Symptomen
Patiënten die zich in een aanhoudende vegetatieve toestand bevinden, lijken op het eerste gezicht wakker, maar kunnen niet communiceren met hun omgeving. Het is voor hen onmogelijk om alledaagse bezigheden uit te voeren, om zelfstandig te eten of te drinken. Typische symptomen zijn geautomatiseerde bewegingen, darm en blaas incontinentie, spasmen in armen en benen, en vastgehouden reflexen.
Na een paar weken een stoornis van het autonome zenuwstelsel wordt vaak duidelijk, wat zich als plotseling kan manifesteren hoge bloeddrukhevig zweten, hartkloppingen en soms spiertrekkingen. Dit voorwaarde stabiliseert gewoonlijk snel weer. Aan het begin van de coma wake, de patiënt is meestal afhankelijk van kunstmatige beademing.
Na enkele weken op de intensive care kan de kunstmatige beademing meestal worden stopgezet als de patiënt weer zelfstandig ademt. Dit is een uiting van het herstel van de hersenen stam. Om een diagnose van apalliek te stellen comais intensieve observatie van de patiënt gedurende een langere periode (weken tot maanden) van cruciaal belang.
Door het bepalen van de typische klinische symptomen, het vermoeden van apalliek coma kan al worden uitgesloten. Het is echter belangrijk om onderscheid te maken tussen deze patiënten en vergelijkbare bewustzijnstoestanden, zoals opgesloten syndroom of coma, aangezien deze patiënten een andere therapeutische behandeling nodig hebben. Beeldvormende diagnostiek (met name magnetische resonantie tomografie / MRI) is ook belangrijk.
In het EEG, hersenen golfcurves kunnen worden afgeleid en gecontroleerd om te zien of de patiënt prikkels uit de omgeving waarneemt. Opgewekte potentialen (akoestische en somatische evoked potentials) werken op een vergelijkbare manier, waarbij de hersenenDe reactie van verschillende gepresenteerde stimuli wordt geanalyseerd. Helaas is het niet altijd gemakkelijk om de verschillende vormen van bewusteloosheid en de talrijke differentiële diagnoses te onderscheiden van het feitelijke ontwakende coma. Daarom zijn valse diagnoses niet al te zeldzaam.
Therapie
De therapie van comapatiënten wordt in verschillende stappen uitgevoerd, afhankelijk van de stroom voorwaarde In de vroege fase, wanneer de patiënt nog niet zelfstandig kan ademen of slikken, wordt hij kunstmatig beademd en via een maag buis. De urine wordt ook kunstmatig afgevoerd. Op deze manier blijven de lichaamsfuncties behouden.
Fysiotherapeutische oefeningen die al vroeg beginnen, zijn bedoeld om krampen en verkorting van de spieren te voorkomen. Daarnaast is het belangrijk dat de patiënt voldoende wordt gemobiliseerd zodat hij of zij niet lijdt longontsteking onder kunstmatige beademing. Ook aan het slikken wordt fysiotherapeutisch werk verricht.
Zodra de patiënt is gestabiliseerd en de zijne voorwaarde verbeterd is, kan de volgende therapiefase worden voortgezet. Hier wordt het principe van basale stimulatie gevolgd. De patiënt krijgt prikkels van wisselende kwaliteit aangeboden om zijn waarneming, mentale en motorische functies te verbeteren.
Voorbeelden van dergelijke therapieaanbiedingen zijn muziektherapie, massages met verschillende oliën of materialen, werken met verschillende gekleurde lichten en het aaien van dieren. Deze therapiefase is cruciaal, aangezien het in deze fase is dat de vooruitgang van de patiënt het meest waarschijnlijk zal worden gezien, waardoor een belangrijke basis wordt gelegd voor zijn toekomst. Als zijn toestand aanzienlijk verbetert, kan hij door middel van verdere revalidatiemaatregelen verder worden begeleid naar onafhankelijkheid. Als er geen verbetering is, wordt de zorg en de respons voortgezet via verschillende stimulatieconcepten.
