten en leukocyten in het bloed correleert meestal met ontsteking of infectie. Virale druppelinfecties (inclusief invloed, mazelen, rodehond, de bof, waterpokken), contact- en uitstrijkjes (herpes eenvoudig, diarree, hepatitis A en E, polio, Ebola,]] geel koorts]], Hiv, cytomegalovirus), bacteriële infecties (brucellose, tuberculose, tyfus-, kinkhoest, resp. gierend hoesten) evenals verschillende tumor ziekten (leukemie, lymfoom) worden geassocieerd met een verhoogde concentratie van lymfocyten in het bloed. hyperthyreoïdie (hyperthyreoïdie), Guillain-Barré-syndroom (progressieve verslechtering van de zenuwstelsel) Of sarcoïdose of de ziekte van Boeck, een ontstekingsziekte en granulomatose (focale accumulatie van granulomen) die voornamelijk de longen aantast, kunnen verhoogde lymfocytenconcentraties veroorzaken. In tegenstelling tot, chemotherapie en / of radiotherapie, cortisone therapie, cytostatische therapie of behandeling met immunosuppressiva, evenals een verhoogde Cortisol concentratie (hypercortisolisme), bijvoorbeeld als gevolg van Syndroom van Cushing, kan een verlaagd lymfocytgehalte in het bloed veroorzaken. In aanvulling op, autoimmuunziekten (bijvoorbeeld een uitgesproken systemisch lupus erythematosus or myasthenia gravis), verschillende kankers (waaronder de ziekte van Hodgkin or lymfoom), uremie (urinevergiftiging in de laatste fase van nierfalen) en 에이즈 kan een verlaagde lymfocytconcentratie in het bloed veroorzaken.
