Hyperventilatie, hyperventilerend en snel ademhaling zijn termen voor ademhaling die onnatuurlijke kenmerken hebben, hetzij wat betreft de frequentie of diepte van de ademhaling. Een voorbeeld van hyperventilatie is ongegrond, buitensporig en snel ademhaling in rust vanwege schokken of opwinding. Meest voorkomend, hyperventilatie treedt op tijdens aanvallen en kan op zijn beurt andere symptomen veroorzaken, zoals duizeligheid, visuele stoornissen, kortademigheid, en pijn op de borst Soms komt zelfs bewusteloosheid voor.
Oorzaken
In tegenstelling tot wat men zou vermoeden, is hyperventilatie eerder psychologisch dan lichamelijk. Spanning, angst en opwinding zijn bijzonder typische indicatoren. Hyperventilatie kan al optreden in jeugd Er is geen genderspecifieke aanleg voor hyperventilatie. In tegenstelling tot wat men zou denken, wordt hyperventilatie meestal niet lichamelijk maar psychologisch veroorzaakt. Situaties met psychologische spanning spelen een centrale rol. Vooral spanningzijn angst en opwinding typische indicatoren. Hyperventilatie treedt zelden op in de context van een neurologische aandoening. In dit geval kunnen mogelijke tumoren het ademhalingscentrum permanent verstoren hersenen Als hyperventilatie echter ziektegerelateerd is, kunnen oorzaken zoals vergiftiging, zuurstof deficiëntie, pulmonaal embolie, hart- mislukking en koorts komen meestal in twijfel en moeten door een arts worden onderzocht.
Ziekten met dit symptoom
- Bloed vergiftiging
- Hoogtevrees
- Claustrofobie
- Hartfalen
- Hartfalen
- longembolie
- Encefalitis
- Vergiftiging
- acidose
- Angststoornis
- Hersenschudding
- Metaboolsyndroom
Type cursus
Als hyperventilatie optreedt, waarbij meestal sprake is van snel en diep ademhaling, het aandeel van zuurstof in de bloed wordt nauwelijks verhoogd, omdat verzadiging al mogelijk werd gemaakt door normale ademhaling. Het aandeel van cohelndioxide in zijn concentratie verhoogt nu onevenredig meer exatment. Het effect is dan een verhoogde pH-waarde, wat leidt tot ademhaling alkalose Het resultaat kan dan spierspasmen zijn, de zogenaamde hyperventilatiestetanie. Dit kan leiden tot bewusteloosheid.
Complicaties
Hyperventilatie is meestal psychogeen van aard, dat wil zeggen dat het alleen in zeldzame gevallen kan worden verklaard vanwege een lichamelijke oorzaak. Complicaties betreffen bijvoorbeeld het somatiseren van hyperventilatie. Somatisatie beschrijft de toerekening van hyperventilatie aan een lichamelijke ziekte, hoewel er geen fysieke bevindingen aanwezig zijn. De patiënten bereiken daarbij onbewust het starten van een therapie dat zou helemaal niet nodig zijn. Somatisering gebeurt door een psychosociale belasting voor de patiënt. Een andere complicatie is de chronificatie van hyperventilatie. Vanwege het feit dat er steeds meer carbon kooldioxide wordt uitgeademd, het lichaam verliest zuren in de bloed De pH van de bloed stijgt. Ademhaling alkalose treedt op. Naast chronische hyperventilatie kan acute hyperventilatie echter ook ademhaling veroorzaken alkalose Een snelle ademhaling kan het lichaam in een soort trancetoestand brengen. Bovendien wordt de prikkelbaarheid van de spier vergroot, waardoor aanvallen kunnen optreden. Typisch de pootposities van de handen en armen. Bovendien is er samentrekking van de hersenen schepen hersenen krijgt minder bloed en dat is er duizeligheid, welke kan leiden flauwvallen. Het risico op vallen en letsel is erg hoog. Epileptische aanvallen kunnen ook voorkomen. tevens de hersenen kan ernstige schade oplopen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Hyperventilatie kenmerkt zich door een snellere en diepere ademhaling dan nodig is voor het lichaam op dat moment. Het heeft bijna altijd een psychologische oorzaak. Bij hyperventilatie is het niettemin nodig om na te denken over een mogelijk feitelijk gebrek aan zuurstof, evenals andere oorzaken zoals vergiftiging, pulmonaal embolieof hartinsufficiëntie Bij hyperventilatie dient voor de zekerheid daarom altijd een arts te worden geraadpleegd. Bij hyperventilatie wordt de ingeademde lucht die momenteel niet in de vereiste mate nodig is, niet zomaar weer uitgeademd als overtollige lucht. concentratie of carbon dioxide komt voor in het lichaam met negatieve gevolgen zoals spierweefsel krampen of zelfs bewusteloosheid. Vooral als hyperventilatie al meerdere keren is opgetreden, moet het optreden ervan door een arts worden opgehelderd. Het eerste aanspreekpunt is de huisarts. Hij kent zijn patiënt al en kan van tevoren inschatten of een psychologische achtergrond aannemelijk is of mogelijk een lichamelijke ziekte. Hij verwijst daarom door naar de juiste specialist, bijvoorbeeld een psycholoog of psychotherapeut, een internist, cardioloog of longarts.
Behandeling en therapie
Niet iedereen die door hyperventilatie wordt getroffen, zoekt onmiddellijk medische hulp. Als de aanvallen echter vaker voorkomen of reden tot bezorgdheid zijn, moet er een worden onderzocht. Tijdens het consult vraagt de arts naar eerdere ziektes, ingenomen medicijnen en de situaties waarin hyperventilatie optrad. Meestal worden de oorzaken van stress en opwinding onthuld. Voor differentiële diagnose, zal de arts indien nodig verder onderzoek doen (elektrocardiogram (ECG), röntgenfoto's, bloedonderzoek). Na succesvolle vaststelling van de oorzaak, de juiste therapie is geselecteerd. Als stress en opwinding verantwoordelijk zijn voor de hyperventilatie, moet de patiënt worden gekalmeerd. Het voorschrijven van autogene training is nuttig. Bij een acute aanval kan ademen in een plastic zak ook worden gebruikt om terug te keren carbon het dioxidegehalte weer normaal en stopt de hyperventilatie. Als stuiptrekkingen optreden, sedativa (benzodiazepines) kan worden toegediend. Preventief en therapeutisch, een zogenaamde ademhaling therapie moet worden gedaan, waar de patiënt speciale ademhalingstechnieken kan leren. Verder is het gebruik van ontspanning technieken zoals progressieve spierontspanning, yoga or autogene training zou gemaakt moeten worden. Als de oorzaak een angststoornisAanvullende psychotherapie moet overwogen worden. Echter, psychotrope geneesmiddelen mag alleen worden beschouwd als een laatste redmiddel voor herstel. Bij organische oorzaken zoals hart- mislukking, bloedvergiftiging or bloedarmoedemoeten deze ziekten eerst worden behandeld.
Vooruitzichten en prognose
Mensen die hyperventileren, beginnen extreem te ademen in angstsituaties. De ademhaling wordt kort en schokkerig, en de frequentie neemt snel toe. De oorzaak van hyperventilatie is geen organische ziekte, maar psychologische stress. Desalniettemin kan onnatuurlijke ademhaling toenemen tot flauwvallen. Omdat de spieren in de borst sterk gespannen, hyperventilators hebben het gevoel dat ze niet meer kunnen ademen. Het gevoel van angst zorgt voor paniek en de ademhaling wordt nog onnatuurlijker. Kalmeren is daarom erg belangrijk. Als de spanning wordt verlicht, verdwijnen de symptomen snel. Als hyperventilatie echter gepaard gaat met klachten zoals ernstig hoofdpijn, hart- problemen en urinaire urgentie, moet een arts worden geraadpleegd. Dan de voorwaarde kan chronisch zijn en lichamelijke oorzaken hebben. Hyperventilatie is meestal onschadelijk en gemakkelijk te behandelen. Het meest effectief eerste hulp maat is een plastic of papieren zak waarin de persoon in- en uitademt. Na een paar minuten is het kooldioxide hoopt zich op in het bloed en de pH wordt weer normaal. Ademhaling wordt onopvallend. Getroffen personen kunnen ook zelf iets doen: geconcentreerde middenrifademhaling verlicht snel de symptomen. In 90% van de gevallen is stress de trigger, dus de oorzaken van stress moeten worden weggenomen. Ontspanning oefeningen helpen vaak. In sommige gevallen, psychotherapie is nuttig. Hierdoor leert de patiënt beter omgaan met stress.
het voorkomen
Een niet-pathologische hyperventilatie, kan goed voorkomen worden door een gezond, stressvrij leven zonder ongezonde opwinding met voldoende beweging, frisse lucht, gezond dieet en het afstand doen van roken en alcohol Preventief is eveneens de autogene training, die niet alleen dient om te kalmeren, maar ook totaal meer kan brengen ontspanning in het dagelijkse leven.
Wat u zelf kunt doen
In de meeste gevallen hoeft u bij hyperventilatie geen arts te raadplegen. Het is inderdaad onaangenaam voorwaarde, die echter met eenvoudige middelen kunnen worden behandeld. In ieder geval moet de persoon die lijdt aan hyperventilatie in de eerste plaats worden gekalmeerd. Helpers, vrienden of kennissen moeten hen aanmoedigen en hen instrueren om langzamer en kalmer te ademen. In de meeste gevallen helpen deze instructies alleen om hyperventilatie te overwinnen. Hyperventilatie gaat echter vaak gepaard met angst en sterke opwinding. Als dit het geval is, moet de patiënt weer in een vat ademen. Dit verhoogt de concentratie of kooldioxide in dit vat, zodat deze concentratie ook weer stijgt in het bloed en die van de patiënt voorwaarde keert terug naar normaal. Als vat kan bijvoorbeeld een zak of een ademhalingsmasker worden gebruikt. Als de hyperventilatie met deze middelen niet stopt, moet een arts worden geraadpleegd of gebeld. Deze persoon kan de getroffen persoon ook geven sedativa om de hyperventilatie te stoppen. In de meeste gevallen treden geen verdere symptomen op na het symptoom.
