Pathologisch uitsteeksel van de oogbal wordt aangeduid als exophthalmus en kan aan veel verschillende oorzaken worden toegeschreven. In alle gevallen, exophthalmus is geen ziekte op zich, maar eerder een begeleidend symptoom van een onderliggende ziekte.
Wat is exophthalmus?
Exophthalmus verwijst naar een pathologisch uitsteeksel van een of beide oogbollen (bulbus oculi) uit de baan (oogkas) die kan worden toegeschreven aan verschillende oorzaken. Dienovereenkomstig is exophthalmus geen onafhankelijk klinisch beeld, maar een secundair symptoom van een onderliggende ziekte, die is onderverdeeld in zes stadia of graden, afhankelijk van de ernst ervan. Door het uitsteken van de oogbal wordt de beweeglijkheid van de oogbol beperkt en wordt het sluiten van de oogleden moeilijk of onmogelijk (graad I). Naarmate de ziekte voortschrijdt, ontwikkelen zich chemose (conjunctivaal oedeem) en fotofobie (graad II), terwijl het uitsteeksel van de oogbal prominent wordt (graad III). Bovendien kan exophthalmus zich manifesteren als dubbelzien of wazig zien als gevolg van een beschadiging van de orbitaal zenuwen en oogspieren (graad IV), xeroftalmie (cornea-uitdroging) en / of lagophthalmus (uitdroging van de oogbal), en ontsteking en ulceratie van het hoornvlies (graad V). Als het optische zenuw (oogzenuw) is duidelijk betrokken, exophthalmus kan leiden tot visuele gebreken en zelfs verlies van gezichtsvermogen.
Oorzaken
Exophthalmus kan aan verschillende oorzaken worden toegeschreven als een secundair symptoom van de individuele onderliggende ziekte. Endocriene exophthalmus wordt bijvoorbeeld veroorzaakt door autoimmuunziekten zoals Ziekte van Graves of Hashimoto's thyroiditis, waarin auto-immuun-geïnduceerde processen kunnen leiden naar ontsteking van het orbitale vetweefsel en zwelling van de retrobulbaire (posterieur aan de oogbal) structuren zodat de oogbal anterieur wordt verplaatst. Als gevolg van een trauma kunnen de orbitale slagaders en aders kortsluiting veroorzaken, waardoor pulsatie en uitsteeksel van de oogbal ontstaat (unilaterale exophthalmos pulsans). Stomp trauma kan exophthalmus veroorzaken via retrobulbair hematoom Bovendien orbitale phlegmon (bacterieel ontsteking van de baan), wat geassocieerd is met diffuse ontsteking van de baan en zwelling van de orbitale structuren, en orbitale tumoren (waaronder hemangioom, neuro-, retinoblastoom) kunnen de oogbal naar voren verplaatsen door hun groei, waardoor exophthalmus ontstaat. Een genetische of verworven varicose (spataderen ader) in de orbitale regio kan een zogenaamde exophthalmus intermittens via veroorzaken bloed stasis. In aanvulling op, bijziendheid (uitgesproken bijziendheid), dyscrania (craniale misvormingen) en aneurysma's en trombose van de hersenaders kunnen exophthalmus veroorzaken.
Symptomen, klachten en tekenen
Eerst en vooral resulteert exophthalmus in ernstig uitstekende oogbollen. Deze hebben een zeer negatief effect op de esthetiek van de getroffen persoon, zodat veel patiënten met exoftalmie ook last hebben van Depressie of andere psychische klachten en stemmingen. De kwaliteit van leven van de getroffen persoon wordt aanzienlijk verminderd door de ziekte. Vaak leidt de ziekte er ook toe pijn in de ogen en diverse visuele klachten. Dit resulteert in sluiervisie of dubbelzien. Over het algemeen heeft de ziekte ook een negatief effect op het gezichtsvermogen van de getroffen persoon, zodat patiënten afhankelijk zijn van bril in hun dagelijks leven. De ogen van de aangedane persoon zien er door de exophthalmus erg droog uit, waarbij vooral het hoornvlies uitdroogt. Het hoornvlies kan ook ontstoken raken. Als deze ontsteking niet wordt behandeld, kan de getroffen persoon volledig blind worden. Of de ziekte al dan niet gemakkelijk te behandelen is, hangt echter sterk af van de onderliggende ziekte. In de regel gaat de veroorzakende ziekte ook gepaard met verschillende symptomen en klachten, al kan daarover geen algemene uitspraak worden gedaan. De levensverwachting van de patiënt wordt echter niet negatief beïnvloed door de ziekte.
Diagnose en verloop
Tijdens een klinisch onderzoek van de ogen kan de omvang van exophthalmus en een mogelijk lateraal verschil, dat eerste aanwijzingen geeft over de oorzaak, worden bepaald. Een exoftalmometer kan worden gebruikt om de voortgang van het uitsteeksel te bepalen Beeldvormingsprocedures zoals computer- en resonantietomografie, evenals echografie en Röntgenstraal onderzoek kan worden gebruikt om de orbitale structuren te visualiseren, evenals eventuele ontstekingen of tumoren. EEN bloed analyse met bepaling van schildklierwaarden (inclusief thyroxine, TRH, autoantilichamen) of ontstekingsmarkers (inclusief leukocyten, C-reactief proteïne) maakt het mogelijk uitspraken te doen over schildklieraandoeningen of bestaande ontstekingen (orbitale phlegmon). Bovendien kunnen arterioveneuze kortsluitingen worden gediagnosticeerd tijdens auscultatie (diagnostische detectie van het pulssynchrone geluid). Verloop Prognose en beloop bij exoftalmie hangen grotendeels af van de onderliggende ziekte en het therapeutische succes ervan.
Wanneer moet je naar een dokter?
Exophthalmus moet altijd worden onderzocht en behandeld door een arts. Bij deze ziekte komt zelfgenezing niet voor, dus een arts moet in ieder geval worden geraadpleegd. De arts moet worden geraadpleegd als de getroffen persoon lijdt oogpijn Uitpuilende oogbollen kunnen ook wijzen op exophthalmus en moeten worden onderzocht. Diverse visuele stoornissen, zoals dubbel zien of sluier zien, kunnen hier ook op wijzen voorwaarde Als deze visuele klachten plotseling optreden en niet visueel kunnen worden verlicht AIDSmoet een arts worden onderzocht. Droge ogen kan ook een indicatie zijn van de ziekte. Bovendien is ontsteking van het hoornvlies ook een symptoom van exophthalmus en moet ook worden onderzocht. In de regel is de oogarts wordt geraadpleegd bij deze ziekte. Als het een noodgeval is, kan het dichtstbijzijnde ziekenhuis worden bezocht. Verdere behandeling van de ziekte wordt ook in een ziekenhuis uitgevoerd. In de meeste gevallen is het ziekteverloop positief en zijn er verder geen klachten. De levensverwachting van de patiënt wordt in de meeste gevallen ook niet negatief beïnvloed door de ziekte.
Behandeling en therapie
Therapeutische maatregelen in gevallen van exoftalmus zijn gebaseerd op het individu dat de onderliggende ziekte veroorzaakt en zijn gericht op het voorkomen van complicaties zoals kwaadaardige exoftalmie, hoornvliesulceratie, conjunctivitisof glaucoma Als de exophthalmus wordt voorafgegaan door een orbitale phlegmon of een abces (accumulatie van pus in het weefsel), kunnen deze worden behandeld antibiotica Indien nodig moeten deze ter verlichting worden geopend en tijdens een chirurgische ingreep worden gedraineerd. Retrobulbar vetweefsel en tumoren die de oogbal naar voren verplaatsen vanwege hun groei, kunnen ook operatief worden verwijderd. In sommige gevallen kan een tarsorrhaphy ook nodig zijn. In dit geval is het ooglid fissuur wordt operatief verminderd door temporale hechting van het onder- en bovenooglid om de oogleden te sluiten en dienovereenkomstig schade aan het hoornvlies of de oogbol te voorkomen (bijv. uitdroging Vermijden uitdroging en structurele schade aan het hoornvlies, een consistent oog zorg en kunstmatige bevochtiging van de ogen met synthetische tranen wordt aanbevolen. Als exophthalmus het gevolg is van onderliggende ziekten zoals Ziekte van Graves of schildklieraandoeningen, deze moeten adequaat en specifiek worden behandeld om permanente regressie van het uitsteeksel te induceren.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van exophthalmus is altijd afhankelijk van de onderliggende ziekte en de juiste behandeling. In sommige gevallen kan volledige regressie van exoftalmie optreden als de onderliggende ziekte met succes wordt behandeld. Er worden bijvoorbeeld abcessen achter de oogbollen behandeld antibiotica en soms operatief. Tumoren in de oogkas moeten operatief worden verwijderd. Als hyperthyreoïdie in Ziekte van Graves is verantwoordelijk voor het uitsteken van de oogbollen, dit moet als een prioriteit worden behandeld. Om dit te voorkomen, moeten de ogen echter ook kunstmatig worden bevochtigd en verzorgd uitdroging Zonder deze maatregelenkan ulceratie van het hoornvlies optreden. In ernstige gevallen kan de optische zenuw wordt ook beïnvloed. Dit kan leiden tot visueel verlies of zelfs volledig verlies van gezichtsvermogen. Verdere complicaties kunnen zijn conjunctivitis, verhoogde intraoculaire druk (glaucoma) of zelfs kwaadaardige exophthalmus. Kwaadaardige exophthalmus wordt gekenmerkt door een pijnlijk en progressief uitsteeksel van de oogbollen. Als gevolg hiervan wordt de sluiting van de oogleden verstoord. Het hoornvlies droogt zeer ernstig uit. Indien onbehandeld, lost exophthalmus zelden vanzelf op. Bovenal treedt meestal onomkeerbare oogbeschadiging op. Echter met succesvolle behandeling van de onderliggende ziekte en gelijktijdig intensief oog zorgkan een exophthalmus genezen zonder gevolgen. Oog zorg bestaat voornamelijk uit het bevochtigen van de ogen met kunstmatige tranen.
het voorkomen
Exophthalmus kan niet in alle gevallen worden voorkomen. Onderliggende ziekten zoals de ziekte van Graves of schildklieraandoeningen moeten echter consequent worden behandeld om het risico op manifestatie van exophthalmus te minimaliseren.
Follow-up
Opties voor nazorg zijn in de meeste gevallen van exophthalmus niet beschikbaar voor de getroffen persoon. In dit opzicht is het voorwaarde moet in alle gevallen naar behoren door een arts worden behandeld, aangezien het het dagelijkse leven van de getroffen persoon ernstig beperkt en ook de kwaliteit van leven van de patiënt aanzienlijk vermindert. Om verdere complicaties te voorkomen, is een vroege behandeling van exoftalmie erg belangrijk. Verder dient echter ook behandeling van de onderliggende ziekte te worden uitgevoerd om de klacht volledig te verlichten. De behandeling zelf wordt meestal ondersteund met behulp van antibiotica De getroffenen moeten ervoor zorgen dat deze medicijnen correct en regelmatig worden ingenomen. In deze context bijwerkingen of andere interacties met andere medicijnen moet mogelijk ook rekening worden gehouden, hoewel een arts moet worden geraadpleegd. Bij het nemen van antibiotica, alcohol moeten worden vermeden om hun effect niet te verzwakken. Bovendien zijn veel patiënten afhankelijk van kunstmatige bevochtiging van de ogen om de symptomen van exophthalmus te behandelen. De ogen moeten regelmatig worden bevochtigd om uitdroging van het hoornvlies te voorkomen. In de meeste gevallen is het voorwaarde relatief goed te behandelen, zonder dat de levensverwachting van de patiënt afneemt.
Hier is wat u zelf kunt doen
In de meeste gevallen is er helaas geen vorm van zelfhulp mogelijk voor deze ziekte. Ook is het niet in alle gevallen mogelijk om de ziekte te voorkomen. Dit is vooral het geval als deze klacht en een complicatie of een secundaire ziekte van een andere ziekte zijn. In dit geval moet de onderliggende ziekte op de juiste manier worden behandeld en behandeld. In de regel is een oogarts moet altijd worden geraadpleegd om verder ongemak te voorkomen of visuele beperking Omdat de ziekte zelf wordt behandeld met behulp van antibiotica, deze drugs moet worden ingenomen volgens de instructies. Andere medicijnen of alcohol, wat het effect van de antibioticum, mag niet worden ingenomen. Evenzo zorg voor de ogen en huid moet worden ingenomen, omdat deze in veel gevallen uitdrogen. Diverse zalven en crèmes kan worden gebruikt, wat leidt tot het gewenste succes. In het geval van een tumor is er helaas geen mogelijkheid tot zelfhulp. Als een schildklieraandoening wordt vermoed, passende diagnose en therapie is noodzakelijk. Bovendien kunnen ook chirurgische ingrepen nodig zijn, die niet kunnen worden vervangen door zelfhulpopties.
